Valse rechtzinnigheid

[Kaw]

Volgens mij kwam het uit de gezinsgids. Misschien was het de Terdege.

Daarin stond een overdenking van een dominee over valse rechtzinnigheid. Hij noemde 2 voorbeelden:
Zeggen tegen iemand dat hij zich moet bekeren.
Zeggen tegen iemand dat hij moet geloven.

Ik kan het stuk verkeerd begrepen hebben, maar het kwam op mij over dat hij ten diepste stelling nam tegen de geloofsactivisten die zelf allerminst de ware vruchten van het geloof dragen. Toch was het naar mijn mening een onverstandig stukje. Deze twee dingen zijn namelijk geen valse rechtzinnigheid. De Bijbel gebiedt dit op vele plekken.

In dezelfde redenatie zou de dominee ook niet de 10 geboden kunnen voorlezen, want hij is namelijk zelf niet vrij van zonden. Dat zou ook valse rechtzinnigheid zijn.

Mijn vriendin heeft afgelopen zondag belijdenis gedaan van haar geloof onder dominee Pieters. Van mijn omgeving kreeg ik commentaar dat dominee Pieters de doodsstaat omzeilde, doordat hij eigenlijk preekte dat we ons moesten bekeren en dat we moesten geloven. Zijn thema was min of meer: "In ons is niets en in Christus is alles, dus grijp Zijn voeten"

Het kenmerk van het ware geloof, namelijk het aangrijpen van Christus wordt nu in een kwaad daglicht gesteld. Ook weer in dit stukje. Er wordt een oneigenlijke tegenstelling tussen onze doodstaat en het omhelzen van Christus gemaakt. Het ware geloof is toch geen dood geloof? Ja, een lijdzaam geloof, maar niet lijdelijk.

[Marnix]

Als maar genoemd wordt dat het ware geloof van God komt en niet uit onszelf, mogen mensen ook worden opgeroepen Hem te volgen en zijn voeten te grijpen, voor Hem te buigen en knielen en je aan Hem over te geven.

[jvdg]

Om een zinnig antwoord op deze overdenking te kunnen geven zouden we de context waarin deze voorbeelden staan moeten kennen.

[Kaw]

Yep, als iemand hem zou kunnen uploaden zou fijn zijn!

[helma]

Ds P Roos zei zondag:
het eerste werk van de opgestane Jezus was Zijn dwalende discipelen te onderwijzen. Hun ongeloof was hardnekkig
De discipelen hadden het woord van de Zaligmaker niet geloofd. Wel gehoord, maar geen plaats gegeven. Selectief geluisterd.
Wat geloof ik werkelijk van Gods Woord? Zeven wij het ook? Luisteren wij ook selectief?
We moeten het Woord in zijn toataliteit nemen; het vólle Woord in zijn totale waarheidsgehalte. We moeten combineren. Als er staat: het geloof is een gave Gods, en we geloven dát alleen, dan is dat eenzijdig. Er staat óók: Gelooft het Evangelie. We moeten de teksten samenbrengen; combineren. En dat hadden de discipelen niet gedaan. Ze wilden dat aardse koninkrijk. De dingen die Christus gezegd had die niet in hun toekomstvisie paste hadden ze weggezeefd

Zo is het ook met de oproep tot geloof. Er staat: Bekeert u en gelooft het evangelie
als je zegt: je moet geloven is dat ook een halve waarheid; er staat ook: bekeert u! In die volgorde
we moeten bekeerd worden, zegt u; wilt u eronder uit? Er ligt een eis: bekeert u. Dan stelt de Heere de vergeving in het vooruitzicht. De onmogelijke eis gaat God mogelijk maken op grond van die Naam ; om Zijn Borgwerk
Het graf is geopend; de duivel teniet gedaan; alle machten overwonnen. God is machtig om die eis mogelijk te maken!

[Klavier]

Volgens mij kwam het uit de gezinsgids. Misschien was het de Terdege.

