Henk J schreef: ↑28 mar 2024, 23:22
Sinds 7 oktober neemt ook het antisemitisme in Nederland weer toe, we zagen het helaas rondom de opening van het Holocaust museum. Nu gaan gegevens van Joden in Nederland die familie in de IDF hebben rond op sociale media en worden ze thuis of op het werk bedreigd. Een beangstigend klimaat wordt dit, hoe kon dit zo ontstaan en wanneer spreken we ons hier niet alleen tegen uit maar treden we ook op?
Op je laatste vraag: niet. Het uitspreken gaat niet verder dan dat het mag schuren, dat het demonstratierecht zo mooi is (wat ook waar is, maar daar zitten grenzen aan) en we de dialoog aan moeten gaan, wat in sommige gevallen
onmogelijk is omdat er van één kant slechts wordt geschreeuwd. We noemen het intimidatie in plaats van antisemitisme, en zeggen 'dit nooit meer'. Dat is een holle frase geworden, of, in geval ik te fatalistisch denk, aan het worden. Blijven zeggen 'we moeten hier tegen op treden' maar het vervolgens niet doen verandert niets. Het lijkt 1939. Ik heb in het inmiddels gesloten Israeltopic al eens aangegeven dat mijn man niet meer naar Nederland wil, en gaat, en ik begrijp dat. Het feit dàt hij zich zo voelt, is natuurlijk ziek.
Ik ben het met Ambtenaar eens dat antisemitisme in alle bevolkingsgroepen voorkomt, zeer zeker ook binnen de refokring, dat heeft mijn man helaas ook zelf ondervonden.
Het verschil met de radicaal-linkse hoek en de islamitische hoek is dat de gereforemerden er niet naar handelen. Ik heb althans (nog) geen verhalen gehoord van refo's die met bepaalde vlaggen wapperen, aan deuren klopten en openlijk hun sympathie uitspreken voor Hamas, of erger.
Ik ben het daarom tegelijkertijd met MGG eens dat het vanuit die hoek niet of weinig leidt tot extremistisch handelen. De intimidatie en het antisemitisme
zoals mijn man dat kent, en waar ik
zelf dus ook getuige van ben geweest (edit ter verduidelijking: op een
bedreigende manier), komt uit de islamitische hoek. Of, zoals een zekere burgemeester van een zekere stad het eens bloemrijk noemde: conservatieve jongeren. En die worden haast kritiekloos omarmd door de links-radicale hoek.
Ik merk dat ik moe ben. Ik merk dat ik ook bang ben. 'Beangstigend klimaat' is zo waar. Nee, ik ben zelf niet Joods. Ik heb zelf niets anders naar mijn hoofd geslingerd gekregen dan dat ik een Jodenhoer ben. Ik sta daar boven. Maar ik zie ook de angst in de ogen van mijn man.
Hier is het klimaat nog relatief rustig. Na 7 oktober is er een afdeling van de Universiteit Bern gesloten omdat een professor daar zijn steun voor Hamas tweette. Er wordt gelukkig hard opgetreden, en ik ben daar dankbaar voor. Er is recent een rabbijn in Zürich neergestoken door een Noord-Afrikaanse jongeman, die zaak loopt nog.
Maar Nederland... ik weet het niet. Wij kijken elk jaar de 4 mei de Dodenherdenking op BVN. Ik weet niet of ik dat dit jaar kan. Wij reizen zeer binnenkort naar Israel, en gek genoeg voelt dat veiliger voor ons. Dat is eigenlijk de wereld op zijn kop.
Ik ga offline voor het weekend. Ik hoop dat bovenstaand stukje begrijpelijk is, indien niet, zeg het gerust, dan kom ik daar bij leven en welzijn volgende week op terug.
Ik wens jullie allen een gezegende Pasen toe.