Chiliasme

[ndonselaar]

De term chiliasme als zodanig kom ik in de Bijbel niet tegen. Daarmee is natuurlijk niet alles gezegd. Wat is er wel duidelijk? Hoe lezen we de Schrift? Is voor de Schrift er één van profetie en vervulling? Als we Micha 5 lezen, dan lees ik van een 'Bethlehem Efrata, dat te klein is onder de duizenden van Juda, want uit U zal Mij voortkomen'. Wat is nu toch het kantelpunt van de Schrift? Dat is Jezus Christus. Dat is de vervulling van de volheid des tijds. Daar hebben de profeten van geprofeteerd. Dat was de dag die komen zal 'brandende als een oven'. Dat was de dag waarop Hij zijn dorsvloer zal doorzuiveren met Zijn wan. We leven nu in het laatste der dagen. We leven in de verwachtingstijd tussen hemelvaart en wederkomst. We mogen door het geloof omhoog blikken zoals eens de discipelen deden. Zoals Hij weggegaan is spraken de engelen zal Hij wederkomen. In die tijd leven wij? Wat is het kenmerk van die tijd wanneer Hij komt? Dat sprak Hij zelf uit 'zal ik ook geloof vinden op de aarde'. Dat is het toekomst perspectief voor de aarde. Natuurlijk verzamelt Hij Zijn kerk. Hij werkt door alle tijden heen en die kerk bestaat uit Jood en heiden.
Als dan Jezus wederkomt dan is het einde daar. Hij heeft satan de kop vermorzelt. Hij is opgestaan! Hij is Koning van Zijn Kerk.

Mensen we hoeven de bijbel niet als een puzzelboek te lezen. Er is geen waarheid achter de waarheid. Christus heeft duidelijk gesproken tijdens zijn rondwandeling op aarde. Hij zal komen als een dief in de nacht en Hij zal dan de mens oordelen naar zijn daden. Lees Paulus maar wat hij schrijft over de kerk die dat mee zal maken als ze nog leven en over die reeds gestorven zijn.

Tot slot, ook Petrus spreekt op het pinksterfeest over het laatste der dagen.

[Toeschouwer]

NDonselaar,
Je verwoord de algemene gedachte die in onze gezindte leeft. Dat is je goed recht, ik heb geprobeerd daar een ander zicht op te laten vallen. Jammer dat je op geen één argument van mij ingaat. Hoeft niet, maar dan kan ik met jouw opmerkingen niet veel, je draait je eigen verhaal af en daarmee moeten we het doen.
Ik mag je misschien toch nog wel een vraag stellen. Wanneer worden de zwaarden tot ploegen omgesmeed, wanneer zal de koe met de berin samen weiden.
Openbaring 22 haalde ik aan, wanneer vinden de heidenen genezing van de bladeren van de boom des levens.
Die moet je toch wel beantwoorden vind ik, anders stopt de discussie.

[Aangepast op 9/4/05 door Toeschouwer]

[Miscanthus]

Ik heb me vergist, en ik vermoed Gian ook: ik ben pre-chiliast.
Om nog wat vragen bij die van Toeschouwer te voegen: Waarom neem je de tijden niet letterlijk? 3 dagen is 3 dagen. Hadden de discipelen dat maar geloofd.....
70 jaar is 70 jaar en 1000 jaar is 1000 jaar. Zeker als het zo vaak achter elkaar genoemd wordt in openbaring 20.

Maar het gaat uiteindelijk om de verwachting dat Christus komt.
We geloven allemaal dat Hij komt, maar hopen we ook dat Hij komt?
Laten onze lendenen opgeschort zijn en wakende en biddende todat Hij komt en leten we onszelf en elkaar met deze woorden vertroosten! Zowel de pre- als de post-chiliast.

[Pim]

Een dictaat wat ik wel eens tijdens een college hierover heb gekregen:

Wanneer we het totaalgetuigenis van het Nieuwe Testament over de toekomst bezien kun je niet de indruk hebben dat de verwachting van de gelovigen gericht is op de opname en het daarna volgende duizendjarige vrederijk, maar op de finale wederkomst van Christus.

