Van de week las ik een zin, die ik vaker heb gehoord.
Een preek moet beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.

Waar is deze voorwaarde/eis op gebaseerd?
Ik zal gelijk wel weer aangeven de hele raad van God moet verkondigd worden, het hele woord van God.
Maar niet in één preek toch?

In de Bijbel kunnen wij in het nieuwe Testament voorbeelden van preken vinden maar die beginnen niet in de eeuwigheid..
Vele preken van Oudvaders, vooral Puriteinen beginnen ook niet in de eeuwigheid...

Graag inhoudelijke reacties en niet zo lang wij leven hebben wij niet anders geweten en dat er altijd geschopt wordt tegen de gezonde leer.
Ik stel een oprechte vraag, om onderbouwing of waar het feit/idee vandaan komt.

Misschien kun je eerst een definitie geven van het begrip eeuwigheid.

Ik zag die zin ook en bij mij bleef hij ook hangen. Ik vroeg me af: Moet elke preek altijd gaan over de verzoening? Ik hoorde onlangs een preek over 2 Kronieken 5, de inwijding van de tempel, waarin het ging over de lofzang Waarom zingen wij? Wat zingen wij? Wat als we niet of nauwelijks kunnen zingen (vanwege corona of omdat we niet muzikaal zijn)? Heel onderwijzend, maar het ging niet over: Bekeert u, of: Hoe wordt een mens bekeerd.

John Galt schreef:Ik zag die zin ook en bij mij bleef hij ook hangen. Ik vroeg me af: Moet elke preek altijd gaan over de verzoening? Ik hoorde onlangs een preek over 2 Kronieken 5, de inwijding van de tempel, waarin het ging over de lofzang Waarom zingen wij? Wat zingen wij? Wat als we niet of nauwelijks kunnen zingen (vanwege corona of omdat we niet muzikaal zijn)? Heel onderwijzend, maar het ging niet over: Bekeert u, of: Hoe wordt een mens bekeerd.

Zingen wij in ons hart door Gods geest net zo als de Levieten ?
Zoiets kan mijns inziens wel.

Je kan het zo eens benoemen, natuurlijk. Maar het wordt erg gekunstield als je dan de hele bekeringsweg gaat beschrijven. Dan wordt elke preek voor 95% hetzelfde.

Johann Gottfried Walther schreef:Van de week las ik een zin, die ik vaker heb gehoord.
Een preek moet beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.

Waar is deze voorwaarde/eis op gebaseerd?
Ik zal gelijk wel weer aangeven de hele raad van God moet verkondigd worden, het hele woord van God.
Maar niet in één preek toch?

In de Bijbel kunnen wij in het nieuwe Testament voorbeelden van preken vinden maar die beginnen niet in de eeuwigheid..
Vele preken van Oudvaders, vooral Puriteinen beginnen ook niet in de eeuwigheid...

Graag inhoudelijke reacties en niet zo lang wij leven hebben wij niet anders geweten en dat er altijd geschopt wordt tegen de gezonde leer.
Ik stel een oprechte vraag, om onderbouwing of waar het feit/idee vandaan komt.

Ik denk dat het meer bedoeld is als: wat is de grondgedachte van de preek? Niet dat in elke preek de eerste en de laatste zinnen moeten gaan over de eeuwigheid.
Wél vind ik het een gezonde gedachte dat in een preek het welbehagen van God als grond voor de verkiezing van eeuwigheid het principe moet zijn. En ik vind het ook goed als het eeuwigheidsperspectief erin ligt. Het gaat niet om het hier en nu, maar om Gods Koninkrijk.

Johann Gottfried Walther schreef:Van de week las ik een zin, die ik vaker heb gehoord.
Een preek moet beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.

Waar is deze voorwaarde/eis op gebaseerd?
Ik zal gelijk wel weer aangeven de hele raad van God moet verkondigd worden, het hele woord van God.
Maar niet in één preek toch?

In de Bijbel kunnen wij in het nieuwe Testament voorbeelden van preken vinden maar die beginnen niet in de eeuwigheid..
Vele preken van Oudvaders, vooral Puriteinen beginnen ook niet in de eeuwigheid...

