Huisbezoek

[The Critical Brother]

Origineel geplaatst door Admin
een van de zaken die mogelijk is in de NEd Herv. Kerk. en ik denk omdat vele zich vaak niet thuis voelen in de plaatselijke gemeente is de mogelijkheid om lid te worden in een naburige gemeente. In het geval van Gouda weet ik dat vele Goudse Herv leden in naburige gemeente kerken of daar al lid geworden zijn..

Jammer dat het zo gaat in Gouda, ik kan mijn van vroeger herinneren dat het wel is anders is geweest..

Prof. Dr. C. Graafland stond vroeger toch in Gouda, of vergis ik mij nu? Woont er nu toch ook?
Hij preekte recent nog bij ons.
Altijd nokkievol als hij er is, heel bijzonder die man! 74 Jaar oud en dan nog zo actueel preken!


The Critical Brother (o.a. van niet actueel preken!)

[Refojongere]

Gouda is verlinkst, en zo zijn er wel meer plaatsen verlinkst. Zie de gezangenkwestie die in steeds meer woonplaatsen gaat spelen en teken is van een andersoortig geestelijk leven. Ik vind dat je best kritisch mag staan tegenover je hervormde gemeente. Alleen opstappen omdat je je er niet thuisvoelt (kan ik me levendig voorstellen overigens) is niet een Bijbels of Calvinistisch standpunt. Als je eens kijkt naar de avondmaalspraktijk van de Korinthiers, over de problemen van de Galatenbrief.....

[The Critical Brother]

Beste Refojongere,

"De gezangenkwestie teken van andersoortig geestelijk leven" zoals jij stelt?
Welnee jongen!
Sommige mensen zijn zo bang dat met de vorm ook de inhoud verdwijnt. . Het gevaar van wettisch denken is juist in de kerk zo groot, omdat we het eng vinden alleen op Gods genade te vertrouwen. In de kerk zul je alert moeten zijn op het gevaar van gekonserveerd christendom, waarbij de traditie de genade overwoekert. Dan is Christus voor niets gestorven. Want dan ben je nog steeds niet vrij van de slavernij aan de wet, aan regels van mensen, aan tradities en gewoonten, niet vrij van de slavernij aan de angst en krampachtigheid.
Want dat brengt wettisch denken met zich mee: angst en krampachtigheid. Omdat een wettische mentaliteit van ons vraagt dat we allemaal hetzelfde zijn: dezelfde overtuiging hebben op tal van onbelangrijke dingen die voor een wetticist ongeveer zaken van leven en dood zijn.


The Critical Brother (zeker van wetticisme!)

[Pied]

"In de kerk zul je alert moeten zijn op het gevaar van gekonserveerd christendom, waarbij de traditie de genade overwoekert."
Zou de houding van anti-traditie ook een gevaar kunnen zijn voor de zaligheid van je ziel?
Wat vind jij van de Rechabieten?

[The Critical Brother]

Pied zegt: Zou de houding van anti-traditie ook een gevaar kunnen zijn voor de zaligheid van je ziel?

