Binding met je kerkverband

[Simon0612]

Zoals ds. de Cock en ds. Ledeboer? Klinkt allemaal een beetje generaliserend dit.

Inderdaad.

Uit wat blijkt dat ze het goed met zichzelf getroffen hadden?

Lees maar een levensbeschrijving van de beide heren.

Koekoek

[merel]

Ik ben jarenlang ongezond fan geweest van mijn kerkverband. Dat is nu niet meer zo. Ik ben verbonden met mijn plaatselijke gemeente en dat is het. Ik probeer de kinderen wel altijd een positieve houding over de GG mee te geven (al is dat lastig met bijv. de HSV-houding van de GG), maar niet meer zo fanatiek als dat ik dat vroeger heb gedaan. Wanneer ze eindigen in de Bond, BhP of HHK ben ik al ontzettend dankbaar. Dat had ik vroeger vreselijk gevonden.

Ik hoop vooral op meer autonomie voor de plaatselijke gemeente om scheuringen en onrust te voorkomen.

En als ze eindigen in de PKN, GKV of Evangelisch worden? Of is dat nog steeds vreselijk?

[Johann Gottfried Walther]

GKV bestaat niet meer.

[Erskinees]

Ik ben jarenlang ongezond fan geweest van mijn kerkverband. Dat is nu niet meer zo. Ik ben verbonden met mijn plaatselijke gemeente en dat is het. Ik probeer de kinderen wel altijd een positieve houding over de GG mee te geven (al is dat lastig met bijv. de HSV-houding van de GG), maar niet meer zo fanatiek als dat ik dat vroeger heb gedaan. Wanneer ze eindigen in de Bond, BhP of HHK ben ik al ontzettend dankbaar. Dat had ik vroeger vreselijk gevonden.

Ik hoop vooral op meer autonomie voor de plaatselijke gemeente om scheuringen en onrust te voorkomen.

En als ze eindigen in de PKN, GKV of Evangelisch worden? Of is dat nog steeds vreselijk?

Niet vreselijk, wel jammer.

[Ararat]

Inderdaad.

Uit wat blijkt dat ze het goed met zichzelf getroffen hadden?

Lees maar een levensbeschrijving van de beide heren.

Koekoek

Ja, die ook

[Maanenschijn]

De kernvraag van Maanenschijn was:

Is denken en liefde voor een ‘moeder’kerk wel Bijbels? Heeft deze gedachte niet de plaats ingenomen van de bijbelse Bruid? Die zwart is, die hoereert, maar Lieflijk in Gods oog, omdat het de Bruid van Christus is? Herkennen we door de moedergedachte geen leden meer van de Bruid in andere kerken, met andere gedachten, andere leerstellingen? Hoe moeten we de grote plaats die de kerk inneemt (als Moeder!) plaatsen in wat ons het Nieuwe Testament aanreikt over kerkvorming als instituut?

Ik heb nog geen overtuigend Bijbels bewijs gezien van de plaatselijke gemeente, het kerkverband of -genootschap als moeder. Ook kan ik zelf nog niets vinden wat -na een vertaalslag naar onze huidige situatie- leidt tot deze gedachte.

Dus hoe ontroerend en mooi het ook kan klinken, vooralsnog zie ik geen grond voor sommige 'moedergevoelens'.

Bedankt voor alle vragen en vriendelijke toon van reageren. Dat waardeer ik bijzonder! Het was een post recht vanuit mijn hart zonder diep-doordachte kerkordelijke kennis.

Wat ik bedoelde: er wordt weleens gezegd dat als je de Heere tot Vader mag hebben, dat dan de kerk je moeder wordt. Daar ben je (meestal) immers wedergeboren onder de prediking en je wordt er geestelijk (op)gevoed. Die twee elementen bedoelde ik. Dat "Moeder" kun je opvatten als je eigen gemeente of inderdaad het gehele kerkverband. Wanneer je ergens veel hebt mogen krijgen, zal de liefde allereerst uitgaan tot die specifieke plaatselijke gemeente. Wanneer er veel predikanten voorgaan in je vacante gemeente en je daardoor door middel van velen gevoed wordt, verbreedt die liefde zich wellicht wat meer tot het hele verband. Zonder daarmee te willen veronderstellen dat dat voedsel ook niet in andere kerkverbanden uitgedeeld, gekregen, gegeten wordt, zeker niet. Maar je bent nu eenmaal in één kerkverband lid.
Dat ik Moeder met een hoofdletter schreef was om haar te onderscheiden van mijn natuurlijke moeder.

