liz boer schreef:@JCRyle Olfie

Geloven jullie dat er ouders zijn waarvan het ene kind de Heere zocht en naar Jijdaaravonden ging steeds gewaarschuwd werd en tegengewerkt en het andere kind dat ging poolen in een poolcenter goedgepraat tja hij was maar maar een keer na twaalven thuis gekomen.
Ik vind dit heel krom.
Ik het dan bezorgdheid?

Je kan één voorbeeld niet tot norm stellen. En daarnaast vind ik het een moeilijke vergelijking. Beide plaatsen zou ik niet aanraden.

liz boer schreef:@JCRyle Olfie

Geloven jullie dat er ouders zijn waarvan het ene kind de Heere zocht en naar Jijdaaravonden ging steeds gewaarschuwd werd en tegengewerkt en het andere kind dat ging poolen in een poolcenter goedgepraat tja hij was maar maar een keer na twaalven thuis gekomen.
Ik vind dit heel krom.
Ik het dan bezorgdheid?

Ik geloof het inmiddels wel, omdat ik dit ook meerdere malen meegemaakt heb.
Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het eerst ook niet geloofde. Ik dacht dat het laster was of een karikatuur, totdat.....en dat is voor mij nu dus een grote zorg. Je komt er niet doorheen.
Inmiddels begrijp ik ook, dat dit lang niet overal zo heftig is, maar helaas ik herken het wel @Liz

liz boer schreef:@JCRyle Olfie

Geloven jullie dat er ouders zijn waarvan het ene kind de Heere zocht en naar Jijdaaravonden ging steeds gewaarschuwd werd en tegengewerkt en het andere kind dat ging poolen in een poolcenter goedgepraat tja hij was maar maar een keer na twaalven thuis gekomen.
Ik vind dit heel krom.
Ik het dan bezorgdheid?

Blijkbaar is het zo. Als ouder zou ik mij om beide gelegenheden niet druk maken.

JCRyle schreef:

liz boer schreef:@JCRyle Olfie

Geloven jullie dat er ouders zijn waarvan het ene kind de Heere zocht en naar Jijdaaravonden ging steeds gewaarschuwd werd en tegengewerkt en het andere kind dat ging poolen in een poolcenter goedgepraat tja hij was maar maar een keer na twaalven thuis gekomen.
Ik vind dit heel krom.
Ik het dan bezorgdheid?

Je kan één voorbeeld niet tot norm stellen. En daarnaast vind ik het een moeilijke vergelijking. Beide plaatsen zou ik niet aanraden.

Het is niet één norm maar een van de velen, maar ik weet wel dat toen er nog geen Jijdaar bestond of srb of wat voor jongerenavond ook, iemand die mij heel erg na stond, ook werd uitgekots door zijn ouders, toe die persoon de Heere leerde kennen. Braaf naar de kerk gaan ja, je netjes kleden, ja maar verder kwam het niet.

liz boer schreef:@JCRyle Olfie

Geloven jullie dat er ouders zijn waarvan het ene kind de Heere zocht en naar Jijdaaravonden ging steeds gewaarschuwd werd en tegengewerkt en het andere kind dat ging poolen in een poolcenter goedgepraat tja hij was maar maar een keer na twaalven thuis gekomen.
Ik vind dit heel krom.
Ik het dan bezorgdheid?

Ik ken de situatie en het complete verhaal niet dus ik moet aannemen dat e.e.a. oprecht en van harte is/was. Maar afgaande op de aanname dat dit de gehele waarheid is, dan is dat heel erg. Ten diepste zowel voor ouders- als voor het betreffende kind. Het neemt voor mij echter niet weg dat ik gereserveerd blijf tegenover een initiatief als deze, maar gelukkig hoeven wij ook niet wijzer te zijn dan God.
Dat het probleem er is verbaasd me ook weer niet gezien de, ook grote godsdienst zonder Godsvrucht.. helaas. en dat holt, zonder Gods genade, alleen maar verder uit. Totdat ook die huls van godsdienst vervalt. Gelukkig zijn er ook kerken waar juist veel gedaan wordt om kinderen en jeugd een plek te geven, onder andere getuige de reactie van Jeremiah en in onze gemeente herken ik dat ook wel.

liz boer schreef:Het is niet één norm maar een van de velen, maar ik weet wel dat toen er nog geen Jijdaar bestond of srb of wat voor jongerenavond ook, iemand die mij heel erg na stond, ook werd uitgekots door zijn ouders, toe die persoon de Heere leerde kennen. Braaf naar de kerk gaan ja, je netjes kleden, ja maar verder kwam het niet.