2. Het boek Openbaring is door Johannes geschreven. Johannes treedt hier op als profeet. Dat blijkt uit het roepingsvisioen in 1:9-18 en het versterkingsvisioen in 10:1vv. Er is grote gelijkenis met de roepingen van profeten in het Oude Testament. In de lijn van deze profeten staat Johannes. Ze hebben Israël begeleid in de crisistijd van zijn volksbestaan. Ze waren vooral oordeelsprofeten. Het heil van het volk zagen ze in de komst van de Messias.
Openbaring behoort tot een bijzonder profetisch genre, nl. de apocalyptiek. Apocalyptiek is de openbaring van de laatste en voorlaatste dingen. De Heere haalt de sluier van het wereldgebeuren af. In het Oude Testament werd dit genre ook door de latere profeten beoefend (Dan. 7-12, Jes. 24-27, Zach. 1-6, 9-14, Ezech. 38-39).
De apocalyptiek vinden we ook de intertestamentaire periode. De stem van de levende profetie zweeg. Maar dit is pseudo-apocalyptiek. Allerlei stromingen (Far, Sadd, Zel en Ess) komen op in het Jodendom als compensatie. In deze periode wordt ook de apocalyptiek veel beoefend. In deze tijd ontstaat de gedachte aan de Joodse heilsstaat. Aanvankelijk werd gedacht aan 400 jaar, later aan 1000 jaar. Uit deze tijd dateert ook het schema van am hazeh en am habah.

3. Johannes de Doper was de laatste van de profeten. Hij was weer vol-profiel profeet in de zin van het Oude Testament. Ook hij was oordeelsprofeet en aankondiger van de Messias. Hij preekt de komst van het Koninkrijk en de bekering en weg tot delehebben eraan. Hij verwachtte een directe overwinning van de Messias. Johannes had dus ook last van aardse gedachten, zoals zovelen in zijn tijd. De Heere onderwijst hem in de gevangenis als hij tot vertwijfeling gekomen is, Matth. 11:1-6. Hij plaatst zijn komst in profetisch perspectief. Sterk doen ook de gelijkenissen van het Koninkrijk in Matth. 13 hetzelfde.
In het onderwijs van de Heere Jezus Zelf tekent het zich af dat er een tussentijd zal zijn waarin nog vele dingen moeten gebeuren voordat het einde komt. In de rede van de laatste dingen periodiseert de Heere deze in de tijd van de tekenen der tijden (Matth. 24:1-14), de tijd van de grote verdrukking en de antichrist (24:15-28) en die van de dingen direct voorafgaande aan tweede komst (24:29-35).
De apostel Paulus kent dezelfde periodisering in 2 Thess. 2:1-12. Er is daar sprake van de periode van de weerhouder waarin het ongerechtigheid wel werkzaam is maar niet kan doorbreken, de periode van de grote afval en de antichrist en wat er bij de wederkomst van Christus zal gebeuren. In 1 Thess. 4:13-18 horen we over de wederkomst. Het tegemoet gaan van de Heere in de lucht is een uitdrukking die past in kleur van het bijbelse begrip parousia.
In het onderwijs dat Jezus en Paulus geven blijkt dat er met het oude schema van am hazeh en am habah iets gebeurd gebeurd is. Het Koninkrijk van God is in Christus alreeds gekomen, maar de voleinding van het rijk God is nog niet gekomen. Zo ontstaat er een messiaans intermezzo.