Ik hoop dat ik zo de belangrijkste vragen over mijn stukje beantwoord heb.

Dank voor je verduidelijking. In het echt ben ik nog aardiger dan op het forum… .

Ik zag op Twitter de beelden uit Nigeria. Hoe daar christenen zijn afgeslacht. Hoe de Bruid verwond is. Zouden we deze mensen als gelovigen herkennen als het een gemeente in ons land was? Ik begrijp best goed wat je bedoeld. Daar waar je in je hart geraakt bent/wordt, waar er herkenning is met mede gelovigen, daar ontstaat liefde.

Maar ik ben er ook kritisch op. Door kerkisme en aanvullende leerstellingen/ uitspraken van kerkleiders is het zicht op het Lichaam van Christus als Zijn Bruid vertroebeld. De Bijbel spreekt zo niet. Sterker nog: Christus wil dat we één zijn. Ik denk niet dat dat per se één kerk(verband) is. Wel dat er herkenning is, in Christus. Dan herken ik dr. Vd Brink net zo als ds. W Roos (beide HHK), al ben ik op verschillende aspecten het fundamenteel met hen oneens.

Ik denk dat het vooral heel Bijbels is om elkaar te zien en te herkennen in Christus, als de Bruidegom. En dientengevolge ook zo met elkaar om te gaan. Ook als we afscheid hebben genomen van een kerk, of als we in een kerkverband zitten met gebreken, met scheuren. Als we onze kerkmoeder inruilen voor de Bruid, dan is er hoop en toekomst voor de kerk!

Ik tag jou nu in dit bericht @Job , maar het is meer een algemene verzuchting naar aanleiding van jouw opmerking. Dit niet specifiek als reactie op jouw bijdrage.

[Simon0612]

Uit wat blijkt dat ze het goed met zichzelf getroffen hadden?

Lees maar een levensbeschrijving van de beide heren.

Koekoek

Ja, die ook

Haha ja zou kunnen. Maar met zulke antwoorden kun je natuurlijk niets. Afijn, discussie weer klaar.

[Job]

Dank voor je verduidelijking. In het echt ben ik nog aardiger dan op het forum… .

Ik zag op Twitter de beelden uit Nigeria. Hoe daar christenen zijn afgeslacht. Hoe de Bruid verwond is. Zouden we deze mensen als gelovigen herkennen als het een gemeente in ons land was? Ik begrijp best goed wat je bedoeld. Daar waar je in je hart geraakt bent/wordt, waar er herkenning is met mede gelovigen, daar ontstaat liefde.

Maar ik ben er ook kritisch op. Door kerkisme en aanvullende leerstellingen/ uitspraken van kerkleiders is het zicht op het Lichaam van Christus als Zijn Bruid vertroebeld. De Bijbel spreekt zo niet. Sterker nog: Christus wil dat we één zijn. Ik denk niet dat dat per se één kerk(verband) is. Wel dat er herkenning is, in Christus. Dan herken ik dr. Vd Brink net zo als ds. W Roos (beide HHK), al ben ik op verschillende aspecten het fundamenteel met hen oneens.

Ik denk dat het vooral heel Bijbels is om elkaar te zien en te herkennen in Christus, als de Bruidegom. En dientengevolge ook zo met elkaar om te gaan. Ook als we afscheid hebben genomen van een kerk, of als we in een kerkverband zitten met gebreken, met scheuren. Als we onze kerkmoeder inruilen voor de Bruid, dan is er hoop en toekomst voor de kerk!

Ik tag jou nu in dit bericht @Job , maar het is meer een algemene verzuchting naar aanleiding van jouw opmerking. Dit niet specifiek als reactie op jouw bijdrage.

Bedankt Maanenschijn. Kan me er eigenlijk helemaal in vinden. Toch geloof ik dat er daarnaast gezonde liefde mag zijn voor je kerk waarin de Heere goed voor je is. Ondanks alles. En het wil niet zeggen dat die liefde kerkmuren rechtvaardigt.

