Alcoholgebruik

[Jongere]

Toch leer ik elke zondag, en ik ben het daar van harte mee eens, dat we zelf nog niet te vertrouwen zijn.
Dus die vrijheid of vertrouwen bij kinderen leggen , is misschien leerzaam maar kan zeker ook heel verkeerd uitpakken.
Helaas zijn ook daarvan voorbeelden te over. Ook op al wat oudere leeftijd.

Trouwens, hier ben ik het mee eens. Of zoals gian zegt: 'Je weet wat er in je kinderen leeft en daarvoor wil je ze bewaren'.
Maar het is een mythe dat dat bewaren door strakke regels zou kunnen gebeuren. Wat Tiberius al zegt: dan ontstaat er een sfeer dat het dan maar moet als de ouders het niet weten, en zo komt er een zonde bij: ongehoorzaamheid en leugens.

Dat zie ik echt heel veel gebeuren:
- wordt bioscoopbezoek thuis simpelweg verboden omdat het zo hoort? Dan gaan de kinderen wel stiekem en liegen ze erover tegen hun ouders. Bovendien letten ze dan helemaal niet op welke film ze bezoeken: het is toch al zonde dus wat maakt het dan nog uit of je bij Narnia zit of bij één of andere vechtfilm?
- wordt sex voor het huwelijk simpelweg verboden omdat het niet mag en verder wordt er niet over gepraat? Dan doen de kinderen het wel zonder dat de ouders er iets van merken en wordt er geleefd door mensen die verkering hebben alsof ze getrouwd zijn.
- is geloof voor de ouders niet meer dan hun cultuur en hun gewoonte en is het niet levend? Dan gaan de kinderen mee naar de kerk maar hebben ze in hun hart al lang afstand genomen van het geloof en leven ze heel hun leven net als anderen en wellicht nog extremer.

Vertrouwen is niet zoiets van: 'ik vertrouw mijn kind, hij zal het vast wel goed doen'. Dat bedoelt Tiberius volgens mij ook niet. Vertrouwen is veel meer: 'ik ken mijn eigen hart en daarmee ook dat van jou. Hoe kunnen we samen - en jij nu concreet - proberen om voor de zonde te vluchten?' Overigens kan die gedachte er wel achter zitten, maar de beste uitingsvorm is om dit in concreet vertrouwen te bespreken met je kinderen, zodat ze ook zien wat je nu echt drijft.

[Tiberius]

Mijn ouders hebben me na mijn kindertijd altijd als hun gelijke aangesproken als het over dingen ging waar ze moeite mee hadden / vragen over hadden. Dat heb ik erg gewaardeerd.

Dat is precies wat ik bedoel, ja. Op die manier proberen wij onze kinderen op te voeden.
Ik zou heel blij zijn als onze kinderen later net zo over hun eigen opvoeding praten, zoals jij het doet (behalve dan van die hele saaie vrienden ).

En het is precies wat je zegt: vertrouwen is niet de gedachte van "mijn kind doet zoiets niet, want ik heb hem opgevoed".
Maar dat je ze op een gelijkwaardige manier aan kan spreken, zonder dat ze hoeven te vluchten in allerlei leugens.

Ik denk overigens dat je eigen opvoeding veel zegt, want mijn ouders hebben mij (inderdaad al weer wat langer geleden als bij jou) op dezelfde wijze proberen op te voeden. En ja, ik heb wel eens toe moeten geven, dat ik meer dan 2 biertjes gedronken had. Maar die ruimte was er wel en die proberen we onze eigen kinderen ook te geven.

[albion]

Al ben ik dan geen opvoeder, maar een opgevoederde, ben ik het wel met Tiberius eens. Zelf ervaar ik ook een grote vrijheid (mijn ouders bieden zèlf aan te vertrekken als ik een feestje geef voor vrienden, wellicht omdat ze dan niks hoeven te doen ) maar juist die vrijheid en dat vertrouwen zorgen dat ik er niet over zou denken om misbruik te maken van die grenzen. Maar wellicht komt dat ook omdat mijn ouders weten dat ik hele saaie vrienden heb.
Ik ben niet zo voor een beschouwing van een afstandje (zoals "ik ben blij dat het goed is afgelopen"). Ga dan met je kinderen om tafel zitten en begin gewoon een goed gesprek over het gebruik van alcohol, je zorgen daarover, etc. Niet op een belerend niveau, maar gewoon op je eigen niveau. Mijn ouders hebben me na mijn kindertijd altijd als hun gelijke aangesproken als het over dingen ging waar ze moeite mee hadden / vragen over hadden. Dat heb ik erg gewaardeerd. Vooral omdat je dan gedwongen wordt om er ook op een volwassen niveau over na te denken: met redelijke argumenten. Er ontstaat geen sfeer waarin de ouders gebieden (al is het voor je bestwil) en jezelf maar hebt te volgen.
Het kan trouwens wel zo zijn, wat ik wel in andere gezinnen zie van bijv. vrienden, dat deze basis voor een goed gesprek er gewoon helemaal niet is. Dat ouders het niet gewend zijn om met hun kinderen hierover te praten. Bijv. als kinderen verkering krijgen blijft het praten over seksualiteit meer in de gebiedende zin van 'je mag nooit samen op één kamer zijn' dan in de zin van 'leer je grenzen kennen en ga verantwoord met elkaar om' waarin normaal met elkaar wordt gesproken over deze dingen. Dan is seksualiteit wellicht een lastig onderwerp, maar dit geldt evengoed voor geloof (misschien nog wel moeilijker maar minstens even belangrijk), drinken, uitgaan, films/computer/internetgebruik en nog heel veel andere dingen. Altijd goed en veel met elkaar praten op een basis van vertrouwen en gelijkheid - volgens mij is dat het beste. Zelfs als je als ouder ziet dat er nog helemaal geen sprake is van gelijkheid kan het voor een kind / puber al heel veel schelen als hij wel het gevoel heeft dat hij gelijk is. Dat kan juist een extra zet zijn in de richting van gelijkheid en volwassenheid. En als die openheid er niet is: het is nooit te laat om te beginnen met goede gewoontes, hoe moeilijk dat ook is.

ik weet niet hoe lang het geleden is dat je je puberteit achter de rug hebt, maar wat ik wel constateer (op school) is dat de jeugd van tegenwoordig ontzettend vrij met elkaar omgaan. Een heel verschil met 10 jaar geleden. Niet te vergelijken.