Daarin stond een overdenking van een dominee over valse rechtzinnigheid. Hij noemde 2 voorbeelden:
Zeggen tegen iemand dat hij zich moet bekeren.
Zeggen tegen iemand dat hij moet geloven.

Ik kan het stuk verkeerd begrepen hebben, maar het kwam op mij over dat hij ten diepste stelling nam tegen de geloofsactivisten die zelf allerminst de ware vruchten van het geloof dragen. Toch was het naar mijn mening een onverstandig stukje. Deze twee dingen zijn namelijk geen valse rechtzinnigheid. De Bijbel gebiedt dit op vele plekken.

In dezelfde redenatie zou de dominee ook niet de 10 geboden kunnen voorlezen, want hij is namelijk zelf niet vrij van zonden. Dat zou ook valse rechtzinnigheid zijn.

Mijn vriendin heeft afgelopen zondag belijdenis gedaan van haar geloof onder dominee Pieters. Van mijn omgeving kreeg ik commentaar dat dominee Pieters de doodsstaat omzeilde, doordat hij eigenlijk preekte dat we ons moesten bekeren en dat we moesten geloven. Zijn thema was min of meer: "In ons is niets en in Christus is alles, dus grijp Zijn voeten"

Het kenmerk van het ware geloof, namelijk het aangrijpen van Christus wordt nu in een kwaad daglicht gesteld. Ook weer in dit stukje. Er wordt een oneigenlijke tegenstelling tussen onze doodstaat en het omhelzen van Christus gemaakt. Het ware geloof is toch geen dood geloof? Ja, een lijdzaam geloof, maar niet lijdelijk.

Het evangelie van de opgestane Messias, is het evangelie van de Zaligmaker die de dood heeft overwonnen. De doodstaat overheerst niet langer waar Gods Woord als een krachtig zaad voor nieuw leven wordt gezaaid. Wij mochten gisteren een preek horen over de bekende tekst uit Ef. 5: Daarom zegt Hij: Ontwaakt, gij, die slaapt, en staat op uit de doden; en Christus zal over u lichten
De predikant verwees hierbij naar Ez.37 waar de profeet op een kerkhof moest prediken. Daar zeggen wij ook niet: "Dat is het ontkennen van de doodstaat". Die doodstaat is niet te beleven zonder dat Gods Woord het ons eerst leert. Alleen Gods Woord leert ons die les omdat Gods Geest door dat Woord dit getuigenis in het hart legt. En datzelfde Woord is ook het Woord dat getuigt van de Zaligmaker Jezus Christus, Die als Borg geleden heeft en zo betaald heeft voor zondige mensen. Daarmee is Gods Recht voldaan. De opstanding is het bewijs dat de dood is overwonnen en dat het Werk van de Zaligmaker volkomen volbracht is.