Graag inhoudelijke reacties en niet zo lang wij leven hebben wij niet anders geweten en dat er altijd geschopt wordt tegen de gezonde leer.
Ik stel een oprechte vraag, om onderbouwing of waar het feit/idee vandaan komt.

Waar moeten we beginnen? Daar waar God begint. In de stilte der nooitbegonnen eeuwigheid, in de Raad des Vredes.
Was er die niet, waren er geen preken nodig.
En ja waar eindigt het mee? Uit die Raad des Vredes zijn gedachten opgekomen, ik spreek nu menselijk, gedachten des vredes, om een gevallen mens, die God, uit vrije verkiezing wilde zaligen, zodat ze in het verderf niet nederdalen zouden.
Hoe kon dit? Het mysterie van de Raad des Vredes kunnen we niet indringen, en toch... ik lees er iets over in het boek Job. Ik kan dat niet ik kort bestek zeggen. Wellicht is daarvoor een preek van ds. P. Blok dienstig. Of kan die dienstig zijn, want er zijn altijd mensen die zich daar aan stoten.
Waartoe de prediking, omdat er in de stilte der eeuwigheid een besluit is genomen om mensen in de tijd te zaligen en hen te verlossen van de eeuwige dood, en op te nemen in de eeuwige heerlijkheid.

Wat er geen Raad des Vredes, dan was er geen prediking, en waren alle mensen gezonken in een eeuwige rampzaligheid.

De bijbel spreekt eenvoudig: Uit Hem, door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Dat is beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.
Aan het begin staat God. Hij besluit tot eer en verheerlijking van zichzelf te scheppen. Hij gaat daarmee door in een weg van herschepping en eindigt met het laatste oordeel en de verheerlijking van Zijn uitverkoren Kerk. Aan het eind staat dezelfde God. Zonder Hem zou er niets zijn dat geschapen is.
Alles begint daarom met Hem en eindigt met Hem.

Vervolgde schreef:De bijbel spreekt eenvoudig: Uit Hem, door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Dat is beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.
Aan het begin staat God. Hij besluit tot eer en verheerlijking van zichzelf te scheppen. Hij gaat daarmee door in een weg van herschepping en eindigt met het laatste oordeel en de verheerlijking van Zijn uitverkoren Kerk. Aan het eind staat dezelfde God. Zonder Hem zou er niets zijn dat geschapen is.
Alles begint daarom met Hem en eindigt met Hem.

Dat is inderdaad een korte maar krachtige opmerking, en daar hoeven we ook niets meer aan toe te voegen.

-DIA- schreef:

Vervolgde schreef:De bijbel spreekt eenvoudig: Uit Hem, door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Dat is beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.
Aan het begin staat God. Hij besluit tot eer en verheerlijking van zichzelf te scheppen. Hij gaat daarmee door in een weg van herschepping en eindigt met het laatste oordeel en de verheerlijking van Zijn uitverkoren Kerk. Aan het eind staat dezelfde God. Zonder Hem zou er niets zijn dat geschapen is.
Alles begint daarom met Hem en eindigt met Hem.

Dat is inderdaad een korte maar krachtige opmerking, en daar hoeven we ook niets meer aan toe te voegen.

Als we maar niet proberen in te dringen in de verborgen dingen. De geopenbaarde zijn voor ons en onze kinderen van belang.

eilander schreef:

-DIA- schreef:

Vervolgde schreef:De bijbel spreekt eenvoudig: Uit Hem, door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Dat is beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.
Aan het begin staat God. Hij besluit tot eer en verheerlijking van zichzelf te scheppen. Hij gaat daarmee door in een weg van herschepping en eindigt met het laatste oordeel en de verheerlijking van Zijn uitverkoren Kerk. Aan het eind staat dezelfde God. Zonder Hem zou er niets zijn dat geschapen is.
Alles begint daarom met Hem en eindigt met Hem.

Dat is inderdaad een korte maar krachtige opmerking, en daar hoeven we ook niets meer aan toe te voegen.

Als we maar niet proberen in te dringen in de verborgen dingen. De geopenbaarde zijn voor ons en onze kinderen van belang.

