De kleine lettertjes van het Evangelie

[huisman]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Soms lijkt het erop dat jij dr. van den Brink zijn boek en spreken onfeilbaar acht en welke kritiek er ook uit welke hoek komt. Je wil er niet eens over nadenken. Dr. van de Brink zegt het dus is het waar. Beetje sektarisch trekje toch?

Jij hebt in dit draadje 2 reacties geplaatst, allebei nietszeggende oneliners. Ik heb de moeite genomen om een inhoudelijke reactie te geven. Lijkt me dat ik meer recht heb van spreken.

Inhoudelijk ?? Ik ben oprecht geïnteresseerd waarom jij alle kritiek op dr van de Brink wegwuift terwijl je uiterst kritisch bent op anderen . Daar zit toch iets sektarisch in. Geen enkele reflectie op eigen standpunten.

[Cyrillus]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Het punt is dat dr. Van den Brink de prediking op een kardinaal punt, namelijk het komen tot het geloof, onder kritiek stelt. Dat kun je doen maar dan moet je ook goed en doorwrocht aangeven wat het dan wel is. Dr. Van den Brink heeft een punt, er is zeker hypercalvinisme wat erge gevolgen heeft, sommige dominees stellen geloofszekerheid onder kritiek en deze lijst is nog wel uit te breiden. Dat zijn allemaal geestelijke problemen. De oplossing van dr. Van den Brink is een verstandelijke, jij moet geloven, de knop omzetten en het is goed. En dat doet gewoon geen recht aan de Schrift. Inderdaad ontbreekt bij dr. Van den Brink het bevindelijke element, maar dat is niet in lijn met de Dordtse leerregels en met de Reformatoren. Dan ben je eigenlijk gewoon ouderwets(jaren 80 a 90) vrijgemaakt.
Om ook maar iets nader in te gaan op je punten:
1. Het boek zegt dat het de Dordtse leerregels behandeld, dan kom je niet weg door te roepen dat je je maar op een onderdeel van de Dordtse leerregels richt. Juist ook de Dordtse leerregels hebben veel oog voor de onmacht van de mens om te geloven, DL 1:10, of dat de genade van God zich alleen beperkt tot de uitverkorenen en dat dit ook gepreekt moet worden, DL 1:14 en DL 2:8. Aanvechting komt ook aan de orde in DL 1:16.
2. Hier ging ik eigenlijk al op in. Bij dr. Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element, de persoonlijke doorleving. Alle bevinding wegzetten als 'kleine letters' is ook niet in overeenstemming met de Reformatoren.
3. Suggereren dat dr. De Vries niet zou weten wat geloven betekend vind ik te gek voor woorden. Geloven is een daad van de mens(DL 3/4:12) maar alleen als het door de Heere is gewerkt. Het blijft een gave van God. DL 3/4:14.
4. Hier heb je een punt, het feit dat niet alle vragen die je kunt stellen rondom geloof aan de orde komen betekend niet dat de vragen die niet aan de orde komen niet belangrijk zijn. Maar het blijft staan dat dr. Van den Brink gewoon een hele andere visie heeft op het komen tot geloof dan een groot gedeelte van de gereformeerde gezindte. Dat is nog niet zo erg. Maar ik meen, en met mij vele anderen, dat dr. Van den Brink ook de Schrift niet volledig aan zijn zijde heeft. En daarmee slaat hij helaas door naar de andere kant. Het evenwicht wat een K. van der Zwaag of een ds. C. Harinck wel weten vast te houden is bij hem zoek.