"Houding van anti-traditie een gevaar voor de zaligheid van je ziel"? Denken we zo klein van God dan?
Waar komt die krampachtige omgang met veranderingen in de liturgie toch vandaan? Hoe komt het toch dat vormen en gewoonten zo'n sterk stempel drukken en soms onopgeefbaar zijn alsof je ziel en zaligheid ervan afhangen. Begrijp me niet verkeerd: het gaat er niet om tegen tradities en gewoonten op zich aan te schoppen. Want ze kunnen heel goed zijn. Maar als ze een dergelijke onopgeefbare positie krijgen, als we er zo krampachtig mee omgaan, dan moeten we accuut aan de noodrem hangen. Dat is volkomen in strijd met de vrijheid waar we in leven. Krampachtigheid rond vragen van de liturgie is veel minder onschuldig dan je misschien wel denkt.
Allemaal regels die je beroven van je vrijheid in Christus. Als dat voorwaarden zijn voor echt en vrij christen zijn is het foute boel. Dan wordt de genade bedreigd. En het is en blijft echt alleen genade. Die genade is niet goedkoop, maar laten we het vooral niet duur maken met onze voorschriften en eisen. Gods genade zet je leven in bloei door de heilige Geest.
Waarom krijgt dat wettische denken bij ons het voordeel van de twijfel, alsof je beter wettisch dan losbandig kunt zijn. Dat is dus niet zo. Beide blokkeren Gods genade. In het nieuwe testament wordt heel veel gewaarschuwd tegen wettisch denken en handelen. Daar kun je je niet van afmaken. En daar zullen we dan ook met elkaar veel alerter op moeten zijn. Wetticisme staat haaks op de genade van God. En is dus levensgevaarlijk. Genade is een risico, want het is zo verschrikkelijk radicaal: alleen genade. Die vrijheid vinden velen beangstigend en daarom vluchten ze in de houding van wettisch leven. Dat is in elk geval veilig en vertrouwd. Een slechte keuze, omdat zo niet Gods genade, maar wetticisme ons houvast wordt. Noch de losbandige vrijbuiter, noch de wetticist is vol van Gods genade en zitten dus beiden op een verkeerd spoor.
Die vrijheid door Jezus Christus is voor sommigen beangstigend: ze willen weten wat ze wel en niet moeten doen. En sommigen verwachten, dat de predikant dat vertelt. Dat is wel erg paus-achtig. Hun leven lang blijven ze een klein kind dat je alles moet voorkauwen. Dat gaat uit van een gebrek aan vertrouwen in God en de Geest. Alsof zijn genade niet zo sterk is, dat mensen in vrijheid christen kunnen zijn. Kortom: zolang we aan een waslijst(je) voorschriften vast zitten, heeft de genade het in ons leven niet voor het zeggen.
Want houvast en veiligheid is er alleen bij die genade van God te vinden. Bij Jezus Christus en die gekruisigd. Dien God niet vanuit een wettische houding: die is star, onverbiddelijk, hard tegenover anderen, veeleisend en uiteindelijk een vorm van zelfbediening. Juist binnen een gemeenschap waar wetticisme een poot aan de grond krijgt is de kans groot dat je je vrijheid kwijt raakt.
Dien God vanuit die vrijheid, vol van genade en de heilige Geest. Die band met Christus zorgt er voor, dat ons leven van binnen en van buiten voluit christelijk is. In alle vrijheid geen slaaf meer van de zonde, geen slaaf van de wet, geen slaaf van angst en prestatiedrang.


The Critical Brother (alert op geconserveerd christendom!)


[Veranderd op 21/5/02 door The Critical Brother]

[Jelle]

Traditie wordt ook weleens volledig overboord gegooid zodat zelfs het goede ervan niet bewaard blijft.
Als ik de Gereformeerde Bondsrichting in Gouda zie, dan merk ik dat er binnen enkele jaren in de eredienst nog maar twee Psalmen worden gezongen de rest zijn allemaal liederen en gezangen geworden. Jammer, jammer, jammer.
Het geestelijk leven van uit de Psalmen kent men hier binnen nog enkele jaren niet meer.
Men zal zich dan gaan afvragen: wat was dat ook al weer, Psalmen?
Ik kan het geen vooruitgang, alhoewel een veel te grote vooruitgang, vinden.
Op deze wijze ben ik zeer beslist niet voor vooruitgang, en blijf ik liever traditioneel.

[Jelle]

Trouwens nu ik heb afgesloten en naar het onderwerp kijk van deze rubriek, zijn we dan niet een beetje van het onderwerp afgedwaald?

