Wat mij opvalt dat iedereen spreekt over 'wettige voortzetting' om zo een bepaalde status aan een bepaald kerkgenootschap toe te kennen.
De term wettige voortzetting is onzinnig. Welke wet wordt hier gehanteerd? De wet van God zul je zeggen, maar dat is nogal discutabel dan, omdat meerdere mensen claimen lid te zijn van een 'wettige voortzetting'.
En waarom zou een kerkelijke denominatie een 'wettige' voortzetting moeten zijn.
Welke bijbel lezen wij!!!?? noodkreet
-
Johannes 3:16
- Berichten: 913
- Lid geworden op: 24 mar 2004, 00:17
Oorspronkelijk gepost door Democritus
[Aangepast op 6/7/05 door Johannes 3:16]
"Wensen vast te houden aan de Bijbel en de 3 FvE". Met andere woorden: wensen exclusief gereformeerd te blijven. Dit is in de PKN echter niet mogelijk. Je zit vast aan al de in de kerkorde genoemde (belijdenis)geschriften. Al mag je je 'in het bijzonder verbonden weten met'. Sommigen begrijpen dit jammergenoeg niet.
De PKN wordt alleen nog maar als instituut gezien. Blijkbaar wordt niet meer gezien dat er binnen dat instituut gemeentes zijn die nog steeds wensen vast te houden aan het de Bijbel en de drie formulieren en vanuit die houding hun plaats innemen binnen de PKN.
[Aangepast op 6/7/05 door Johannes 3:16]
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Wa bij de mensen onmogelijk is, is bij God mogelijk. Alle dingen zijn mogelijk, degene die gelooft.Oorspronkelijk gepost door Johannes 3:16Je zit vast aan al de in de kerkorde genoemde (belijdenis)geschriften. Al mag je je 'in het bijzonder verbonden weten met'. Sommigen begrijpen dit jammergenoeg niet.
[Aangepast op 6/7/05 door Johannes 3:16]
Sommigen willen het ook niet weten dat ze ergens aan vast zitten. In Christus Jezus zijn wij namelijk vrij. Verlosten zitten nergens aan vast. Ook niet aan een Augsburgse confessie die denkt dat door de sacramenten het geloof gewerkt wordt.
Joh 8:36 Indien dan de Zoon u zal vrijgemaakt hebben, zo zult gij waarlijk vrij zijn.
[Aangepast op 7/7/05 door Miscanthus]
-
Refojongere
Nee, nou wordt-ie mooi Miscanthus!
Jij bent lid van de PKN, waarmee je belijdt: Ik stel me onder de tucht en (kerk-)orde van de PKN.
Vervolgens zeg je: Ja, maar ik volg wel Jezus en dat betekent dat ik de Augsburger niet accepteer. Wat doe je dan nog in de PKN als je haar geloof niet mee wilt belijden??!
Jij bent lid van de PKN, waarmee je belijdt: Ik stel me onder de tucht en (kerk-)orde van de PKN.
Vervolgens zeg je: Ja, maar ik volg wel Jezus en dat betekent dat ik de Augsburger niet accepteer. Wat doe je dan nog in de PKN als je haar geloof niet mee wilt belijden??!
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ik stel voor dat je verder gaat per U2u als je dat nodig vind.Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Nee, nou wordt-ie mooi Miscanthus!
Jij bent lid van de PKN, waarmee je belijdt: Ik stel me onder de tucht en (kerk-)orde van de PKN.
Vervolgens zeg je: Ja, maar ik volg wel Jezus en dat betekent dat ik de Augsburger niet accepteer. Wat doe je dan nog in de PKN als je haar geloof niet mee wilt belijden??!
-
Democritus
- Berichten: 1441
- Lid geworden op: 30 aug 2004, 19:29
- Locatie: Alhier
Voor mij is de discussie wie de wettige voortzetting is of wie zich hervormd noemt volledig irrelevant.
Voel je het aan? Er wordt door beide kanten een claim gelegd. Dat maakt oplossingen ook zo mijlenver weg. Daarom sprak Wisgerhof uit, bij de voorzichtige toezegging om over overdracht te spreken, dat dit bij de hervormde gemeenten binnen de PKN heel veel problemen op gaat leveren. Is heel moeilijk te verkopen. Het is niet voor niets dat men binnen de PKN zoveel moeite had met die naam.
