Kandidaatstelling ambtsdragers (Uit Gereformeerde Gemeenten)

[Tiberius]

Zoals ik beschrijf is dit op de ledenvergadering uitgelegd.
In principe hoeft er vooraf geen vrije stemming te zijn.

In de GG wellicht niet maar in veel HHG gemeenten heb je dit wel.

In de meeste GG's wel overigens.

@Tiberius, kun je mij uitleggen wat de rol is van een vrije stemming - groslijst - stemming?

Tijdens die vrije stemming kan elk kerkenraadslid opschrijven wie hij geschikt acht voor het te kiezen ambt.
Eventueel (zoals HRR al zegt) met bepaalde afspraken, bv geen familie in kerkenraad, avondmaalsganger, enz.
Al die namen komen op de groslijst. Vervolgens wordt er net zo lang uit die groslijst gestemd, totdat het gewenste aantal kandidaten met meerderheid van stemmen bereikt is.

[Tiberius]

Ik begrijp wat je zegt, Zeeuw, maar ben het niet met je eens.
Het is inderdaad zeker waar dat God roept dóór de roeping van de gemeente heen. Maar als dat het enige is, zou ik zo'n beroep toch niet aannemen, in welk ambt dan ook. En ik zou mensen desgevraagd ook afraden om zo'n beroep aan te nemen.
Ik zou ook daarbij duidelijk Gods roeping (of in ieder geval: Zijn bevestiging van de roep van de gemeente) willen ervaren vanuit Zijn Woord; vóór of na de stemming.

Die twee lichten moeten allebei op groen staan.
Zo niet, dan moet je m.i. een beroep niet aannemen.

Het kan zijn dat je een roeping ervaart, maar er geen beroep/bevestiging van de gemeente komt.
Maar het kan ook andersom: dat er een beroep van de gemeente komt, maar je ervaart daar Gods stem niet in. Dat laatste kan je bestempelen als 'geen vrijmoedigheid'.

M.i. is het beroep van de gemeente, mitsdien van Gods zelf, Gods stem.
En ja, ook dat vraagt zorgvuldigheid in de kandidaatstelling. Maar als een man normaal kerkelijk meeleeft, redelijke gaven mag hebben ontvangen en als ouderling en eigenlijk als diaken ook, aan het Avondmaal mag gaan, dan is dat voldoende om te beroepen. Dan moet er geen menselijk redeneren tussen gezet worden. De Heere maakt bekwaam, wat niet wil zeggen: perfect.

Dit ben ik toch niet met je eens.
Het kan zijn dat iemand dat als zodanig ervaart (=Gods stem in de beroeping door de gemeente), en dan is dat goed.
Maar als dat niet het geval is, zou ik het ambt niet aannemen.
Het klassieke bevestigingsformulier vraagt zoiets als: 'voel je dat in je hart?'. Als je dat niet voelt, zou ik geen vrijmoedigheid hebben om daar 'ja' op te antwoorden.
Maar goed, misschien zie ik het wel verkeerd en denk ik er te zwaar over.

Het lastige is, dan laat je het heel erg van 'gevoel' afhangen. Terwijl we volgens mij het eens zijn dat geloof bv niet afhankelijk van het 'gevoel' gemaakt moet worden. Ik ken ook ouderlingen die het echt heel moeilijk hadden met 'ben ik geroepen' en door de Heere ruim gezegend zijn. Het is een worsteling, maar ik wil vooral aangeven dat 'geen vrijmoedigheid het aan te nemen', omgedraaid moet worden naar 'heb ik vrijmoedigheid om nee te zeggen tegen een roep van de gemeente en daarmee de Heere?'.

Misschien wel ja; misschien zie ik het te zwaar.
Maar als ik heel persoonlijk voor me zelf spreek: ik zou zo'n roeping beslist niet aannemen als ik de leiding van Gods Geest niet voel.
Ik heb best stevige stappen in mijn leven moeten en mogen zetten, maar zonder de ervaring van Gods Geest zou ik dat echt nooit gedaan hebben. Want wat ben je dan helemaal aan het doen? Jezelf aan het stichten, of zo?

