Regelmatig duikt deze term op het forum op. Wie kan mij verduidelijken wat 'hypercalvinisme' is?
Ik neem aan dat het een bepaalde stroming is binnen de diverse kerken van de reformatie, in binnen- en buitenland?
Welke stroming is dit?
Wat zijn haar kenmerken?
Vanaf wanneer is deze stroming aanwezig?
Wat is hypercalvinisme?
-
de orthodoxer
Beste Pied,
Ik ben blij dat je deze vraag stelt, want ik heb de term ook al een paar keer gelezen en dan vooral ook bij lecram.
Volgens mij is het gewoon een manier van uitdrukken en bedoelt hij gewoon de "zware" kerken, het "zware" geloof ermee. Buitenkerkelijken zouden een andere term gebruiken nl. zwartenkousenkerk....
Ik ben blij dat je deze vraag stelt, want ik heb de term ook al een paar keer gelezen en dan vooral ook bij lecram.
Volgens mij is het gewoon een manier van uitdrukken en bedoelt hij gewoon de "zware" kerken, het "zware" geloof ermee. Buitenkerkelijken zouden een andere term gebruiken nl. zwartenkousenkerk....
Hier volgt een korte definitie van een hyper calvinist door Martin Lloyd-Jones:
"Een hyper calvinist is iemand die zegt dat het aanbod van genade alleen komt tot de verlosten, en dat een Evangelie-prediker het aanbod van genade niet mag aanbieden aan iedereen. Dat is een hyper calvinist. Een hyper calvinist beschouwt een man die de genade aan iedereen aanbiedt als een gevaarlijk persoon... Ik bied u allen de zaligheid aan... DÃ t is het verschil tussen een hyper calvinist en een calvinist."
[Veranderd op 27/6/02 door Kislev]
"Een hyper calvinist is iemand die zegt dat het aanbod van genade alleen komt tot de verlosten, en dat een Evangelie-prediker het aanbod van genade niet mag aanbieden aan iedereen. Dat is een hyper calvinist. Een hyper calvinist beschouwt een man die de genade aan iedereen aanbiedt als een gevaarlijk persoon... Ik bied u allen de zaligheid aan... DÃ t is het verschil tussen een hyper calvinist en een calvinist."
[Veranderd op 27/6/02 door Kislev]
-
Zoeker
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Volgens mij heeft hypercalvinisme ook iets met neonomianisme te maken. Richard Baxter was één van de grondleggers van dit fenomeen.
Dat dit raakvlakken heeft met bv. het aanbod van genade is onvermijdelijk echter het was ook een reactie op de leer van de Marrow Men in Schotland.
Ik zal proberen er nog wat van te lezen.
Dat dit raakvlakken heeft met bv. het aanbod van genade is onvermijdelijk echter het was ook een reactie op de leer van de Marrow Men in Schotland.
Ik zal proberen er nog wat van te lezen.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Leo
http://www.vandale.nl/
hy·per- (voorv.)
1 in sterke mate de genoemde eigenschap bezittend
2 in overdreven mate
cal·vi·´nist (de ~ (m.))
1 belijder van de leer van Calvijn
Het woord hypercalvinist als zodanig wordt op de webversie van de dikke Van Dale niet herkend.
Persoonlijk denk ik dat het woord hypercalvinist wordt gebruikt in de 2e betekenis van het woord 'hyper'.
Maar we lopen hier alweer tegen het probleem aan dat 'we' onszelf naar mensen noemen in plaats van naar Christus.
Want moet je nu Calvinist zijn, of Lutheraan? Of Pauwiaan of Kohlbruggiaan, of misschien toch 'gewoon' Christen?
"Want als de een zegt: Ik ben van Paulus; en een ander: Ik ben van Apollos; zijt gij niet vleselijk?" 1 Cor. 3:4
hy·per- (voorv.)
1 in sterke mate de genoemde eigenschap bezittend
2 in overdreven mate
cal·vi·´nist (de ~ (m.))