Dus zolang deze spanning er is, ligt een oplossing nog heel ver weg.
Wat ik constateer is dat er twee plaatselijke gemeentes zijn welke Bijbels gezien een gemeente van Christus zijn. Het woord en de sacramenten worden nog steeds recht bedient. We belijden persoonlijk (los van de PKN) dat Christus de enige weg is.
Het verschil waar we uit elkaar gaan is het belijdenis geschrift van een overkoepelende kerk. De een zegt: Om het geweten en mijn interpretatie van de bijbel kan ik niet de belijdenis mee. De ander zegt: Mijn geweten en mijn visie op bijbel geeft mij niet de vrijmoedigheid om deze kerk te verlaten.
Dat punt is voor mij einde discussie.
Christus zal van ons later niet vragen of wij bij het juiste kerkje behoorden of de juiste belijdenis als grondslag hadden maar of wij met een waar geloof in Hem verenigd zijn.
Nu moet je niet de discussie beginnen als je werkelijk Christen ben dan kan je nooit onder een andere belijdenis dan 3 formulieren en de Bijbel leven. Dan ga je namelijk jouw geweten dwingend opleggen aan een ander (NT gezien mag dat niet).
.... vervolgend (onderstaande geld voor beide kanten PKN en HHK)
Zodra we van elkaar erkennen dat wij gemeentes van Christus dan zal er ook een streven naar eenheid en samenwerking zijn. Want dat is immers een van de vruchten lees de Galaten brief maar eens. Zolang wij bezig zijn elkaar mer belijdenissen en gronslagen om de oren te slaan en niet meer tot elkaar kunnen komen voldoen wij niet aan onze Bijbelse opdracht.
Dan kan ik maar een conclusie trekken. We zijn niet met een Heilige strijd bezig waar zegen op rust maar met mensenwerk en ons eigen ik. We verliezen de doelstellingen van het NT uit het oog en creeeren eigen doelstellingen en principes.
Menselijk gezien zijn wij nu de kandelaar aan het doven. Deze kandelaar wordt weer ontstoken in andere delen van de wereld. Daar waar de Christus in zijn puurheid en eenvodigheid aanvaard wordt en waar kerkmuren, belijdenissen en grondslagen geen issue meer zijn. Waarom brandt de kaars in China momenteel steeds helderder? Omdat ze zich daar druk maken over belijdenissen en rechtmatige voortzettingen? Neen...... daar geldt wie in Mij gelooft zal zalig worden. De vruchten van het geloof zijn daar te vinden (Galaten 5) liefde. vreder, geloof, lankmoedigheid, zachtmoedigheid etc.
De vruchten die hier in kerkelijk Nederland nog zijn te vinden zijn: tweedracht, gekijf, ketterijen, twisten, afgoderij etc. (Staat dat toevallig ook niet in Galaten 5!!!!)
Ja ook afgoderij: Iets anders stellen boven God.
Mensen lees Galaten 5 eens zie wat een vrijheid en ruimte daar ligt.
Zien jij/ u en ik de kandelaar verwijnen.............??
-
Jelle
Dus volgens jou maakt het niets uit waar je lid van bent???? Ik denk dat ik dan maar lid wordt van de satans kerk want als Christus maar in mijn hart is kan alles er mee door en moeten we elkaar alleen maar in de armen vallen.
Ik dacht dat de oude NHK een leraar had die na de scheuring zei dat hij blij was dat die lastige mensen weg waren.
kan ik me wel voorstellen want toen kon hij weer zonder commentaar doorgaan met de werken te doen die tegen Gods Woord waren.
We kunnen niet zomaar zonder meer lid van een willekeurige kerk zijn we zullen zeker moeten zijn dat we lid zijn van een kerk waar men rekening houdt met Gods Woord en die daar dan niet tegenin gaan.
Ik dacht dat de oude NHK een leraar had die na de scheuring zei dat hij blij was dat die lastige mensen weg waren.
kan ik me wel voorstellen want toen kon hij weer zonder commentaar doorgaan met de werken te doen die tegen Gods Woord waren.
