• Binding met je kerkverband

---knip--- Niet op de persoon a.u.b.

Ik heb het uitstekend met mijzelf getroffen. Dat zal ik geen moment ontkennen. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Het voordeel is, dat je vrijmoedig kunt zeggen wat volgens jou de waarheid is. Dat durven veel mensen niet, en dat heeft zeker goede kanten. En een groot gevaar is, dat het leidt tot twisten en scheurmakerijen.

Mijn punt in mijn bijdrage hierboven is, dat het niet passend is om de veroorzakers van twisten en scheurmakerijen te vereren boven al diegenen die gewoon hun werk deden zonder overal een punt van te maken.

Maanenschijn schreef: ↑02 jan 2024, 10:37
Posthoorn schreef:Gal. 4:26 Maar *Jeruzalem dat boven is, dat is vrij, hetwelk is ons aller moeder.

* Dat is, de rechte christelijke kerk en religie, die haar zaligheid zoekt, niet door het eerste verbond der wet, namelijk door de werken der wet, maar door het tweede des Evangelies, namelijk door de verdiensten van Christus met waar geloof aangenomen; welke haar oorsprong heeft van den hemel, door de krachtige roeping des Heiligen Geestes. Zie Hebr. 12:22. Openb. 3:12; 21:10.
Hoe plaats je deze kanttekeningen (109, maar ook 110 tm 112) in de gedachte van een moederkerk, buiten de context waar het in de teksten (vrijheid, niet zijnde dienstbaar aan de wet) om gaat?

Of is je bijdrage alleen bedoeld om het woord ‘moeder’ te verbinden aan de kerk?

Precies. Niet het kerkverband is onze moeder, maar de Kerk! Alhoewel liefde voor je kerkverband niet verkeerd is.

Posthoorn schreef: ↑03 jan 2024, 10:35
Maanenschijn schreef: ↑02 jan 2024, 10:37
Posthoorn schreef:Gal. 4:26 Maar *Jeruzalem dat boven is, dat is vrij, hetwelk is ons aller moeder.

* Dat is, de rechte christelijke kerk en religie, die haar zaligheid zoekt, niet door het eerste verbond der wet, namelijk door de werken der wet, maar door het tweede des Evangelies, namelijk door de verdiensten van Christus met waar geloof aangenomen; welke haar oorsprong heeft van den hemel, door de krachtige roeping des Heiligen Geestes. Zie Hebr. 12:22. Openb. 3:12; 21:10.
Hoe plaats je deze kanttekeningen (109, maar ook 110 tm 112) in de gedachte van een moederkerk, buiten de context waar het in de teksten (vrijheid, niet zijnde dienstbaar aan de wet) om gaat?

Of is je bijdrage alleen bedoeld om het woord ‘moeder’ te verbinden aan de kerk?
Precies. Niet het kerkverband is onze moeder, maar de Kerk! Alhoewel liefde voor je kerkverband niet verkeerd is.

Als ik zeg: in de context van Galaten 4:26 wordt het hemelse Jeruzalem geïdentificeerd als de symbolische "moeder" die staat voor het nieuwe verbond en de vrijheid die daarmee gepaard gaat. Zeggen we dan ongeveer hetzelfde? Ik zie het zo dat het hemelse Jeruzalem hier symbool staat voor het nieuwe verbond en de voltooiing van Gods heilsplan.

helma schreef: ↑02 jan 2024, 10:00 Ik begrijp en herken de binding aan een kerkverband wel. Zoals ik me ooit hartelijk verbonden wist (en nog steeds houd van) de Gereformeerde Gemeenten heb ik dat gevoel van 'oerliefde' nooit gekregen voor het nieuwe kerkverband.
Plaatselijk voel ik me erg verbonden met onze gemeente, maar landelijk ervaar ik dat niet.

Mooi gezegd. Dat van die oerliefde. Zelfde bij mij wat betreft Gereformeerde Gemeente

Arja schreef: ↑03 jan 2024, 20:35Als ik zeg: in de context van Galaten 4:26 wordt het hemelse Jeruzalem geïdentificeerd als de symbolische "moeder" die staat voor het nieuwe verbond en de vrijheid die daarmee gepaard gaat. Zeggen we dan ongeveer hetzelfde? Ik zie het zo dat het hemelse Jeruzalem hier symbool staat voor het nieuwe verbond en de voltooiing van Gods heilsplan.

