Van kinds af aan heb ik een bepaalde angst ontwikkeld voor mensen die moeten overgeven. Stel dat er nu iemand in mijn buurt zegt dat hij/zij erg misselijk is en moet overgeven krijg ik echt een soort vlucht reactie. Op de een of andere manier wil ik zo spoedig mogelijk de plek verlaten. Ik word er niet misselijk van o.i.d. maar ik krijg er een soort paniek van in mijn hoofd. Eigenlijk vind ik dit best apart. Is er een verklaring voor? En zijn er andere forummers die dit herkennen? Zei het in dit specifieke geval, of in andere gevallen.

HersteldHervormd schreef:Van kinds af aan heb ik een bepaalde angst ontwikkeld voor mensen die moeten overgeven. Stel dat er nu iemand in mijn buurt zegt dat hij/zij erg misselijk is en moet overgeven krijg ik echt een soort vlucht reactie. Op de een of andere manier wil ik zo spoedig mogelijk de plek verlaten. Ik word er niet misselijk van o.i.d. maar ik krijg er een soort paniek van in mijn hoofd. Eigenlijk vind ik dit best apart. Is er een verklaring voor? En zijn er andere forummers die dit herkennen? Zei het in dit specifieke geval, of in andere gevallen.

Emetofobie heet dat.

refo schreef:

HersteldHervormd schreef:Van kinds af aan heb ik een bepaalde angst ontwikkeld voor mensen die moeten overgeven. Stel dat er nu iemand in mijn buurt zegt dat hij/zij erg misselijk is en moet overgeven krijg ik echt een soort vlucht reactie. Op de een of andere manier wil ik zo spoedig mogelijk de plek verlaten. Ik word er niet misselijk van o.i.d. maar ik krijg er een soort paniek van in mijn hoofd. Eigenlijk vind ik dit best apart. Is er een verklaring voor? En zijn er andere forummers die dit herkennen? Zei het in dit specifieke geval, of in andere gevallen.

Emetofobie heet dat.

Maar zelf overgeven vind ik niet beangstigend. Het beheerst gelukkig mijn leven niet, word er echt alleen mee geconfronteerd als iemand zegt heel misselijk te zijn, of te moeten overgeven.

Dat valt er ook onder.
Maar het lijkt me niet zo problematisch. Persoonlijk zie ik weinig tot nooit mensen die het doen. Misschien zie je dat meer als je in de zorg werkt.

Er was pas iemand in De slimste mens, een geslaagde slimme jonge vrouw, die vertelde verschillende angsten te hebben. Ik vond het heel dapper om daar zo openhartig mee te zijn. Ze was bijvoorbeeld heel bang voor kleine gaatjes.
Zolang het je leven niet erg verstoort, is het niet zo'n probleem denk ik. Ik heb wel eens gehoord van iemand die niet in de tuin durfde te zitten vanwege spinnenvrees. Dat is gekker.

Het misselijk zijn is verschrikkelijk als ik er aan denk.
Het gaf bij mij altijd een enorme pijn en druk op de maag.
Vooral in de nacht is het erg. Je kan er enorm moe van worden.
Gelukkig heb ik het niet meer de laatste jaren.

Godsdienst die zich reformatorisch noemt en niet weet wat dit is. Daar ben ik bang voor. Ook voor mezelf, dat ook, want we weten ook wat een arglistig hart we hebben. Wie dat niet weet hoeft ook niet bang voor zichzelf te zijn denk ik dan.

-DIA- schreef:Godsdienst die zich reformatorisch noemt en niet weet wat dit is. Daar ben ik bang voor.

Is dat dan een soort refofobie? Dat je denkt dat iedereen die zegt dat hij of zijn christelijk is, reformatorisch moet zijn? Dan je anders niet met zulke mensen durft om te gaan? Dat je denkt dat ze niet gered kunnen zijn? Of iets anders?

Ik ben bang in een "zware" reformatorische kerk, waar veel mensen zwarte kleren aan hebben. Ik krijg er buikpijn van en flashbacks.

Susanna schreef:Ik ben bang in een "zware" reformatorische kerk, waar veel mensen zwarte kleren aan hebben. Ik krijg er buikpijn van en flashbacks.

