Toenemende schaamteloosheid
ook in reformatorische kring

Zoals in heel de Westerse wereld is in de laatste decennia ook in Nederland
de schaamteloosheid sterk toegenomen. Misschien in ons land vaak nog
meer dan elders. Deze schaamteloosheid uit zich op velerlei terrein. Onder
meer in de toenemende verruwing van de omgangsvormen. Maar ook in
het volstrekt verloren gegane onderscheid tussen privé-ruimte en openbare
ruimte. Miljoenen mensen beschouwen deze laatste ruimte als een verlengstuk van hun
persoonlijke ruimte en gedragen zich dienovereenkomstig.

Belgedrag
Een wel heel duidelijk voorbeeld hiervan is het
moderne belgedrag, het gebruik van de mobiele telefoon.
Onbeschroomd voert men persoonlijke en soms erg
persoonlijke gesprekken in winkel, trein, en op de
openbare weg, terwijl ook bijeenkomsten in familiekring
regelmatig verstoord worden door telefoongerinkel van
het mobieltje, waarna men vervolgens en ten aanhore van
anderen onbelemmerd en vrijuit persoonlijke zaken
bespreekt.
Dat anderen hiermee niets te maken hebben en ook
hierdoor gehinderd worden komt bij de overgrote
meerderheid niet eens meer op. Voor het mobieltje
bestaat geen beleefdheid of beschaving. Schaamteloos
presenteert zich hiermee het individu en dringt zich op
aan anderen. Een fenomeen dat men in elke kring kan
waarnemen. Helaas ook in reformatorische kring waar
men toch anders zou verwachten. Maar ook hier heeft
men een tik van de moderne wereld. Soms zelfs meer dan
een tik.

Kleding
De schaamteloosheid uit zich echter wel heel
duidelijk en letterlijk op het terrein van de kleding.
Iedereen kan waarnemen dat de mode voor meisjes en
vrouwen de afgelopen jaren steeds brutaler is geworden.
Steeds minder schroomt men het lichaam te laten zien.
Het straatbeeld laat al sinds jaren vele meisjes en
vrouwen in al te korte rokken en naveltruitjes zien, een
aanblik die eerder walging dan lust oproept, maar
tamelijk recent zijn hierbij nog de al te strakke en al te
laag uitgesneden truitjes en blouses bijgekomen. Wie
mocht menen dat zoiets in onze kringen niet voorkomt
leeft in illusie. Men hoeft in orthodoxe milieus en in de
kerk maar om zich heen te kijken of het tegendeel bewijst
zich. Het is een trieste zaak dat vele orthodoxe vrouwen
en meisjes, gelukkig ook velen niet, er zo smakeloos en
schaamteloos bij zijn gaan lopen. Triest omdat men zich
hiermee ver verwijderd heeft van een echt christelijke
levensstijl. Een levensstijl waarbij een zekere
ingetogenheid en ook goede smaak behoort.
Deze ingetogenheid hoeft beslist niet saai of
ouderwets te zijn. Integendeel: zij kan heel goed
samengaan met modieusheid en vrouwelijkheid. Hebben
de in orthodoxe kring bekende modezaken - overigens die
niet alleen - niet kleding die tegelijkertijd modieus en
ingetogen vrouwelijk is? Kleding die een sieraad vormt
voor de vrouw, zodat de man, zonder lust of walging, met
een zuiver gemoed naar haar kan kijken en aan het
vrouwelijke zijn eer kan bewijzen.

