Herman schreef:Het eerste kan ik goed volgen. Maar het is dan de vraag welke conclusies daaraan worden opgehangen. Volgens mij heeft een boek als 'wij zijn ons brein' en 'de meeste mensen deugen' goed duidelijk gemaakt dat we ofwel een willoos slachtoffer zijn van ons eigen dna, ofwel de macht hebben om het goede te doen. Dan kom je op diverse terreinen in conflict met de bijbelse mensvisie die daar al een paar eeuwen grondig over heeft nagedacht. Wetenschap is daarom niet waardenvrij en kan dus niet buiten een gelovig omgaan met de bijbelse gegevens om worden gedaan. Dat laatste is nu al een eeuw of twee grotendeels passé.
Alleen al dit voorbeeld (met duidelijke wetenschappers van buiten de christelijke kring) geeft aan dat de grensoverschrijdende invloed altijd kritisch onderzocht moet worden. Ik hou vast aan een schepping in zeven dagen, omdat de kerk dat altijd beleden heeft, ondanks de andere wereldvisies die er ook in het jaar 0 en het jaar 400 waren. Ik maak me op grond daarvan zorgen over de huidige trend in orthodox gereformeerd Nederland, omdat het niet alleen gaat om een onderzoekende verbinding met de actuele wetenschappelijke stand van zaken, maar om het aanvaarden van een onderliggend andere wereldvisie. Dat is niet makkelijk te bewijzen, maar daar zie ik wel aanleiding toe als ik bijvoorbeeld C.S. Lewis bestudeer die duidelijk van een materialistische opvattingen rond zijn bekering is overgegaan naar neoplatonistische denkbeelden.
Dat de conclusies vaststaan, vind ik niet gek. Deze gesprekken en debatten vinden al een jaar of tien plaats. En de 100 jaar ervoor ook al. Alleen nu binnen onze gezindte, terwijl dat vroeger er duidelijk buiten plaatsvond.
Conclusies die uit wetenschappelijk onderzoek worden getrokken, zijn inderdaad niet waardenvrij. Daar komt vaak heel wat menselijks bij kijken, daar ben ik het mee eens.Susan schreef:Zou je het ook zo kunnen zien?
Wetenschap kent geen moraal. Het kent alleen methodes. En het doel van bepaalde soorten wetenschap is om de onwaarheid aan te tonen van argumenten, door te testen. Is een feit te bepalen door te testen?
Er is een grens waar wetenschap stopt want wetenschap kan niet veel de spirituele realiteit. Kan het de menselijke vragen over het doel van het leven, moraliteit, liefde, waarheid en schoonheid behandelen? Deze onderwerpen vallen binnen de reikwijdte van filosofie en theologie. Er zijn zaken die de wetenschap niet kan verklaren, maar "religie J. en C. " wel. Laat deze religies proberen vragen te beantwoorden die buiten het universum en de tijd waarin we leven, liggen.
Ik zie wetenschap zelf als een zoekmechanisme om een natuurlijke verklaring te geven voor natuurlijke fenomenen. Als zodanig is het beperkt en amoreel, maar wel krachtig als het effectief wordt toegepast.
Nu zit het wel in de aard van mensen om hiermee aan de haal te gaan: mensen trekken soms te vergaande conclusies uit wat er uit wetenschappelijk onderzoek komt, of conclusies die er simpelweg naast zitten. Bovendien geldt ook voor wetenschappelijke kennis dat die inherent beperkt en vaak ook voorlopig is. Dat geldt niet alleen over de grenzen van de wetenschap (dat wat we nog niet weten), maar ook over wat we wel weten. Je bent er dan ook niet als je bijv. de mens als een verzameling cellen ziet of als een biologische machine. Dat is een deel van wat je over de mens kunt zeggen (een materialistische visie), maar lang niet alles. Wetenschap levert stukjes van een puzzel, maar de hele puzzel zal nooit door de wetenschap gelegd worden. En wie op basis van de puzzelstukjes die we kennen kan concluderen hoe de hele puzzel er uitziet, overspeelt zijn/haar hand.
Van de publicaties die in het opinieartikel worden genoemd, heb ik alleen "En de aarde bracht voort" van Gijsbert van den Brink gelezen, dus ik kan zeker niet over alle publicaties oordelen. Van de publicatie die ik heb van v.d. Brink gelezen, is het uitgangspunt: "Stel dat de evolutietheorie klopt, hoeveel invloed heeft dat op de orthodox christelijke belijdenis?". Een "wat als, dan" studie dus. Zijn conclusie was: "eigenlijk blijven alle kernpunten van de christelijke belijdenis overeind, ook als de evolutietheorie zou kloppen".
Na dit gelezen te hebben, vond ik zijn werk wel goed onderbouwd (veel literatuurverwijzingen/voetnoten) enz., maar om te zeggen dat ik helemaal overtuigd was van zijn conclusies? Nou, nee, daarvoor heb ik teveel vragen. Ik neem dit boek voor kennisgeving aan en natuurlijk denk ik erover na. Ik vind het tegelijkertijd wel goed dat een christelijke auteur over deze kwesties nadenkt en verkent wat de implicaties zijn. Dat is wat anders dan "nee, daar willen we niet eens over nadenken", of we zeggen dat de wetenschap er hoe dan ook naast zit en we het begin van Genesis als natuurkundig naslagwerk zien. Dat is natuurlijk verleidelijk, maar dat is ook niet houdbaar, dus er moet een christelijke reflectie komen op sommige wetenschappelijke ontwikkelingen, hoe lastig dat soms ook is.
Ik gebruikte citaathaakjes om te parafraseren. Dat zal volgens de regels van de Nederlandse taal wellicht niet correct zijn, maar dat was mijn bedoeling.Anselmus schreef:Door citaathaakjes te gebruiken lijkt het of je citeert, maar je legt een eigen interpretatie in de mond van de auteurs. Dat is niet zo netjes vind ik.