Die preek, die we mochten horen, liet duidelijk horen dat de Heere de hoorders verantwoordelijk stelt voor wat er gedaan wordt met de boodschap van het heil dat wordt verkondigd, en dat ten aanzien van alle hoorders. En kom nu niet direct met de uitverkiezing aanzetten, want we hoeven hier niet vooruit te lopen op het effect van de prediking. Het gaat mij over de prediking als zodanig. Niet wat daarop volgt aan geloof of ongeloof. Daar hebben wij mensen vanaf te blijven.
Met het lezen van dit topic, komen we weer op het aloude probleem van dogmatische kennis en het geredeneer van mensen die vooral een excuus zoeken om maar niet te hoeven geloven of erger, anderen afhouden van de Zaligmaker!
Want dat moet gegeven worden, eerst moet dit, en dan dat gevoeld. De bekende rechtzinnige vrome 'prietpraat' met op zich ware zaken, maar volledig verkeerd toegepast en daarmee mensen tot wanhoop en duisternis brengend.
En ondertussen daarmee, wellicht onbewust, God de schuld geven Die maar elke keer weer een regen van genadeboodschap doet regenen (zei men vroeger al niet "wie nat wil worden, moet in de regen lopen" ?). Het is steeds maar weer: "God moet het doen, want ik kan niet niet". Ik ben bang dat wie dat zegt, helemaal niet beseft wat het is, te weten dat God het moet doen. Als je daar echt van doordrongen bent, dan is dat geen excuus meer om de Zaligmaker te ontlopen, maar dan haast en spoed je je om je levens wil tot de Zaligmaker. Dacht je echt dat een zondaar die weet heeft zondaar te zijn, wacht tot de Heere hem eerst bekeert? Echt niet! Dan is het met Esther naar de troon en zeggen "Kom ik om, dan kom ik om!". En leert Gods Woord ook niet dat wie tot Hem komt geenszins zal worden uitgeworden?! Wordt dat niet evenzeer geleerd in Gods Woord als de doodstaat? Waarom het ene waarhied zo radicaal op de voorgrond zetten ten koste van de andere waarheid? Juist als je weet wat de doodstaat is, zul je een andere dode ervoor waarschuwen direct te gehoorzamen als Gods Woord het toeroept om tot Hem te gaan om behouden te worden. Omdat juist diegene die weet heeft van zijn doodstaat, weet dat er buiten Christus niets te verwachten is. Wat wil je je naaste anders voorhouden? Wacht nog maar even? Doe eerst dit, of dat, beleef eerst je zonden, wacht tot je de dood echt in de ogen kijkt en dan pas heb je de Zaligmaker nodig? Dát is pas het ontkennen van de doodstaat!!! Want geen mens die dat van nature leert. Daar krijgt een zondaar alleen oog voor als hij zijn eigen ik schril gaat zien afsteken tegen de Zaligmaker die uit Liefde gewillig de dood inging. Verwacht geen inleving van de doodstaat zonder Zaligmaker. Het is hooguit een sentimentele gevoelsgodsdienst die een mens dan een beetje op de been wil houden, en dat zonder Christus!

Wie de doodstaat misbruikt om geloof en bekering als bevel Gods naast zich neer te leggen, ontkent de werking van Gods Geest en de Zaligmaker als de Weg, verkondigd juist in de middelijke afsnijding door Gods Woord als een tweesnijdend scherp zwaard. Dat scherpsnijdende zwaart eist geloof en bekering van zondige mensen, en drijft hiermee uit naar de enige mogelijkheid die dan nog rest voor zondaars die zich niet kunnen bekeren en niet kunnen geloven en het wel moeten, omdat God dat eist. Dan rest niets anders dan de Zaligmaker. Moet de nadruk op de doodstaat nu deze 'aandrijver' uit Gods Woord doen wegredeneren? Dat is Gods Woord onder een onevenwichtig stuk dogmatiek plaatsen. Daarmee gaat de mens zelf bepalen hoe Gods Geest dient te werken. Is dat geen deksel?
Onevenwichte dogmatiek in dezen zoekt als uitvlucht eerst een weg tot de Weg in plaats van de Weg zelf de zoeken in gebed en daar zijn vertrouwen op te stellen. Dat laatste is wat de reformatoren lijdzaamheid noemen. Als we dat eruit filteren, ontnemen we Gods Woord van de werking van Gods Geest in de weg die Hij zelf als middelijke weg heeft aangewezen.
De Bijbel getuigt van de zonden en de zondaars en van de Zaligmaker van diezelde zondaren.
Het Woord van God wijst alle mensen aan als zondaar, of die het voelen of niet. Gods Woord is realiteit en wijst feiten aan. Het Woord wijst op de Enige Weg van behoud in Christus, eveneens een realiteit en een feit. Wie dan niet gelooft wil geen zondaar voor God zijn en wil van geen noodzaak van een Zaligmaker weten die genade om niet aanbiedt in het Evangelie en maakt daar mee van het getuigenis van Gods Woord een leugen.