Als dergelijke dingen gebeuren is dat erg ja. Ik ken ze niet, ik ken de verhalen niet, dus ik ga hier ook geen verdere uitlatingen over doen.

JCRyle schreef:

liz boer schreef:Het is niet één norm maar een van de velen, maar ik weet wel dat toen er nog geen Jijdaar bestond of srb of wat voor jongerenavond ook, iemand die mij heel erg na stond, ook werd uitgekots door zijn ouders, toe die persoon de Heere leerde kennen. Braaf naar de kerk gaan ja, je netjes kleden, ja maar verder kwam het niet.

Als dergelijke dingen gebeuren is dat erg ja. Ik ken ze niet, ik ken de verhalen niet, dus ik ga hier ook geen verdere uitlatingen over doen.

Ik ken de verhalen niet in die erge mate. Wel weet ik maar al te goed dat het gebeurt dat iemand in familiekring probeert de dienst van de Heere aan te prijzen, en dat dan reacties komen als 'ja maar jij denkt dat het allemaal zo makkelijk gaat' of 'ds. X zei het toch anders' of 'jij hebt het oude volk niet gekend'.
Dat doet pijn als dit in uiterst rechtse kringen wordt gezegd. Niet eens zozeer omdat ze dan de bekering niet geloven (de Heere staat wel in voor Zijn eigen werk), maar omdat ze zelf in ongeloof verder gaan en zich - als God het niet verhoedt - op de been houden met bovenstaande opmerkingen.

eilander schreef: Ik ken de verhalen niet in die erge mate. Wel weet ik maar al te goed dat het gebeurt dat iemand in familiekring probeert de dienst van de Heere aan te prijzen, en dat dan reacties komen als 'ja maar jij denkt dat het allemaal zo makkelijk gaat' of 'ds. X zei het toch anders' of 'jij hebt het oude volk niet gekend'.
Dat doet pijn als dit in uiterst rechtse kringen wordt gezegd. Niet eens zozeer omdat ze dan de bekering niet geloven (de Heere staat wel in voor Zijn eigen werk), maar omdat ze zelf in ongeloof verder gaan en zich - als God het niet verhoedt - op de been houden met bovenstaande opmerkingen.

Dit is inderdaad verschrikkelijk. Helaas maak ik dat ook wel eens mee.

olfie schreef: Als deze stichtingen voortkomen uit 'onzuiverheid' in de leer, waarom trekt het dan vooral jongeren? Zijn ouderen niet bezorgd over de leer? Van waaruit zou je meer zorg en kennis over leerstellige inhoud verwachten? Waarom is de eerste stap het voorbijgaan van het goud van de 3FvE? De tweede stap het organiseren van events op zondag (middag) waarop doorgaans de 'leerdiensten' plaats vinden? En zo kun je de lijst wel uitbreiden.

In mijn tijd gingen we dan naar Youth for Christ. Er is niets nieuws onder de zon. Echt niet.
Als je wekelijks onder een gortdroge prediking zit waarin het altijd op dezelfde wijze verkondigd wordt - nl. dat het een onmogelijkheid is - wil je als jongere weleens iets verfrissends horen.

En verder werd (en wordt) er dan gezegd dat je geen gist in je schoenen moet krijgen en eerst jongeling moet worden voordat je ouderling kunt zijn.
In bepaalde kringen wordt het nu eenmaal op een zeef gelegd van vaste uitdrukkingen en als je die niet beheerst val je door die zeef.

JCRyle schreef:Je kan één voorbeeld niet tot norm stellen. En daarnaast vind ik het een moeilijke vergelijking. Beide plaatsen zou ik niet aanraden.

