Verschillen man/vrouw; seksuele opvoeding
Geplaatst: 22 feb 2022, 20:56
Onlangs hoorde ik een lezing voor scholieren over seksualiteit. De spreekster maakte in haar verhaal duidelijk dat mannen en vrouwen niet alleen fysiek, maar ook mentaal verschillend in elkaar zitten. Ze zei zoiets: 'Bij de meeste jongens bestaat hun leven uit allemaal losse stukjes. Al die losse stukjes vormen samen zijn persoon. Er is een stukje voor het geloof, een stukje voor school, een stukje voor vrienden, een stukje voor zijn broers en zussen, een stukje voor zijn uiterlijk, een stukje voor zijn bijbaan, een stukje seksuele verlangens. Al die losse prestatiestukjes kunnen prima gescheiden van elkaar functioneren. Vergelijk het met een cirkel met punten die allemaal een klein beetje het midden - het hart - raken, net als bij een taart. Een meisje heeft ook al die verschillende onderdelen in haar leven. Het verschil is alleen dat zij ze niet los van elkaar beleeft.
Ze praat graag over van alles: over thuis, over school, over haar geld.
Al deze stukjes beleeft ze niet los van elkaar, maar als stukjes die met elkaar verbonden zijn. Zoals de cirkel bij een jongen vergeleken kan worden met een taart met verschillende taartpunten, kun je de cirkel van een vrouw vergelijken met een schietschijf. In een schietschijf zijn de binnenste en buitenste ringen met elkaar verbonden. Hoe intiemer, hoe dichter bij haar hart. Seksualiteit ligt voor haar binnenin. Het is ongeveer het aller-kostbaarste wat ze heeft. Ze wil dit bewaren voor degene van wie ze weet dat hij het waard is. Voor diegene die niet alleen geïnteresseerd is in haar lichaam, maar ook in haar als persoon. Om bij die binnenste ring te komen, is het voor haar heel belangrijk dat ze zich veilig voelt in de ringen daarom heen.' (bron: https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... f1163f7245, maar in de lezing werd het vrijwel woordelijk zo gezegd)
Ik heb hier wat over gegoogled, en het lijkt dat deze theorie is opgezet door Dick Baarssen en later is overgenomen door Sarina Brons. Maar in seculiere opvoedingsliteratuur of psychologie kom ik het niet echt tegen, of ik kan gewoon niet zo goed googlen. Ik heb een psychiater geraadpleegd (die dit niet als de kern van haar vakgebied heeft, maar uiteraard wel wat dingen weet over de werking van de menselijke geest), en die zei dat ze er nog nooit van had gehoord en het veel te generaliserend is.
Mijn vraag: Is het een typisch refo-benadering? En doet het recht aan de realiteit?
Verder lijkt deze benadering het feminiene perspectief wel als het juiste perspectief te zien. Waar jongens en mannen dingen als seksualiteit kunnen loskoppelen van de rest van hun bestaan (volgens die taarttheorie dan hè), zien de dames in dat seksualiteit iets groots is dat ze zorgvuldig moeten behoeden en dat verbonden is met hun hele wezen en dus ook met hun moraal. Als de taartpunt/schietschijf-theorie een goede weergave is van de werkelijkheid, zijn dan heel veel gedachten over seksuele opvoeding niet heel sterk feminien georiënteerd? Praat je hier niet gewoon langs de jongens heen? Als hun brein het leven in taartpunten verdeelt, kun je dan van hen wel vragen om schietschijverig te denken?
Ook in allerlei teksten rond seksuele opvoeding (vanuit refoperspectief geschreven) wordt veelal de vrouw als tamelijk ideaal beschreven: zuinig op haar seksuele gunsten, neiging tot kuisheid. En dat terwijl de man een losbandige bedreiging is, die seks buiten het huwelijk wil, die om naaktfoto's vraagt, die voortdurend van de vrouw verlangt dat zij haar grenzen overschrijdt. Is deze benadering terecht?
Ze praat graag over van alles: over thuis, over school, over haar geld.
Al deze stukjes beleeft ze niet los van elkaar, maar als stukjes die met elkaar verbonden zijn. Zoals de cirkel bij een jongen vergeleken kan worden met een taart met verschillende taartpunten, kun je de cirkel van een vrouw vergelijken met een schietschijf. In een schietschijf zijn de binnenste en buitenste ringen met elkaar verbonden. Hoe intiemer, hoe dichter bij haar hart. Seksualiteit ligt voor haar binnenin. Het is ongeveer het aller-kostbaarste wat ze heeft. Ze wil dit bewaren voor degene van wie ze weet dat hij het waard is. Voor diegene die niet alleen geïnteresseerd is in haar lichaam, maar ook in haar als persoon. Om bij die binnenste ring te komen, is het voor haar heel belangrijk dat ze zich veilig voelt in de ringen daarom heen.' (bron: https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... f1163f7245, maar in de lezing werd het vrijwel woordelijk zo gezegd)
Ik heb hier wat over gegoogled, en het lijkt dat deze theorie is opgezet door Dick Baarssen en later is overgenomen door Sarina Brons. Maar in seculiere opvoedingsliteratuur of psychologie kom ik het niet echt tegen, of ik kan gewoon niet zo goed googlen. Ik heb een psychiater geraadpleegd (die dit niet als de kern van haar vakgebied heeft, maar uiteraard wel wat dingen weet over de werking van de menselijke geest), en die zei dat ze er nog nooit van had gehoord en het veel te generaliserend is.
Mijn vraag: Is het een typisch refo-benadering? En doet het recht aan de realiteit?
Verder lijkt deze benadering het feminiene perspectief wel als het juiste perspectief te zien. Waar jongens en mannen dingen als seksualiteit kunnen loskoppelen van de rest van hun bestaan (volgens die taarttheorie dan hè), zien de dames in dat seksualiteit iets groots is dat ze zorgvuldig moeten behoeden en dat verbonden is met hun hele wezen en dus ook met hun moraal. Als de taartpunt/schietschijf-theorie een goede weergave is van de werkelijkheid, zijn dan heel veel gedachten over seksuele opvoeding niet heel sterk feminien georiënteerd? Praat je hier niet gewoon langs de jongens heen? Als hun brein het leven in taartpunten verdeelt, kun je dan van hen wel vragen om schietschijverig te denken?
Ook in allerlei teksten rond seksuele opvoeding (vanuit refoperspectief geschreven) wordt veelal de vrouw als tamelijk ideaal beschreven: zuinig op haar seksuele gunsten, neiging tot kuisheid. En dat terwijl de man een losbandige bedreiging is, die seks buiten het huwelijk wil, die om naaktfoto's vraagt, die voortdurend van de vrouw verlangt dat zij haar grenzen overschrijdt. Is deze benadering terecht?