0. Het stellen dat Van den Brink een verstandelijke oplossing geeft, is erg kort door de bocht. Immers, de Schrift Zelf roept simpel op tot geloof en bekering. Waarom dan de Bijbel niet aanvallen met die beschuldiging? Een antwoord kan zijn dat in de Bijbel er soms wordt aangegeven dat er wat aan het geloof vooraf gaat. Zo hebben we het in het andere draadje gehad over kamerling. Maar wat is daar veel aan inlegkunde gedaan. Ik meen me te herinneren dat hij heel zwaarmoedig op de wagen zou zitten. Voor hem geen redding meer. Maar uiteindelijk staat er in de Bijbel over zijn geloof zelf maar heel weinig beschreven. De beslissing om te geloven kan in principe heel verstandelijk gedaan worden. Een wetenschapper kan tot de conclusie komen dat de evolutietheorie niet deugt op basis van wat hij ziet in de natuur en de conclusie trekken dat de Bijbel betere papieren heeft. Die voorbeelden zijn er. Dit is voor een groot deel een verstandige beslissing. Waarom schuiven wij het verstand zo weg? Wij moeten God nota bene dienen ook met heel ons verstand. Maar in hypercalvinistische kringen MOET het woord bevinding klinken, er moet een bijzondere weg gegaan worden, er moet wat meegemaakt zijn. Helaas functioneert bevinding dan als voorwaarde. Besef van zonden helpt ons onze toevlucht te nemen tot Jezus, maar is het een voorwaarde? Niet bevinding geeft uiteindelijk de doorslag, maar de beslissing om te geloven. Ik denk dat Van den Brink zuiverheid van de discussie wil en daarom de volle nadruk legt op die beslissing , immers ook hij onderschrijft gewoon de DL. Ik ontken geenszins de noodzaak van zonde belijden, maar als de bevinding hierin de voorwaarde wordt tot zaligheid, dan brengen wij alsnog heel wat mee.
1. Van den Brink ontkent niet de onmacht van de mens. Maar door de uitverkiezing de boventoon te laten voeren heeft de prediking geen opbouwende kracht meer, ze vernietigt dan zelfs in plaats van op te bouwen. Hij zegt niet dat er niet over de uitverkiezing mag worden gepreekt of over de wet. Maar noem dat geen Evangelie, het hoort ten dienste van het Evangelie te staan.
2. Bij Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element?? Als een mens gaat geloven dan is dat bevinding want de Geest werkt. Of, om 0. erbij te betrekken, denk je dat dit buiten het verstand om gaat? Je bedoelt wellicht dat het geen bevinding is omdat het niet in de (misleidende) opvatting van bevinding past in het hypercalvinisme.
3. Dat zou te gek voor woorden moeten zijn, maar Van den Brink legt juist uitvoerig uit waar het bij geloven om gaat. Dan vind ik de opmerking van de recensent moeilijk te plaatsen.
4. Geen idee wat je bedoelt met evenwicht, Dit schijnt heel belangrijk te zijn, maar het woord komt welgeteld geen enkele keer in de Bijbel voor. Wat bedoel je hiermee? 50% van de tijd over de wet preken en 50% over Jezus? Of 50% van het aantal woorden dat gebruikt wordt? De wet leidt tot de dood. Het Evangelie tot het leven. Hoe wil je dood en leven in evenwicht houden?

[huisman]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Het punt is dat dr. Van den Brink de prediking op een kardinaal punt, namelijk het komen tot het geloof, onder kritiek stelt. Dat kun je doen maar dan moet je ook goed en doorwrocht aangeven wat het dan wel is. Dr. Van den Brink heeft een punt, er is zeker hypercalvinisme wat erge gevolgen heeft, sommige dominees stellen geloofszekerheid onder kritiek en deze lijst is nog wel uit te breiden. Dat zijn allemaal geestelijke problemen. De oplossing van dr. Van den Brink is een verstandelijke, jij moet geloven, de knop omzetten en het is goed. En dat doet gewoon geen recht aan de Schrift. Inderdaad ontbreekt bij dr. Van den Brink het bevindelijke element, maar dat is niet in lijn met de Dordtse leerregels en met de Reformatoren. Dan ben je eigenlijk gewoon ouderwets(jaren 80 a 90) vrijgemaakt.
Om ook maar iets nader in te gaan op je punten:
1. Het boek zegt dat het de Dordtse leerregels behandeld, dan kom je niet weg door te roepen dat je je maar op een onderdeel van de Dordtse leerregels richt. Juist ook de Dordtse leerregels hebben veel oog voor de onmacht van de mens om te geloven, DL 1:10, of dat de genade van God zich alleen beperkt tot de uitverkorenen en dat dit ook gepreekt moet worden, DL 1:14 en DL 2:8. Aanvechting komt ook aan de orde in DL 1:16.
2. Hier ging ik eigenlijk al op in. Bij dr. Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element, de persoonlijke doorleving. Alle bevinding wegzetten als 'kleine letters' is ook niet in overeenstemming met de Reformatoren.
3. Suggereren dat dr. De Vries niet zou weten wat geloven betekend vind ik te gek voor woorden. Geloven is een daad van de mens(DL 3/4:12) maar alleen als het door de Heere is gewerkt. Het blijft een gave van God. DL 3/4:14.
4. Hier heb je een punt, het feit dat niet alle vragen die je kunt stellen rondom geloof aan de orde komen betekend niet dat de vragen die niet aan de orde komen niet belangrijk zijn. Maar het blijft staan dat dr. Van den Brink gewoon een hele andere visie heeft op het komen tot geloof dan een groot gedeelte van de gereformeerde gezindte. Dat is nog niet zo erg. Maar ik meen, en met mij vele anderen, dat dr. Van den Brink ook de Schrift niet volledig aan zijn zijde heeft. En daarmee slaat hij helaas door naar de andere kant. Het evenwicht wat een K. van der Zwaag of een ds. C. Harinck wel weten vast te houden is bij hem zoek.