We kunnen niet zomaar zonder meer lid van een willekeurige kerk zijn we zullen zeker moeten zijn dat we lid zijn van een kerk waar men rekening houdt met Gods Woord en die daar dan niet tegenin gaan.
-
Democritus
- Berichten: 1441
- Lid geworden op: 30 aug 2004, 19:29
- Locatie: Alhier
Jelle dit ben jij weer ten voeten uit. oftewel grote halen snel thuis. Een paar goede karikaturen en alle nuance uit het oog verliezen. Dus ik heb jouw reactie meer even uit elkaar getrokken want je knoopt een paar dingen aan elkaar die los van elkaar staan. :t
Hou wel in de gaten dat de hele discussie die ik gestart heb vanuit de volgende uitgangspunten is:
1) HHK versus PKN (Dit is al complex genoeg);
2) Als uitgangspunt gebruik ik de Bijbel en de Drie formulieren;
3) De specifieke causus in Waarder betreft twee gemeentes die in de wezenlijke punten betreffende geloof en bekering dezelfde mening zijn toegedaan.
4) De scheiding die ontstaan is een verschil in visie op het kerk zijn is. M.n. hoe belangrijk is de grondslag hierin.
Nu het nee; dat ligt in het verlengde hiervan en heeft twee kanten.
Kant een is alle dingen die tegen Gods Woord in gaan zijn verboden. Maar dan wel de persoonlijke uitleving daarvan. Ik kan immers niet verantwoordelijk worden gehouden hetgeen een ander doet. Ik heb wel een verantwoording om te waarschuwen en als ik dat nalaat maak ik me deelgenoot ervan. Hetzelfde geldt voor een grondslag. Zolang ik nog geen homohuwelijk aanga/ inzegen of de zaligheid buiten Christus belijd/ predik ligt deze schuld niet op mij. Anders kan jij ook niet meer in Nederland wonen. Jij bent Nederlands Staatsburger en alle Nederlandse grondwettelijke rechten en plichten, geboden en verboden rusten ook op jouw.
Kant twee is dat ik niet alles kan doen als ik daar het geweten van een ander mee in problemen breng (wederom 1 kortinthe 10). Maar let op wat er nog meer staat. Paulus stelt een retorische vraag vraag: Waarom wordt ik gelasterd terwijl ik de genade Gods deelachtig ben? Oftewel er wordt hier een heel wankel evenwicht neergezet. Indien er ergens in de Bijbel niet expliciet staat dat iets niet mag dan moeten we voorzichtig zijn met oordelen. Of dingen, onderwerpen van belang zijn voor het geweten is heel erg tijd afhankelijk. In de tijd van Paulus was blijkbaar het eten van afgodenoffer van groot belang en zie de verrassende uitspraak van Paulus in deze kwestie.
M.n. punt twee is van belang. Zodra er een punt waar het geweten gaat spreken en de Bijbel geen ultieme claim legt, dan mogen wij niet meer oordelen dan staat de wagen stil. We dienen van elkaar te erkennen en te accepteren dat wij op bepaald punt anders denken. We moeten elkaar blijven zien als gemeente en broeders in Christus.
Deze band van de vreder kan niet zonder de werken van vrede. Deze werken vereisen eenheid.
Maar als bij een ander op zijn geweten de PKN gebonden is dan moet je dat ook accepteren. Ik kan deze kerk niet uit. Ik zie mijn plaats hier en verwacht grote daden God. Waar wij menselijk gezien niet doorheen kunnen zien geloof ik dat God ondanks dat wij alles verknoeid hebben wil werken en het Lichaam van Christus bouwen. Is iedere zondaar die tot bekering uit zichzelf niet volledig verknoeid en toch wil God door redenen uit hemzelf deze mens door Christus in genade aannemen.
Uiteindelijk kan ik maar tot een conclusie komen, als je bovenstaande niet wil inzien. Dan is de PKN een valse kerk met alle gevolgen van dien.....
Maar deze reactie heb ik gelukkig nog nergens gehoord of gelezen op dit forum.
Hou wel in de gaten dat de hele discussie die ik gestart heb vanuit de volgende uitgangspunten is:
1) HHK versus PKN (Dit is al complex genoeg);
2) Als uitgangspunt gebruik ik de Bijbel en de Drie formulieren;
3) De specifieke causus in Waarder betreft twee gemeentes die in de wezenlijke punten betreffende geloof en bekering dezelfde mening zijn toegedaan.