Als u goed leest zeg ik dat ook... Ik verwees alleen even tussendoor naar Elihu, hoe het hem als het ware even werd gegeven in te blikken, of zoals ds het noemde, in te dringen, en met bewogenheid, en verwondering, in die Raad. Zie verder de preek van ds. Blok die ik volgens mij ergens ooit heb gepost.

-DIA- schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Van de week las ik een zin, die ik vaker heb gehoord.
Een preek moet beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.

Waar is deze voorwaarde/eis op gebaseerd?
Ik zal gelijk wel weer aangeven de hele raad van God moet verkondigd worden, het hele woord van God.
Maar niet in één preek toch?

In de Bijbel kunnen wij in het nieuwe Testament voorbeelden van preken vinden maar die beginnen niet in de eeuwigheid..
Vele preken van Oudvaders, vooral Puriteinen beginnen ook niet in de eeuwigheid...

Graag inhoudelijke reacties en niet zo lang wij leven hebben wij niet anders geweten en dat er altijd geschopt wordt tegen de gezonde leer.
Ik stel een oprechte vraag, om onderbouwing of waar het feit/idee vandaan komt.

Waar moeten we beginnen? Daar waar God begint. In de stilte der nooitbegonnen eeuwigheid, in de Raad des Vredes.
Was er die niet, waren er geen preken nodig.
En ja waar eindigt het mee? Uit die Raad des Vredes zijn gedachten opgekomen, ik spreek nu menselijk, gedachten des vredes, om een gevallen mens, die God, uit vrije verkiezing wilde zaligen, zodat ze in het verderf niet nederdalen zouden.
Hoe kon dit? Het mysterie van de Raad des Vredes kunnen we niet indringen, en toch... ik lees er iets over in het boek Job. Ik kan dat niet ik kort bestek zeggen. Wellicht is daarvoor een preek van ds. P. Blok dienstig. Of kan die dienstig zijn, want er zijn altijd mensen die zich daar aan stoten.
Waartoe de prediking, omdat er in de stilte der eeuwigheid een besluit is genomen om mensen in de tijd te zaligen en hen te verlossen van de eeuwige dood, en op te nemen in de eeuwige heerlijkheid.

Wat er geen Raad des Vredes, dan was er geen prediking, en waren alle mensen gezonken in een eeuwige rampzaligheid.

Nu misschien antwoord geven op de gestelde vraag? En een onderbouwing?

Johann Gottfried Walther schreef:

-DIA- schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Van de week las ik een zin, die ik vaker heb gehoord.
Een preek moet beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.

Waar is deze voorwaarde/eis op gebaseerd?
Ik zal gelijk wel weer aangeven de hele raad van God moet verkondigd worden, het hele woord van God.
Maar niet in één preek toch?

In de Bijbel kunnen wij in het nieuwe Testament voorbeelden van preken vinden maar die beginnen niet in de eeuwigheid..
Vele preken van Oudvaders, vooral Puriteinen beginnen ook niet in de eeuwigheid...

Graag inhoudelijke reacties en niet zo lang wij leven hebben wij niet anders geweten en dat er altijd geschopt wordt tegen de gezonde leer.
Ik stel een oprechte vraag, om onderbouwing of waar het feit/idee vandaan komt.

Waar moeten we beginnen? Daar waar God begint. In de stilte der nooitbegonnen eeuwigheid, in de Raad des Vredes.
Was er die niet, waren er geen preken nodig.
En ja waar eindigt het mee? Uit die Raad des Vredes zijn gedachten opgekomen, ik spreek nu menselijk, gedachten des vredes, om een gevallen mens, die God, uit vrije verkiezing wilde zaligen, zodat ze in het verderf niet nederdalen zouden.
Hoe kon dit? Het mysterie van de Raad des Vredes kunnen we niet indringen, en toch... ik lees er iets over in het boek Job. Ik kan dat niet ik kort bestek zeggen. Wellicht is daarvoor een preek van ds. P. Blok dienstig. Of kan die dienstig zijn, want er zijn altijd mensen die zich daar aan stoten.
Waartoe de prediking, omdat er in de stilte der eeuwigheid een besluit is genomen om mensen in de tijd te zaligen en hen te verlossen van de eeuwige dood, en op te nemen in de eeuwige heerlijkheid.

Wat er geen Raad des Vredes, dan was er geen prediking, en waren alle mensen gezonken in een eeuwige rampzaligheid.

