Gods geboden houden. Uit dankbaarheid of uit liefde?

[freek]

Houden wij Gods geboden (niet zozeer (alleen) de tien geboden, maar het onderwijs van Jezus Christus en de apostelen in de breedste zin van het woord) uit dankbaarheid, zoals de catechismus stelt, of omdat de liefde in ons hart is uitgestort. 'Dankbaarheid' alleen heeft iets verplichtends in zich: voor wat, hoort wat. Terwijl liefde ongedwongen is. Ik vind de benaming 'het stuk der dankbaarheid' daarom niet helemaal juist. Dankbaarheid is volgens mij één aspect van heiligmaking, niet het hoofdaspect. Hoe denken jullie daarover?

[Bert Mulder]

Ik meen dat dankbaarheid en liefde onlasmakelijk aan elkaar verbonden zijn.

Zonder liefde tot de Zaligmaker, kan men onmogelijk dankbaar zijn voor die Zaligheid.

Verder ook, dat de wet zelf uiting is van de liefde, zoals Jezus die zelf ook gaf in een hoofdsom, Mat. 22:

36 Meester, welke is het 33grote gebod in de wet?
37 En Jezus zeide tot hem: nGij zult liefhebben den Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw 34verstand.
38 Dit is het eerste en het grote gebod.
39 En het tweede, aan dit gelijk, is: oGij zult uw naaste liefhebben als uzelven.
40 Aan deze twee geboden hangt 35de ganse Wet en de Profeten.

Hetwelk weer terug grijpt op het Oude Testament, Deut. 6:

aHoor, Israël, de HEERE onze God is een 3enig HEERE.
5 Zo zult gij den HEERE uw God bliefhebben, met uw ganse hart en met uw ganse ziel en met al uw vermogen.
6 En deze woorden die ik u heden gebied, zullen in uw hart zijn.
7 En gij zult ze uw ckinderen 4inscherpen en daarvan spreken, als gij in uw huis zit en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt en als gij opstaat.
8 Ook zult gij ze tot een 5teken binden op uw hand; en zij zullen u tot voorhoofdspanselen zijn tussen uw ogen.
9 En gij zult ze op de posten van uw huis en aan uw poorten schrijven.

Dus het grote gebod is LIEFDE! Net zoals ook Paulus schrijft in 1 Kor. 13:

1. AL ware het dat ik de 1talen 2der mensen en 3der engelen sprak, en de liefde niet had, zo ware ik een 4klinkend 5metaal of luidende schel geworden...

... 13 En 56nu 57blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de 58meeste van deze is de liefde.

Nu behandeld de HC twee onderdelen in het stuk der dankbaarheid, de wet des Heeren, en het gebed des Heeren. En die zijn ook onlasmakelijk aan elkaar verbonden, net zoals liefde en dankbaarheid. Zo toont het doen der wet bij uitstek de liefde, en het gebed de dankbaarheid. Maar het ene zonder het andere is ondenkbaar.

Dit, de ware dankbaarheid, zijnde vrijwillig en niet slaafs, is ook, in zekere zin, verwoord in de HC:

91. Vr. Maar wat zijn goede werken?

Antw. Alleen die uit waar geloof (a), naar de wet Gods (b), alleen Hem ter eer geschieden (c), en niet die op ons goeddunken of op menseninzettingen gegrond zijn (d).

[Marnix]

Precies. Als het goed is is het beiden. Dankbaarheid en liefde. Dankbaarheid kan wat "gedwongen" overkomen maar wat als het ongedwongen zou zijn? Dan zou de een kunnen zeggen: Ik hou van Hem want Hij houdt van mij dus ik dien Hem... en de ander: Ik hou niet van Hem want Hij houdt niet van mij dus ik dien Hem niet. Maar Gods liefde is dwingend. Hij heeft ons niet alleen lief, Hij redt ons ook van de ondergang. Dankbaarheid en liefde zijn dan beiden op zijn plaats, dankbaarheid voor die wonderlijke genade, liefde omdat Hij ons liefheeft en geeft wat we nodig hebben.

In relaties met elkaar staan beiden vaak los van elkaar. In een man/vrouw-relatie of een vader/kind-relatie gaat het om liefde. En als iemand je leven redt ben je daarvoor dankbaar. God doet beiden. Hij schept die Vader-kind-relatie en Hij redt ons leven. Dat leidt tot dankbaarheid en liefde en vanuit die twee zaken ook het proberen te leven naar Gods geboden.