Zo is het ook met een ambt. Als je een pastoraal bezoek aflegt, dan zit je toch in naam van je Zender? Dan moet je wel weten door wie je gezonden bent.

[HHR]

Waar het regelmatig fout gaat is het bespreken van de groslijst.
De namen worden nagegaan of er misschien toch stille censuur of andere redenen zijn dat zo'n persoon van de lijst af moet.
Het gevaar is dat een gezaghebbend persoon in de kerkenraad , bv de predikant, nav de groslijst al zijn grote voorkeur uitspreekt of redenen noemt bij een persoon die niet geldig zijn, bv iets andere ligging, dat deze direct al geen 'kans' meer maakt in de daaropvolgende stemmingen.

[Tiberius]

Waar het regelmatig fout gaat is het bespreken van de groslijst.
De namen worden nagegaan of er misschien toch stille censuur of andere redenen zijn dat zo'n persoon van de lijst af moet.
Het gevaar is dat een gezaghebbend persoon in de kerkenraad , bv de predikant, nav de groslijst al zijn grote voorkeur uitspreekt of redenen noemt bij een persoon die niet geldig zijn, bv iets andere ligging, dat deze direct al geen 'kans' meer maakt in de daaropvolgende stemmingen.

Ik moet eerlijk zeggen dat dat een fenomeen is wat ik niet herken.

[Zeeuw]

M.i. is het beroep van de gemeente, mitsdien van Gods zelf, Gods stem.
En ja, ook dat vraagt zorgvuldigheid in de kandidaatstelling. Maar als een man normaal kerkelijk meeleeft, redelijke gaven mag hebben ontvangen en als ouderling en eigenlijk als diaken ook, aan het Avondmaal mag gaan, dan is dat voldoende om te beroepen. Dan moet er geen menselijk redeneren tussen gezet worden. De Heere maakt bekwaam, wat niet wil zeggen: perfect.

Dit ben ik toch niet met je eens.
Het kan zijn dat iemand dat als zodanig ervaart (=Gods stem in de beroeping door de gemeente), en dan is dat goed.
Maar als dat niet het geval is, zou ik het ambt niet aannemen.
Het klassieke bevestigingsformulier vraagt zoiets als: 'voel je dat in je hart?'. Als je dat niet voelt, zou ik geen vrijmoedigheid hebben om daar 'ja' op te antwoorden.
Maar goed, misschien zie ik het wel verkeerd en denk ik er te zwaar over.

Het lastige is, dan laat je het heel erg van 'gevoel' afhangen. Terwijl we volgens mij het eens zijn dat geloof bv niet afhankelijk van het 'gevoel' gemaakt moet worden. Ik ken ook ouderlingen die het echt heel moeilijk hadden met 'ben ik geroepen' en door de Heere ruim gezegend zijn. Het is een worsteling, maar ik wil vooral aangeven dat 'geen vrijmoedigheid het aan te nemen', omgedraaid moet worden naar 'heb ik vrijmoedigheid om nee te zeggen tegen een roep van de gemeente en daarmee de Heere?'.

Misschien wel ja; misschien zie ik het te zwaar.
Maar als ik heel persoonlijk voor me zelf spreek: ik zou zo'n roeping beslist niet aannemen als ik de leiding van Gods Geest niet voel.
Ik heb best stevige stappen in mijn leven moeten en mogen zetten, maar zonder de ervaring van Gods Geest zou ik dat echt nooit gedaan hebben. Want wat ben je dan helemaal aan het doen? Jezelf aan het stichten, of zo?

Zo is het ook met een ambt. Als je een pastoraal bezoek aflegt, dan zit je toch in naam van je Zender? Dan moet je wel weten door wie je gezonden bent.