Ik kan me daar iets bij voorstellen. Ik heb het gezien op een evangelisatiepost waar zo'n tien personen uit die plaats aanwezig waren en vervolgens 400 reformatorische toeristen binnen stroomden. Toen ging er ook een stel weg, al voordat de dienst begonnen was. Bij die mevrouw sloeg inderdaad de angst om het hart. De manier waarop mensen gekleed waren, de manier waarop naar hen gekeken werd en de massa. Alles bij elkaar werd dat als zeer beangstigend ervaren. Tegenwoordig worden daar aparte diensten belegd voor toeristen om deze cultuurshock te voorkomen.

Wat ik bedoel wordt niet begrepen, maar ik kan er niet op ingaan. Ik denk dat, al zou ik bik wijze van spreken hier nog 10 jaar posten, ik denk niet dat dit hier begrepen wordt. Het uitleggen heb ik maar opgegeven. Misschien dat er nog wat meelezers zijn die weten wat ik bedoel. En verder ben ik mij ook wel terdege bewust dat voor hen die niet weten wat ik bedoel, dit nogal arrogant kan overkomen.

Ik ben heel bang voor stalbrand.
De gedachte er aan beangstigd me vreselijk, hoor ik dan onze koeien al loeien en zie ze rennen door de stal.
Als ik savonds alleen ben, voel ik me vaak ongemakkelijk, vooral in de winter.
Gelukkig ben ik snachts echt zelden alleen. Mocht het voorkomen, dan zorg ik altijd voor een netwerk om te bellen.
We zijn heel blij met onze naaste buren.

Omdat we tussen boomkwekers wonen die nog al eens oud hout e.d. verbranden, komt de geur van verbranding me regelmatig tegemoet.
Ik ga dan eerst uitzoeken waar het vandaan komt.
Ook ben ik snachts wel eens uit bed gegaan en om de stal gelopen, omdat ik meende vuur te ruiken.

-DIA- schreef:Wat ik bedoel wordt niet begrepen, maar ik kan er niet op ingaan. Ik denk dat, al zou ik bik wijze van spreken hier nog 10 jaar posten, ik denk niet dat dit hier begrepen wordt. Het uitleggen heb ik maar opgegeven. Misschien dat er nog wat meelezers zijn die weten wat ik bedoel. En verder ben ik mij ook wel terdege bewust dat voor hen die niet weten wat ik bedoel, dit nogal arrogant kan overkomen.

Ja hoor DIA. Dat wordt inmiddels terdege begrepen.
Ik ben inmiddels zeer beangst voor het steeds maar weer bedroeven van onze grote en goede God die zo genadig voor ons is.

-DIA- schreef:Wat ik bedoel wordt niet begrepen, maar ik kan er niet op ingaan. Ik denk dat, al zou ik bik wijze van spreken hier nog 10 jaar posten, ik denk niet dat dit hier begrepen wordt. Het uitleggen heb ik maar opgegeven. Misschien dat er nog wat meelezers zijn die weten wat ik bedoel. En verder ben ik mij ook wel terdege bewust dat voor hen die niet weten wat ik bedoel, dit nogal arrogant kan overkomen.

Susanna stelt gewoon een vraag. Je zou het dus kunnen uitleggen. Ik las vandaag ook ergens iets over het beantwoorden van een vraag. Wellicht is het wat om dan zelf hier het goede voorbeeld te geven.

Ditbenik schreef:

Susanna schreef:Ik ben bang in een "zware" reformatorische kerk, waar veel mensen zwarte kleren aan hebben. Ik krijg er buikpijn van en flashbacks.

Ik kan me daar iets bij voorstellen. Ik heb het gezien op een evangelisatiepost waar zo'n tien personen uit die plaats aanwezig waren en vervolgens 400 reformatorische toeristen binnen stroomden. Toen ging er ook een stel weg, al voordat de dienst begonnen was. Bij die mevrouw sloeg inderdaad de angst om het hart. De manier waarop mensen gekleed waren, de manier waarop naar hen gekeken werd en de massa. Alles bij elkaar werd dat als zeer beangstigend ervaren. Tegenwoordig worden daar aparte diensten belegd voor toeristen om deze cultuurshock te voorkomen.

Die evangelisatiepost had een serieuze capaciteit? Dat laatste vind ik overigens nogal apart en wereldvreemd overkomen.