0. Het stellen dat Van den Brink een verstandelijke oplossing geeft, is erg kort door de bocht. Immers, de Schrift Zelf roept simpel op tot geloof en bekering. Waarom dan de Bijbel niet aanvallen met die beschuldiging? Een antwoord kan zijn dat in de Bijbel er soms wordt aangegeven dat er wat aan het geloof vooraf gaat. Zo hebben we het in het andere draadje gehad over kamerling. Maar wat is daar veel aan inlegkunde gedaan. Ik meen me te herinneren dat hij heel zwaarmoedig op de wagen zou zitten. Voor hem geen redding meer. Maar uiteindelijk staat er in de Bijbel over zijn geloof zelf maar heel weinig beschreven. De beslissing om te geloven kan in principe heel verstandelijk gedaan worden. Een wetenschapper kan tot de conclusie komen dat de evolutietheorie niet deugt op basis van wat hij ziet in de natuur en de conclusie trekken dat de Bijbel betere papieren heeft. Die voorbeelden zijn er. Dit is voor een groot deel een verstandige beslissing. Waarom schuiven wij het verstand zo weg? Wij moeten God nota bene dienen ook met heel ons verstand. Maar in hypercalvinistische kringen MOET het woord bevinding klinken, er moet een bijzondere weg gegaan worden, er moet wat meegemaakt zijn. Helaas functioneert bevinding dan als voorwaarde. Besef van zonden helpt ons onze toevlucht te nemen tot Jezus, maar is het een voorwaarde? Niet bevinding geeft uiteindelijk de doorslag, maar de beslissing om te geloven. Ik denk dat Van den Brink zuiverheid van de discussie wil en daarom de volle nadruk legt op die beslissing , immers ook hij onderschrijft gewoon de DL. Ik ontken geenszins de noodzaak van zonde belijden, maar als de bevinding hierin de voorwaarde wordt tot zaligheid, dan brengen wij alsnog heel wat mee.
1. Van den Brink ontkent niet de onmacht van de mens. Maar door de uitverkiezing de boventoon te laten voeren heeft de prediking geen opbouwende kracht meer, ze vernietigt dan zelfs in plaats van op te bouwen. Hij zegt niet dat er niet over de uitverkiezing mag worden gepreekt of over de wet. Maar noem dat geen Evangelie, het hoort ten dienste van het Evangelie te staan.
2. Bij Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element?? Als een mens gaat geloven dan is dat bevinding want de Geest werkt. Of, om 0. erbij te betrekken, denk je dat dit buiten het verstand om gaat? Je bedoelt wellicht dat het geen bevinding is omdat het niet in de (misleidende) opvatting van bevinding past in het hypercalvinisme.
3. Dat zou te gek voor woorden moeten zijn, maar Van den Brink legt juist uitvoerig uit waar het bij geloven om gaat. Dan vind ik de opmerking van de recensent moeilijk te plaatsen.
4. Geen idee wat je bedoelt met evenwicht, Dit schijnt heel belangrijk te zijn, maar het woord komt welgeteld geen enkele keer in de Bijbel voor. Wat bedoel je hiermee? 50% van de tijd over de wet preken en 50% over Jezus? Of 50% van het aantal woorden dat gebruikt wordt? De wet leidt tot de dood. Het Evangelie tot het leven. Hoe wil je dood en leven in evenwicht houden?

