refo schreef:
Je kunt moeilijk volhouden dat het je én gegeven moet worden én eigen verantwoordelijkheid is.
Met ons verduisterd verstand is dit zeker moeilijk bij elkaar te redeneren.
Maar dit is niet vreemd , die heilige paradox was de Joden al een ergenis en de Grieken een dwaasheid
Dat is de tragiek van de geschiedenis van tante. Ze is op ons advies inderdaad niet 'zelf begonnen' en heeft zich ook niets 'in handen laten stoppen'. Nu ze gestorven is verwijten we haar dat ze niets heeft gedaan.
Eigen verantwoordelijkheid ontstaat pas als iemand ergens toe geroepen is, waartoe hij in staat is.
Hier ga je m.i. ook scheef.
De eigen verantwoordelijkheid ,is niet weg te redeneren, maar de doodstaat van de mens ook niet.
We zijn in een staat geschapen die volmaakt was, maar we zijn zelf actief van God weggegaan.
En deze zonde bevestigen we dagelijks weer.
Dat God Zijn eis laat staan is rechtvaardig, en dat wij dan door onze zonde onze keuze tegen God dagelijks bevestigen doet aan deze eis niets af.
Wij hebben er zelf voor gezorgd dat we in een doodstaat liggen waar we vanuit ons zelf niet uit willen en kunnen komen.
Maar dat maakt nu juist ook het wonder uit, dat als we het zo bezien , het van de mens nooit meer kan, maar dat God toch nog doorgaat met Zijn werk, en als wij niet willen, dat Hij dan Zelf ingrijpt en Hij verlorenen opzoekt en toeroept : en Ik zeide tot u in uw bloed: Leef; ja, Ik zeide tot u in uw bloed: Leef!
Niet te bevatten : 100 % verantwoordelijkheid en 100% genade.
Als je leert dat de mens verloren ligt en alleen God hem daar uit kan halen (wat niemand hier ontkent, veronderstel ik) dan kun je op grond van dát leerstuk geen verantwoordelijkheid waarnemen. Dan is het inderdaad afwachten. Zeker is het dan genade. Niemand die het ontkent. Maar kom niet over verantwoordelijkheid. Een dode is er niet verantwoordelijk voor dat hij niets kan, hoewel die dode dat wel is voor zijn dood.
De verantwoordelijkheid blijft staan, ondanks de doodstaat van de mens.
Dit omdat we in onze verantwoordelijkheid zelf voor onze doodstaat gekozen hebben.
Is er toch verantwoordelijkheid dan is er toch iets wat de mens kan, hoewel hem dat uiteraard ook weer gegeven is.
Een door genade geschonken kunnen.
Om door een geschonken geloof aantenemen wat door genade gegeven wordt.
En als je het OT leest is het Evangelie steeds: houd Mijn geboden en ik zal u zegenen. Verlaat Mijn wegen en ik zal u straffen. De zegen is voorbehouden aan Israel en wie zich daarbij wilden voegen. Geen aanvullende eisen. En in NT is dat niet anders, al is het Evangelie dan: geloof! En is het aan de hele wereld aan te bieden.
En deze Boodschap, mag nu nog dagelijks tot ons komen.
Elke keer worden we nog gelokt en genodigd.
Geen voorwaarden en geen aanvullende eisen.
En dan heb ik Ds A.M. de Boer nog eens horen zeggen in een preek : "Kom nu niet met het argument van; ik kan het toch niet ? , want dat is een teken dat je het nog niet hebt geprobeerd !, Haast je en spoed je dan om je levens wil.
Dan , in die weg wordt er pas geleerd : dat we niet willen dat Christus Koning over ons zijn zal."
En om nu als een onwillige , een vijandige, genade te ontvangen dat maakt het Wonder des te groter.