100%. Het is alleen de vraag waar je dat laatste van laat afhangen. Zoals ik schreef: als je mannen kandideert die mogen getuigen Hem te kennen en er komt dan een beroep van Gods gemeente, dus van Hem, wat kan er dan nog in de weg staan?

Als je mannen kandideert die niet van Hem kennen, dan gaat er iets erg mis. Maar dat is toch ook niet de praktijk zoals die vanuit de Bijbel geleerd wordt?

[HHR]

Waar het regelmatig fout gaat is het bespreken van de groslijst.
De namen worden nagegaan of er misschien toch stille censuur of andere redenen zijn dat zo'n persoon van de lijst af moet.
Het gevaar is dat een gezaghebbend persoon in de kerkenraad , bv de predikant, nav de groslijst al zijn grote voorkeur uitspreekt of redenen noemt bij een persoon die niet geldig zijn, bv iets andere ligging, dat deze direct al geen 'kans' meer maakt in de daaropvolgende stemmingen.

Ik moet eerlijk zeggen dat dat een fenomeen is wat ik niet herken.

Gelukkig maar.
Ik ook niet tot een jaar of 10 terug.

[CvdW]

In de GG wellicht niet maar in veel HHG gemeenten heb je dit wel.

In de meeste GG's wel overigens.

@Tiberius, kun je mij uitleggen wat de rol is van een vrije stemming - groslijst - stemming?

Tijdens die vrije stemming kan elk kerkenraadslid opschrijven wie hij geschikt acht voor het te kiezen ambt.
Eventueel (zoals HRR al zegt) met bepaalde afspraken, bv geen familie in kerkenraad, avondmaalsganger, enz.
Al die namen komen op de groslijst. Vervolgens wordt er net zo lang uit die groslijst gestemd, totdat het gewenste aantal kandidaten met meerderheid van stemmen bereikt is.

Dit is subjectief. Is er vooraf een afvinklijst waar een toekomstig kerkenraadslid aan moet voldoen? Of is het zo dat uit een groslijst met alle mansleden erop en dan daaruit degene met de meeste stemmen op tweetal komt het beleid van Heere? En dan kun je ook zeggen mitsdien van de Heere geroepen. Of is mijn denkwijze niet goed?

[pierre27]

M.i. is het beroep van de gemeente, mitsdien van Gods zelf, Gods stem.
En ja, ook dat vraagt zorgvuldigheid in de kandidaatstelling. Maar als een man normaal kerkelijk meeleeft, redelijke gaven mag hebben ontvangen en als ouderling en eigenlijk als diaken ook, aan het Avondmaal mag gaan, dan is dat voldoende om te beroepen. Dan moet er geen menselijk redeneren tussen gezet worden. De Heere maakt bekwaam, wat niet wil zeggen: perfect.

Dit ben ik toch niet met je eens.
Het kan zijn dat iemand dat als zodanig ervaart (=Gods stem in de beroeping door de gemeente), en dan is dat goed.
Maar als dat niet het geval is, zou ik het ambt niet aannemen.
Het klassieke bevestigingsformulier vraagt zoiets als: 'voel je dat in je hart?'. Als je dat niet voelt, zou ik geen vrijmoedigheid hebben om daar 'ja' op te antwoorden.
Maar goed, misschien zie ik het wel verkeerd en denk ik er te zwaar over.

Het lastige is, dan laat je het heel erg van 'gevoel' afhangen. Terwijl we volgens mij het eens zijn dat geloof bv niet afhankelijk van het 'gevoel' gemaakt moet worden. Ik ken ook ouderlingen die het echt heel moeilijk hadden met 'ben ik geroepen' en door de Heere ruim gezegend zijn. Het is een worsteling, maar ik wil vooral aangeven dat 'geen vrijmoedigheid het aan te nemen', omgedraaid moet worden naar 'heb ik vrijmoedigheid om nee te zeggen tegen een roep van de gemeente en daarmee de Heere?'.