[cosmo]

Houden wij Gods geboden (niet zozeer (alleen) de tien geboden, maar het onderwijs van Jezus Christus en de apostelen in de breedste zin van het woord) uit dankbaarheid, zoals de catechismus stelt, of omdat de liefde in ons hart is uitgestort. 'Dankbaarheid' alleen heeft iets verplichtends in zich: voor wat, hoort wat. Terwijl liefde ongedwongen is. Ik vind de benaming 'het stuk der dankbaarheid' daarom niet helemaal juist. Dankbaarheid is volgens mij één aspect van heiligmaking, niet het hoofdaspect. Hoe denken jullie daarover?

Ik vind met name dat door het lezen van de tien geboden tijdens de kerkdienst er veel nadruk ligt op het onderhouden hiervan. Los gezien van het feit dat ik het elke keer weer frappant vind dat deze worden voorgelezen.

Wij zijn namelijk niet uit het diensthuis Egypte uitgeleid.

[Marnix]

Daarmee heeft de wet nog niet afgedaan. Als je de wet ziet als een "moeten" kan ik me deze houding voorstellen. Als je de wet ziet als goede leefregels van God wordt dat een ander verhaal.

Waarom moet je je van de overheid aan verkeersregels houden? Niet omdat ze gewoon wat regels willen opleggen. Het is om het verkeer in goede banen te leiden, te voorkomen dat er ongelukken plaatsvinden, voor je eigen veiligheid en die van de anderen. Daarom word je ook door borden langs de weg telkens op die regels gewezen.

Zo is de wet ook maar dan veel breder.

[Afgewezen]

Wij zijn namelijk niet uit het diensthuis Egypte uitgeleid.

Wel in geestelijke zin.

[cosmo]

Wel in geestelijke zin.

Ik kan geen enkele geestelijke betekenis toekennen aan die zin. Dat vind ik namelijk theologisch/dogmatisch gekunstel van de bovenste plank. Interpretatieleer is per defnitie discutabel.

[Afgewezen]

Wel in geestelijke zin.

Ik kan geen enkele geestelijke betekenis toekennen aan die zin. Dat vind ik namelijk theologisch/dogmatisch gekunstel van de bovenste plank. Interpretatieleer is per defnitie discutabel.

Dat mag jij vinden. Maar daarom is het nog niet zo.
Dat de verlossing uit Egypte geestelijke betekenis heeft, kun je bijvoorbeeld al lezen in 1 Kor. 10, maar zelfs al zou het er niet zo met uitgedrukte woorden staan, dan nog zou iedere Bijbellezer moeten inzien dat dit nu één van de hoofdlijnen is in de Bijbel: Gods verlossingsdaden, te weten Israëls verlossing uit Egypte - Israëls verlossing uit de ballingschap - de verlossing van de zondaar door Christus.

[Marnix]

Precies. Maar anders lees je gewoon de 10 geboden en laat je de aanhef weg. Dan hou je alsnog de 10 geboden over.

Overigens kan je met jou manier van redeneren het hele oude testament wel weglaten. Dat gaat over de Israelieten en dat zijn we niet.

[MarthaMartha]

Houden wij Gods geboden (niet zozeer (alleen) de tien geboden, maar het onderwijs van Jezus Christus en de apostelen in de breedste zin van het woord) uit dankbaarheid, zoals de catechismus stelt, of omdat de liefde in ons hart is uitgestort. 'Dankbaarheid' alleen heeft iets verplichtends in zich: voor wat, hoort wat. Terwijl liefde ongedwongen is. Ik vind de benaming 'het stuk der dankbaarheid' daarom niet helemaal juist. Dankbaarheid is volgens mij één aspect van heiligmaking, niet het hoofdaspect. Hoe denken jullie daarover?

dankbaarheid kun je niet verplichten. Een verplichting is geen dankbaarheid. Dankbaarheid komt voort uit liefde.

[Afgewezen]

Houden wij Gods geboden (niet zozeer (alleen) de tien geboden, maar het onderwijs van Jezus Christus en de apostelen in de breedste zin van het woord) uit dankbaarheid, zoals de catechismus stelt, of omdat de liefde in ons hart is uitgestort. 'Dankbaarheid' alleen heeft iets verplichtends in zich: voor wat, hoort wat. Terwijl liefde ongedwongen is. Ik vind de benaming 'het stuk der dankbaarheid' daarom niet helemaal juist. Dankbaarheid is volgens mij één aspect van heiligmaking, niet het hoofdaspect. Hoe denken jullie daarover?

dankbaarheid kun je niet verplichten. Een verplichting is geen dankbaarheid. Dankbaarheid komt voort uit liefde.