[Iemand]

Zoals ds. de Cock en ds. Ledeboer? Klinkt allemaal een beetje generaliserend dit.

Inderdaad.

Uit wat blijkt dat ze het goed met zichzelf getroffen hadden?

Lees maar een levensbeschrijving van de beide heren.

Dat heb ik wel eens gedaan, namelijk van ds. Ledeboer. Het zal er wellicht aan liggen wie de levensbeschrijving geschreven heeft, maar ik kan moeilijk zeggen dat ds. Ledeboer het nogal met zichzelf getroffen leek te hebben. Hij heeft wel het één en ander meegemaakt, als dat hij uitgescholden en nageroepen werd, en zelfs een paar jaar in de gevangenis heeft gezeten.

[pierre27]

Inderdaad.

Uit wat blijkt dat ze het goed met zichzelf getroffen hadden?

Lees maar een levensbeschrijving van de beide heren.

Dat heb ik wel eens gedaan, namelijk van ds. Ledeboer. Het zal er wellicht aan liggen wie de levensbeschrijving geschreven heeft, maar ik kan moeilijk zeggen dat ds. Ledeboer het nogal met zichzelf getroffen leek te hebben. Hij heeft wel het één en ander meegemaakt, als dat hij uitgescholden en nageroepen werd, en zelfs een paar jaar in de gevangenis heeft gezeten.

Ik vind het ook nog wel wat dit deze predikanten in hun schoenen te schuiven. Dat het mannen met een karakters zijn geweest is buiten twijfel.

[MGG]

Weggegaan of weggewerkt? Net als elk kerkverband had de NHK zwarte bladzijde.

[DDD]

Inderdaad.

Uit wat blijkt dat ze het goed met zichzelf getroffen hadden?

Lees maar een levensbeschrijving van de beide heren.

Dat heb ik wel eens gedaan, namelijk van ds. Ledeboer. Het zal er wellicht aan liggen wie de levensbeschrijving geschreven heeft, maar ik kan moeilijk zeggen dat ds. Ledeboer het nogal met zichzelf getroffen leek te hebben. Hij heeft wel het één en ander meegemaakt, als dat hij uitgescholden en nageroepen werd, en zelfs een paar jaar in de gevangenis heeft gezeten.

Dat zijn toch heel verschillende dingen? Met jezelf getroffen hebben of het getroffen hebben? Het kan goed zijn dat iemand het goed met zichzelf getroffen heeft, en toch wordt nageroepen.

Ik heb ook wel eens stukken van de levensbeschrijving van ds. Ledeboer gelezen, en het lijdt mijns inziens weinig twijfel dat hij tamelijk autonoom functioneerde en zich weinig gelegen liet liggen aan andere mensen.

Natuurlijk staat er dan niet dat hij het goed met zichzelf getroffen had zoals in de biografie van dr. Steenblok ook niet staat dat hij nogal eigenwijs was en zijn auto in de voorkamer parkeerde toen hij geen garage ter beschikking had. Het is allemaal maar net hoe je het opschrijft.

Maar ik vind het zeker geen overdreven uitdrukking en ik ben dan vooral benieuwd naar uitlatingen van bescheidenheid van de beide personen als je het hier niet mee eens bent.

[Iemand]

Dank voor je toelichting, dit verduidelijkt het wel voor mij. Wat mij vooral stoort in de uitdrukking dat hij het met zichzelf getroffen zou hebben is de negatieve connotatie die de uitdrukking heeft. Autonoom handelen en het met jezelf getroffen hebben zijn volgens mij verschillende dingen, niet noodzakelijk, maar het is goed mogelijk.

Iemand die autonoom handelt kan ook simpelweg nooit kennis van andere argumenten hebben genomen, de redenering van anderen niet begrijpen, andere prioriteiten stellen om wat voor reden dan ook, driftig zijn, geen andere uitweg zien etc. In al die gevallen zou ik niet direct zeggen dat die persoon het met zichzelf getroffen heeft, maar misschien wel dat hij autonoom handelt.

Wat ik opnoem wat hij heeft meegemaakt heeft inderdaad niet zoveel te maken met het feit of hij het wel of niet met zichzelf getroffen zou hebben, maar dat was meer als tegenhanger van de uitdrukking. Los van wat je van zijn redeneren en handelen vindt, denk ik dat je wel respect kunt hebben voor iemand die zulke dingen mee moet maken.