1.Jij hebt in principe maar één verdedigingslinie. Als dr van de Brink fundamentele zaken weglaat in zijn boek komt dat omdat dat zijn onderwerp niet was. Dat is een zwakke argumentatie die niet vol te houden is. Als je over aanbod van genade spreekt en over geloof moet je de Schrift volledig naspreken.
2. Verder heb jij blijkbaar wel een erg grote haat tegen de reformatorische prediking. Het woord hypercalvinisme vloeit makkelijk uit je PC zonder dat je die term eens goed uitlegt.
3.Tot slot maak je opnieuw een karikatuur over wat gezegd is over de kamerling. Nogmaals wijs ik op het gedeelte wat hij las en wat de aanleiding was voor Filippus verkondiging van Jezus. Er staat immers: Beginnende van diezelfde Schrift. Bestudeer die Schriftplaats eens.

[Posthoorn]

@Huisman, kennelijk lukt het je niet om zakelijk en inhoudelijk te reageren op Cyrillus. Het enige wat je doet is allerlei niet te verifiëren beschuldigingen uiten. Misschien oogst je daarmee de bewondering van je medestanders - niet die van mij dan - maar het lijkt mij niet de manier om een discussie met vrucht te kunnen voeren.

[DDD]

Dankjewel. Er is wel wat moed voor nodig om zoiets op te merken hier.

[Cyrillus]

Inmiddels heb ik de recensie ook gelezen. Maar wat wil de schrijver eigenlijk zeggen? Ik krijg bij een aantal opmerkingen zelfs sterk het idee dat hij (net als veel forumleden) een soort uitgebreide behandeling verwacht van de gehele theologie. Van den Brink richt zich echter op één aspect uit de prediking en dat is het aanbod van genade in het bijzonder aan hen die gehinderd worden door kleine letters. Het voortdurende verwijt dat hij van alles niet behandelt, is ergerlijk. Enkele voorbeelden uit de recensie:
1) “Van den Brink had ook meer kunnen en moeten zeggen over trappen in het geestelijke leven. Juist de Dordtse Leerregels bieden daartoe aanleiding. De notie van aanvechting die onder andere bij Luther zo’n grote plaats heeft, komt in het betoog van Van den Brink nergens aan de orde.”
Het boek van Van den Brink gaat over de manier waarop het Evangelie aangeboden wordt. De ontvangst valt buiten de doelstelling van het boek.
2) “Het bevindelijke element ging ontbreken bij menige navolger van Kuyper en Bavinck en dat mis ik ook erg als ik het boekje van Van den Brink lees.”
Wat wil de schrijver dan? De overdaad aan zogenaamde bevinding maakt zelfs een belangrijk onderdeel uit van de kleine letters.
3) “Wat geloven nu werkelijk betekent , komt nauwelijks uit de verf. Dat wordt mede veroorzaakt omdat alle nadruk valt op de daad van het geloven en we weinig horen over Degene in Wie wij geloven, namelijk onze Heere Jezus Christus.”
Ik denk dat dit juist heel duidelijk is: geloven is doen! Geloven is niet afwachten. Weet de schrijver zelf wat geloven werkelijk betekent?
4) “Nergens laat Van den Brink dan merken of geeft hij aan dat hij er weet van heeft dat ook deze zaken (Cyrillus: namelijk verbondsautomatisme en een heel vanzelfsprekend geloof dat geen weet heeft zowel van aanvechting als verwondering.) in de gereformeerde gezindte spelen. Dat doet aan de kracht van zijn betoog afbreuk en maakt dat hij onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen bedoeld is voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen. Echter het Evangelie is echt voor alle bedoeld, omdat ieder mens een verloren zondaar is en Jezus als Middelaar nodig heeft.”
Waarom moet Van den Brink allerlei andere zaken in zijn verhaal meenemen. Nogmaals: dit valt buiten de doelstelling van het boek. Dat Van den Brink “onbedoeld de indruk wekt dat het Evangelie alleen is bedoeld voor mensen die met de vragen die hij aan de orde stelt, worstelen,” kan ik totaal niet volgen. Hoe komt de schrijver hierbij?
Het wordt er niet beter van dat de schrijver een preek met kleine letters verdedigt door te zeggen dat een prediking gebreken en tekorten heeft, is wel een enorm zwaktebod. Heeft de schrijver wel de ernst door van de kleine letters? En hoeveel dwaalleraars wil de schrijver dan toelaten op de kansel? En hoeveel zoekende schapen mogen er verloren gaan?
Ja, er zijn ook positieve dingen: inderdaad stelt Van den Brink een reëel probleem aan de orde, en hij is geen Arminiaan. Het is werkelijk fijn dat dit ook eens gewoon benoemd wordt. Maar al met al toch een recensie die de nodige vragen oproept.