4. Het boek Openbaring heeft als hoofdthema de wederkomst van Christus, Openb. 1:7,8. Het bevat 50 viisoenen. De focus van het boek Openbaring is daarmee duidelijk gericht op de wederkomst van de Heere Jezus als finale van de wereldgeschiedenis en de voleinding van het Godsrijk.
Voor Johannes is er intussen heel wat begrippenmateriaal voorhanden. De woordenschat van Johannes in dit boek wordt gekleurd door (a) de oudtestamentische profetie (meer dan 400 aanhalingen); (b) de joodse intertestamentaire apocalyptiek; (c) het onderwijs van de Heere Jezus. Dat makt het lezen van het boek Openbaring tot een zaak van bijzondere inspanning. Tal van motieven komen in het boek Openbaring samen.
Het apocalyptisch gedeelte van het boek gaat van 4:1-22:5. Hoofdstuk 4-5 geven het hemelse troonvisioen, de periodisering van Jezus en Paulus komen we weer tegen in de drie series (zegelen, bazuinen en fiolen). Deze behandeling van deze series gaat tot 19:10. In deze behandeling van de series is een duidelijke successie te ontdekken. Het gaat naar de climax. Tegelijkertijd wordt er in deze series ook steeds vooruitgegrepen op de finale. Een enkele keer geeft Johannes zelf een blik terug zoals in het kleine Openbaring (12-14). Ook vinden brede uitwerkingen plaats, zoals de val van Babylon (17-19).
Met 19:11 begint de tekening van de finale van de wereldgeschiedenis. De Ruiter op het witte paard komt weer, vergelijk 6:1vv. Dit geeft in hoofdstuk 20 opnieuw aanleiding tot een totaalblik over de hele afgelegde weg. De adem wordt in 20:1-20 a.h.w. even ingehouden om dat in 20:11 en verder volledig het laatste van de wereldgeschiedenis in het licht te stellen.

5. We zien dan in Openb. 20:1-10 weer het oude schema van am babah en am hazeh terugkeren met zijn aanpassing in het licht van Christus komst. Christus is gekomen. Daarmee heeft de am habah als het ware ingegrepen in de am hazeh en is er een tussentijd gekomen, waarin de satan gebonden is, maar waarin het einde nog niet is aangebroken. D-day is geweest, V-day moet nog komen, waarin satan totaal zal worden overwonnen.
Alles valt nu op zijn plaats. De tekening op de puzzle laat zich zien. Ezech. Had vanaf 36 e.b. geprofeteerd van de komst van de Messias en het herstel van Israel. In Ezech. 37 wordt dat geprofeteerd als een opstanding. In 37: 15 volgt daarop tekening van Isarels herstel waarin de heidenen delen, in 38-39 de opkomst van ondergang van Gog en Magog en in 40 e.v. de tekening van de nieuwe tempel. Profetisch duidt Johannes dat vanuit de vervulling in Christus en het perspectief op de heidenwereld.
De gelovigen die in vervolgingen en verdrukking gestorven zijn zij niet dood, maar ze leven en heersen met Christus. De werkwoordsvorm werden weder levend spreekt van de beginnende nieuwe bestaanswijze. De langverwachte opstanding van de vromen aan het einde van de tijden is aanvankelijke nu al realiteit geworden (de eerste opstanding), terwijl de eeuwige veroordeling van de goddelozen nog op zich laat wachten (ze worden niet weder levend, maar blijven dood en ontvangen straks de tweede dood).
Dat hier geen sprake is van een aards koninkrijk is duidelijk. Er wordt nergens gesproken van een duizendjarig vrederijk. De gelovigen zullen duizend jaren heersen met Christus, staat er. Er wordt niet gesproken van tronen op de aarde. In Openb. staan de tronen in de hemel.
Aan het einde van die tussentijd zal satan nog eenmaal worden losgelaten. De eindoverwinning van Christus zal duidelijk moeten zijn. Dan komt de tweede dood, maar voor de gezaligden niet de nieuwe tempel, maar zelfs het nieuwe Jeruzalem.