Volgens mij bestaat het Jeruzalem dat boven is uit mensen, en is dat niet het nieuwe verbond.

Hebr. 12: 22 en 23: Maar gij zijt gekomen tot den berg Sion en de stad des levenden Gods, tot het hemelse Jeruzalem en de vele duizenden der engelen; tot de algemene vergadering en de gemeente der eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn.

Posthoorn schreef: ↑03 jan 2024, 20:51
Arja schreef: ↑03 jan 2024, 20:35Als ik zeg: in de context van Galaten 4:26 wordt het hemelse Jeruzalem geïdentificeerd als de symbolische "moeder" die staat voor het nieuwe verbond en de vrijheid die daarmee gepaard gaat. Zeggen we dan ongeveer hetzelfde? Ik zie het zo dat het hemelse Jeruzalem hier symbool staat voor het nieuwe verbond en de voltooiing van Gods heilsplan.
Volgens mij bestaat het Jeruzalem dat boven is uit mensen, en is dat niet het nieuwe verbond.

Hebr. 12: 22 en 23: Maar gij zijt gekomen tot den berg Sion en de stad des levenden Gods, tot het hemelse Jeruzalem en de vele duizenden der engelen; tot de algemene vergadering en de gemeente der eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn.

Jij hebt het over de hemel?

Arja schreef: ↑03 jan 2024, 22:01
Posthoorn schreef: ↑03 jan 2024, 20:51
Arja schreef: ↑03 jan 2024, 20:35Als ik zeg: in de context van Galaten 4:26 wordt het hemelse Jeruzalem geïdentificeerd als de symbolische "moeder" die staat voor het nieuwe verbond en de vrijheid die daarmee gepaard gaat. Zeggen we dan ongeveer hetzelfde? Ik zie het zo dat het hemelse Jeruzalem hier symbool staat voor het nieuwe verbond en de voltooiing van Gods heilsplan.
Volgens mij bestaat het Jeruzalem dat boven is uit mensen, en is dat niet het nieuwe verbond.

Hebr. 12: 22 en 23: Maar gij zijt gekomen tot den berg Sion en de stad des levenden Gods, tot het hemelse Jeruzalem en de vele duizenden der engelen; tot de algemene vergadering en de gemeente der eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn.
Jij hebt het over de hemel?

De Hebreeënbrief heeft het over de hemel. Maar ik denk dat er een onverbrekelijk verband is tussen de Kerk in de hemel en die op aarde (wolk der getuigen).

Posthoorn schreef: ↑04 jan 2024, 09:18
Arja schreef: ↑03 jan 2024, 22:01
Posthoorn schreef: ↑03 jan 2024, 20:51
Arja schreef: ↑03 jan 2024, 20:35Als ik zeg: in de context van Galaten 4:26 wordt het hemelse Jeruzalem geïdentificeerd als de symbolische "moeder" die staat voor het nieuwe verbond en de vrijheid die daarmee gepaard gaat. Zeggen we dan ongeveer hetzelfde? Ik zie het zo dat het hemelse Jeruzalem hier symbool staat voor het nieuwe verbond en de voltooiing van Gods heilsplan.
Volgens mij bestaat het Jeruzalem dat boven is uit mensen, en is dat niet het nieuwe verbond.

Hebr. 12: 22 en 23: Maar gij zijt gekomen tot den berg Sion en de stad des levenden Gods, tot het hemelse Jeruzalem en de vele duizenden der engelen; tot de algemene vergadering en de gemeente der eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn.
Jij hebt het over de hemel?
De Hebreeënbrief heeft het over de hemel. Maar ik denk dat er een onverbrekelijk verband is tussen de Kerk in de hemel en die op aarde (wolk der getuigen).

Ik zie dat anders. Het gaat over de huidige geestelijke werkelijkheid voor gelovigen. Het zal wel met elkaar te maken hebben dan.

Mannetje schreef:
helma schreef: ↑02 jan 2024, 13:27
Mannetje schreef:
CvdW schreef: ↑02 jan 2024, 11:52 @Pietje Puk, kan het ook zijn dat Greet Verhoeven gewoon een eerlijk verhaal verteld. En dat haar vader gelijk had.
Om een of andere reden verbaast het mij totaal niet dat jij precies dit fragment uit het interview hier met enige graagte (naar het mij toeschijnt) te berde brengt.
Misschien zit daar ook wel pijn achter...
Dat zou kunnen. Tegelijk vraag ik me dan af of het telkens weer uiten van die pijn een goede manier van verwerken is.

