jvdg schreef:Met deze opmerking zal ik wellicht de discussie moeilijker maken.
Als men van mening is dat gestorven kinderen van gelovige ouders behouden, verkoren zijn, en ik vraag dit in alle eerbied, tot welke (geestelijke) leeftijd is dit dan van toepassing?
1,4,5,6,11 jaar? Ik roep maar wat.
Nogmaals, in alle teerheid, om niemand te kwetsen.
Voor mij is het gezien mijn ervaringen een worsteling.
En denk ik, voor velen met mij.
Dat ligt er een beetje aan. Op een gegeven moment kunnen kinderen zelf gaan geloven of niet. Bij jonggestorven kinderen is dat geen issue, ze hebben daar nog geen besef van. Op een gegeven moment krijgen ze dat wel. En dan maakt het heel veel uit of een 6-jarige of een 11-jarige dan ook gelooft of zegt: Ik geloof er helemaal niks van. God sluit een verbond, ook met onze kinderen. De vraag is heel eenvoudig: Zijn de kinderen in het verbond of niet? Stel, een kind is gedoopt. God heeft zijn verbond ook met dat kind gesloten. Geldt dat verbond dan alleen voor hen op jonge leeftijd? Tot 1 of 2 jaar, of zoals Brakel stelt tot 4 jaar? Houdt dat verbond dan opeens als dat kind wat ouder wordt? En zo ja, waarom?
Een ongelovige komt tot geloof en bekeert zich. Bij een kind loopt dat proces vaak geleidelijker. Duurt het verbond tot je 4e jaar, word je er dan buiten geplaatst en kom je er weer in als je wedergeboren wordt? Of is geloofsgroei en wedergeboorte en proces en wordt je buiten het verbond geplaatst als je zegt niet in God te geloven en de eis van de doop naast je neerlegt?
De maatstaf is geloof. En dan zegt de DL over jonggestorven kinderen die nog niet kunnen geloven dat we over hun behoud niet moeten en mogen twijfelen. Bij wat oudere kinderen is dit denk ik niet aan de orde. Dan kunnen we toch kijken naar geloof?