Misschien wel ja; misschien zie ik het te zwaar.
Maar als ik heel persoonlijk voor me zelf spreek: ik zou zo'n roeping beslist niet aannemen als ik de leiding van Gods Geest niet voel.
Ik heb best stevige stappen in mijn leven moeten en mogen zetten, maar zonder de ervaring van Gods Geest zou ik dat echt nooit gedaan hebben. Want wat ben je dan helemaal aan het doen? Jezelf aan het stichten, of zo?

Zo is het ook met een ambt. Als je een pastoraal bezoek aflegt, dan zit je toch in naam van je Zender? Dan moet je wel weten door wie je gezonden bent.

Mooie reactie Tiberius, zo is het ook in het leven van diverse vrienden van me gegaan die in het ambt van diaken, ouderling en predikant mogen dienen. Altijd de beleving erbij dat Gods Geest er zelf getuigenis aan geeft. Niet het ene op het andere concluderen.

[Mannetje]

Er zijn twee kanten aan de zaak.

De kant van de betrokkene zelf, die zal moeten weten waarom hij de verkiezing aanneemt. En dan gun ik zo iemand dat er inderdaad meer basis onder het aannemen ligt dan alleen een verkiezingsuitslag. Noem het een spreken van de Heere, al kan dat heel verschillend liggen. Ik denk niet dat iedereen van een concrete roeping als bijv. Jesaja zal kunnen vertellen en dat dat ook niet nodig is.

De andere kant is de kant van de gemeente. Als iemand wettig gekozen is, maar verder niets verteld over het hoe van de roeping, of juist heel uitvoerig kan vertellen over het hoe van de roeping, dan maakt dat geen verschil voor de wettigheid van de roeping tot het ambt.

[newton]

Kandidaatstelling blijft ik wel lastig vinden. Ik zie keer op keer dezelfde namen als kandidaten. Regelmatig bij herverkiezing als tegenkandidaat, maar ook als er een echte vacature is. Kandidaten die 'niet de vrijmoedigheid hebben' worden bij een volgende verkiezing weer op tweetal gezet. Ik kan me niet voorstellen dat in een grote gemeente als de onze niet andere mannen te vinden zijn, als ik alleen al kijk naar de mannen die door middel van hun avondmaalsgang belijden de Heere te kennen, terwijl ik veel van de gekandideerden mis aan de avondmaalstafel.

[Zeeuw]

Kandidaatstelling blijft ik wel lastig vinden. Ik zie keer op keer dezelfde namen als kandidaten. Regelmatig bij herverkiezing als tegenkandidaat, maar ook als er een echte vacature is. Kandidaten die 'niet de vrijmoedigheid hebben' worden bij een volgende verkiezing weer op tweetal gezet. Ik kan me niet voorstellen dat in een grote gemeente als de onze niet andere mannen te vinden zijn, als ik alleen al kijk naar de mannen die door middel van hun avondmaalsgang belijden de Heere te kennen, terwijl ik veel van de gekandideerden mis aan de avondmaalstafel.

Dat laatste moet m.i. al een reden zijn ze niet te kandideren. Zoals Tiberius ergens schreef: hoe kun je dan getuigen tijdens bv huisbezoeken. En ja, er zullen nuances te maken zijn, maar als de Meester roept en iemand luistert niet/kan nog niet luisteren naar Zijn Stem, dan zijn er nog andere zaken veel dringender dan al dan niet kandidaat ambtsdrager te zijn.

[Inwoner]

Kandidaatstelling blijft ik wel lastig vinden. Ik zie keer op keer dezelfde namen als kandidaten. Regelmatig bij herverkiezing als tegenkandidaat, maar ook als er een echte vacature is. Kandidaten die 'niet de vrijmoedigheid hebben' worden bij een volgende verkiezing weer op tweetal gezet. Ik kan me niet voorstellen dat in een grote gemeente als de onze niet andere mannen te vinden zijn, als ik alleen al kijk naar de mannen die door middel van hun avondmaalsgang belijden de Heere te kennen, terwijl ik veel van de gekandideerden mis aan de avondmaalstafel.