[Refojongere]

Critical Brother,

Zou je je nader kunnen verklaren bij deze zin: Allemaal regels die je beroven van je vrijheid in Christus. Als dat voorwaarden zijn voor echt en vrij christen zijn is het foute boel. Dan wordt de genade bedreigd.

En deze: alsof je beter wettisch dan losbandig kunt zijn. Dat is dus niet zo. Beide blokkeren Gods genade.
Je moet wettisch leven niet verwarren met naar de wet willen leven. Want dat blokkeert Gods genade niet. Je moet geen vals onderscheid maken. Verklaar je nader.

En verklaar je hier: ze willen weten wat ze wel en niet moeten doen. En sommigen verwachten, dat de predikant dat vertelt. Dat is wel erg paus-achtig. Hun leven lang blijven ze een klein kind dat je alles moet voorkauwen.
Staat er niet in de HC dat zelfs de allerheiligsten in dit leven een klein kind zijn als het gaat om de goede werken? En moeten we niet worden gelijk een kind. En waarvoor is anders een herder en een leraar? "WAT WILT GIJ, dat ik doen zal, Heere?"

>>>Waar komt die krampachtige omgang met veranderingen in de liturgie toch vandaan?
Omdat mensen vaak tegen de achtergrond en achterliggende reden van de liturgische veranderingen zijn. Meer gezangen, meer koortjes meer dit en meer dat, zo dat we weer Roomse neigingen gaan krijgen en we dreigen af te wijken naar uiterlijkheden (zie de beatmis bij Roomse kerk in jaren 60: kerken stroomden leeg; zie vernieuwingen in het middengedeelte der Hervormde Kerk en de Gereformeerde Kerken, die lopen momenteel sneller leeg ondanks liturgische veranderingen).

Groet,
Refojongere

[Veranderd op 21/5/02 door Refojongere]

[ndonselaar]

We mogen nooit de traditie boven de Schrift plaatsen, als is het wel zoals Zeeuw stelde 'alles wat echt INHOUD heeft; heeft ook een bepaalde VORM; omdat de INHOUD naar buiten toe zich VORMT.'

Toch heb ik ook wel eens vragen bij de soms te overdreven aandacht voor de traditie. Lijkt het niet alsof het goud van de tempel belangrijker is dan het ware geestelijke leven, of is het andersom, omdat het geestelijk leven gemist wordt, of niet openbaar durft te komen men het gaat zoeken in de traditie.

Maar moeten we niet eens heel eerlijk de blik naar binnen slaan. We verwijten andere kerken dat ze met hun liturgie 'rooms' aandoen, wij doen dat met wat anders. Als ik de laatste tijd de kerken zie verrijzen in kerkelijk Nederland dan lijkt het alsof we terecht komen in een modern pausdom. Maar ook bv. de vernoeming van soms nog levende personen doet erg rooms aan. Is dat geen soort heiligenverering? Ds. ***school, .........etc.

En dan komen we terug op huisbezoek. We mogen wel vragen om de gestalte van de pinksterlingen 'volhardende in de gebeden, eendrachtiglijk bijeen'. Vanuit die gestalte is huisbezoek iets van de ware gemeenschap. Vanuit die gestalte zal ook het ware geestelijk leven openbaar komen.

[pingpongbal]

Het huisbezoek bij ons

Wij krijgen meestal 1 keer per twee jaar huisbezoek. Twee ouderlingen, in zwart pak. Ze doen twee adressen per avond.
Meestal beginnen ze met wat algemene dingen, hoe het op school gaat enzo. Na een tijdje vragen ze dan meestal aan de kinderen of ze nog wat weten van de preek van zondag en of ze de dominee een beetje kunnen begrijpen. Ze hebben het liefst dat het hele gezin er bij is. Dat vragen ze zelf.(ik las ergens dat iemand er niet bij mocht zijn). Na een tijdje gaan de kleine kinderen naar boven en komen wij aan de beurt. Ik stel geen vragen zoals over langzaam of snel zingen. Daar is het huisbezoek niet voor, vind ik. Ik vind het wel vaak moeilijk om wat over jezelf te vertellen. Zeker als er broertjes en zusjes bij zitten. Maar dat zal per gezin verschillend zijn.
Ik woon nu op mezelf en krijg binnenkort zelf huisbezoek. Dat vind ik best moeilijk eigenlijk! Zit ik daar in m'n eentje met twee ouderlingen...