1 belijder van de leer van Calvijn
Het woord hypercalvinist als zodanig wordt op de webversie van de dikke Van Dale niet herkend.
Persoonlijk denk ik dat het woord hypercalvinist wordt gebruikt in de 2e betekenis van het woord 'hyper'.
Maar we lopen hier alweer tegen het probleem aan dat 'we' onszelf naar mensen noemen in plaats van naar Christus.
Want moet je nu Calvinist zijn, of Lutheraan? Of Pauwiaan of Kohlbruggiaan, of misschien toch 'gewoon' Christen?
"Want als de een zegt: Ik ben van Paulus; en een ander: Ik ben van Apollos; zijt gij niet vleselijk?" 1 Cor. 3:4
Iedereen alvast bedankt voor de antwoorden. En ik zie uit naar jou aanvulling, Donselaar. Als het je lukt om er nog het een en ander van te lezen, zou ik dat graag van je horen.
Orthodoxer, ik denk dat er nogal wat oneigenlijk gebruik is, op de klank af. Jammer dus dat Lecram nog niet gereageerd heeft. De omschrijving die Kislev aandraagt (van Martin Lloyd-Jones) brengt al wat meer duidelijkheid.
In dat geval is het wel erg om mensen ‘uit te schelden’ voor hypercalvinisten, Leo. Ik heb hier nog niemand gezien die zichzelf hypercalvinist noemt. Dus wordt er zoiets gezegd als: “Hij is geen christen, maar een calvinist!â€
Orthodoxer, ik denk dat er nogal wat oneigenlijk gebruik is, op de klank af. Jammer dus dat Lecram nog niet gereageerd heeft. De omschrijving die Kislev aandraagt (van Martin Lloyd-Jones) brengt al wat meer duidelijkheid.
In dat geval is het wel erg om mensen ‘uit te schelden’ voor hypercalvinisten, Leo. Ik heb hier nog niemand gezien die zichzelf hypercalvinist noemt. Dus wordt er zoiets gezegd als: “Hij is geen christen, maar een calvinist!â€
-
Christina
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Laten we eerst eens lezen wat anderen hierover zeggen. In Nederlandse lectuur kon ik tot op heden niets vinden, misschien morgen.
In 'A Reply to Baptist Hypercalvinism
from Vindiciæ Legis et Fœderis by
John Flavel' vond ik het volgende:
Come we next to consider that opinion of yours, which led you into these other gross mistakes and absurdities, and that is this, that the covenant of grace is absolute; and whatever covenant is not so, but hath any condition upon our part, must needs for that reason be a covenant of works. See page 229. It is observable (say you) that as the covenants mentioned Gen. 2. Exod. 20. &c. were all conditional, and therefore legal covenants, requiring strict and perfect obedience, as the condition propounded, in order to the enjoyment of the mercies contained in them, which are all therefore done away in Christ; so on the other hand we see, that the covenant God made with Abraham, Gen. 12.2,3. and Gen. 17.2,3. and Gen. 22.16-18. was wholly free and absolute, and therefore purely evangelical, &c. We will review these things anon, and see if you truly represent the matter; but in order to it, let me tell you,
Hieruit kunnen we al een voorzichtige conlcusie trekken dat 'hypercalvinisme' te maken heeft met het onvoorwaardelijk aanbod van genade.
Waar komt echter de term 'hypercalvinisme' vandaan? Hierover is er een uiterst lezenswaardig stuk van D.J. Engelsma onder de titel 'Is denial of the "Well meant offer" hyper calvinism?"
The doctrinal issue involved in the question, "Is denial of the 'well-meant offer' hyper-Calvinism?" is precisely addressed, and thoroughly explained, by our Lord's teaching in the parable of the wedding of the king's son in Matthew 22:1-14. God calls many men, both Jews and Gentiles, to the salvation that He has prepared in the death and resurrection of His Son. Many of those who are called by the preaching of the gospel refuse to come: "and they would not come" (v.3). Some do come to the marriage with the true faith that receives the wedding garment of the imputed righteousness of Christ. The reason for this twofold outcome of the call of God in the preaching of the gospel, Jesus gives in the concluding verse of the parable: "For many are called, but few are chosen" (v.14).