Nu misschien antwoord geven op de gestelde vraag? En een onderbouwing?

Ik weet, uit ervaring, dat u deze vraag als een strikvraag stelt, en wellicht bent u dat van uzelf niet bewust. Maar ik heb ervaring met uw gedachtengang per pb, en zo weet ik wel een beetje wat uw reden is tot doorvragen. Normaal zou ik proberen gewoon te reageren, maar, de ondervinding leert dat dit bij u niet werkt. Kijk uw persoonlijke berichtjes er maar eens wat op na. Als u werkelijk meer wenst te weten, en ik de plank toch missla, dat menselijk, dan biedt ik u bij voorbaat mijn excuses aan.

Prediken is de openbare uiteenzetting van de Schrift door de door God gezonden man, waarin God Zelf aanwezig is in oordeel en in genade." Met andere woorden, God is aanwezig, door Zijn Geest, in de prediking van Zijn Woord. Zulke prediking begint in een Bijbeltekst, blijft daarin en toont de door God bedoelde betekenis.

Zo'n prediking vereist het verkondigen van de volledige raad van God in de Schrift. Het hele geschreven Woord moet worden uitgelegd. Geen waarheid mag niet worden onderwezen, geen zonde onbelicht, geen genade mag verzwegen of achtergehouden worden, geen belofte mag verzwegen worden.

J. Calvijn, S. Lawson

-DIA- schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:

-DIA- schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Van de week las ik een zin, die ik vaker heb gehoord.
Een preek moet beginnen in de eeuwigheid en eindigen in de eeuwigheid.

Waar is deze voorwaarde/eis op gebaseerd?
Ik zal gelijk wel weer aangeven de hele raad van God moet verkondigd worden, het hele woord van God.
Maar niet in één preek toch?

In de Bijbel kunnen wij in het nieuwe Testament voorbeelden van preken vinden maar die beginnen niet in de eeuwigheid..
Vele preken van Oudvaders, vooral Puriteinen beginnen ook niet in de eeuwigheid...

Graag inhoudelijke reacties en niet zo lang wij leven hebben wij niet anders geweten en dat er altijd geschopt wordt tegen de gezonde leer.
Ik stel een oprechte vraag, om onderbouwing of waar het feit/idee vandaan komt.

Waar moeten we beginnen? Daar waar God begint. In de stilte der nooitbegonnen eeuwigheid, in de Raad des Vredes.
Was er die niet, waren er geen preken nodig.
En ja waar eindigt het mee? Uit die Raad des Vredes zijn gedachten opgekomen, ik spreek nu menselijk, gedachten des vredes, om een gevallen mens, die God, uit vrije verkiezing wilde zaligen, zodat ze in het verderf niet nederdalen zouden.
Hoe kon dit? Het mysterie van de Raad des Vredes kunnen we niet indringen, en toch... ik lees er iets over in het boek Job. Ik kan dat niet ik kort bestek zeggen. Wellicht is daarvoor een preek van ds. P. Blok dienstig. Of kan die dienstig zijn, want er zijn altijd mensen die zich daar aan stoten.
Waartoe de prediking, omdat er in de stilte der eeuwigheid een besluit is genomen om mensen in de tijd te zaligen en hen te verlossen van de eeuwige dood, en op te nemen in de eeuwige heerlijkheid.

Wat er geen Raad des Vredes, dan was er geen prediking, en waren alle mensen gezonken in een eeuwige rampzaligheid.

Nu misschien antwoord geven op de gestelde vraag? En een onderbouwing?

Ik weet, uit ervaring, dat u deze vraag als een strikvraag stelt, en wellicht bent u dat van uzelf niet bewust. Maar ik heb ervaring met uw gedachtengang per pb, en zo weet ik wel een beetje wat uw reden is tot doorvragen. Normaal zou ik proberen gewoon te reageren, maar, de ondervinding leert dat dit bij u niet werkt. Kijk uw persoonlijke berichtjes er maar eens wat op na. Als u werkelijk meer wenst te weten, en ik de plank toch missla, dat menselijk, dan biedt ik u bij voorbaat mijn excuses aan.

Wantrouwen is zo'n vervelend iets op dit forum