Ik ben natuurlijk van heel wat oudere generatie en dat maakt al een heel verschil. Ik kon zijn oma zijn omdat ik al over de 40 was toen hij geboren werd. Ik zie veel meer gevaar dan b.v. de generatie onder mij en dat is moeilijk, ook voor hem.

[JolandaOudshoorn]

Voor mij is het nog niet zo lang geleden, school, zo'n 8 jaar geleden. En ik moet eerlijk zeggen, wij gingen ook wel heel vrij om met elkaar. Tja, in de ogen van mijn ouders soms wel eens te vrij. Toch zijn er geen dingen gebeurd waarvan ik zeg: dat had ik nooit moeten doen. Op heel veel gebieden zie je dat de jeugd veel vrijer en opener is. Aan de ene kant vind ik dat positief, hoewel ik ook wel gevaren zie. Blijf alert, zou ik zeggen, maar probeer niet allerlei spoken en beren te zien.

[Tiberius]

ik weet niet hoe lang het geleden is dat je je puberteit achter de rug hebt, ....

Ik zal maar voor Jongere antwoorden, want hij is 4 weken weg.
Maar hij is nog maar een jaar van de middelbare school af. Kortom: hij doet zijn nickname eer aan.

[albion]

ik weet niet hoe lang het geleden is dat je je puberteit achter de rug hebt, ....

Ik zal maar voor Jongere antwoorden, want hij is 4 weken weg.
Maar hij is nog maar een jaar van de middelbare school af. Kortom: hij doet zijn nickname eer aan.

oke dank voor de info. Misschien is hij een uitzondering op de regel?

[albion]

Voor mij is het nog niet zo lang geleden, school, zo'n 8 jaar geleden. En ik moet eerlijk zeggen, wij gingen ook wel heel vrij om met elkaar. Tja, in de ogen van mijn ouders soms wel eens te vrij. Toch zijn er geen dingen gebeurd waarvan ik zeg: dat had ik nooit moeten doen. Op heel veel gebieden zie je dat de jeugd veel vrijer en opener is. Aan de ene kant vind ik dat positief, hoewel ik ook wel gevaren zie. Blijf alert, zou ik zeggen, maar probeer niet allerlei spoken en beren te zien.

Probeer ik ook wel maar het valt niet altijd mee. Daarom ben ik blij dat hij vaak thuis is, en niet naar allerlei barretjes gaat. Hij zit vaak achter de comp.

[Lassie]

nou ik zat ook best wel vaak in cafeetjes.... Daar dronk ik altijd 1 glaasje wijn en de rest spa rood of een colaatje.

[Tiberius]

ik weet niet hoe lang het geleden is dat je je puberteit achter de rug hebt, ....

Ik zal maar voor Jongere antwoorden, want hij is 4 weken weg.
Maar hij is nog maar een jaar van de middelbare school af. Kortom: hij doet zijn nickname eer aan.

oke dank voor de info. Misschien is hij een uitzondering op de regel?

De uitzonderingen worden moderator.

[MarthaMartha]

Ik zal maar voor Jongere antwoorden, want hij is 4 weken weg.
Maar hij is nog maar een jaar van de middelbare school af. Kortom: hij doet zijn nickname eer aan.

oke dank voor de info. Misschien is hij een uitzondering op de regel?

De uitzonderingen worden moderator.

[jvdg]

Ik zal maar voor Jongere antwoorden, want hij is 4 weken weg.
Maar hij is nog maar een jaar van de middelbare school af. Kortom: hij doet zijn nickname eer aan.

De uitzonderingen worden moderator.

Dan ben ik weer een uitzondering op de regel..........

[MarthaMartha]

Ik zal maar voor Jongere antwoorden, want hij is 4 weken weg.
Maar hij is nog maar een jaar van de middelbare school af. Kortom: hij doet zijn nickname eer aan.

De uitzonderingen worden moderator.

Dan ben ik weer een uitzondering op de regel..........

[helma]

Ik zie in mijn gezin dat het per kind verschillend is, de ene kan ik meer/eerder loslaten dan de ander
Als er een vertrouwensbasis is kan je eerder loslaten dan dat je gewoon wéét dat de kans groot is dat het fout kan gaan.


Van sommige fouten kan je ze laten leren. maar andere fouten hebben wel erg grote gevolgen.....

daarin zoek je als ouders de goede weg...uit liefde voor je kinderen. Als ze dát maar voelen ben je al een heel eind.


Je kan open zijn (en gelukkig is dat hier zo); je kan praten; je kan vertrouwen geven,maar toch hebben ze sturing nodig. En soms is dat meer dan alleen een gesprek.

[Jo-Ann]

Helma, volgens mij ben jij een hele lieve moeder

[cosmo]

Dat zou je eigenlijk aan haar kinderen moeten vragen.

Daarnaast vind ik dat we niet als kloosterlingen door het leven moeten. Het leven wordt door sommigen wel heel erg beperkt, als ik verschillende bijdrages lees.