memento schreef:Wie de grondtalen kent, zal de stelling delen dat elke vertaling, ook de SV, een verarming is ten opzichte van de grondtaal. Het absoluut verheffen van de SV, als zijnde de enige zuivere vertaling, doet geen recht aan het feit dat ook de SV slechts ten dele weergeeft wat de grondtekst zegt. Door het gebruik van meerdere vertalingen benaderd men de grondtekst meer, dan wanneer men slechts één vertaling gebruikt. Ik vindt de houding van de GBS daarom onwijs. Men zou beter kunnen stellen: De SV voor dagelijks gebruik, maar ook: bestudeer uw Bijbel, en gebruik daarvoor alle middelen die er zijn, ook andere vertalingen. Het vergelijken van de SV met de NBG51, NBV en HSV levert een beter en vollediger beeld op van wat de grondtekst zegt, dan wanneer je alleen de SV zou gebruiken.
We moeten niet doorschieten in verabsolutering van de Statenvertaling.
Maar we moeten evenmin doorschieten in relativering van de Statenvertaling.
Verder vind ik het van jou kant vrij onwijs om de NBV aan te raden. Je weet immers dat dit een vrije vertaling is die regelmatig iets anders zegt dan er staat. Verder zijn er diverse teksten waar de NBV de godheid van Christus heeft wegvertaald. Hoe kun je zeggen: gebruik de NBV als middel om de Bijbel te bestuderen? Om van de ronduit schriftkritische inleidingen (die in de joodse versie van de NBV zijn weggelaten, maar in de 'protestantse' versie wel staan!!) maar te zwijgen.
Daarnaast is het niet ieder gegeven om de verschillen tussen de vertalingen te beoordelen. Het kriskras raadplegen van meerdere vertalingen zonder de mogelijkheid om deze ergens aan te toetsen, is zeer verwarrend.
Dus: het is goed om vertalingen te vergelijken, maar dan wel vertalingen die dicht bij de brontekst blijven. Ook buitenlandse vertalingen komen in aanmerking. Voor het OT tevens joodse vertalingen.
