Stalin zei het al: ,,Eén dode is een tragedie, een miljoen doden een statistiek.''


Hoe vaak zien we op het nieuws, of horen/lezen we het niet: 800 doden dáár, 300 doden elders, 700 doden weer ergens ánders, 8000 doden aan de andere kant van de wereld door wat voor natuurramp dan ook.............

Ráákt het ons eigenlijk nog wel, of is het een "ver van mijn bed show" geworden dat eigenlijk geen of slechts een geringe belangstelling onder de mensen heeft....even een gíro'tje er tegenaan en húp snel weer over tot de orde van de dag..............

Maar de dode bij ons in de straat, gevonden na een gezinstragedie, dát raakt ons diep in het hart, daar zijn we een beetje of behoorlijk ondersteboven van............het komt dan ineens héél dichtbij: je had het zélf ook kunnen zijn als dader of slachtoffer...................zeg nooit nooit!!!!!

Is het het éérste deel geen ontkenning van het oprecht omzien naar onze naaste?? Goed een giro'tje draagt bij om de ellende te helpen verlichten, maar wordt het niet te zeer plichtmatig gedaan zónder oprechte betrokkenheid??

Maar met de mensen bij ons in de straat/buurt leven we intens mee, helpen we waar we, hoe gebrekkig ook, kunnen.

Hoe zien we of beleven we dit feitelijk??

Is het voor ons ook verworden tot "STATISTIEK" of is het toch ook tragedie waar we intens bij stilstaan, zoals nu de kompels in de russische mijnen??

Je kan moeilijk bij de hele wereld betrokken zijn. Als we een traan moesten laten om elke dode die ten onrechte is gevallen, hetzij nu in een ver land, of vroeger in ons eigen land, dan zouden wij de gansche dag aan t wenen zijn.

Krijg net een rouwkaart van een klant. Zoon van 18 verongelukt.

Je leest allemaal dat bericht van die drie jongens in die auto bij Lekkerkerk. Dan is het maar een bericht. Met zo'n kaart krijgt zo'n bericht opeens een gezicht.

Dat is ook het probleem met die velen: ze hebben voor ons geen gezicht.

Het bombardement van Rotterdam is een vreselijke gebeurtenis. Maar als je de bomabrdementen in 1944 en 1945 eens onderzoekt op Duitsland. B.v. Dresden, dan stelt het helemaal niets voor. Evenals de watersnoodramp in 1953. Stelt weinig voor wat betreft aantallen slachtoffers. Wereldwijd gezien dan. Maar het is zo dichtbij en daarom erg.

refo schreef:
Het bombardement van Rotterdam is een vreselijke gebeurtenis. Maar als je de bomabrdementen in 1944 en 1945 eens onderzoekt op Duitsland. B.v. Dresden, dan stelt het helemaal niets voor.

Mijn vader was ten tijde van de Slag om Berlijn, mét de daarbijbehorende krankzinnige bombardementen en van huis-tot-huis-gevechten, in Berlijn gevangen door de Nazi's............

Tot aan zijn dood heeft hij er nimmer ook maar íets over kunnen/willen vertellen....................later heb ik afdoende gehoord van een oorlogsvriend die mét hem te dien tijde in Berlijn gevangen zat. Het moet waanzinnig, afgrijselijk, monsterachtig en demonisch geweest zijn.....................nog steeds bewaar ik met grote zorgvuldigheid een aantal bladzijden uit zijn oorlogsdagboek.............daardoor heeft dit afgrijselijke gebeuren tóch een gezicht gekregen via mijn vader