4) De scheiding die ontstaan is een verschil in visie op het kerk zijn is. M.n. hoe belangrijk is de grondslag hierin.
Nee inderdaad het is irrelevant. We lezen immers: Die gelooft zullen hebben en gedoopt zijn zullen zalig worden. Hier wordt niet gesproken over een kerk of grondslag.Oorspronkelijk gepost door Jelle
Dus volgens jou maakt het niets uit waar je lid van bent????
Dit is geen vergelijking. In al mijn stukjes die ik geschreven heb ben ik uitgegaan van het feit dat er sprake is van een kerk die aanspreekbaar is op de Bijbel (zie topictitel). Oftewel de christelijke kerken. De satanskerk is dat per definitie niet, deze hebben geen boodschap aan de Bijbel of welke christelijke grondslag dan ook. Dus dit is appels met peren vergelijken.Ik denk dat ik dan maar lid wordt van de satans kerk
Ja en nee. Eerst het Ja. Lees 1 korinthe 10 vanaf vers 23. Daar staat alle dingen zijn mij geoorloofd maar alle dingen stichten niet. Dan volgt een hele verhandeling over het geweten in deze kwestie. Met als rode draad: alles wat je doet en je hebt als doel de ander ermee dan is het geoorloofd.want als Christus maar in mijn hart is kan alles er mee door
Nu het nee; dat ligt in het verlengde hiervan en heeft twee kanten.
Kant een is alle dingen die tegen Gods Woord in gaan zijn verboden. Maar dan wel de persoonlijke uitleving daarvan. Ik kan immers niet verantwoordelijk worden gehouden hetgeen een ander doet. Ik heb wel een verantwoording om te waarschuwen en als ik dat nalaat maak ik me deelgenoot ervan. Hetzelfde geldt voor een grondslag. Zolang ik nog geen homohuwelijk aanga/ inzegen of de zaligheid buiten Christus belijd/ predik ligt deze schuld niet op mij. Anders kan jij ook niet meer in Nederland wonen. Jij bent Nederlands Staatsburger en alle Nederlandse grondwettelijke rechten en plichten, geboden en verboden rusten ook op jouw.
Kant twee is dat ik niet alles kan doen als ik daar het geweten van een ander mee in problemen breng (wederom 1 kortinthe 10). Maar let op wat er nog meer staat. Paulus stelt een retorische vraag vraag: Waarom wordt ik gelasterd terwijl ik de genade Gods deelachtig ben? Oftewel er wordt hier een heel wankel evenwicht neergezet. Indien er ergens in de Bijbel niet expliciet staat dat iets niet mag dan moeten we voorzichtig zijn met oordelen. Of dingen, onderwerpen van belang zijn voor het geweten is heel erg tijd afhankelijk. In de tijd van Paulus was blijkbaar het eten van afgodenoffer van groot belang en zie de verrassende uitspraak van Paulus in deze kwestie.
M.n. punt twee is van belang. Zodra er een punt waar het geweten gaat spreken en de Bijbel geen ultieme claim legt, dan mogen wij niet meer oordelen dan staat de wagen stil. We dienen van elkaar te erkennen en te accepteren dat wij op bepaald punt anders denken. We moeten elkaar blijven zien als gemeente en broeders in Christus.
Voorgaand punt in onze gedachte houdend zeg ik volmondig ja. Ik heb net geconstateerd dat indien er op gemeentelijk niveau nog steeds eenheid des Geestes in de meest wezenlijke zaken betreffende geloof en bekering. Waarom luisteren wij dan niet naar de tekst uit Efeze 4: 2,3. Hier staat een oproep tot eenheid van het geloof. Daar spreekt Paulus over een roeping: Dat Gij wandelt waardiglij de roeping, met welke gij geroepen zijt Met alle ootmoedigheid, mt lankmoedigheid verdragende elkander in de liefde. U benaarstigende te behouden de enigheid des Geestes door de band van de vrede.en moeten we elkaar alleen maar in de armen vallen.
Deze band van de vreder kan niet zonder de werken van vrede. Deze werken vereisen eenheid.