Toch zegt Paulus in Kol. 3:15: ... en weest dankbaar.
En het opmerkelijke is dat we toch steeds in het NT worden opgeroepen om 'dankbaar' te leven, of anders gezegd: om vruchten van de Geest voort te brengen.
Blijkbaar is er toch iets met de liefde van de gelovigen aan de hand, dat er niet zomaar vanzelf vruchten uit voortkomen...

[Gian]

Vruchten van de Geest voort te brengen suggereert dat er ook vruchten van het vlees zijn. Het vlees blijft realiteit, al heb je nog zoveel liefde.
Ik zou het anders willen stellen; Als er liefde is, is er geen dankbaarheid meer nodig om de geboden te houden. Dat is het houden van die geboden een vanzelfsprekendheid evenals dat het vanzelfsprekend is dat we onuitsprekelijk dankbaar zijn. Daarbij kan er dankbaarheid zonder liefde zijn, want er zijn talloze kerkgangers die elke dag voor dr botehammetje danken zonder geestelijke liefde te hebben.

Daarbij wil ik Afgewezen vragen uit welk diensthuis we geleid zijn als heiden. Het nt zegt ons in Rom 3 wie we als mens zijn. Het nt zegt nergens dat de heidenen de wet moeten houden.
Vooralsnog leidt ook deze discussie weer terug naar de vervangingsleer. De kerk is de vervanging van Israel, en heeft dus de geboden van Mozes te houden. Niet alleen de Joden gingen gewoon door met offeren na de dood van Christus, wij stellen zelfs nieuwe ceremonieen en tradities in, incluis de geboden van Mozes, om als Jood onder de wet te gaan leven, in de hoop dat God ons nog eens bekeert.
Wij willen via een omweg gered worden. Via de berg Sinaï willen wij als Jood naar de berg Sion....

[Afgewezen]

Gian, deze discussie hebben we een- en andermaal gevoerd. Je kent mijn argumenten.

[MarthaMartha]

Vruchten van de Geest voort te brengen suggereert dat er ook vruchten van het vlees zijn. Het vlees blijft realiteit, al heb je nog zoveel liefde.
Ik zou het anders willen stellen; Als er liefde is, is er geen dankbaarheid meer nodig om de geboden te houden. Dat is het houden van die geboden een vanzelfsprekendheid evenals dat het vanzelfsprekend is dat we onuitsprekelijk dankbaar zijn. Daarbij kan er dankbaarheid zonder liefde zijn, want er zijn talloze kerkgangers die elke dag voor dr botehammetje danken zonder geestelijke liefde te hebben.

maar dat is toch geen dankbaarheid?

[Marnix]

Houden wij Gods geboden (niet zozeer (alleen) de tien geboden, maar het onderwijs van Jezus Christus en de apostelen in de breedste zin van het woord) uit dankbaarheid, zoals de catechismus stelt, of omdat de liefde in ons hart is uitgestort. 'Dankbaarheid' alleen heeft iets verplichtends in zich: voor wat, hoort wat. Terwijl liefde ongedwongen is. Ik vind de benaming 'het stuk der dankbaarheid' daarom niet helemaal juist. Dankbaarheid is volgens mij één aspect van heiligmaking, niet het hoofdaspect. Hoe denken jullie daarover?

dankbaarheid kun je niet verplichten. Een verplichting is geen dankbaarheid. Dankbaarheid komt voort uit liefde.

Dankbaarheid is ook geen verplichting. Maar wel of niet dankbaar zijn heeft wel gevolgen. God dwingt dankbaarheid af... niet als verplichting.... Als iemand mijn leven redt is het toch logisch dat ik dankbaar ben? Dan ga ik me toch niet afvragen of ik dankbaarheid verplicht ben? Doe ik echter alsof er niets gebeurd is, dan is dat een heel ondankbare houding. Gods liefde zouden we dan beantwoorden met liefde. God krijgt niet de eer die Hij verdient als we Hem niet loven om wat Hij heeft gedaan.

Gian, het hangt van de insteek af. Als de stelling is: "We moeten de geboden van Mozes houden" klopt er iets niet. We mogen zijn geboden houden. Niet om daardoor gered te worden (helaas denken inderdaad genoeg mensen dat nog) maar omdat het goede regels zijn en omdat we Hem dan loven door zijn wil te doen. Niet voor niets staat de wet in de Cathechismus niet onder het deel over Verlossing maar onder het kopje Dankbaarheid.