Ik las juist dit:

I used to think that church hurt was a wound that would heal and leave a scar and that eventually everyone got better. Church hurt is more like a latent infection. Once you get it, it’s always there. Like mono, it can go dormant for a long time, then just like that, stress will flare it up. With each flare comes the pain. The flares can be sporadic or recurrent, and each is accompanied with agonizing pain known only to those who suffer from that same pain.
From "Fractured Faith "

Ik weet niet of dit in alle gevallen opgaat..is misschien ook afhankelijk van de diepte van de wond.
Maar kerkpijn gaat doorgaans wel erg diep omdat het een pijn is die onstaat op een plaats waar je dacht 'veilig' te zijn. Zeker als het in een gemeente plaatsvindt waar je je altijd 'thuis' voelde, grijpt kerkelijke pijn diep in.
Ook kan een vorm van autisme nadelig werken bij het verwerken van pijnlijke ervaringen. Dan zorgt iedere trigger voor het gevoel alsof de verwonding zojuist heeft plaatsgevonden. Als zo'n persoon niet geholpen wordt met verwerken kan het jarenlang voor pijnervaringen zorgen en gaat de wond niet dicht.

Dit is een punt dat ook bij Hyperdordt aan de orde is. Heb je ook een internetverwijzing naar de laatste stelling?

DDD schreef:Dit is een punt dat ook bij Hyperdordt aan de orde is. Heb je ook een internetverwijzing naar de laatste stelling?

Nee, dit kwam aan de orde tijdens gesprekken over 'omgaan met autisme' met een psycholoog van KOC. En er vielen puzzelstukjes op z'n plaats.

Ik wil het ook zeker niet betwisten.

helma schreef: ↑04 jan 2024, 20:57
Mannetje schreef:
helma schreef: ↑02 jan 2024, 13:27
Mannetje schreef: Om een of andere reden verbaast het mij totaal niet dat jij precies dit fragment uit het interview hier met enige graagte (naar het mij toeschijnt) te berde brengt.
Misschien zit daar ook wel pijn achter...
Dat zou kunnen. Tegelijk vraag ik me dan af of het telkens weer uiten van die pijn een goede manier van verwerken is.
Ik las juist dit:

I used to think that church hurt was a wound that would heal and leave a scar and that eventually everyone got better. Church hurt is more like a latent infection. Once you get it, it’s always there. Like mono, it can go dormant for a long time, then just like that, stress will flare it up. With each flare comes the pain. The flares can be sporadic or recurrent, and each is accompanied with agonizing pain known only to those who suffer from that same pain.
From "Fractured Faith "

Ik weet niet of dit in alle gevallen opgaat..is misschien ook afhankelijk van de diepte van de wond.
Maar kerkpijn gaat doorgaans wel erg diep omdat het een pijn is die onstaat op een plaats waar je dacht 'veilig' te zijn. Zeker als het in een gemeente plaatsvindt waar je je altijd 'thuis' voelde, grijpt kerkelijke pijn diep in.
Ook kan een vorm van autisme nadelig werken bij het verwerken van pijnlijke ervaringen. Dan zorgt iedere trigger voor het gevoel alsof de verwonding zojuist heeft plaatsgevonden. Als zo'n persoon niet geholpen wordt met verwerken kan het jarenlang voor pijnervaringen zorgen en gaat de wond niet dicht.

Kerkpijn, na weggaan of na een scheuring staat gelijk aan andere verlieservaringen. Ik las pas ergens: Het lichaam van Christus is vol met mensen die gewond zijn geraakt door christenen of door de kerk. Het kan voor sommigeb een emotioneel trauma zijn (daar hoef je geen autisme voor te hebben). Het kan een geloofscrisis veroorzaken. Je bent er gewoon niet altijd emotioneel en geestelijk op voorbereid.

Kerkpijn om welke reden en in welke vorm dan ook doet des te meer verlangen naar de eenheid die komende is en straks volmaakt zal zijn.

Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband

Re: Binding met je kerkverband