Wat voegt deze opmerking toe. Dit is stemmingmakerij. Denk jij het bovenstaande of weet je zeker? Heb je hetzelf gehoord of van horen zeggen? Oftewel een loze opmerking. Ook al is het waar, is deze leraar dan gelijk de gehele PKN? Zijn alle Moslims terroristen?Ik dacht dat de oude NHK een leraar had die na de scheuring zei dat hij blij was dat die lastige mensen weg waren.
Ga naar deze man toe en wijs hem op zijn werken die tegen Gods Woord in gaan. Dat is jouw plicht.kan ik me wel voorstellen want toen kon hij weer zonder commentaar doorgaan met de werken te doen die tegen Gods Woord waren.
Als dit op jouw geweten gebonden is dan vraag ik jouw niet lid te worden van een andere kerk dan waar jij bovenstaande vindt.We kunnen niet zomaar zonder meer lid van een willekeurige kerk zijn we zullen zeker moeten zijn dat we lid zijn van een kerk waar men rekening houdt met Gods Woord en die daar dan niet tegenin gaan.
Maar als bij een ander op zijn geweten de PKN gebonden is dan moet je dat ook accepteren. Ik kan deze kerk niet uit. Ik zie mijn plaats hier en verwacht grote daden God. Waar wij menselijk gezien niet doorheen kunnen zien geloof ik dat God ondanks dat wij alles verknoeid hebben wil werken en het Lichaam van Christus bouwen. Is iedere zondaar die tot bekering uit zichzelf niet volledig verknoeid en toch wil God door redenen uit hemzelf deze mens door Christus in genade aannemen.
Uiteindelijk kan ik maar tot een conclusie komen, als je bovenstaande niet wil inzien. Dan is de PKN een valse kerk met alle gevolgen van dien.....
Maar deze reactie heb ik gelukkig nog nergens gehoord of gelezen op dit forum.
Soms helpt het om een in elkaar geknoopt moreel probleem of een emotionele geloofskwestie (zo versta ik de openingsposting) eens te bekijken vanuit een heel ander kant.
Niet dat daarmee de oplossing gegeven kan worden, maar enkele fenomenen kunnen er wellicht mee verklaard worden.
Ik zie de moeite die mensen hebben om nog met broeders en zusters van andere (99,9% gelijkende) kerken om te gaan heel simpel zo:
Naast de geloofs-aspecten spelen er gewoon ook nog sociale aspecten. Als twee vrienden voor het leven plotseling op hetzelfde meisje verliefd worden, kan die vriendschap opeens omslaan in een bittere en jarenlange verwijdering. Het klikt tussen het meisje en de één...de ander druipt af.
Wie heeft er iets verkeerd gedaan? Nou, niemand eigenlijk. Zoiets gebeurt gewoon. Maar de emotie, het onbegrip, de bitterheid en de gebroken vriendschap zijn er niet minder om.
Zo zie ik ook de uitkomst van zo'n dramatisch keuze of je nu wel of niet meegaat naar de HHK. Het is de teleurstelling, dat anderen wel en ik niet of dat anderen niet en ik wel...enz.
Wie eenmaal gekozen heeft, wil graag bevestiging. Al was het alleen maar om enige troost te zoeken na een onvrijwillige verwijdering van goede vrienden. Die troost zoek je natuurlijk bij je lotgenoten in dezelfde kerk. Zo ontstaan twee sociale groepen (ik gebruik nu bewust niet: twee kerken).
Die sociale groepen hebben hun eigen gemeenchappelijke ontstaans-verhaal. Dat wordt keer op keer verteld. Hieraan wordt de rechtvaardiging en de identiteit ontleend. En de visie op die andere groep...tja, bitter, maar onvermijdelijk...die visie wordt negatief. Want om zichzelf te handhaven, om zichzelf te overtuigen dat het toch de goede keuze was, dat het een keuze was met God, dat het een heilig moeten was, dat het....nou ja, je kunt steeds grotere superlatieven gebruiken..., daarom moet de ander toch de verkeerde keuzes gemaakt hebben, te lichtvaardig gekozen hebben, wellicht zelfs tegen beter weten in gekozen hebben, ja zelfs tegen Gods Heilig Woord in gehandeld hebben...alweer superlatieven (maar dan in negatieve zin).
