Eerherstel voor Farizeeën
Geplaatst: 14 mei 2009, 10:23
In de open brief ( zie topic boek van Valen) komen de Farzizeeën erg somber uit de verf.
Maar...
Het verkeerd is om alle Farizeeën collectief als hoogmoedige, hebzuchtige en schijnheilige huichelaars te veroordelen. Helaas heeft het woord Farizeeër weliswaar in het christendom een negatieve bijklank gekregen, maar in de eerste plaats waren zij gewoon gelovige mensen die Gods geboden zo goed mogelijk wilden gehoorzamen en verlangden naar harmonie, een goede, zuivere en veilige wereld, waar het kwaad en de zonde buitengesloten is. Dat is zeer herkenbaar en daar is ook niets mis mee, maar hun grote fout was dat ze dachten te kunnen vertrouwen op hun heiligheid om God te naderen en dat ze dank zij hun verdiensten een plaats in de Olam Haba [de toekomende wereld] hadden.
Er zijn zeven soorten onechte Farizeeën:
1. de Sh’chem-P’rushim [Sichem-Farizeeën], dat zijn diegenen, die evenals de mannen van Shichem [Sichem] Gods geboden vervullen alleen om er zelf voordeel van te hebben en bij de mensen geëerd te worden;
2. die, om aan de wereld te tonen hoe bescheiden zij zijn, zulke kleine pasjes maken, dat zij hun tenen tegen de stenen stuk stoten;
3. die, om niet naar een vrouw te kijken, met hun hoofd tegen een muur aan lopen en het bloedig verwonden;
4. die zo krom lopen als een hamer,
5. die vragen: wat kan ik nog meer voor godvruchtig werk verrichten, dan zal ik het doen;
6. die de Tora vervullen uit begeerte naar toekomstige beloning;
7. die het doen uit vrees voor straf.
Een farizeeër zei: “Wat verborgen is, is verborgen en wat openbaar is, is openbaar (wij kunnen de mensen niet in het hart kijken); maar de hoogste Rechter zal eens ter verantwoording roepen hen, die zich in hun mantels hullen, en zich als Farizeeën voordoen zonder het te zijn.” Deze tekst uit de Talmud laat zien dat er inderdaad onder de Farizeeën mensen waren, die door hun gedrag deze geloofsgemeenschap een slechte naam gegeven hebben, maar de stelt dezen aan de kaak en distantieert zich nadrukkelijk van hen door te vermelden dat zij zich Farizeeën noemen zonder het te zijn.
De échte Farizeeën daarentegen vertoonden een heel ander gedrag. Voor hen was de belangrijkste opdracht om Adonai te behagen door hun leven geheel volgens de Tora in te richten, God lief te hebben en hun naaste als zichzelf.
In tegenstelling tot de aristocratische Sadduceeën, de ware vijanden van de messiaanse beweging, behoorden de meeste Farizeeën tot het volk en kenden de armoede die onderdrukking door het Romeinse juk zoals elke Jood in die tijd. In het Sanhedrin behartigden zij derhalve de belangen van het gewone volk terwijl de Sadduceeën, die puur uit eigenbelang met de Romeinen en Herodianen samenwerkten, de rijke bovenlaag vertegenwoordigden
We moeten niet vergeten dat er ook messiasbelijdende Farizeeën waren.
Maar...
Het verkeerd is om alle Farizeeën collectief als hoogmoedige, hebzuchtige en schijnheilige huichelaars te veroordelen. Helaas heeft het woord Farizeeër weliswaar in het christendom een negatieve bijklank gekregen, maar in de eerste plaats waren zij gewoon gelovige mensen die Gods geboden zo goed mogelijk wilden gehoorzamen en verlangden naar harmonie, een goede, zuivere en veilige wereld, waar het kwaad en de zonde buitengesloten is. Dat is zeer herkenbaar en daar is ook niets mis mee, maar hun grote fout was dat ze dachten te kunnen vertrouwen op hun heiligheid om God te naderen en dat ze dank zij hun verdiensten een plaats in de Olam Haba [de toekomende wereld] hadden.
Er zijn zeven soorten onechte Farizeeën:
1. de Sh’chem-P’rushim [Sichem-Farizeeën], dat zijn diegenen, die evenals de mannen van Shichem [Sichem] Gods geboden vervullen alleen om er zelf voordeel van te hebben en bij de mensen geëerd te worden;
2. die, om aan de wereld te tonen hoe bescheiden zij zijn, zulke kleine pasjes maken, dat zij hun tenen tegen de stenen stuk stoten;
3. die, om niet naar een vrouw te kijken, met hun hoofd tegen een muur aan lopen en het bloedig verwonden;
4. die zo krom lopen als een hamer,
5. die vragen: wat kan ik nog meer voor godvruchtig werk verrichten, dan zal ik het doen;
6. die de Tora vervullen uit begeerte naar toekomstige beloning;
7. die het doen uit vrees voor straf.
Een farizeeër zei: “Wat verborgen is, is verborgen en wat openbaar is, is openbaar (wij kunnen de mensen niet in het hart kijken); maar de hoogste Rechter zal eens ter verantwoording roepen hen, die zich in hun mantels hullen, en zich als Farizeeën voordoen zonder het te zijn.” Deze tekst uit de Talmud laat zien dat er inderdaad onder de Farizeeën mensen waren, die door hun gedrag deze geloofsgemeenschap een slechte naam gegeven hebben, maar de stelt dezen aan de kaak en distantieert zich nadrukkelijk van hen door te vermelden dat zij zich Farizeeën noemen zonder het te zijn.
De échte Farizeeën daarentegen vertoonden een heel ander gedrag. Voor hen was de belangrijkste opdracht om Adonai te behagen door hun leven geheel volgens de Tora in te richten, God lief te hebben en hun naaste als zichzelf.
In tegenstelling tot de aristocratische Sadduceeën, de ware vijanden van de messiaanse beweging, behoorden de meeste Farizeeën tot het volk en kenden de armoede die onderdrukking door het Romeinse juk zoals elke Jood in die tijd. In het Sanhedrin behartigden zij derhalve de belangen van het gewone volk terwijl de Sadduceeën, die puur uit eigenbelang met de Romeinen en Herodianen samenwerkten, de rijke bovenlaag vertegenwoordigden
We moeten niet vergeten dat er ook messiasbelijdende Farizeeën waren.