Dat laatste moet m.i. al een reden zijn ze niet te kandideren. Zoals Tiberius ergens schreef: hoe kun je dan getuigen tijdens bv huisbezoeken. En ja, er zullen nuances te maken zijn, maar als de Meester roept en iemand luistert niet/kan nog niet luisteren naar Zijn Stem, dan zijn er nog andere zaken veel dringender dan al dan niet kandidaat ambtsdrager te zijn.

Ik snap je punt Zeeuw, maar eerder vandaag schreef je dat het wel heel bijzonder moest zijn om in een gemeente geen mensen te vinden zijn die ambtsdrager (ouderling) zouden kunnen worden.
Heb je enig idee hoeveel kleine gemeenten er zijn (met name GG, GGN OGGN) die (binnen die heel kleine gemeente) maar een paar avondmaalsgangers kennen? En onder avondmaalsgangers kunnen prima mensen zijn, die echter niet geschikt zijn voor een ambt als ouderling.
Of wat te denken van een gemeente, waarvan ik onlangs vernam dat slechts enkele vrouwen aan het avondmaal kwamen?
Dus als je stelt dat alléén avondmaalsgangers geschikt zijn als ouderling, dan houd je ondertussen je eigen probleem in stand.
Al met al ligt het dus wat genuanceerder.

[Zeeuw]

Kandidaatstelling blijft ik wel lastig vinden. Ik zie keer op keer dezelfde namen als kandidaten. Regelmatig bij herverkiezing als tegenkandidaat, maar ook als er een echte vacature is. Kandidaten die 'niet de vrijmoedigheid hebben' worden bij een volgende verkiezing weer op tweetal gezet. Ik kan me niet voorstellen dat in een grote gemeente als de onze niet andere mannen te vinden zijn, als ik alleen al kijk naar de mannen die door middel van hun avondmaalsgang belijden de Heere te kennen, terwijl ik veel van de gekandideerden mis aan de avondmaalstafel.

Dat laatste moet m.i. al een reden zijn ze niet te kandideren. Zoals Tiberius ergens schreef: hoe kun je dan getuigen tijdens bv huisbezoeken. En ja, er zullen nuances te maken zijn, maar als de Meester roept en iemand luistert niet/kan nog niet luisteren naar Zijn Stem, dan zijn er nog andere zaken veel dringender dan al dan niet kandidaat ambtsdrager te zijn.

Ik snap je punt Zeeuw, maar eerder vandaag schreef je dat het wel heel bijzonder moest zijn om in een gemeente geen mensen te vinden zijn die ambtsdrager (ouderling) zouden kunnen worden.
Heb je enig idee hoeveel kleine gemeenten er zijn (met name GG, GGN OGGN) die (binnen die heel kleine gemeente) maar een paar avondmaalsgangers kennen? En onder avondmaalsgangers kunnen prima mensen zijn, die echter niet geschikt zijn voor een ambt als ouderling.
Of wat te denken van een gemeente, waarvan ik onlangs vernam dat slechts enkele vrouwen aan het avondmaal kwamen?
Dus als je stelt dat alléén avondmaalsgangers geschikt zijn als ouderling, dan houd je ondertussen je eigen probleem in stand.
Al met al ligt het dus wat genuanceerder.

De hele discussie begon met een gemeente boven de 200 leden. Als een gemeente te klein is, is er volgens mij een andere discussie/gesprek.

