Is ons hart nog steeds bedrieglijk slecht nadat we wedergeboren zijn? Ik hoorde dat iemand zeggen en ik dacht: is dat Bijbels om dat zo te zeggen?

Zou denken van wel.

In de wedergeboorte krijgen we een wil die zich gaat vormen naar Gods wil. Dl 3.16.

Ons vlees tot de laatste snik. Al wat niet uit God komt is zonde. Moeilijk vind ik hoor. Wat blijft er nog over van ons? Helemaal niks, gewoon helemaal niks. Dat is wat! Dat is wel moeilijk voor ons vleselijk hart. En nadat we Christus kennen? Dan blijft ons vlees nog net zo slecht. Gelukkig geeft de Heere een nieuwe wil, wat voor Hem, in liefde, wil leven. Aangezien ons vlees nog steeds onderdeel is van ons persoon hier op aarde levert dat een strijd op.

Maar je hebt het over het hart. Ik denk dat we moeten zeggen dat de zonde nog net zo in ons hart liggen, maar ze kunnen de boventoon niet meer voeren. Dus niet minder zondig, maar er staat wel Iemand Anders op de eerste plek.

De Heere is wel zo goed dat Hij nog zo voor ons wil zorgen. Onbegrijpelijk.

Catechismus zondag 44: vraag/antw. 114: “Maar kunnen degenen, die tot God bekeerd zijn, deze geboden volkomenlijk houden? Neen zij; maar ook de allerheiligsten, zolang als zij in dit leven zijn, hebben maar een klein beginsel dezer gehoorzaamheid; doch alzo, dat zij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de geboden Gods beginnen te leven.”

Vraag 43
Wat verkrijgen wij meer voor nuttigheid uit de offerande en den dood van Christus aan het kruis?

Antwoord 43
Dat door Zijn kracht onze oude mens met Hem gekruisigd, gedood en begraven wordt , opdat de boze lusten des vleses in ons niet meer regeren, maar dat wij onszelf Hem tot een offerande der dankbaarheid opofferen.

DDD schreef:Vraag 43
Wat verkrijgen wij meer voor nuttigheid uit de offerande en den dood van Christus aan het kruis?

Antwoord 43
Dat door Zijn kracht onze oude mens met Hem gekruisigd, gedood en begraven wordt , opdat de boze lusten des vleses in ons niet meer regeren, maar dat wij onszelf Hem tot een offerande der dankbaarheid opofferen.

Maar.... kunt gij dit alles volkomen houden? Wat mens is er die niet struikelt in woorden.... en daden....
In de wedergeboorte wordt er een nieuw leven geplant in de ziel. Dat nieuwe leven zondigt niet, maar is continue in gevecht met wat we vroeger noemden 'de oude mens', want dat is vlees en bloed, en dat onderwerpt zich der wet Gods niet.

-DIA- schreef:

DDD schreef:Vraag 43
Wat verkrijgen wij meer voor nuttigheid uit de offerande en den dood van Christus aan het kruis?

Antwoord 43
Dat door Zijn kracht onze oude mens met Hem gekruisigd, gedood en begraven wordt , opdat de boze lusten des vleses in ons niet meer regeren, maar dat wij onszelf Hem tot een offerande der dankbaarheid opofferen.

Maar.... kunt gij dit alles volkomen houden? Wat mens is er die niet struikelt in woorden.... en daden....
In de wedergeboorte wordt er een nieuw leven geplant in de ziel. Dat nieuwe leven zondigt niet, maar is continue in gevecht met wat we vroeger noemden 'de oude mens', want dat is vlees en bloed, en dat onderwerpt zich der wet Gods niet.

Dat klopt, het is er beiden, Romeinen 12

1 Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. 2 En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

Maar ook...Romeinen 7

17 Ik dan doe datzelve nu niet meer, maar de zonde, die in mij woont. 18 Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet. 24 Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?

