Met het kanselgebed wordt het persoonlijk gebed van de predikant bedoeld, voordat hij de preekstoel beklimt.
Maar nu zag ik een predikant die na het uitspreken van de Zegen nog een kort persoonlijk gebed bidt. Dus stil, in zichzelf.
Ik vond dat heel bijzonder, had dit nooit eerder gezien.
Gemeenteleden bidden ook niet meer na het uitspreken van de Zegen, alleen bij binnenkomst/vlak voor aanvang van de dienst.
Zijn er kerken/predikanten die deze bijzondere en goede gewoonte ook hebben?
En een gebed na de Zegen, wordt dat te veel?

onze predikant doet dit standaard.
Zal er eens navraag naar doen, spreek hem met regelmaat

Gemeenteleden die na de zegen een gebed doen? Dat ken ik helemaal niet.
Sommige predikanten doen dat wel, inderdaad, een minderheid.

Dodo schreef:Gemeenteleden die na de zegen een gebed doen? Dat ken ik helemaal niet.

Nee ik ook niet. Maar ik zag dit en dacht toen, zouden gemeenteleden het daar in die kerk ook doen? Of doet alleen de predikant het.

Bertiel schreef:onze predikant doet dit standaard.

Misschien is het wel degene die ik bedoelde.
Ik weet niet waar jij lid bent nl.
Staat hij pas sinds kort bij jullie? (Ik hengel niet, als je niet wilt antwoorden, prima)

Mara schreef:

Dodo schreef:Gemeenteleden die na de zegen een gebed doen? Dat ken ik helemaal niet.

Nee ik ook niet. Maar ik zag dit en dacht toen, zouden gemeenteleden het daar in die kerk ook doen? Of doet alleen de predikant het.

Bertiel schreef:onze predikant doet dit standaard.

Misschien is het wel degene die ik bedoelde.
Ik weet niet waar jij lid bent nl.
Staat hij pas sinds kort bij jullie? (Ik hengel niet, als je niet wilt antwoorden, prima)

nee, de predikant binnen ons kerkverband die het langst ergens staat

Mara schreef:Met het kanselgebed wordt het persoonlijk gebed van de predikant bedoeld, voordat hij de preekstoel beklimt.
Maar nu zag ik een predikant die na het uitspreken van de Zegen nog een kort persoonlijk gebed bidt. Dus stil, in zichzelf.
Ik vond dat heel bijzonder, had dit nooit eerder gezien.
Gemeenteleden bidden ook niet meer na het uitspreken van de Zegen, alleen bij binnenkomst/vlak voor aanvang van de dienst.
Zijn er kerken/predikanten die deze bijzondere en goede gewoonte ook hebben?
En een gebed na de Zegen, wordt dat te veel?

Een oud predikant van onze gemeente deed dat ook altijd.
Hij preekt nog regelmatig bij ons, doet het nog steeds. Gemeenteleden niet.

Het precieze moment lijkt me van nul en generlei waarde.

Door het ongewone word je er weer extra bij stilgezet. Ik maakte het een keer mee dat een predikant onderaan de kansel knielend bad. Het is een niet-wezenlijke vorm, maar het maakte indruk doordat ik het niet gewend ben.

In de Church of Scotland maakte ik het eens mee dat er een kort gebed werd uitgesproken voorafgaand aan de collecte. In de Ger Gem werd vaak gezegd: "De Heere zegene u en uw gaven", daar werd gebeden om die zegen.

Zita schreef:Door het ongewone word je er weer extra bij stilgezet. Ik maakte het een keer mee dat een predikant onderaan de kansel knielend bad. Het is een niet-wezenlijke vorm, maar het maakte indruk doordat ik het niet gewend ben.

Ja, precies.
Zo maakte het ook indruk toen de dominee zijn hand op de Bijbel legde, die de ouderling hem voorhield. Er worden immers geen handen meer gegeven.
Daar ga ik dan over nadenken. Is dit niet een "beter" gebaar dan elkaar een hand geven?
De predikant legt zijn hand op Gods Woord, daar krijgt hij het uit.
Voor de lockdown was ik in een GB gemeente en daar werd na het uitspreken van de Zegen gezongen, door de gemeente: Amen, Amen, Amen, dat wij niet beschamen.
Daarom is het ook wel eens goed om buiten je eigen kerkmuren te luisteren en te kijken.
Trouwens, predikanten veranderen ook weleens in hun gewoontes.

Zita schreef:Door het ongewone word je er weer extra bij stilgezet.

Dat is dan mooi.

(Ik denk doorgaans, met wat voor strapatsen hebben we nu weer te maken).

Herman schreef:

Zita schreef:Door het ongewone word je er weer extra bij stilgezet.

Dat is dan mooi.

(Ik denk doorgaans, met wat voor strapatsen hebben we nu weer te maken).

Haha, bij mij is het een bijzondere mix van die twee. In eerste instantie: 'Hè?!? Wat krijgen we nou? Waar slaat dat op?' Vervolgens blijkt de eventuele koffiegenoot (kan ook ikzelf zijn) conservatiever te zijn, en voel ik me geroepen om het veronderstelde idee erachter te verdedigen. Blijkbaar doe ik dat zo eloquent dat ik zelf enigszins overtuigd raak. En hoe dan ook is het gevolg dat we het zomaar een kwartier hebben gehad over de houding van het gebed. Of over bidden na de dienst. Terwijl het anders zo'n vanzelfsprekendheid is die onbesproken blijft. Je staat er weer even bij stil.

Zita schreef:Door het ongewone word je er weer extra bij stilgezet. Ik maakte het een keer mee dat een predikant onderaan de kansel knielend bad. Het is een niet-wezenlijke vorm, maar het maakte indruk doordat ik het niet gewend ben.

Onze predikant doet dat ook altijd. Ook wel eens bij een gastpredikant gezien.

Een kleine wijziging in de liturgie is heel goed. Dat voorkomt sleur.
De liturgie zoals we die gewend zijn, bestaat ook uit handelingen die ooit door de Hermannen van vroeger als strapatsen werden aangeduid.

refo schreef:de Hermannen van vroeger als strapatsen werden aangeduid.

Toen spraken ze zelfs in tongen, ook geen succes gebleken volgens "Herman" Paulus.