Het punt is dat dr. Van den Brink de prediking op een kardinaal punt, namelijk het komen tot het geloof, onder kritiek stelt. Dat kun je doen maar dan moet je ook goed en doorwrocht aangeven wat het dan wel is. Dr. Van den Brink heeft een punt, er is zeker hypercalvinisme wat erge gevolgen heeft, sommige dominees stellen geloofszekerheid onder kritiek en deze lijst is nog wel uit te breiden. Dat zijn allemaal geestelijke problemen. De oplossing van dr. Van den Brink is een verstandelijke, jij moet geloven, de knop omzetten en het is goed. En dat doet gewoon geen recht aan de Schrift. Inderdaad ontbreekt bij dr. Van den Brink het bevindelijke element, maar dat is niet in lijn met de Dordtse leerregels en met de Reformatoren. Dan ben je eigenlijk gewoon ouderwets(jaren 80 a 90) vrijgemaakt.
Om ook maar iets nader in te gaan op je punten:
1. Het boek zegt dat het de Dordtse leerregels behandeld, dan kom je niet weg door te roepen dat je je maar op een onderdeel van de Dordtse leerregels richt. Juist ook de Dordtse leerregels hebben veel oog voor de onmacht van de mens om te geloven, DL 1:10, of dat de genade van God zich alleen beperkt tot de uitverkorenen en dat dit ook gepreekt moet worden, DL 1:14 en DL 2:8. Aanvechting komt ook aan de orde in DL 1:16.
2. Hier ging ik eigenlijk al op in. Bij dr. Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element, de persoonlijke doorleving. Alle bevinding wegzetten als 'kleine letters' is ook niet in overeenstemming met de Reformatoren.
3. Suggereren dat dr. De Vries niet zou weten wat geloven betekend vind ik te gek voor woorden. Geloven is een daad van de mens(DL 3/4:12) maar alleen als het door de Heere is gewerkt. Het blijft een gave van God. DL 3/4:14.
4. Hier heb je een punt, het feit dat niet alle vragen die je kunt stellen rondom geloof aan de orde komen betekend niet dat de vragen die niet aan de orde komen niet belangrijk zijn. Maar het blijft staan dat dr. Van den Brink gewoon een hele andere visie heeft op het komen tot geloof dan een groot gedeelte van de gereformeerde gezindte. Dat is nog niet zo erg. Maar ik meen, en met mij vele anderen, dat dr. Van den Brink ook de Schrift niet volledig aan zijn zijde heeft. En daarmee slaat hij helaas door naar de andere kant. Het evenwicht wat een K. van der Zwaag of een ds. C. Harinck wel weten vast te houden is bij hem zoek.