Wat dan wel?
Ik zie er geen kwaad in als de jongens een potje gingen poolen. Het is maar gewoon een spel, zoals alle andere spellen.
Ze hebben ook een tijdje gedart, in diezelfde loods.

eilander schreef:Ik ken de verhalen niet in die erge mate. Wel weet ik maar al te goed dat het gebeurt dat iemand in familiekring probeert de dienst van de Heere aan te prijzen, en dat dan reacties komen als 'ja maar jij denkt dat het allemaal zo makkelijk gaat' of 'ds. X zei het toch anders' of 'jij hebt het oude volk niet gekend'.
Dat doet pijn als dit in uiterst rechtse kringen wordt gezegd. Niet eens zozeer omdat ze dan de bekering niet geloven (de Heere staat wel in voor Zijn eigen werk), maar omdat ze zelf in ongeloof verder gaan en zich - als God het niet verhoedt - op de been houden met bovenstaande opmerkingen.

Ja, dat is evenzo verdrietig te noemen. Het laat ook zien wat voor een verantwoordelijkheid er ligt op de prediking. Het is één van de wezenlijkste aspecten van het christelijk geloof, maar ook een onmogelijk aspect. Door de prediking van het Woord moeten mensen alles uit handen genomen, inclusief dergelijke ja maars'. Hoe kunnen Evangelieverkondigers, onder leiding en hulp van Gods Geest, dit anders doen dan vanuit dat Woord de mensen voor het aangezicht van God roepen. Hoe ongeloofelijk belangrijk is het dan om niet bij elke tekst dezelfde preek te houden, maar om te graven in dat Woord. Ik zou haast zeggen: te wonen in dat Woord. En dan bij de Bijbelse scherpte en helderheid te blijven. Anders ga je deze mensen niet overtuigen, dat kunnen ze ook niet en dat weet ik, maar zei Spurgeon niet dat ze moesten doen alsof ze het konden? En ik denk dat hij daarin gelijk heeft. Zou daar ook niet een oorzaak liggen, als we onze tijd vergelijken met bijv. de oudvaders? Als je ziet hoe de Puriteinen vanuit het Woord mensen te lijf gaan, dat vlamt en vuurt. Iets van dat uitdrijven naar Christus. Ze geen milimeter ruimte te laten. Dan alleen kan je dergelijke ja maars wegschuiven als ongeloof. Of ben ik nu te extreem?

JCRyle schreef:

eilander schreef:Ik ken de verhalen niet in die erge mate. Wel weet ik maar al te goed dat het gebeurt dat iemand in familiekring probeert de dienst van de Heere aan te prijzen, en dat dan reacties komen als 'ja maar jij denkt dat het allemaal zo makkelijk gaat' of 'ds. X zei het toch anders' of 'jij hebt het oude volk niet gekend'.
Dat doet pijn als dit in uiterst rechtse kringen wordt gezegd. Niet eens zozeer omdat ze dan de bekering niet geloven (de Heere staat wel in voor Zijn eigen werk), maar omdat ze zelf in ongeloof verder gaan en zich - als God het niet verhoedt - op de been houden met bovenstaande opmerkingen.

Ja, dat is evenzo verdrietig te noemen. Het laat ook zien wat voor een verantwoordelijkheid er ligt op de prediking. Het is één van de wezenlijkste aspecten van het christelijk geloof, maar ook een onmogelijk aspect. Door de prediking van het Woord moeten mensen alles uit handen genomen, inclusief dergelijke ja maars'. Hoe kunnen Evangelieverkondigers, onder leiding en hulp van Gods Geest, dit anders doen dan vanuit dat Woord de mensen voor het aangezicht van God roepen. Hoe ongeloofelijk belangrijk is het dan om niet bij elke tekst dezelfde preek te houden, maar om te graven in dat Woord. Ik zou haast zeggen: te wonen in dat Woord. En dan bij de Bijbelse scherpte en helderheid te blijven. Anders ga je deze mensen niet overtuigen, dat kunnen ze ook niet en dat weet ik, maar zei Spurgeon niet dat ze moesten doen alsof ze het konden? En ik denk dat hij daarin gelijk heeft. Zou daar ook niet een oorzaak liggen, als we onze tijd vergelijken met bijv. de oudvaders? Als je ziet hoe de Puriteinen vanuit het Woord mensen te lijf gaan, dat vlamt en vuurt. Iets van dat uitdrijven naar Christus. Ze geen milimeter ruimte te laten. Dan alleen kan je dergelijke ja maars wegschuiven als ongeloof. Of ben ik nu te extreem?