[The Critical Brother]

Origineel geplaatst door Refojongere
Critical Brother,

Zou je je nader kunnen verklaren bij deze zin: Allemaal regels die je beroven van je vrijheid in Christus. Als dat voorwaarden zijn voor echt en vrij christen zijn is het foute boel. Dan wordt de genade bedreigd.

En deze: alsof je beter wettisch dan losbandig kunt zijn. Dat is dus niet zo. Beide blokkeren Gods genade.
Je moet wettisch leven niet verwarren met naar de wet willen leven. Want dat blokkeert Gods genade niet. Je moet geen vals onderscheid maken. Verklaar je nader.

En verklaar je hier: ze willen weten wat ze wel en niet moeten doen. En sommigen verwachten, dat de predikant dat vertelt. Dat is wel erg paus-achtig. Hun leven lang blijven ze een klein kind dat je alles moet voorkauwen.
Staat er niet in de HC dat zelfs de allerheiligsten in dit leven een klein kind zijn als het gaat om de goede werken? En moeten we niet worden gelijk een kind. En waarvoor is anders een herder en een leraar? "WAT WILT GIJ, dat ik doen zal, Heere?"

>>>Waar komt die krampachtige omgang met veranderingen in de liturgie toch vandaan?
Omdat mensen vaak tegen de achtergrond en achterliggende reden van de liturgische veranderingen zijn. Meer gezangen, meer koortjes meer dit en meer dat, zo dat we weer Roomse neigingen gaan krijgen en we dreigen af te wijken naar uiterlijkheden (zie de beatmis bij Roomse kerk in jaren 60: kerken stroomden leeg; zie vernieuwingen in het middengedeelte der Hervormde Kerk en de Gereformeerde Kerken, die lopen momenteel sneller leeg ondanks liturgische veranderingen).

Groet,
Refojongere

[Veranderd op 21/5/02 door Refojongere]

Pardon!?
"Verklaar je hier, verklaar je nader"!

Ik dacht toch dat ik een beetje duidelijk ben geweest voor een GOED verstaander.......!
Wat ik nog wel wil zeggen is dit:
Natuurlijk zijn Gods geboden belangrijk en moeten we ons daar aan houden!Maar......we moeten niet voor Gods gebod uitgeven wat wij of anderen hebben bedacht!
En we moeten bedenken dat wij aan die geboden van God onze handen vol hebben. En vergeet niet wat één van de grootste bezwaren tegen wettisch christen zijn is: aan zelfbedachte voorschriften kun je je vrij gemakkelijk houden. Daar kun je het in principe van nature mee eens zijn. Bij die regels kun je scoren. Scoren bij God. Op eigen voorschriften kun je wel een voldoende halen bij God. Begrijp je nu waarom wetticisme zo levensgevaarlijk is? Het botst met Gods genade!

Ennuh....geen suggestieve retorische vragen stellen refojongere!? Jij weet best wat "wettisch" is en dat "worden als een kind" geestelijk is bedoeld!

En met: "Wat wilt U dat ik doen zal Here?" 100% mee eens!!! Maar ik verzet me met alles in me tegen: "Wat wilt u dat ik doen zal, dominee,kerkenraad etc.?"

Maaruhh....inderdaad, 't heeft niet veel meer te maken met de start van het onderwerp......


The Critical Brother (zeker van verkeerd geïnterpreteerd worden!):mad2:

[Pied]

En al met al heb ik nog steeds geen antwoord gekregen.