Veranderingen...
Geplaatst: 04 sep 2021, 13:23
Soms heb ik het idee dat de forummers meest van iets jongere generatie zijn, maar er zijn toch ook forummers van mijn generatie.
Deze generatie heeft veel zien veranderen.
Ten goede,
maar ook ten kwade.
Misschien een paar voorbeelden:
Mijn generatie is opgegroeid met een duidelijke regel: mensen die over je gesteld waren zou je nooit of te nimmer tutoyeren.
Op de Lagere School wist je niet welke roepnaam de meesters en juffen hadden.
Je sprak hen aan als 'meester' of 'juffrouw'.
Later hoorden we dat kinderen over hun leraar spraken als meneer Piet
Een revolutie?
Overigens, er was nog een regel: Eerbied voor ouderen. De levenservaring werd hooggeacht. In de revolutionaire jaren 60 werd het anders: Jong was 'in' en oud was meer en meer 'uit'. De ouden in de poort werden wat meewarig bekeken als mensen die niet meer pasten in deze tijd. Toch werd er een opmerkelijk werelds geluid gehoord, nog even, en dat sloeg nog aan: een ode aan de ouderdom: een bekende Nederlandse zanger kwam met een lied dat geheel anders was dan de andere toen populaire liedjes: Ik heb eerbied voor jouw (uw?) grijze haren...
Tijden veranderen.
Ook in de kerken.
Er zijn weinig mensen die op internetfora niet tutoyeren, en wie dat niet doet is een uitzondering.
Hoe denken we over deze ontwikkeling? Zien we ook in de kerken de, net als bij Albert Heijn liever jongeren dan ouderen? Jongeren zijn immers meer dynamisch, kunnen fysiek meer aan, zijn (nog?) goedkoper als arbeidskracht... Ouderen worden te duur...
Begin jaren 70 dachten we de oplossing gevonden te hebben: Grote 'bejaardencentra' rezen als paddenstoelen uit de grond. Een ouderenprobleem? Welnee, die stoppen we in zo'n bejaardenthuis...en ze deden dat nog vrijwillig ook!
Met hopen kwamen ze naar het Oosten: Westerlingen uit de gereformeerde gezindte, naar Rijssen, want daar konden ze terecht in Huize Maranatha. Je hoefde er niet per se ziek of gebrekkig voor te zijn. Er was, om zo te zeggen een ruim toelatingsbeleid...
Anders dan nu, niet waar? Wie komt er nu nog in aanmerking voor zo'n bejaardenopvangplaats? Je moet wel een hele procedure doorlopen, als je er al voor in aanmerking komt...
De verzorgingsstaat is passé! Het leven is harder geworden. In de jaren 60, 70 hadden we een goede eerstelijns gezondheidszorg. Ook op zaterdag en zondag en zelfs midden in de nacht kon je een dokter bereiken. Nu gaat het op die tijden via een vaak niet zo nabije huisartsenpost, die dan dienst doet. Maar voor je daar komt moeten ze vanzelf wel even vaststellen of je wel noodzakelijk hulp nodig hebt...
Alles was vroeger beter... een ironische opmerking van een jongere generatie. Nee, dat is zeker niet altijd waar. Wat wel beter was: de menselijkheid, aandacht, was meer aanwezig. Wat dat betreft zien we een verkilling van de liefde in het algemeen.
Naar ouderen wordt niet meer geluisterd. Jongeren voeren het woord, en leiden anderen. Levenservaring is ingewisseld door boekenwijsheid, theorie enz. Men spreekt Opa nu aan als 'jij', en vader en moeder worden zelfs wel bij de voornaam aangesproken.
Een goede ontwikkeling? Hebben we echt meer aan de theorie dan aan levenservaring?
Nivellering
Op elk gebied.
Geen standen en klassen.
Dat is naar mijn gevoel toch te ver doorgeslagen.
Geen gezag meer.
Hoog keken we op naar een politieagent. Nu worden ze bekogeld met tomaten...
Geen geordend gezag...
Kort... heel kort samengevat: Is de samenleving, met alle verworvenheden er nu beter op geworden? Of juist niet? Zijn we niet veel meer ontevreden dan in de jaren voor de revolutionaire jaren 60?