Ingetogenheid in de kerk
Deze ingetogen kleding, die ook heel elegant kan zijn,
past natuurlijk overal en altijd. Zij past echter in het
bijzonder in de kerk. De plaats waar men de Koning kan
ontmoeten. En waar men een aardse koning of koningin
met eerbied in kleding en houding nadert, hier zelfs
voorschriften voor zijn, zal men dat dan niet de Koning
der koningen doen? Helaas is dit laatste steeds minder het
geval.
Iedereen zal met droefheid en verontwaardiging moeten
constateren dat ook in orthodoxe gemeenten - van meer
of minder Gereformeerde Bondssignatuur tot
Gereformeerde Gemeente toe - meer dan een meisje of
vrouw zonder schroom een al te laag en al te strak
uitgesneden truitje of blouse draagt, waarbij onbedekt
blijft wat in ieder geval in de kerk bedekt moet blijven, en
geaccentueerd wordt wat niet geaccentueerd hoeft te
worden. Of het al te kleine truitje waarbij de toeschouwer
met afgrijzen een stuk blote rug onderuit ziet komen. Dat
zoiets zelfs aan het Avondmaal valt waar te nemen en
men zelfs tijdens dit heilig samenzijn wordt
geconfronteerd met schaamteloos bloot is diep en diep
treurig.
Wie had bijvoorbeeld tien jaar geleden kunnen denken
dat zoiets ooit in reformatorische kring zou voorkomen?
Diepe treurnis hierover moet ons bevatten en doet het mij
in ieder geval. Juist de orthodoxie is geroepen tot het
geheel anders zijn. Wie denkt dat het hier om louter
uiterlijke zaken gaat vergist zicht. We moeten het nog
maar eens herhalen: innerlijk en uiterlijk behoren bij
elkaar, vormen een twee-eenheid.

Angst voor conservatisme
De desbetreffende vrouwen en meisjes zul-len, zo
mogen we aannemen, dit alles niet met opzet doen. Toch
moeilijk voor te stellen dat ze 's morgens voor de spiegel
staan en denken: hoe kan ik mij zo bloot en schaamteloos
moge-lijk kleden, zo prikkelend mogelijk; prikkeling die
overigens eerder het tegendeel van afkeer oproept.
Veeleer zal het zo zijn dat ze al te slaafs de mode
willen volgen en er niet over nadenken of en in hoeverre
deze overeenkomt met een christelijke levensstijl, niet
indachtig zijn het: "Maar gij geheel anders".
Daar komt natuurlijk ook nog bij dat er angst is voor
ouderwets versleten te worden. En ouderwets te zijn,
althans daarvoor uitgemaakt te worden, is voor de
gemiddelde Nederlander, zo heeft iemand al negentig jaar
geleden opgemerkt, wel een van de ergste dingen die hem
kan overkomen; hij wordt nog liever van diefstal of
brandstichting beschuldigd dan van het feit dat hij
conservatief zou zijn.
Dit is natuurlijk gechargeerd, maar zeker is dat de
angst voor conservatisme ook in orthodoxe milieus groot
is. Graag wil men meedoen en voor meisjes en vrouwen
geldt dit dan vooral op modegebied. Nu is een zekere
aanpassing op zich niet verkeerd. Niemand meer loopt in
kle-ren van twintig of dertig jaar terug.
Maar dit impliceert toch niet dat men verkeerde of
zelfs zondige trends hoeft te volgen, de stijl van de wereld
overneemt en er als hele of halve hedendaagse heidenen
bijloopt? Nogmaals: het kan ook anders. Hoe modieus
en tegelijkertijd vrouwelijk en ingetogen kunnen de
verkoopsters van de onder ons bekende modehuizen er
niet uit zien!

Grote verantwoordelijkheid
Voorlopig lijkt het er niet op, zeker nu de zomers zo
warm zijn, dat de schaamteloosheid vermindert. Eerder
lijkt het tegendeel het geval. Dit is echter een situatie die
niet langer mag voortduren.We kunnen toch niet blijven
dulden dat we in de kerk tegen steeds meer bloot moeten
aankijken. Het is voorlopig niet te verwachten dat de
mode verandert of veranderingen van binnenuit komen.
En moeilijk is het ook meisjes en vrouwen hierop
individueel aan te spreken. Men durft dat niet, al wordt er
onderling heel wat geklaagd, en daarbij komt natuurlijk
ook dat mensen van nu zich weinig meer laten gezeggen,
zich spoedig in hun vrijheid aangetast gevoelen.
Hier ligt echter een grote verantwoordelijkheid voor
predikanten en kerkenraden. Predikanten zouden aan dit
onderwerp, dat zich natuurlijk ook heel goed zou laten
inpas-sen in het kader van christelijke levensstijl in het
algemeen, eens bijzondere aandacht kunnen besteden en
met gezag en vermaning onze zusters tot een andere stijl
proberen te doen bewegen.
Daarnaast is het wenselijk dat kerkenraden
kledingregels gaan stellen, waarbij zeker niet nagelaten
zou moeten worden ook jongens en mannen, die er soms
schandalig shabby kunnen uitzien, globale regels voor te
schrijven, in ieder geval voor het Avondmaal.
Vele kerkenraden zullen hier wel huiverig voor zijn,
maar we mogen hen er misschien aan herinneren dat in
het buitenland voor toeristen kledingregels gelden.
Hoeveel te meer dan voor kerkgangers. Een ander
argument zou kunnen zijn dat mensen wegblijven
wanneer men eisen aan hen gaat stellen. De angst
hiervoor is begrijpelijk. Terecht is zij echter niet.
Wanneer men terecht, en natuurlijk op goede wijze,
vermaand wordt en dan wegblijft, ligt de verantwoordelijkheid
bij de persoon zelf
Het is treurig maar waar: het is tijd voor een
beschavingsoffensief. Mensen moeten weer essentiele
normen worden bijgebracht en predikanten en
kerkenraden hebben hierin een belangrijke taak. We
roepen hen op tot vervulling van deze taak.