Nee, dat ben je niet. En dat vlammen en vuren kan inderdaad niet zonder spitten en graven onder leiding van de Heilige Geest. Dat kan ook niet als we vanuit dogmatiek preken. En kan niet als we de oren naar de gemeente laten hangen. Omdat we bang zijn in een verkeerde hok te worden geduwd. Of omdat we denken "geloof" te vertrappen wat in feite ongeloof is?Als de profeten spraken of de Heere Jezus Zelf, maar ook de apostelen... stonden ze met stenen klaar. Hoeveel diensten gaan voorbij waarbij men niet wakker is geschud, mensen er wel onder kunnen blijven zitten, zonder dat ze op zijn minst geergerd zijn aan zichzelf, onrustig en de woorden van de predikant op dat moment niet in dank afnemen ( omdat scherpte pijn doet?? ) en dit kerkelijk Nederland breed hoor? Nu hoop ik niet dat er daadwerkelijk gestenigt wordt. Maar je snapt wat ik bedoel.

Maar hoeveel gebed is hiervoor ook vanuit de gemeente? Is de gemeente ook met het Woord bezig?

JCRyle schreef:

liz boer schreef:@JCRyle Olfie

Geloven jullie dat er ouders zijn waarvan het ene kind de Heere zocht en naar Jijdaaravonden ging steeds gewaarschuwd werd en tegengewerkt en het andere kind dat ging poolen in een poolcenter goedgepraat tja hij was maar maar een keer na twaalven thuis gekomen.
Ik vind dit heel krom.
Ik het dan bezorgdheid?

Je kan één voorbeeld niet tot norm stellen. En daarnaast vind ik het een moeilijke vergelijking. Beide plaatsen zou ik niet aanraden.

Bij mij doen ze beide.

Ik vind het best lastig allemaal, eerlijk gezegd.
Zelf ben ik nooit naar zulke avonden geweest, maar wel verschillende Jijdaar! avonden beluisterd, alsook verschillende avonden van Geloofstoerusting.
Vooral als 1 van onze kinderen daar met een groepje vrienden naar toe ging, was ik benieuwd wat ze daar gehoord hadden.
Op die manier was er voor hen daarna ook thuis nog ruimte voor gesprek.

Wat mij opvalt is, dat de sprekers die ik beluisterd heb, juist niets van de mens overeind laten staan. Echt niets!
Daartegenover wordt juist zo rijk verkondigd Wie Christus óók voor onze jeugd wil Zijn! En hoe ze deel kunnen krijgen daaraan nl. door het geloof!
Dat één en ander dwangmatig over kan komen, kan ik me ook nog wel voorstellen. Voordat ik ging luisteren had ik nl eerst ook die mening. Maar ik moet nu beamen dat ik bevooroordeeld was.

Verder zie ik die oproep in de Bijbel (zoals ik elders in dit topic ook al aangaf) ook gebeuren; De oproep en "de dwang" om te geloven in Jezus Christus en Die gekruisigd. Juist omdat er Redding mogelijk is! Vandaag nog!
"Heden, zo gij Zijn stem hoort, verhard u niet!"
"Gelooft Zijn heil en troostrijk Woord!"

Trouwens, vinden jullie dat er nog verschil is tussen de jongerenavonden van Jijdaar, Geloofstoerusting en HeartCry?

Ambtenaar schreef:En voegt de conclusie nog iets toe over de eerdere bijna 140 pagina's over Heartcry? Heeft het stuk van deze predikant tot nieuwe inzichten geleid m.b.t. Heartcry? Volgens mij niet echt. Het zijn toch een beetje schoten voor open doel, het is preken voor eigen parochie alle opmerkingen die volgen op het stukje van deze predikant.