0. Het stellen dat Van den Brink een verstandelijke oplossing geeft, is erg kort door de bocht. Immers, de Schrift Zelf roept simpel op tot geloof en bekering. Waarom dan de Bijbel niet aanvallen met die beschuldiging? Een antwoord kan zijn dat in de Bijbel er soms wordt aangegeven dat er wat aan het geloof vooraf gaat. Zo hebben we het in het andere draadje gehad over kamerling. Maar wat is daar veel aan inlegkunde gedaan. Ik meen me te herinneren dat hij heel zwaarmoedig op de wagen zou zitten. Voor hem geen redding meer. Maar uiteindelijk staat er in de Bijbel over zijn geloof zelf maar heel weinig beschreven. De beslissing om te geloven kan in principe heel verstandelijk gedaan worden. Een wetenschapper kan tot de conclusie komen dat de evolutietheorie niet deugt op basis van wat hij ziet in de natuur en de conclusie trekken dat de Bijbel betere papieren heeft. Die voorbeelden zijn er. Dit is voor een groot deel een verstandige beslissing. Waarom schuiven wij het verstand zo weg? Wij moeten God nota bene dienen ook met heel ons verstand. Maar in hypercalvinistische kringen MOET het woord bevinding klinken, er moet een bijzondere weg gegaan worden, er moet wat meegemaakt zijn. Helaas functioneert bevinding dan als voorwaarde. Besef van zonden helpt ons onze toevlucht te nemen tot Jezus, maar is het een voorwaarde? Niet bevinding geeft uiteindelijk de doorslag, maar de beslissing om te geloven. Ik denk dat Van den Brink zuiverheid van de discussie wil en daarom de volle nadruk legt op die beslissing , immers ook hij onderschrijft gewoon de DL. Ik ontken geenszins de noodzaak van zonde belijden, maar als de bevinding hierin de voorwaarde wordt tot zaligheid, dan brengen wij alsnog heel wat mee.
1. Van den Brink ontkent niet de onmacht van de mens. Maar door de uitverkiezing de boventoon te laten voeren heeft de prediking geen opbouwende kracht meer, ze vernietigt dan zelfs in plaats van op te bouwen. Hij zegt niet dat er niet over de uitverkiezing mag worden gepreekt of over de wet. Maar noem dat geen Evangelie, het hoort ten dienste van het Evangelie te staan.
2. Bij Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element?? Als een mens gaat geloven dan is dat bevinding want de Geest werkt. Of, om 0. erbij te betrekken, denk je dat dit buiten het verstand om gaat? Je bedoelt wellicht dat het geen bevinding is omdat het niet in de (misleidende) opvatting van bevinding past in het hypercalvinisme.
3. Dat zou te gek voor woorden moeten zijn, maar Van den Brink legt juist uitvoerig uit waar het bij geloven om gaat. Dan vind ik de opmerking van de recensent moeilijk te plaatsen.
4. Geen idee wat je bedoelt met evenwicht, Dit schijnt heel belangrijk te zijn, maar het woord komt welgeteld geen enkele keer in de Bijbel voor. Wat bedoel je hiermee? 50% van de tijd over de wet preken en 50% over Jezus? Of 50% van het aantal woorden dat gebruikt wordt? De wet leidt tot de dood. Het Evangelie tot het leven. Hoe wil je dood en leven in evenwicht houden?

1.Jij hebt in principe maar één verdedigingslinie. Als dr van de Brink fundamentele zaken weglaat in zijn boek komt dat omdat dat zijn onderwerp niet was. Dat is een zwakke argumentatie die niet vol te houden is. Als je over aanbod van genade spreekt en over geloof moet je de Schrift volledig naspreken.
2. Verder heb jij blijkbaar wel een erg grote haat tegen de reformatorische prediking. Het woord hypercalvinisme vloeit makkelijk uit je PC zonder dat je die term eens goed uitlegt.
3.Tot slot maak je opnieuw een karikatuur over wat gezegd is over de kamerling. Nogmaals wijs ik op het gedeelte wat hij las en wat de aanleiding was voor Filippus verkondiging van Jezus. Er staat immers: Beginnende van diezelfde Schrift. Bestudeer die Schriftplaats eens.

1. Je gebruikt weer van die grote woorden, huisman. Wat bedoel je met 'volledig de Schift naspreken'?

[huisman]

@Huisman, kennelijk lukt het je niet om zakelijk en inhoudelijk te reageren op Cyrillus. Het enige wat je doet is allerlei niet te verifiëren beschuldigingen uiten. Misschien oogst je daarmee de bewondering van je medestanders - niet die van mij dan - maar het lijkt mij niet de manier om een discussie met vrucht te kunnen voeren.

Lees het vorige topic over deze zaak. Daar heb ik inhoudelijk zeer regelmatig gereageerd. Daar ben ik mee opgehouden omdat daar nooit een inhoudelijke reactie van @Cyrillus op kwam. Ik ga over mijn eigen bijdragen en stoor mij regelmatig aan jou juffige toon waarmee je mede forummers wil corrigeren. Respecteer a.u.b. ieder zijn eigen wijze van bijdragen aan een discussie.

Als je niet ziet hoe @Cyrillus het ‘gesprek’ aangaat dan zijn wij uitgepraat.

@DDD jij bent zeer bevooroordeeld en jouw perceptie op mijn bijdragen zijn zo gekleurd dat het lachwekkend is. Dus ik dank je voor de regelmatige glimlach op mijn gezicht als ik jouw reactie op mijn bijdragen lees.