6. Verweten wordt nogal eens dat we op bovenstaande wijze het boek Openbaring symbolisch lezen. Dat berust op een misverstand. De bovenstaande leeswijze is heilshistorisch-typologisch. Ze ziet in het boek Openbaring tal van motieven uit de profetie in het Oude Testament samenvallen in de tekening van het apocalyptisch drama.Het boek Openbaring spreekt van de weg naar een voltooide heilsgeschiedenis op de wijze van de apocalyptiek.
Het grondstructuur die aan het boek Openbaring ten grondslag ligt is echter geen andere dan die we bij Jezus en Paulus vinden: de drieslag en de het aangepaste schema van am habah en am hazeh.

7. In de Oude Kerk is de oude joodse leer van de vrederijk ook bekend geweest. Samen met Openb. 20 heeft dat in de smeltkroes van de eerste eeuwen van de christelijke gemeente tot een christelijke leer van het chiliasme geleid. Deze was niet algemeen. Augustinus heeft ermee afgerekend. De ontwikkeling van deze leer kun je parallel zien aan de enorme strijd en verwarring die er in de grondstukken van de christelijke leer geweest is.
Mystieke en spiritualistische stromingen in de Middeleeuwen (bijv. Joachim van Fiore) hebben deze de fantasie prikkelende leer ook gekend. Onder de Dopersen vond ze ook ingang. Calvijn en Beza stonden in de lijn van Augustinus. In de reformatorische traditie is er een lijn die een bijzondere herleving van de kerk en Israël ziet in de eindtijd. Sommige oudvaders (o.a. Brakel) kennen die, maar zijn tegelijkertijd bestrijders van het chiliasme. Het is daarom niet goed ze gematigde of partiele chiliasten te noemen. In de puriteinse traditie (de puriteinse hoop) leeft de verwachting voor Israel en de kerk sterk.
Op de bodem van Amerika de leer van het prechiliasme en die van de bedelingenleer (Darby) nader uitgewerkt. Onder evangelischen zijn vele vormen van deze leer gangbaar. Deze is wel geïnspireerd door de puriteinse verwachting, maar onder het klimaat in de negentiende eeuw, waarin in Amerika ook veel sekten zijn ontstaan, nader uitgegroeid en heeft soms zelfs nationalistische trekken gekregen. Onder evangelicals in deze leer nu vrij algemeen. Dat heeft behoorlijk impact ook in de gereformeerde gezindte. Vooral in gepopulariseerde vorm.
Er is ook een relatie met de bezinning op de plaats van Israël. In de twintigste eeuw is er met dat volk veel gebeurd. Nog steeds staat het in het centrum van de belangstelling door het conflict met de Palestijnen. Ook dat voedt bijzondere gedachten m.b.t. Israël. Het chiliasme biedt meer aanknopingspunten daarvoor dan de gereformeerde beschouwing.

8. Hoofdprobleem is het Schriftverstaan. De gereformeerden zijn geschoold in een degelijke Schriftmatige exegese. Principes als Schrift met Schrift vergelijken, de Helige Schrift als haar eigen uitlegster, De moeilijkere plaatsen met behulp van de duidelijke verklaren zijn jarenlang beproefd. Vanaf de Reformatie is er ook een ontwikkeling van de verbondsleer geweest als hermeneutisch principe. Dat bewaart goede gereformeerde exegese voor biblicisme, fundamentalisme, uitsluitend letterlijk lezen van de Bijbel en zet ze op het spoor van een heilshistorische lezing de profetie.
Een hardnekkige gedachte is dat profetische vergezichten zoals die in het Oude Testament voorkomen letterlijk tot vervulling moeten komen. Vergeten wordt dan echter dat de profeten over de toekomst hebben gesproken binnen de horizon van hun tijd. Ook de Heere Jezus spreekt over de wederkomst in termen van de toekomstige val van Jeruzalem en tempel. Maar het wezenlijke van de geschiedenis der Godsopenbaring is juist dat het voorgaande door het volgende wordt opgenomen, vervuld wordt en een nieuwe betekenis voor de toekomst krijgt. Stap voor stap laat de Heere het volle zicht op het heil in Zijn openbaring doorbreken. Je moet de Bijbel dus lezen vanuit het uit-eind-elijke herstel. Wanneer je dat doet zie je hoe het heilsplan van God Zich trapsgewijze vanuit het welbehagen van God ontwikkeld heeft in zijn bekendmaking en verwerkelijking.

