D.V. morgen zal ik een begrafenisplechtigheid bijwonen.
Vrijwel alle bezoekers behoren tot de christelijke godsdienst, danwel zijn humanistisch (met christelijke wortels) georienteerd.
Een onderdeel van de plechtigheid is een moderne rouwdienst waar de overledene een centrale rol in inneemt.
Etc. etc..
Daarnaast worden gevoelens, meeleven, respect etc. geuit door middel van bloemen, kransen, rouwtakken etc..
In "onze" kringen is dit laatste (m.i.terecht) absoluut geen gebruik.
Kan dit afwijzen van bloemen etc. op grond van God's Woord in alle gevallen worden veroordeeld?
(Mede gelet op liefde voor de overledene, een allerlaatste afscheid, een herinnering, een laatste daad, en noem maar op).
Een teer onderwerp, en ik hoop dat ik er niemand (hoe dan ook)mee kwets.
Ik weet, dit lijkt op een schot voor open doel, maar wat leeft er dienaangaande onder ons als reformatorischen?
Ik vraag dit in het besef van een diepe eerbied voor de dood, en voor de oorzaak van de dood van een mens.
Bloemen bij/op een begrafenis
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Re: Bloemen bij/op een begrafenis
ja, daar weet ik zo geen Bijbels voorschrift voor. Denk dat het meer traditioneel is? Hoewel ik persoonlijk het niet inziet bloemen te gaan begraven.... Dat lijkt me wel een heidense gewoonte. Een bloemetje voor de familie is wel anders...jvdg schreef:D.V. morgen zal ik een begrafenisplechtigheid bijwonen.
Vrijwel alle bezoekers behoren tot de christelijke godsdienst, danwel zijn humanistisch (met christelijke wortels) georienteerd.
Een onderdeel van de plechtigheid is een moderne rouwdienst waar de overledene een centrale rol in inneemt.
Etc. etc..
Daarnaast worden gevoelens, meeleven, respect etc. geuit door middel van bloemen, kransen, rouwtakken etc..
In "onze" kringen is dit laatste (m.i.terecht) absoluut geen gebruik.
Kan dit afwijzen van bloemen etc. op grond van God's Woord in alle gevallen worden veroordeeld?
(Mede gelet op liefde voor de overledene, een allerlaatste afscheid, een herinnering, een laatste daad, en noem maar op).
Een teer onderwerp, en ik hoop dat ik er niemand (hoe dan ook)mee kwets.
Ik weet, dit lijkt op een schot voor open doel, maar wat leeft er dienaangaande onder ons als reformatorischen?
Ik vraag dit in het besef van een diepe eerbied voor de dood, en voor de oorzaak van de dood van een mens.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Adorote
Op grond van de Heilige Schrift is er niets vernomen wel of geen bloemen bij een begrafenis(zelf hou ik helemaal niet van bloemenwinkel rond om een kist) op een ding na de palmtak,teken van overwinning, want de dood heeft verloren door Zijn Verrijzenis Jezus Christus dus.
Bij een Christrlijk begrafenis staat niet zo zeer de man of de vrouw die in de kist ligt centraal maar Jezus Christus die al onze hoop is , en de weg naar waarlijk eeuwig leven uit Genade.
Bij een Christrlijk begrafenis staat niet zo zeer de man of de vrouw die in de kist ligt centraal maar Jezus Christus die al onze hoop is , en de weg naar waarlijk eeuwig leven uit Genade.
zelf zou ik nooit bloemen geven , maar als mensen mij bloemen zouden geven, ik geloof niet dat ik daar veel moeite mee zou hebben.Vooral niet als het van mensen kwam die zelf "nergens aan doen" , voor hen is dat misschien een manier van meeleven, zich uiten.
jij geeft geen bloemen morgen, misschien wel iets anders ? iets wat jij passend vind, een mooi gedicht, bijbelgedeelte ofzo?
ik heb geen idee of hier bijbelse richtlijnen voor zijn.
jij geeft geen bloemen morgen, misschien wel iets anders ? iets wat jij passend vind, een mooi gedicht, bijbelgedeelte ofzo?
ik heb geen idee of hier bijbelse richtlijnen voor zijn.
In eerste instantie ben ik geneigd afwijzend te reageren.
Omdat ik het niet gewend ben, en ben opgevoed met het idee dat het onjuist is om bloemen bij een begrafenis mee te nemen.
Wel cultuur gebonden ook.
Zelf heb ik met overige aanwezigen ooit bloemen gestrooid in de kist, op een overleden Hindoestaanse.
Dat hoorde bij hun gebruiken, en op het moment zelf kwam het niet eens in me op of het wel of niet juist zo zijn.