Door dr. O.W. Dubois
te Berkenwoude
In Protestants Nederland , april 2008

de onder ons bekende modehuizen

Haha, dat ik hier nog een pleidooi voor deze kleding tegen mag komen....!

ja, én??

de extremen aan de andere zijde van het "probleem" nemen ook navenant toe.....

Erasmiaan schreef:

de onder ons bekende modehuizen

Haha, dat ik hier nog een pleidooi voor deze kleding tegen mag komen....!

Het lijkt mij meer een compliment voor de verkoopsters, als ik het goed lees.

Hoe modieus en tegelijkertijd vrouwelijk en ingetogen kunnen de verkoopsters van de onder ons bekende modehuizen er niet uit zien!

Had het vorig jaar al gelezen.

Hij zal wel gelijk hebben. Alleen de argumenten ''lust', 'walging' en 'zuiver gemoed' staan me een beetje tegen. Dat werkt bij ieder weer anders. Ik trek ook m'n wenkbrauwen wel eens op als ik een jongedame zie lopen. Maar lust of walging bekruipt me niet als ik een blote navel zie. Daar heeft de kleding ((te)veel of (te)weinig) meestal niets mee te maken. Die hormonen worden soms door de gekste dingen getriggerd.

En die kledinghuizen: Dubois woont in of dicht bij B. Belangen in S?

Erasmiaan schreef:

de onder ons bekende modehuizen

Haha, dat ik hier nog een pleidooi voor deze kleding tegen mag komen....!

dat was nou net een stukje waar ik niet blij mee was
ik vind dat in strijd met de christelijke soberheid

hij heeft wel een punt, maar jammer dat het stuk de indruk wekt dat het op een hoofdpijnachtige zaterdagnamiddag in drie kwartier in elkaar geflanst is. Het is meer een opborreling van verwarde morele verontwaardiging dan echt een gedegen stuk. Maar ik deel zijn zorg wel.

Hoewel ik zijn argumentatie nu niet echt geweldig vind, deel ik wel zijn zorg. Alleen, die opmerking over de modehuizen, modieus zijn... tja, iedere ... heeft zijn gebrek zullen we maar zeggen

Van kwaad tot erger

REGGESTAD - Als ik me goed herinner waren de rokken in de jaren 70 nog een stukje korter. Even na de jaren 60 schoot de minimode echt door. Je zag toen soms rokjes die zo kort waren dat de onderbroek er onderuit piepte. Nu hadden ze in die tijd nog gewone onderbroeken, maar als dat nu zo zou zijn zou je echt blote billen op straat zien... Schaamteloosheid begon toen. In een paar jaar was alles ondersteboven.

Maar goed, het is een feit dat het ook ni weer mini'er begint te worden. Mensen raken er aan gewend, zoals aan zoveel dingen. Als je nagaat wat er sinds de jaren 60 is doorgebroken... In de jaren 70 werd homofilie nog als een 'afwijkend sexueel gedrag' genoemd. Dat mag je nu niet meer zo zeggen... Ik herinner me dat de NVSH ook de pedofilie openbaar bespreekbaar wilde maken, maar door de protesten uit de samenleving moesten ze (wat was dat erg voor ze) dimmen, en er moest (wat lastig!) een verklaring gezocht worden waarom de ene afwijking niet kon en de andere als normaal bestempeld moest worden...