[refo]

@DDD jij bent zeer bevooroordeeld en jouw perceptie op mijn bijdragen zijn zo gekleurd dat het lachwekkend is. Dus ik dank je voor de regelmatige glimlach op mijn gezicht als ik jouw reactie op mijn bijdragen lees.

Misschien oogst je met zo'n opmerking de bewondering van je medestanders maar het lijkt mij niet de manier om een discussie met vrucht te kunnen voeren.

Het is op de man en onder de gordel.

[-DIA-]

Wat ik opmerk: De gereformeerde gezindte (bestaat die nog, en hoe omschrijven we die?) is echt tot op het bot verdeeld. De broederlijke liefde lijkt weg, en ieder vecht voor eigen kerkje en veroordeelt (zonder grondig nader onderzoek en ook vaak zonder betrouwbare bronvermelding, er zo het lijkt ook nog wel eens subjectief ingekleurd) andere kerken. Als ik dit opmerk zouden we dan niet onszelf nauwkeurig moeten onderzoeken of we op de goede weg zijn?

[Mannetje]

Wat ik opmerk: De gedeformeerde gezindte (bestaat die nog, en hoe omschrijven we die?) is echt tot op het bot verdeeld. De broederlijke liefde lijkt weg, en ieder vecht voor eigen kerkje en veroordeelt (zonder grondig nader onderzoek en ook vaak zonder betrouwbare bronvermelding, er zo het lijkt ook nog wel eens subjectief ingekleurd) andere kerken. Als ik dit opmerk zouden we dan niet onszelf nauwkeurig moeten onderzoeken of we op de goede weg zijn?

Is het een typefout, een bewuste verschrijving, of een Freudiaanse verschrijving?

[-DIA-]

Wat ik opmerk: De gedeformeerde gezindte (bestaat die nog, en hoe omschrijven we die?) is echt tot op het bot verdeeld. De broederlijke liefde lijkt weg, en ieder vecht voor eigen kerkje en veroordeelt (zonder grondig nader onderzoek en ook vaak zonder betrouwbare bronvermelding, er zo het lijkt ook nog wel eens subjectief ingekleurd) andere kerken. Als ik dit opmerk zouden we dan niet onszelf nauwkeurig moeten onderzoeken of we op de goede weg zijn?

Is het een typefout, een bewuste verschrijving, of een Freudiaanse verschrijving?

Ik wist het niet, en dat was ook niet mijn bedoeling. Nee, dat was geen opzet.

[Henk J]

0. Het stellen dat Van den Brink een verstandelijke oplossing geeft, is erg kort door de bocht. Immers, de Schrift Zelf roept simpel op tot geloof en bekering. Waarom dan de Bijbel niet aanvallen met die beschuldiging? Een antwoord kan zijn dat in de Bijbel er soms wordt aangegeven dat er wat aan het geloof vooraf gaat. Zo hebben we het in het andere draadje gehad over kamerling. Maar wat is daar veel aan inlegkunde gedaan. Ik meen me te herinneren dat hij heel zwaarmoedig op de wagen zou zitten. Voor hem geen redding meer. Maar uiteindelijk staat er in de Bijbel over zijn geloof zelf maar heel weinig beschreven. De beslissing om te geloven kan in principe heel verstandelijk gedaan worden. Een wetenschapper kan tot de conclusie komen dat de evolutietheorie niet deugt op basis van wat hij ziet in de natuur en de conclusie trekken dat de Bijbel betere papieren heeft. Die voorbeelden zijn er. Dit is voor een groot deel een verstandige beslissing. Waarom schuiven wij het verstand zo weg? Wij moeten God nota bene dienen ook met heel ons verstand. Maar in hypercalvinistische kringen MOET het woord bevinding klinken, er moet een bijzondere weg gegaan worden, er moet wat meegemaakt zijn. Helaas functioneert bevinding dan als voorwaarde. Besef van zonden helpt ons onze toevlucht te nemen tot Jezus, maar is het een voorwaarde? Niet bevinding geeft uiteindelijk de doorslag, maar de beslissing om te geloven. Ik denk dat Van den Brink zuiverheid van de discussie wil en daarom de volle nadruk legt op die beslissing , immers ook hij onderschrijft gewoon de DL. Ik ontken geenszins de noodzaak van zonde belijden, maar als de bevinding hierin de voorwaarde wordt tot zaligheid, dan brengen wij alsnog heel wat mee.
1. Van den Brink ontkent niet de onmacht van de mens. Maar door de uitverkiezing de boventoon te laten voeren heeft de prediking geen opbouwende kracht meer, ze vernietigt dan zelfs in plaats van op te bouwen. Hij zegt niet dat er niet over de uitverkiezing mag worden gepreekt of over de wet. Maar noem dat geen Evangelie, het hoort ten dienste van het Evangelie te staan.
2. Bij Van den Brink ontbreekt het bevindelijke element?? Als een mens gaat geloven dan is dat bevinding want de Geest werkt. Of, om 0. erbij te betrekken, denk je dat dit buiten het verstand om gaat? Je bedoelt wellicht dat het geen bevinding is omdat het niet in de (misleidende) opvatting van bevinding past in het hypercalvinisme.
3. Dat zou te gek voor woorden moeten zijn, maar Van den Brink legt juist uitvoerig uit waar het bij geloven om gaat. Dan vind ik de opmerking van de recensent moeilijk te plaatsen.
4. Geen idee wat je bedoelt met evenwicht, Dit schijnt heel belangrijk te zijn, maar het woord komt welgeteld geen enkele keer in de Bijbel voor. Wat bedoel je hiermee? 50% van de tijd over de wet preken en 50% over Jezus? Of 50% van het aantal woorden dat gebruikt wordt? De wet leidt tot de dood. Het Evangelie tot het leven. Hoe wil je dood en leven in evenwicht houden?