Toch mag dit ons niet afhouden van het strijden tegen de zonden, de wereld en ons eigen vlees.

Romeinen 6

4 Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden. 5 Want indien wij met Hem één plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding; 6 Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen.

Dit is de opdracht, hier moeten we naar staan, hoewel wij dat uit onszelf niet kunnen is het een opdracht om een leven te leiden, zoals Hij het wil, daar wordt in de brieven steeds opnieuw over geschreven.

We hoeven het niet alleen te doen, Hebreeën 2

18 Want in hetgeen Hij Zelf, verzocht zijnde, geleden heeft, kan Hij dengenen, die verzocht worden, te hulp komen.


Romeinen 8

26 En desgelijks komt ook de Geest onze zwakheden mede te hulp; want wij weten niet, wat wij bidden zullen, gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen.


Ik weet dat hier al een hele discussie over is geweest, dat ik het overwinningsleven zou aanhangen, maar ik spreek de Bijbel na, het nieuwe leven wat we behoren te leiden, kunnen we niet zelf, we kunnen ook geen vruchten voortbrengen, we kunnen ze alleen dragen, omdat Hij ze verdiend heeft.

Precies, het inleven dat wij bedriegelijk slecht zijn, werkt geen lijdelijkheid, maar geeft dat we Gods hulp (die Hij ons wil geven o.a. door de inwoning van de Heilige Geest) continue nodig hebben. En zeker, wij zijn zo zwak dat wij het zo vaak weer zelf proberen en vergeten dat we Gods hulp zo nodig hebben. Daarom moeten we steeds weer bij God terecht komen. En we kunnen ook bij Hem terecht, ook onze tekortkomingen mogen we voor Hem neerleggen.

Maar wat een zegen dat je als kind van God altijd kunt terugvallen op Gods trouw. Hij is trouw, al zijn wij het telkens niet. Dat is echt genade. Daarom verwachten wij het ook van God en niet van onszelf. Als het aan ons lag kwam het nooit goed.

Ik dacht dat in het Nieuwe Verbond ons een nieuw hart werd beloofd. In zekere zin is het antwoord dan toch "nee". Ons hart is na de wedergeboorte niet hetzelfde hart. Het is een nieuw hart. Als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping.

Dus mijn vraag is ook wel een beetje: wanneer een persoon de nieuwe geboorte ervaart - een volgeling van Christus wordt - wat gebeurt er met dat zichzelf verheffende, God-tegengestelde hart?

Ik vind dit een heel mooi stuk tekst en ik denk dat jullie het naast (de catechismus) wel kennen:

Westminster Confessie
Artikel 13 - De heiliging

1. Zij die krachtdadig geroepen en wedergeboren zijn, en een nieuw hart en een nieuwe geest in zich geschapen kregen, worden verder waarachtig en persoonlijk geheiligd om de verdienste van de dood en opstanding van Christus, door Zijn Woord en Geest die in hen woont. De heerschappij van het gehele lichaam der zonde wordt vernietigd, en de verscheidene lusten daarvan worden meer en meer verzwakt en gedood, en zijzelf worden almeer levend gemaakt en in alle heilzame genadegaven versterkt om ware heiligheid in praktijk te brengen, zonder welke niemand de Heere zien zal

2. Deze heiliging breidt zich uit over de hele mens. En toch is ze in dit leven onvolmaakt. Er blijven nog bepaalde resten van verdorvenheid in elk deel van zijn leven. Daaruit komt een voortdurende en onverzoenlijke strijd voort: het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest
en dat van de Geest tegen het vlees.

3. Hoewel in deze strijd de overblijvende verdorvenheid voor een tijd sterk de overhand kan hebben, toch overwint het wedergeboren deel, dankzij de voortdurende voorziening van kracht door de heiligende Geest van Christus. En zo nemen de heiligen toe in genade, en volmaken zij hun heiligheid in de vreze Gods.