[HHR]

Kandidaatstelling blijft ik wel lastig vinden. Ik zie keer op keer dezelfde namen als kandidaten. Regelmatig bij herverkiezing als tegenkandidaat, maar ook als er een echte vacature is. Kandidaten die 'niet de vrijmoedigheid hebben' worden bij een volgende verkiezing weer op tweetal gezet. Ik kan me niet voorstellen dat in een grote gemeente als de onze niet andere mannen te vinden zijn, als ik alleen al kijk naar de mannen die door middel van hun avondmaalsgang belijden de Heere te kennen, terwijl ik veel van de gekandideerden mis aan de avondmaalstafel.

Dat laatste moet m.i. al een reden zijn ze niet te kandideren. Zoals Tiberius ergens schreef: hoe kun je dan getuigen tijdens bv huisbezoeken. En ja, er zullen nuances te maken zijn, maar als de Meester roept en iemand luistert niet/kan nog niet luisteren naar Zijn Stem, dan zijn er nog andere zaken veel dringender dan al dan niet kandidaat ambtsdrager te zijn.

Ik snap je punt Zeeuw, maar eerder vandaag schreef je dat het wel heel bijzonder moest zijn om in een gemeente geen mensen te vinden zijn die ambtsdrager (ouderling) zouden kunnen worden.
Heb je enig idee hoeveel kleine gemeenten er zijn (met name GG, GGN OGGN) die (binnen die heel kleine gemeente) maar een paar avondmaalsgangers kennen? En onder avondmaalsgangers kunnen prima mensen zijn, die echter niet geschikt zijn voor een ambt als ouderling.
Of wat te denken van een gemeente, waarvan ik onlangs vernam dat slechts enkele vrouwen aan het avondmaal kwamen?
Dus als je stelt dat alléén avondmaalsgangers geschikt zijn als ouderling, dan houd je ondertussen je eigen probleem in stand.
Al met al ligt het dus wat genuanceerder.

Vind je deze redenering ook opgaan voor predikanten?
En zo niet, waarom niet?

[Inwoner]

Kandidaatstelling blijft ik wel lastig vinden. Ik zie keer op keer dezelfde namen als kandidaten. Regelmatig bij herverkiezing als tegenkandidaat, maar ook als er een echte vacature is. Kandidaten die 'niet de vrijmoedigheid hebben' worden bij een volgende verkiezing weer op tweetal gezet. Ik kan me niet voorstellen dat in een grote gemeente als de onze niet andere mannen te vinden zijn, als ik alleen al kijk naar de mannen die door middel van hun avondmaalsgang belijden de Heere te kennen, terwijl ik veel van de gekandideerden mis aan de avondmaalstafel.

Dat laatste moet m.i. al een reden zijn ze niet te kandideren. Zoals Tiberius ergens schreef: hoe kun je dan getuigen tijdens bv huisbezoeken. En ja, er zullen nuances te maken zijn, maar als de Meester roept en iemand luistert niet/kan nog niet luisteren naar Zijn Stem, dan zijn er nog andere zaken veel dringender dan al dan niet kandidaat ambtsdrager te zijn.

Ik snap je punt Zeeuw, maar eerder vandaag schreef je dat het wel heel bijzonder moest zijn om in een gemeente geen mensen te vinden zijn die ambtsdrager (ouderling) zouden kunnen worden.
Heb je enig idee hoeveel kleine gemeenten er zijn (met name GG, GGN OGGN) die (binnen die heel kleine gemeente) maar een paar avondmaalsgangers kennen? En onder avondmaalsgangers kunnen prima mensen zijn, die echter niet geschikt zijn voor een ambt als ouderling.
Of wat te denken van een gemeente, waarvan ik onlangs vernam dat slechts enkele vrouwen aan het avondmaal kwamen?
Dus als je stelt dat alléén avondmaalsgangers geschikt zijn als ouderling, dan houd je ondertussen je eigen probleem in stand.
Al met al ligt het dus wat genuanceerder.

Vind je deze redenering ook opgaan voor predikanten?
En zo niet, waarom niet?

Predikanten nemen zelf deel aan het Avondmaal. Ouderlingen niet altijd...