Zo zie je, dat zo'n sociaal proces een soort eigen onstuitbare dynamiek krijgt, waarbij redelijke argumenten of vroegere goede, innige vriendschappen niet meer meetellen.
Worden we hier vrolijk van. Nee, denk ik. Maar het geeft wel aan, dat mens zichzelf ook niet in alles echt in de hand heeft. Hij kan als mens niet ontkomen aan dit proces.
Mijn conclusie hieruit is, dat alleen hierom al elke kerkelijke splitsing of scheiding wel zeer terdege moet worden overwogen ook ten aanzien van dit soort processen.
Want wie opzettelijk geloofsgroepen uit elkaar haalt, weet zeker, dat die groepen lijnrecht tegenover elkaar zullen gaan staan. Daar help niets tegen. Vriendschappen gaan zonder enige twijfel kapot en verwoestende tweedelingen zullen vast en zeker optreden.
De verantwoordelijkheid voor zo'n beslissing is daarom groot. Want het ergste wat je mensen kunt aandoen is, dat ze in hun bitterheid alles weggooien, wat ze tot dan toe zo gelukkig bezaten.
Zonder ook maar met één woord over leerverschillen, kerk, geloof te spreken, is er dus wel degelijk iets te zeggen over die onverkwikkelijke vruchten van een kerkscheuring.
Die breuk is zo hevig en versterkt zich in korte tijd zo snel, dat er over het algemeen minstens 20 jaar voor nodig is om weer enige officiele goede contacten op te bouwen. En allen dan, wanneer de voormannen van de twee groepen elkaar de hand weer geven, dan zullen ook de kerkmensen de gedachte weer toelaten, dat de anderen misschien wel broeders en zusters zijn.
Vooral in geloofskwesties zijn die scheuren zo diep. Dat komt omdat beiden met de 'waarheid' weglopen en de ander bij de 'leugen' achtergebleven zien zitten.
Als buitenstaander schudt je je hoofd om zoveel onmogelijke en onrealistische geldingsdrang. Maar wie er middenin zit, weet alleen maar, dat het heilige ernst is. De vurigheid, de scherpte verraden, dat men blind vaart op wat de hartstocht ingeeft en dat men redelijke en weloverwogen gedachten voorlopig niet hanteert.
Eén zo'n gedachte zou kunnen zijn: is het nu wel zo slim om aan het begin van een heidense 21e eeuw de toch al vergrijzende en krimpende kerken in Nederland met een volgende tweedracht op te zadelen?
Een nog cynischer verklaring is: misschien is het gewoon ook wel een bepaald soort protestantse liefhebberij om zich zo nu en dan luidruchtig te presenteren tegenover de ander en daar zoveel energie aan te ontlenen, dat velen er manjaren werk in stoppen om de scheiding definitief en onomkeerbaar te realiseren. Een drift om de kerkelijke zaak af en toe radicaal aan flarden te scheuren. Asterix en Obelix boven de grote rivieren. De evangelische bard wordt de grond in gestampt, de visverkopers maken elkaar voor rotte vis uit en (na 20 jaar of zo) komt men dan toch weer bij elkaar om onder emotionele tranen schuld te bekennen en elkaar weer 'hard nodig' te hebben (de broederlijke feestmaaltijd, waarbij de evangelische bard natuurlijk nog immer aan de boom bungelt). Ik weet het niet, volgens mij zitten we nog in de fase, waarin de schubben ons om de oren vliegen.
gravo
Niet dat daarmee de oplossing gegeven kan worden, maar enkele fenomenen kunnen er wellicht mee verklaard worden.
Ik zie de moeite die mensen hebben om nog met broeders en zusters van andere (99,9% gelijkende) kerken om te gaan heel simpel zo:
Naast de geloofs-aspecten spelen er gewoon ook nog sociale aspecten. Als twee vrienden voor het leven plotseling op hetzelfde meisje verliefd worden, kan die vriendschap opeens omslaan in een bittere en jarenlange verwijdering. Het klikt tussen het meisje en de één...de ander druipt af.