Weet ook niet of hierover iets is terug te vinden in de Bijbel.
Dat geeft te denken...
Overigens zijn er in mijn omgeving ook mensen die van mening zijn dan je bloemen niet mag commercialiseren omdat je daarmee Gods schepping beschadigt.
Omdat ik het niet gewend ben, en ben opgevoed met het idee dat het onjuist is om bloemen bij een begrafenis mee te nemen.
Wel cultuur gebonden ook.
Zelf heb ik met overige aanwezigen ooit bloemen gestrooid in de kist, op een overleden Hindoestaanse.
Dat hoorde bij hun gebruiken, en op het moment zelf kwam het niet eens in me op of het wel of niet juist zo zijn.
Weet ook niet of hierover iets is terug te vinden in de Bijbel.
Dat geeft te denken...
Overigens zijn er in mijn omgeving ook mensen die van mening zijn dan je bloemen niet mag commercialiseren omdat je daarmee Gods schepping beschadigt.
-
edele strijdster
- Berichten: 791
- Lid geworden op: 30 aug 2006, 20:54
Een gevoelig onderwerp. Ik hoop inderdaad dat we hier met elkaar ook voorzichtig mee om zullen gaan!
Zelf vindt ik het niet fijn wanneer er bloemen worden gebruikt bij een begravenis. Ik vindt het niet passen bij het verdriet wat er op zo'n moment is bij jezelf/ familie.
Een aantal jaar geleden heb ik een begravenis van een tante bijgewoond. Iedereen mocht een witte roos op de kist gooien, nadat deze gezakt was. Mijn neefje en nichtje, de kinderen van deze tante vonden het fijn. Van hun lag er ook een krans op de kist. Ik had hier, als puber, een heel verveld gevoel bij, en vond het niet passen bij de emoties die er op dat moment waren. Maar... misschien ook omdat wij het niet gewend zijn...
Wat de BIjbel hierin voor richtlijnen geeft weet ik niet zo goed. Vanuit de reformatorische visie op de Bijbel zien we de dood toch als straf op de zonde.
Er is verdriet, er mag respect zijn voor de dood/ de overledene. Ik weet voor mezelf niet goed of bloemen daar wel/ niet bij mogen.
Misschien is het ook wel zoals ma vis schrijft cultuur gebonden.
Ik zou het gebruik van bloemen niet direct af willen keuren. Goed keuren kan ik het ook niet zo 1-2-3.
Ik weet er eigenlijk gewoon geen antwoord op. Ik vindt het wel belangirjk dat de naaste familieleden zo handelen dat ze hun eigen verdriet kunnen verwerken. En voor de ene familie zal dat betekenen dat er bloemen bij zijn. Voor een andere familie zal dat betekenen dat er géén bloemen bij zijn...
Zelf vindt ik het niet fijn wanneer er bloemen worden gebruikt bij een begravenis. Ik vindt het niet passen bij het verdriet wat er op zo'n moment is bij jezelf/ familie.
Een aantal jaar geleden heb ik een begravenis van een tante bijgewoond. Iedereen mocht een witte roos op de kist gooien, nadat deze gezakt was. Mijn neefje en nichtje, de kinderen van deze tante vonden het fijn. Van hun lag er ook een krans op de kist. Ik had hier, als puber, een heel verveld gevoel bij, en vond het niet passen bij de emoties die er op dat moment waren. Maar... misschien ook omdat wij het niet gewend zijn...
Wat de BIjbel hierin voor richtlijnen geeft weet ik niet zo goed. Vanuit de reformatorische visie op de Bijbel zien we de dood toch als straf op de zonde.
Er is verdriet, er mag respect zijn voor de dood/ de overledene. Ik weet voor mezelf niet goed of bloemen daar wel/ niet bij mogen.
Misschien is het ook wel zoals ma vis schrijft cultuur gebonden.
Ik zou het gebruik van bloemen niet direct af willen keuren. Goed keuren kan ik het ook niet zo 1-2-3.
Ik weet er eigenlijk gewoon geen antwoord op. Ik vindt het wel belangirjk dat de naaste familieleden zo handelen dat ze hun eigen verdriet kunnen verwerken. En voor de ene familie zal dat betekenen dat er bloemen bij zijn. Voor een andere familie zal dat betekenen dat er géén bloemen bij zijn...
Hartelijke groeten,
Edele Strijdster
Edele Strijdster
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Dat is dus je antwoord.edele strijdster schreef:Ik vindt het wel belangirjk dat de naaste familieleden zo handelen dat ze hun eigen verdriet kunnen verwerken. En voor de ene familie zal dat betekenen dat er bloemen bij zijn. Voor een andere familie zal dat betekenen dat er géén bloemen bij zijn...