Je zegt nu dat het uiteindelijk aankomt op de beslissing om te geloven. Maar die beslissing werkt God! Jij zegt dat als een mens gaat geloven dat de Geest dat dan werkt. Heb je dan geen oog voor mensen die zichzelf bedriegen? Verder stap je mijns inziens veel te makkelijk over zaken als ellendekennis en bevinding heen. Het is geen voorwaarde maar in allerlei geschriften komen we tegen dat het de gewone weg van God is. Ook in de Bijbel zien we vaak deze weg.
De Bijbel roept zeker op tot geloof en bekering. Dat hebben we ook te doen. Maar de mens is onmachtig om te geloven. Dus is het gebed niet, Heere, ik besloot vandaag om te gaan geloven en geef mij maar een aai over mijn geestelijke krullenbol maar 'Heere, trek mij, zo zal ik U nalopen' of 'O God, wees mij de zondaar genadig'.
Ik begrijp je angst voor hypercalvinisme. Maar de oplossing is niet om dan maar de bevinding overboord te zetten als onnodige ballast.
Verder, dr. Van den Brink zegt de DL te onderschrijven en ik geloof hem op zich ook wel. Maar ik vind wel dat hij de DL regelmatig niet goed citeert, goed, dat heb ik al laten zien in mijn eerdere post. Verder zijn er wel meer dominees die zeggen de DL te onderschrijven maar waar dat in de praktijk toch niet helemaal zo functioneert.

[pierre27]

@DDD jij bent zeer bevooroordeeld en jouw perceptie op mijn bijdragen zijn zo gekleurd dat het lachwekkend is. Dus ik dank je voor de regelmatige glimlach op mijn gezicht als ik jouw reactie op mijn bijdragen lees.

Misschien oogst je met zo'n opmerking de bewondering van je medestanders maar het lijkt mij niet de manier om een discussie met vrucht te kunnen voeren.

Het is op de man en onder de gordel.

Huh, wie schrijft dit?

[Anselmus]

@Huisman, kennelijk lukt het je niet om zakelijk en inhoudelijk te reageren op Cyrillus. Het enige wat je doet is allerlei niet te verifiëren beschuldigingen uiten. Misschien oogst je daarmee de bewondering van je medestanders - niet die van mij dan - maar het lijkt mij niet de manier om een discussie met vrucht te kunnen voeren.

[Herman]

Blijkbaar haalt dit onderwerp het slechtste in u naar voren.

Daarom maar opnieuw een slotje.

Ik wens u veel plezier met uw onderlinge vijandigheden. U weet, als u volhardt, waar dat zal eindigen.