-DIA-

-DIA- schreef:Van kwaad tot erger

REGGESTAD - Als ik me goed herinner waren de rokken in de jaren 70 nog een stukje korter. Even na de jaren 60 schoot de minimode echt door. Je zag toen soms rokjes die zo kort waren dat de onderbroek er onderuit piepte. Nu hadden ze in die tijd nog gewone onderbroeken, maar als dat nu zo zou zijn zou je echt blote billen op straat zien... Schaamteloosheid begon toen. In een paar jaar was alles ondersteboven.

Maar goed, het is een feit dat het ook ni weer mini'er begint te worden. Mensen raken er aan gewend, zoals aan zoveel dingen. Als je nagaat wat er sinds de jaren 60 is doorgebroken... In de jaren 70 werd homofilie nog als een 'afwijkend sexueel gedrag' genoemd. Dat mag je nu niet meer zo zeggen... Ik herinner me dat de NVSH ook de pedofilie openbaar bespreekbaar wilde maken, maar door de protesten uit de samenleving moesten ze (wat was dat erg voor ze) dimmen, en er moest (wat lastig!) een verklaring gezocht worden waarom de ene afwijking niet kon en de andere als normaal bestempeld moest worden...

-DIA-

Welja, welja, haal het hele circus er maar weer bij. De minirok als pleitbezorger van de pedofielen.

refo schreef:

-DIA- schreef:Van kwaad tot erger

REGGESTAD - Als ik me goed herinner waren de rokken in de jaren 70 nog een stukje korter. Even na de jaren 60 schoot de minimode echt door. Je zag toen soms rokjes die zo kort waren dat de onderbroek er onderuit piepte. Nu hadden ze in die tijd nog gewone onderbroeken, maar als dat nu zo zou zijn zou je echt blote billen op straat zien... Schaamteloosheid begon toen. In een paar jaar was alles ondersteboven.

Maar goed, het is een feit dat het ook ni weer mini'er begint te worden. Mensen raken er aan gewend, zoals aan zoveel dingen. Als je nagaat wat er sinds de jaren 60 is doorgebroken... In de jaren 70 werd homofilie nog als een 'afwijkend sexueel gedrag' genoemd. Dat mag je nu niet meer zo zeggen... Ik herinner me dat de NVSH ook de pedofilie openbaar bespreekbaar wilde maken, maar door de protesten uit de samenleving moesten ze (wat was dat erg voor ze) dimmen, en er moest (wat lastig!) een verklaring gezocht worden waarom de ene afwijking niet kon en de andere als normaal bestempeld moest worden...

-DIA-

Welja, welja, haal het hele circus er maar weer bij. De minirok als pleitbezorger van de pedofielen.

Ergens is alles met elkaar verbonden ja...

=DIA=

Dat van die minirokjes kan wel kloppen. Ik heb wel eens begrepen, dat de lengte van de rokken gerelateerd is aan de economie situatie. Dat is nu niet zoveel.

zo is het verwoord in het verslag van de laatstgehouden ledenvergadering van onze gemeente:

De kerkenraad vraagt aandacht voor de kleding in de kerk. We zijn dan bij de Koning van de Kerk op bezoek en dienen nette kleding te dragen. Bijvoorbeeld vale spijkerbroeken en t-shirts met vreemd opdrukken passen niet. Ook is het afspraak dat vrouwen en meisjes in de Gereformeerde Gemeenten een hoofddeksel op hebben. Laten we ons daar aan houden. Voor degenen die vergeetachtig zijn raadt de voorzitter aan om een alpino in de hal van de kerk te leggen.

Ik vond die laatste zin wel humor.
En met de rest ben ik het eens.

zusterelly schreef:.......... t-shirts met vreemde opdrukken

kunnen ze niet lezen, of zijn ze wat bijziende dat ze niet kunnen zien wat er óp een t-shirt staat?

Rens schreef:

zusterelly schreef:.......... t-shirts met vreemde opdrukken

kunnen ze niet lezen, of zijn ze wat bijziende dat ze niet kunnen zien wat er óp een t-shirt staat?

Het zal wel gaan om tekst in een niet zo bekende taal en om vreemde afbeeldingen, waarbij anderen zo hun vraagtekens hebben. denk ik...