There is a call of God by the preaching of the gospel to many more persons than those who have been elected. This call, however, is sharply distinguished from the call that God gives to the elect. The parable, thus, warns against hyper-Calvinism on the one hand, which tries to restrict the call to the chosen, and against Arminianism on the other hand, which denies any distinction between the call to the elect and the call to the reprobate. The Reformed doctrine and practice of preaching, obedient to the instruction of Christ in the parable, is concerned to avoid error on either side.
Historical Background:
The formulation of the doctrinal issue of the call of the gospel in the question, "Is denial of the 'well-meant offer' hyper-Calvinism?" demands some historical background. In the 1920s, controversy erupted in the Christian Reformed Church (CRC) over the doctrine of the grace of God --the "common grace" controversy. In adopting the doctrine of common grace, the CRC committed itself to the doctrine that God is gracious in the preaching of the gospel to all who hear. It denied that God is gracious in the gospel only to the elect. The preaching of the gospel is a "general offer" of grace to all. Several CR ministers dissented from this dogma that the preaching is a gracious offer to all, holding that the grace of God in the preaching is particular -- for the elect only. The insistence by the CRC that these men subscribe to the doctrine of common grace and the subsequent discipline of them resulted in the formation of the Protestant Reformed Churches (PRC).
Because of their objection to the "well-meant offer of the gospel," the PRC are widely regarded within the Reformed and Presbyterian community as hyper-Calvinists
In 'A Reply to Baptist Hypercalvinism
from Vindiciæ Legis et Fœderis by
John Flavel' vond ik het volgende:
Come we next to consider that opinion of yours, which led you into these other gross mistakes and absurdities, and that is this, that the covenant of grace is absolute; and whatever covenant is not so, but hath any condition upon our part, must needs for that reason be a covenant of works. See page 229. It is observable (say you) that as the covenants mentioned Gen. 2. Exod. 20. &c. were all conditional, and therefore legal covenants, requiring strict and perfect obedience, as the condition propounded, in order to the enjoyment of the mercies contained in them, which are all therefore done away in Christ; so on the other hand we see, that the covenant God made with Abraham, Gen. 12.2,3. and Gen. 17.2,3. and Gen. 22.16-18. was wholly free and absolute, and therefore purely evangelical, &c. We will review these things anon, and see if you truly represent the matter; but in order to it, let me tell you,
Hieruit kunnen we al een voorzichtige conlcusie trekken dat 'hypercalvinisme' te maken heeft met het onvoorwaardelijk aanbod van genade.
Waar komt echter de term 'hypercalvinisme' vandaan? Hierover is er een uiterst lezenswaardig stuk van D.J. Engelsma onder de titel 'Is denial of the "Well meant offer" hyper calvinism?"
The doctrinal issue involved in the question, "Is denial of the 'well-meant offer' hyper-Calvinism?" is precisely addressed, and thoroughly explained, by our Lord's teaching in the parable of the wedding of the king's son in Matthew 22:1-14. God calls many men, both Jews and Gentiles, to the salvation that He has prepared in the death and resurrection of His Son. Many of those who are called by the preaching of the gospel refuse to come: "and they would not come" (v.3). Some do come to the marriage with the true faith that receives the wedding garment of the imputed righteousness of Christ. The reason for this twofold outcome of the call of God in the preaching of the gospel, Jesus gives in the concluding verse of the parable: "For many are called, but few are chosen" (v.14).
There is a call of God by the preaching of the gospel to many more persons than those who have been elected. This call, however, is sharply distinguished from the call that God gives to the elect. The parable, thus, warns against hyper-Calvinism on the one hand, which tries to restrict the call to the chosen, and against Arminianism on the other hand, which denies any distinction between the call to the elect and the call to the reprobate. The Reformed doctrine and practice of preaching, obedient to the instruction of Christ in the parable, is concerned to avoid error on either side.