De doodstaat mag dan ook nooit een excuus zijn tot het volharden in de zonde van het ongeloof om daarmee zonder Zaligmaker voort te leven naar het eeuwige verderf.
Als we een punt zetten bij de doodstaat, dan stopt de Bijbel bij Gen. 3:6. Maar direct daarna blijkt juist dat God de mens opzoekt en kijkt de Heere al naar de mens om en openbaart daar Zijn eerste belofte aangevallen mensen (Gen.3:15).
Het lijkt heel gereformeerd de doodstaat de leren, maar als het enkel de doodstaat is, dan is het een onschriftuurlijk en gevaarlijke dwaling. Een halve waarheid is hier een hele leugen omdat het de zondaar weghoudt van de Zaligmaker in het bouwen op Hem als het Enige fundament dat de eeuwigheid kan verduren.
Het is nu juist zo'n wonder, dat er een middel tot behoud is gegeven voor dode zondaars. Er is geen enkel excuus voor ongeloof onder de prediking van die Zaligmaker die de Weg, de waarheid en het leven is.
Wie last heeft van zijn doodstaat, zal er alles aan doen om het leven te vinden. Wie de doodstaat aanwendt als excuus om zich niet te bekeren en niet te geloven weet niet eens wat de doodstaat is. Dan is het enkel een in het hoofd gestampte dorre dogmatiek.
En waar hoort de uitverkiezing dan, die bepaalt toch of iemand zal geloven? Nee, zeg ik dan. Gods Woord leert dat we eerst moeten geloven en dan de verkiezing vast maken. De doodstaat en de opstanding daaruit gaat door de prediking in de weg van geloof. De uitverkiezing openbaart zich in de zekerheid van het geloof.
Dat de feitelijke uitverkiezing er van eeuwigheid is, doet niets af van de volgorde zoals wij die leren uit Gods Woord. Gods Woord openbaart de volgorde van dode zondaars die levend gemaakt worden. Gods Woord openbaart niet de ontdekking van de uitverkiezing, maar de troost daarvan. Als je dat in de gaten houdt, hoef je je niet blind te staren op een dogmatische waarheid van de doodstaat die enkel wordt teniet gedaan voor de uitverkorenen. Er zit nog een weg, een Zaligmaker tussen.
Excuus voor de lange post en omhaal van woorden, maar de post van Kaw doet mij verdriet omdat het zo herkenbaar is. Dan moet het er even uit.

[Oude Paden]

Indien ik hier vanavond enige vrije-wil drijvers heb, dan weet ik wat u nu zegt. "Wel, de Heere zegt: "Werkt uws zelfs zaligheid. Wat denkt u daarvan?" Ik zal u zeggen wat ik soms tot mijn mensen zeg: Dat de arminianen altijd een Godsdienstige schaar bij zich dragen; en als zij een deel van een Schriftwoord aangrijpen dat ten gunste van hen spreekt, knippen zij het in tweeën, nemen dat gedeelte en werpen het andere weg, en brengen alzo niets dan verwarring aan in het Woord.
Nu luidt die tekst: "Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven; want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen." "En als God in ons werkt, is het zeer gezegend de zaligheid te werken. Maar er is geen werken, totdat God in ons werkt, en in ons werkt het werken en dan vloeit het vrijelijk uit in gebed, lof, dankzegging en aanbidding. En wij danken God voor de openbaringen van Zijn liefde en barmhartigheid, en roemen in de volheid van genade, die er is in de Heere Jezus Christus.

(W. Gadsby)

[Klavier]

"En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in de Naam van Zijn Zoon Jezus Christus."
1 Johannes 3:23
Neem en lees: http://www.tabernakel.nl/data/preken/00-06-Preek.doc

@Oude Paden: Kun je ook aangeven wat de link is tussen wat je postte en dit topic? Een citatenuitwisseling kan enkel nuttig zijn als je de context van het citaat duidelijk maakt en de reden van citeren noemt. Ik neem tenminste aan dat je de vrije wil en oproep tot geloof en bekering niet op één hoop gooit? Spurgeon behandelt deze zaken in de genoemde link naar mijn mening evenwichtig en vooral Schriftuurlijk.