9. Op de vraag of er dan voor Israël een bijzondere verwachting is, hebben we dan ook antwoord. Uiteindelijk wordt de belofte van God aan Abram gedaan vervuld. Het werk dat God aan Israël gedaan heeft zal tot een bijzondere zegen zijn voor alle volken. Maar het is veel te smal om dat alleen in de eindtijd te zien voltrekken. Dat begint al als Abraham voor Sodom bidt, als Jakob farao zegent, als Jozef in Egypte zorgt voor koren, als Ruth in Israël wordt ingelijfd, de profeten getuigen ervan. Er zal een volheid van de heidenen ingaan, en zo ook een totaliteit van Israël zalig worden. Zowel voor de heidenen als voor Israël is het vol. Het werk van God aan Israël blijft de wortel, Rom. 11. Ook na hun verwerping van de Messias blijven de Joden beminden om der vaderen wil. We mogen bijzondere verwachtingen voor het Joodse volk koesteren, Openb. 7:1vv. Maar voor een aparte stroom naast de totale heilsgeschiedenis van belofte naar vervulling is op bijbels standpunt geen plaats. Israël zal samen met de heidenen, maar vooral de heidenen samen met Israël delen in het heil. Voor die verwachting is een apart vrederijk niet nodig. Dat is een antwoord op het post-chiliasme.
Op bijbels standpunt is het antwoord aan het pre-chiliasme dat ze de verwachting van de kerk omleidt van de wederkomst naar de te verwachten opname of naar het vrederijk dat komt. Dat is een ernstige zaak. Het strijdt volkomen met de Naherwartung die we tegenkomen in de brieven van het Nieuwe Testament. Daar is de verwachting uitsluitend en alleen op Christus’finale komst gericht. Het antwoord op de dispensationalisme is dat het de kerk in principe van het boek Openbaring berooft. Openb. 4 gaat pas in werking als de opname geweest is. De Heere heeft het boek Openbaring als apocalyptisch boek juist gegeven om de kerk in staat te stellen de geschiedenis die ze meemaakt te duiden in het licht van Gods heilsplan. De dispensationalisten laten de kerk dromen van een toekomst die ze zelf niet al meemaken. God heeft het boek Openbaring gegeven als troostboek voor de kerk in de laatste dagen. De Heere haalt door dit boek voor de kerk van alle tijden de sluier van het wereldgebeuren af en laat toe dat te duiden in het licht van de komst van Christus. Een mooi daardoor geïnspireerd voorbeeld is De Civitate Dei van Augustinus.

[Gian]

Miscantus, ik ben geen overtuigd chileast. Ik neig eerder naar het post als naar de pre chiliast. Ik geloof niet dat in een punt des tijds Gods kinderen tussen de kinderen van de wereld weggenomen worden. Bij de Amerikanen is dat onderhand één of andere star-trek episode aan het worden.
Daarnaast geloof ik ook niet in meerdere wederkomsten.

[Unionist]

Ik werd vorige week heel erg getroffen door iets dat ik op de t.v. zag. Het was het programma Wedding Planner van de EO. Een stel ging trouwen en sprak in de kerk de trouwbelofte uit:

"Ik beloof bij je te blijven tot Christus terugkomt of de dood ons scheidt"

Dat was echt artikel 37!!! Speelt dat bji ons zo'n rol?

Om terug te keren tot de discussie: Luister deze preek eens. Je moet even een spelertje installeren of een Winamp plugin. DIe vind je hier

[Aangepast op 11/4/05 door Unionist]

[ndonselaar]

Wanneer worden de zwaarden tot ploegen omgesmeed, wanneer zal de koe met de berin samen weiden.

Moeilijk is dat hé Toeschouwer. Deze opmerking hoorde ik eens een paar jaar geleden. Aan een Jood werd toen gevraagd wat het verschil was tussen het christendom en het Jodendom. Zijn antwoord was toen Jesaja 11.