Wie heeft er iets verkeerd gedaan? Nou, niemand eigenlijk. Zoiets gebeurt gewoon. Maar de emotie, het onbegrip, de bitterheid en de gebroken vriendschap zijn er niet minder om.
Zo zie ik ook de uitkomst van zo'n dramatisch keuze of je nu wel of niet meegaat naar de HHK. Het is de teleurstelling, dat anderen wel en ik niet of dat anderen niet en ik wel...enz.
Wie eenmaal gekozen heeft, wil graag bevestiging. Al was het alleen maar om enige troost te zoeken na een onvrijwillige verwijdering van goede vrienden. Die troost zoek je natuurlijk bij je lotgenoten in dezelfde kerk. Zo ontstaan twee sociale groepen (ik gebruik nu bewust niet: twee kerken).
Die sociale groepen hebben hun eigen gemeenchappelijke ontstaans-verhaal. Dat wordt keer op keer verteld. Hieraan wordt de rechtvaardiging en de identiteit ontleend. En de visie op die andere groep...tja, bitter, maar onvermijdelijk...die visie wordt negatief. Want om zichzelf te handhaven, om zichzelf te overtuigen dat het toch de goede keuze was, dat het een keuze was met God, dat het een heilig moeten was, dat het....nou ja, je kunt steeds grotere superlatieven gebruiken..., daarom moet de ander toch de verkeerde keuzes gemaakt hebben, te lichtvaardig gekozen hebben, wellicht zelfs tegen beter weten in gekozen hebben, ja zelfs tegen Gods Heilig Woord in gehandeld hebben...alweer superlatieven (maar dan in negatieve zin).
Zo zie je, dat zo'n sociaal proces een soort eigen onstuitbare dynamiek krijgt, waarbij redelijke argumenten of vroegere goede, innige vriendschappen niet meer meetellen.
Worden we hier vrolijk van. Nee, denk ik. Maar het geeft wel aan, dat mens zichzelf ook niet in alles echt in de hand heeft. Hij kan als mens niet ontkomen aan dit proces.
Mijn conclusie hieruit is, dat alleen hierom al elke kerkelijke splitsing of scheiding wel zeer terdege moet worden overwogen ook ten aanzien van dit soort processen.
Want wie opzettelijk geloofsgroepen uit elkaar haalt, weet zeker, dat die groepen lijnrecht tegenover elkaar zullen gaan staan. Daar help niets tegen. Vriendschappen gaan zonder enige twijfel kapot en verwoestende tweedelingen zullen vast en zeker optreden.
De verantwoordelijkheid voor zo'n beslissing is daarom groot. Want het ergste wat je mensen kunt aandoen is, dat ze in hun bitterheid alles weggooien, wat ze tot dan toe zo gelukkig bezaten.
Zonder ook maar met één woord over leerverschillen, kerk, geloof te spreken, is er dus wel degelijk iets te zeggen over die onverkwikkelijke vruchten van een kerkscheuring.
Die breuk is zo hevig en versterkt zich in korte tijd zo snel, dat er over het algemeen minstens 20 jaar voor nodig is om weer enige officiele goede contacten op te bouwen. En allen dan, wanneer de voormannen van de twee groepen elkaar de hand weer geven, dan zullen ook de kerkmensen de gedachte weer toelaten, dat de anderen misschien wel broeders en zusters zijn.
Vooral in geloofskwesties zijn die scheuren zo diep. Dat komt omdat beiden met de 'waarheid' weglopen en de ander bij de 'leugen' achtergebleven zien zitten.
Als buitenstaander schudt je je hoofd om zoveel onmogelijke en onrealistische geldingsdrang. Maar wie er middenin zit, weet alleen maar, dat het heilige ernst is. De vurigheid, de scherpte verraden, dat men blind vaart op wat de hartstocht ingeeft en dat men redelijke en weloverwogen gedachten voorlopig niet hanteert.
Eén zo'n gedachte zou kunnen zijn: is het nu wel zo slim om aan het begin van een heidense 21e eeuw de toch al vergrijzende en krimpende kerken in Nederland met een volgende tweedracht op te zadelen?