De reacties die volgen maar ook het artikel van de dominee zelf. Weer meer van hetzelfde vind ik. En ik moet me vergissen, maar ik denk dat dominees elkaar toch ook enigszins napraten, en dat er maar weinig predikanten zijn die de moeite nemen om Hcry of Jij daar! aan een Bijbelse toetsing te onderwerpen, of in gesprek gaan met deze stichting.
Als ds Uitslag zijn artikelen had geplaatst op basis van gesprekken of onderzoek, was dat voor mij meer gefundeerd geweest dan nu.

eilander schreef:Ik ken de verhalen niet in die erge mate. Wel weet ik maar al te goed dat het gebeurt dat iemand in familiekring probeert de dienst van de Heere aan te prijzen, en dat dan reacties komen als 'ja maar jij denkt dat het allemaal zo makkelijk gaat' of 'ds. X zei het toch anders' of 'jij hebt het oude volk niet gekend'.
Dat doet pijn als dit in uiterst rechtse kringen wordt gezegd. Niet eens zozeer omdat ze dan de bekering niet geloven (de Heere staat wel in voor Zijn eigen werk), maar omdat ze zelf in ongeloof verder gaan en zich - als God het niet verhoedt - op de been houden met bovenstaande opmerkingen.

Het doet heel erg pijn als je de Heere mag leren kennen, en één van je ouders wijst het af met de woorden dat het de toekomst wel uit zal wijzen of het waar is of niet. (persoonlijke gebeurtenis).
Het voelt als een persoonlijke afwijzing, maar ten diepste is het twijfelen aan het werk van God Zelf. Dat vooral heeft mij destijds erg geraakt.
Jaren later heeft mijn ouder excuus hiervoor aangeboden.

Het is zoals eerder al iemand schreef: er wordt bij deze stichtingen niets van de mens overgelaten. Veel predikanten en ouderlingen veroordelen deze stichtingen bij voorbaat al terwijl ze niet eens in gesprek zijn geweest. Helaas. Gelukkig zijn er ook heel wat die wel meewerken aan deze avonden.
Natuurlijk zijn er zaken die niet altijd goed gaan. Maar dat gaat in de kerk ook niet. Vanuit Heartcry is er rondom de boetedag van de GG zelfs een reactie gekomen waarin ze ook aangaven dat bepaalde zaken niet altijd goed zijn gegaan van hun kant uit.
Wat je bij deze stichtingen merkt is het verlangen om mensen bij de Heere Jezus te brengen. Geen verkeerd verlangen zou ik zeggen!!

Uit ervaring kan ik zelf zeggen dat het organiseren van avonden rondom Gods Woord bij voorbaat al tegenstand oproept vanuit kerken.

Lilian1975 schreef:Nee, dat ben je niet. En dat vlammen en vuren kan inderdaad niet zonder spitten en graven onder leiding van de Heilige Geest. Dat kan ook niet als we vanuit dogmatiek preken. En kan niet als we de oren naar de gemeente laten hangen. Omdat we bang zijn in een verkeerde hok te worden geduwd. Of omdat we denken "geloof" te vertrappen wat in feite ongeloof is?Als de profeten spraken of de Heere Jezus Zelf, maar ook de apostelen... stonden ze met stenen klaar. Hoeveel diensten gaan voorbij waarbij men niet wakker is geschud, mensen er wel onder kunnen blijven zitten, zonder dat ze op zijn minst geergerd zijn aan zichzelf, onrustig en de woorden van de predikant op dat moment niet in dank afnemen ( omdat scherpte pijn doet?? ) en dit kerkelijk Nederland breed hoor? Nu hoop ik niet dat er daadwerkelijk gestenigt wordt. Maar je snapt wat ik bedoel.

Maar hoeveel gebed is hiervoor ook vanuit de gemeente? Is de gemeente ook met het Woord bezig?

Ja ik begrijp wat je bedoelt. Dat het de drive voor ons zou zijn om te graven in dat Woord, om in dat Woord te leven, door dat Woord te denken. Ja, dat we zo met dat Woord worstelen voor Gods Koninkrijk en voor Zijn dienaren. En tegelijkertijd als ik dit schrijf realiseer ik dat ik hierin schromelijk tekort schiet.