Zomaar een paar gedachten... en ik zie al een jongere meewarig zijn hoofd schudden.... ach, vroeger was alles beter... Of toch niet?
Deze generatie heeft veel zien veranderen.
Ten goede,
maar ook ten kwade.
Misschien een paar voorbeelden:
Mijn generatie is opgegroeid met een duidelijke regel: mensen die over je gesteld waren zou je nooit of te nimmer tutoyeren.
Op de Lagere School wist je niet welke roepnaam de meesters en juffen hadden.
Je sprak hen aan als 'meester' of 'juffrouw'.
Later hoorden we dat kinderen over hun leraar spraken als meneer Piet
Een revolutie?
Overigens, er was nog een regel: Eerbied voor ouderen. De levenservaring werd hooggeacht. In de revolutionaire jaren 60 werd het anders: Jong was 'in' en oud was meer en meer 'uit'. De ouden in de poort werden wat meewarig bekeken als mensen die niet meer pasten in deze tijd. Toch werd er een opmerkelijk werelds geluid gehoord, nog even, en dat sloeg nog aan: een ode aan de ouderdom: een bekende Nederlandse zanger kwam met een lied dat geheel anders was dan de andere toen populaire liedjes: Ik heb eerbied voor jouw (uw?) grijze haren...
Tijden veranderen.
Ook in de kerken.
Er zijn weinig mensen die op internetfora niet tutoyeren, en wie dat niet doet is een uitzondering.
Hoe denken we over deze ontwikkeling? Zien we ook in de kerken de, net als bij Albert Heijn liever jongeren dan ouderen? Jongeren zijn immers meer dynamisch, kunnen fysiek meer aan, zijn (nog?) goedkoper als arbeidskracht... Ouderen worden te duur...
Begin jaren 70 dachten we de oplossing gevonden te hebben: Grote 'bejaardencentra' rezen als paddenstoelen uit de grond. Een ouderenprobleem? Welnee, die stoppen we in zo'n bejaardenthuis...en ze deden dat nog vrijwillig ook!
Met hopen kwamen ze naar het Oosten: Westerlingen uit de gereformeerde gezindte, naar Rijssen, want daar konden ze terecht in Huize Maranatha. Je hoefde er niet per se ziek of gebrekkig voor te zijn. Er was, om zo te zeggen een ruim toelatingsbeleid...
Anders dan nu, niet waar? Wie komt er nu nog in aanmerking voor zo'n bejaardenopvangplaats? Je moet wel een hele procedure doorlopen, als je er al voor in aanmerking komt...
De verzorgingsstaat is passé! Het leven is harder geworden. In de jaren 60, 70 hadden we een goede eerstelijns gezondheidszorg. Ook op zaterdag en zondag en zelfs midden in de nacht kon je een dokter bereiken. Nu gaat het op die tijden via een vaak niet zo nabije huisartsenpost, die dan dienst doet. Maar voor je daar komt moeten ze vanzelf wel even vaststellen of je wel noodzakelijk hulp nodig hebt...
Alles was vroeger beter... een ironische opmerking van een jongere generatie. Nee, dat is zeker niet altijd waar. Wat wel beter was: de menselijkheid, aandacht, was meer aanwezig. Wat dat betreft zien we een verkilling van de liefde in het algemeen.
Naar ouderen wordt niet meer geluisterd. Jongeren voeren het woord, en leiden anderen. Levenservaring is ingewisseld door boekenwijsheid, theorie enz. Men spreekt Opa nu aan als 'jij', en vader en moeder worden zelfs wel bij de voornaam aangesproken.
Een goede ontwikkeling? Hebben we echt meer aan de theorie dan aan levenservaring?
Nivellering
Op elk gebied.
Geen standen en klassen.
Dat is naar mijn gevoel toch te ver doorgeslagen.
Geen gezag meer.
Hoog keken we op naar een politieagent. Nu worden ze bekogeld met tomaten...
Geen geordend gezag...
Kort... heel kort samengevat: Is de samenleving, met alle verworvenheden er nu beter op geworden? Of juist niet? Zijn we niet veel meer ontevreden dan in de jaren voor de revolutionaire jaren 60?
Zomaar een paar gedachten... en ik zie al een jongere meewarig zijn hoofd schudden.... ach, vroeger was alles beter... Of toch niet?