Een nog cynischer verklaring is: misschien is het gewoon ook wel een bepaald soort protestantse liefhebberij om zich zo nu en dan luidruchtig te presenteren tegenover de ander en daar zoveel energie aan te ontlenen, dat velen er manjaren werk in stoppen om de scheiding definitief en onomkeerbaar te realiseren. Een drift om de kerkelijke zaak af en toe radicaal aan flarden te scheuren. Asterix en Obelix boven de grote rivieren. De evangelische bard wordt de grond in gestampt, de visverkopers maken elkaar voor rotte vis uit en (na 20 jaar of zo) komt men dan toch weer bij elkaar om onder emotionele tranen schuld te bekennen en elkaar weer 'hard nodig' te hebben (de broederlijke feestmaaltijd, waarbij de evangelische bard natuurlijk nog immer aan de boom bungelt). Ik weet het niet, volgens mij zitten we nog in de fase, waarin de schubben ons om de oren vliegen.
gravo
-
Democritus
- Berichten: 1441
- Lid geworden op: 30 aug 2004, 19:29
- Locatie: Alhier
Goeie posting Gravo. Wat jij hier aandraagt is precies wat een ieder om eens heen ziet gebeuren. Waar mijn eerste posting puur vanuit het gevoel geschreven is. Daar heb ik in mijn andere posting getracht mijn zienswijze te motiveren vanuit de Bijbel.Oorspronkelijk gepost door gravo
Soms helpt het om een in elkaar geknoopt moreel probleem of een emotionele geloofskwestie (zo versta ik de openingsposting) eens te bekijken vanuit een heel ander kant.
Maar het jammere is dat er vaak primair emotionele reacties worden geplaatst om zodaning een rationele confrontatie uit de weg te gaan.
Tevens hoop ik dat hetgeen jij constateert in je posting ook door andere gezien zal worden. Dat het hele handelen voor 95% of meer zelfrechtvaardiging (beide kanten) is. Als dat doordringt dan kunnen we maar een ding doen en dat is op de knieen vallen en vragen of God onze ogen wil openen om toch een weg in dit doolhof te vinden.
Niet alleen als buitenstaander maar ook ik als iemand die er midden in zit schud het hoofd. Alhoewel ik mij steeds meer een buitenstaander in dit proces ga beschouwen. Dit vanwege het feit dat ik een standpunt vertegenwoordig die aan geen van beide kanten veel gehoor vindt. Of nog wel mondelijk wordt gedeeld. Maar zodra het op daden aankomt dan staat de wagen stil.Als buitenstaander schudt je je hoofd om zoveel onmogelijke en onrealistische geldingsdrang. Maar wie er middenin zit, weet alleen maar, dat het heilige ernst is. De vurigheid, de scherpte verraden, dat men blind vaart op wat de hartstocht ingeeft en dat men redelijke en weloverwogen gedachten voorlopig niet hanteert.
Maar ik vraag mij wel af waarom weinige het genuanceerd kunnen bekijken. Terwijl er gezamenlijk veel meer te winnen valt dan door gescheiden op te trekken. Overigens bovenstaande analyse is wel vernietigend voor wie dan ook. Er blijkt dat het eigen IK voorop staat en niet de Meester.
Beschamend of niet..................? Voor mij wel in ieder geval.
Nogmaals goeie sociale analyse van het probleem. Wie oren heeft die hore.
[Aangepast op 9/7/05 door Democritus]
Totaal niet aan bod!!Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Verdiep je nog maar eens grondig in de geschreven stukken van drs. Boele, jou wel bekend neem ik aan.
De HHK-kerkeraad is dubbel en dwars schuldig aan de huidige misere....
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
-
Democritus
- Berichten: 1441
- Lid geworden op: 30 aug 2004, 19:29
- Locatie: Alhier
We zijn er allemaal schuldig aan. Ik, jij, de plaatselijke PKN kerkeraad en ook de HHK kerkeraad.Oorspronkelijk gepost door GianTotaal niet aan bod!!Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Verdiep je nog maar eens grondig in de geschreven stukken van drs. Boele, jou wel bekend neem ik aan.
De HHK-kerkeraad is dubbel en dwars schuldig aan de huidige misere....
Het heef geen zin om met het vingertje naar een ander te wijzen. Er wijzen dan altijd drie vingers naar jezelf. Dus dergelijke reactie voegen niets toe en zijn niet opouwend bedoeld