Als we nou eens eerlijk naar de tekst kijken dan zien we in het eerste deel van de tekst een profetie van de Messias, of niet?

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Wanneer worden de zwaarden tot ploegen omgesmeed, wanneer zal de koe met de berin samen weiden.

Moeilijk is dat hé Toeschouwer. Deze opmerking hoorde ik eens een paar jaar geleden. Aan een Jood werd toen gevraagd wat het verschil was tussen het christendom en het Jodendom. Zijn antwoord was toen Jesaja 11.

Als we nou eens eerlijk naar de tekst kijken dan zien we in het eerste deel van de tekst een profetie van de Messias, of niet?

Sorry dat ik inbreek-

Je hebt gelijk Niek. Maar ik geloof niet dat we kunnen zeggen dat deze profetie al vervuld is met de komst van de Heere Jezus?

[Toeschouwer]

Juist NDonselaar,
Dat gaat ook over de Messias en dat gaat gebeuren bij Zijn wederkomst, dan wordt de profetie vervuld. Die Jood heeft dus gelijk, maar dan mogen wij tegen hem zeggen en wij weten wie dat is, de Messias. Dat zal een heerlijke tijd zijn als Israël zijn Messias aanvaarden zal, daar wacht de ganse wereld nu op, al beseffen de meesten het niet.

[ndonselaar]

Ik denk dat we hiermee op een totaal verschillend spoor zitten Toeschouwer en het heeft denk ik weinig zin om hierover te discussieren.

'en er zal een rijsje voortkomen uit de afgehouwen tronk van Isaï, op deze zal de Geest van JHWH rusten [...]'

Deze tekst zal ik moeten zin in het licht van de wederkomst, terwijl ik weet dat pas ná deze profetie onze Heere Jezus Christus gekomen is in het vlees?!

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Ik denk dat we hiermee op een totaal verschillend spoor zitten Toeschouwer en het heeft denk ik weinig zin om hierover te discussieren.

'en er zal een rijsje voortkomen uit de afgehouwen tronk van Isaï, op deze zal de Geest van JHWH rusten [...]'

Deze tekst zal ik moeten zin in het licht van de wederkomst, terwijl ik weet dat pas ná deze profetie onze Heere Jezus Christus gekomen is in het vlees?!

-weer sorry-

we weten allemaal dat de Messias al gekomen is. Maar dat de zwaarden sikkels worden en de koe en de berin samen zullen weiden zie ik nog niet vervuld.

[Toeschouwer]

Juist Miscanthus,
Wat NDonselaar beweert over het eerste deel van Jesaja 11 ben ik het eens, daar gaat het over de geboorte van de Messias, maar in het tweede deel over Zijn Wederkomst. Als jij niet verder wilt discussiëren, dat moet jij weten, maar misschien mag ik je nog wel een vraag stellen. Wanneer zullen een koe en een beer samen in een weiland lopen, zonder dat die beer de koe opeet? En waneer zal een kind spelen met een adder? En een luipaard met een geitje aan het luieren zijn? Wanneer zal dat gebeuren. Ik ben nieuwsgierig naar je antwoord.

[Gabrielle]

ik ook

[Grace]

ik ook...

[ndonselaar]

Eerste opmerking die ik maak is dat manier van vraag stellen toch wel iets aangeeft.

Toeschouwer en ook anderen, laten we ten eerste waken om de Schrift 'letterlijk' uit te leggen, want als we dat gaan doen, zeker in het Oude Testament dan krijgen we hele rare dingen. Jullie zijn het toch wel met me eens dat er in de Bijbel veel beeldspraak voorkomt toch?

Dan over de exegese, het is geen echt excuus, maar ik heb daar niet echt veel tijd voor, proberen wil ik wel wat.

In vers 10/11 lees ik 'en het zal gebeuren op diezelfde dag', dus moet ik dit verbinden met het voorgaande of niet?