Je laatste punt is er eigenlijk één van omgekeerde bewijslast, maar vooruit. Hij gaf een autobiografisch boek uit met de titel: 's Heeren wegen gehouden met eenen alles verbeurd hebbenden zondaar. Daarin zegt hij onder andere tegen de mensen die hem gevangen hadden genomen:

Ik ben niet boos op u: gij zijt dienstknechten Gods mij ten goede, u ten kwade. Gij weet niet wat gij doet. Ik zou dezelfde zijn als gij, had de Heere mij niet uit genade getrokken. Ik ben bozer dan ulieden. Gij straft mij niet naar verdienste, gij maakt het mij draaglijk... Bewaar mij Heere! voor een verkeerde geest. Geef mij een zachtmoedig hart.

[DDD]

Ik begrijp het punt van de omgekeerde bewijslast. Maar goed, ik kan niet alles wat ik in mijn leven las, gaan herlezen.

Soms doe ik dat wel, als in een ander draadje bijvoorbeeld een artikel wordt aanbevolen met een totaal andere conclusie dan dat ik mij herinner.

Dat iemand zondekennis heeft en enig zicht heeft op zijn zondige aard, betekent nog niet dat hij het niet met zichzelf getroffen heeft, al begrijp ik dat de connotatie wat negatief is. Ik bedoel het ook negatief. Kerkelijke scheuringen komen over het algemeen voort uit eigenzinnig en onaangepast gedrag. Dat brengt soms goede dingen voort, zoals bij Luther in de reformatie en ook tijdens de Tweede Wereldoorlog waren rigide mensen (gereformeerden, communisten) vér bovengemiddeld bereid om voor hun principes te strijden. Ik beoordeel dat niet allemaal negatief, integendeel.

Maar iemand die altijd de ander uitnemender acht dan zichzelf, begint geen eigen kerk. Dat is mijns inziens ondenkbaar.

En als het dan om het citaat gaat: dat is een prachtig voorbeeld van een bescheiden geformuleerde bovenpositie. Dat is gezien de context ook een prima manier. Voor deze formulering is 'met zichzelf getroffen' wat minder treffend. Maar zelfbewust is het zeker.

En hoewel ik mij redelijk goed thuisvoel in de ledeboeriaanse traditie, denk ik dat de vele rechtzinnige predikanten die bescheiden en op hun eigen plek het Evangelie brachten (met of zonder gezang) minstens zoveel respect verdienen als de mensen die overal een punt van maakten en uiteindelijk de kerk uit zijn gezet. En daarmee praat ik de vervolging van de Afgescheidenen allerminst goed.

[alepha]

Uitgangspunt is wat mij betreft, dat kerkscheuringen een groot kwaad zijn, of dat nu op persoonlijk vlak is of in groter verband. En inderdaad gaan dominees die het erg goed met zichzelf getroffen hebben, daar vaak in voor. Dat deugt dus wat mij betreft, evenmin.

Hoe zien we in dit verband de mening van ds. A.J. van Wingerden over scheuringen, samenvoegingen, of terug naar de vaderlandse kerk?
Zie
https://www.rd.nl/artikel/1046335-ds-va ... o-goed-was

Tja, dubbel. Enerzijds vind ik het principiële handhaven van de gedachte over teruggaan naar de Hervormde kerk een mooie gedachte maar dat ze daarom dingen nalaten vind ik wat minder. De lijn is dat er in de OGGiN (enkel) oudvaders gelezen wordt, maar het lijkt me niet dat dat veel/ in alle gemeenten gebeurd. Ik denk ook dat veel kerkvolk zich liever zal samenvoegen bij de GG(iN) dan bij de PKN/HHK

In het genoemde artikel zegt deze dominee: "Ik heb heimwee naar de vaderlandse kerk, althans, naar de tijd dat het daar zo goed was, naar de zegenrijke prediking van de Godzalige knechten die daar voorheen het Woord hebben verkondigd.” Ik vraag me af welke tijd hij precies bedoelt. Er zijn ook nu Godzalige knechten in de PKN en ook vroeger waren er die geen gereformeerde prediking/ leer voorstonden. Is de vaderlandse kerk er op die manier ooit geweest of is dat een inkleuring van uit het heden?