Klinkt heel edel en niet strijdlustig. :mrgreen:
-
edele strijdster
- Berichten: 791
- Lid geworden op: 30 aug 2006, 20:54
Ja, misschien wel.... Ik weet uit eigen ervaring dat het belangrijk is dat je je eigen emoties héél serieus moet nemen wanneer er iemand uit je heel nabije omgeving sterft, wil je hier later géén problemen mee ervaren. Maar misschien scheelt het ook wel of je zo'n situatie zelf nog kind bent of dat je al volwassen bent geworden.Miscanthus schreef:Dat is dus je antwoord.edele strijdster schreef:Ik vindt het wel belangirjk dat de naaste familieleden zo handelen dat ze hun eigen verdriet kunnen verwerken. En voor de ene familie zal dat betekenen dat er bloemen bij zijn. Voor een andere familie zal dat betekenen dat er géén bloemen bij zijn...
Klinkt heel edel en niet strijdlustig. :mrgreen:
Eerlijk gezegd heb ik er geen pasklaar antwoord op....
Hartelijke groeten,
Edele Strijdster
Edele Strijdster
-
Adorote
Lassie schreef:Het is niet onBijbels.
Het is meer iets wat persoonlijk is. Vindt ik. En daarom vindt ik een discussie hierover een beetje krom en raar.
Op wat inhoudelijke bijdragen na , is het ook van , waar gaat het eigenlijk over, is het niet een draad openen om een draad openen , maar goed daar is het ook een forum voor.
Het wordt vaak veroordeeld op grond van een zelfgemaakt karikatuur: Men wil de dood verbloemen. Ik geloof neit dat dat de reden is waarom mensen wél bloemen geven.
Ik zag een keer onder een rouwadvertentie staan: "Bloemen troosten". In die zin vind ik het wel mooi.
Als ik in die situatie was, en mijn buren kwamen met een boeket aan om zo hun medeleven te tonen, dan zou ik dat zeer op prijs stellen.
Overigens vinden wij bloemen leggen bij het momument voor de gevallenen geen probleem, toch?
Ik zag een keer onder een rouwadvertentie staan: "Bloemen troosten". In die zin vind ik het wel mooi.
Als ik in die situatie was, en mijn buren kwamen met een boeket aan om zo hun medeleven te tonen, dan zou ik dat zeer op prijs stellen.
Overigens vinden wij bloemen leggen bij het momument voor de gevallenen geen probleem, toch?
Het was in de vroeg-christelijke kerk (al vóór Augustinus tijd lezen we er van) gewoon dat men op de dag waarop een heilige (gelovige) gestorven was met de gemeente naar het graf toog, bloemen op het graf legde, en dacht en sprak over het leven in heiligheid wat deze overledene geleefd had. Dit deed men om de gemeente te sterken, en aan te moedigen om ook zo'n heilig leven te leiden.
De bloemen bij een begrafenis staan dus van oorsprong symbool voor de goede daden die iemands leven gesierd hebben.
De bloemen bij een begrafenis staan dus van oorsprong symbool voor de goede daden die iemands leven gesierd hebben.
Adorote schreef:Lassie schreef:Het is niet onBijbels.
Het is meer iets wat persoonlijk is. Vindt ik. En daarom vindt ik een discussie hierover een beetje krom en raar.
Op wat inhoudelijke bijdragen na , is het ook van , waar gaat het eigenlijk over, is het niet een draad openen om een draad openen , maar goed daar is het ook een forum voor.
volgens mij is deze discussie al eens eerder gevoerd op t forum.
Bloemen bij een begrafenis hebben volgens mij wel vaak de functie de dood te verbloemen. Dat bloemen troosten wil er bij mij niet zo in. Wat een armoede als de troost daar van moet komen. Ze zouden wel kunnen verzachten maar dat zit toch tegen verbloemen aan.
Je hebt begrafenissen waarbij alle aanwezigen, als de kist gezakt is, een handje zand erop gooien. Dat vind ik wel mooi.
Bloemen bij monumenten wordt overigens heel verschillend over gedacht. Ik weet van scholen die niet bij kransleggingen (4 mei) aanwezig zijn om reden dat er dan bloemen gelegt worden.
Je hebt begrafenissen waarbij alle aanwezigen, als de kist gezakt is, een handje zand erop gooien. Dat vind ik wel mooi.
Bloemen bij monumenten wordt overigens heel verschillend over gedacht. Ik weet van scholen die niet bij kransleggingen (4 mei) aanwezig zijn om reden dat er dan bloemen gelegt worden.