Dit zij de hoofdzaak: Zodra ook de minste droppel des geloofs in onze harten is ingedruppeld, beginnen wij reeds het vriendelijke en liefelijke en ons goedgunstige gelaat Gods te aanschouwen, weliswaar uit de verte en op een afstand, maar toch met een zo vaste blik, dat wij weten, dat wij allerminst het ons slechts inbeelden. Naarmate wij dan vorderingen maken, zoals wij voortdurend moeten doen, komen wij, als het ware naderend, tot een aanschouwing van meer dichtbij en die daardoor des te zekerder is, en die wordt ons bij de voortgang steeds meer vertrouwd. Zo zien wij, dat het hart, door de kennis Gods verlicht, in het begin bevangen is met veel onwetendheid, die langzamerhand verdwijnt. Toch wordt het niet, doordat het sommige dingen niet weet, of wat het ziet, enigszins onduidelijk ziet, verhinderd om een duidelijke kennis van Gods wil jegens hem te genieten, wat in het geloof de eerste en voornaamste rol speelt.

Valcke schreef: ↑18 apr 2024, 21:53 Even los van het onderscheid middellijk en onmiddellijk (wat m.i. niet zo'n vruchtbaar onderscheid is) mogen we wel met de Westminster belijdenisschriften zeggen dat de zekerheid of verzekering gegrond is op:
- de goddelijke waarheid van de heilsbeloften
- het inwendige bewijs van die genadegaven waarover deze beloften zijn gegeven
- het getuigenis van de Geest der aanneming die met onze geest getuigt dat wij kinderen Gods zijn
- welke Geest het onderpand is van onze erfenis waardoor wij verzegeld zijn tegen de dag der verlossing
(zie Westminster Grote Catechismus hoofdstuk 18)

Er is dus zeker meer over te zeggen dan in het antwoord op Refoweb te vinden is.
Verder zegt deze Catechismus dat de gelovigen deze zekerheid door de gewone middelen kunnen verkrijgen.

Ad Anker schreef: ↑19 apr 2024, 12:56

Valcke schreef: ↑18 apr 2024, 21:53 Even los van het onderscheid middellijk en onmiddellijk (wat m.i. niet zo'n vruchtbaar onderscheid is) mogen we wel met de Westminster belijdenisschriften zeggen dat de zekerheid of verzekering gegrond is op:
- de goddelijke waarheid van de heilsbeloften
- het inwendige bewijs van die genadegaven waarover deze beloften zijn gegeven
- het getuigenis van de Geest der aanneming die met onze geest getuigt dat wij kinderen Gods zijn
- welke Geest het onderpand is van onze erfenis waardoor wij verzegeld zijn tegen de dag der verlossing
(zie Westminster Grote Catechismus hoofdstuk 18)

Er is dus zeker meer over te zeggen dan in het antwoord op Refoweb te vinden is.
Verder zegt deze Catechismus dat de gelovigen deze zekerheid door de gewone middelen kunnen verkrijgen.

Hoofdstuk 18 van de Westminster Grote Catechismus zegt: Deze onfeilbare zekerheid behoort niet zozeer tot het wezen van het geloof dat een ware gelovige niet soms lang moet wachten en op veel moeilijkheden stuit eer hij daaraan deel krijgt...
Ik doorgrond deze zin niet zo. Hoe moet ik die lezen?

Verder trouwens helder onderwijs!