Historical Background:
The formulation of the doctrinal issue of the call of the gospel in the question, "Is denial of the 'well-meant offer' hyper-Calvinism?" demands some historical background. In the 1920s, controversy erupted in the Christian Reformed Church (CRC) over the doctrine of the grace of God --the "common grace" controversy. In adopting the doctrine of common grace, the CRC committed itself to the doctrine that God is gracious in the preaching of the gospel to all who hear. It denied that God is gracious in the gospel only to the elect. The preaching of the gospel is a "general offer" of grace to all. Several CR ministers dissented from this dogma that the preaching is a gracious offer to all, holding that the grace of God in the preaching is particular -- for the elect only. The insistence by the CRC that these men subscribe to the doctrine of common grace and the subsequent discipline of them resulted in the formation of the Protestant Reformed Churches (PRC).
Because of their objection to the "well-meant offer of the gospel," the PRC are widely regarded within the Reformed and Presbyterian community as hyper-Calvinists
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Refojongere
-
Refojongere
Daarom zegt de belijdenis: "hoewel God nochtans noch auteur is, noch schuld heeft aan de zonde, die daar geschiedt; want Zijn macht en goedheid is zo groot en onbegrijpelijk, dat Hij zeer wel en rechtvaardig Zijn werk beschikt en doet, wanneer ook de duivel en de goddelozen onrechtvaardig handelen."
Neen, de zonde is maar niet een bloot toelaten. Dat is een "uitvlucht", dat is "raaskallen" zegt Calvijn. De zonde ligt in Gods besluit en Hij regeert en bestuurt ze, zonder haar echter te werken. Hij bestuurt ze tot Zijn verheerlijking en der uitverkoornen zaligheid. Daarvan is de Schrift vol. Begin maar met de broers van Jozef: "Gijlieden wel, gij hebt het ten kwade gedacht, maar God heeft het ten goede gedacht." Zullen we spreken van hetgeen Nebukadnezar aan Juda gedaan heeft? Wordt het niet "Gods werk" genaamd. En dan de veroordeling van Christus? Neen, we zullen niet meer noemen. Mensen mogen beraadslagen, alles wenden en keren naar hun zinnelijkheid en eigen inzichten, God zal bij de uitkomst openbaren, dat Zijn hand de spil is, die alles bestuurt; dat Hij de Heere is, Die regeert, waaraan alle schepselen onderworpen zijn. Hoe juist zegt Calvijn dan ook: wat ook de mensen, ja, zelfs de satan uitvoeren, echter houdt God het roer in handen, om hun pogingen te richten tot het ten uitvoer brengen van Zijn oordeel (Inst. 1e boek, hfdst. 18).
NGB artikel 13. (ds. J.D. Barth)
Neen, de zonde is maar niet een bloot toelaten. Dat is een "uitvlucht", dat is "raaskallen" zegt Calvijn. De zonde ligt in Gods besluit en Hij regeert en bestuurt ze, zonder haar echter te werken. Hij bestuurt ze tot Zijn verheerlijking en der uitverkoornen zaligheid. Daarvan is de Schrift vol. Begin maar met de broers van Jozef: "Gijlieden wel, gij hebt het ten kwade gedacht, maar God heeft het ten goede gedacht." Zullen we spreken van hetgeen Nebukadnezar aan Juda gedaan heeft? Wordt het niet "Gods werk" genaamd. En dan de veroordeling van Christus? Neen, we zullen niet meer noemen. Mensen mogen beraadslagen, alles wenden en keren naar hun zinnelijkheid en eigen inzichten, God zal bij de uitkomst openbaren, dat Zijn hand de spil is, die alles bestuurt; dat Hij de Heere is, Die regeert, waaraan alle schepselen onderworpen zijn. Hoe juist zegt Calvijn dan ook: wat ook de mensen, ja, zelfs de satan uitvoeren, echter houdt God het roer in handen, om hun pogingen te richten tot het ten uitvoer brengen van Zijn oordeel (Inst. 1e boek, hfdst. 18).
NGB artikel 13. (ds. J.D. Barth)