Dit vind ik erg duidelijk. Het geeft mij een duidelijkheid die ik in de catechismus niet vond.

Welke is de vijfde bede?
Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onzenschuldenaren. Dat is: Wil ons, armen zondaren, al onze misdaden, en ook de boosheid, die ons altijd aanhangt, om des bloeds van Christus' wil niet toerekenen , gelijk wij ook dit getuigenis uwer genade in ons bevinden, dat ons ganse voornemen is, onzen naaste van harte te vergeven.

Susanna schreef:Ik dacht dat in het Nieuwe Verbond ons een nieuw hart werd beloofd. In zekere zin is het antwoord dan toch "nee". Ons hart is na de wedergeboorte niet hetzelfde hart. Het is een nieuw hart. Als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping.

Dus mijn vraag is ook wel een beetje: wanneer een persoon de nieuwe geboorte ervaart - een volgeling van Christus wordt - wat gebeurt er met dat zichzelf verheffende, God-tegengestelde hart?

Ik zou in het kort zeggen:
De dode geest wordt in de levendmaking door en in Jezus Christus en door de Heilige Geest met God verbonden en dan krijg je een nieuw hart.
Over het vlees zegt Paulus: ik weet dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont;

Susanna schreef:Ik vind dit een heel mooi stuk tekst en ik denk dat jullie het naast (de catechismus) wel kennen:

Westminster Confessie
Artikel 13 - De heiliging

1. Zij die krachtdadig geroepen en wedergeboren zijn, en een nieuw hart en een nieuwe geest in zich geschapen kregen, worden verder waarachtig en persoonlijk geheiligd om de verdienste van de dood en opstanding van Christus, door Zijn Woord en Geest die in hen woont. De heerschappij van het gehele lichaam der zonde wordt vernietigd, en de verscheidene lusten daarvan worden meer en meer verzwakt en gedood, en zijzelf worden almeer levend gemaakt en in alle heilzame genadegaven versterkt om ware heiligheid in praktijk te brengen, zonder welke niemand de Heere zien zal

2. Deze heiliging breidt zich uit over de hele mens. En toch is ze in dit leven onvolmaakt. Er blijven nog bepaalde resten van verdorvenheid in elk deel van zijn leven. Daaruit komt een voortdurende en onverzoenlijke strijd voort: het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest
en dat van de Geest tegen het vlees.

3. Hoewel in deze strijd de overblijvende verdorvenheid voor een tijd sterk de overhand kan hebben, toch overwint het wedergeboren deel, dankzij de voortdurende voorziening van kracht door de heiligende Geest van Christus. En zo nemen de heiligen toe in genade, en volmaken zij hun heiligheid in de vreze Gods.

Dit vind ik erg duidelijk. Het geeft mij een duidelijkheid die ik in de catechismus niet vond.

Dat is inderdaad erg duidelijk en erg mooi verwoord. Dank voor het delen

Johannes S schreef:

Susanna schreef:Ik dacht dat in het Nieuwe Verbond ons een nieuw hart werd beloofd. In zekere zin is het antwoord dan toch "nee". Ons hart is na de wedergeboorte niet hetzelfde hart. Het is een nieuw hart. Als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping.

Dus mijn vraag is ook wel een beetje: wanneer een persoon de nieuwe geboorte ervaart - een volgeling van Christus wordt - wat gebeurt er met dat zichzelf verheffende, God-tegengestelde hart?

Ik zou in het kort zeggen:
De dode geest wordt in de levendmaking door en in Jezus Christus en door de Heilige Geest met God verbonden en dan krijg je een nieuw hart.
Over het vlees zegt Paulus: ik weet dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont;

Dat is inderdaad wat kort gezegd. Laten we het een beetje proberen verder te zeggen want hierover lijkt ook veel onkunde te zijn. Ja, dit (die nieuwe schepping) achten sommigen zelfs geheel niet nodig.
In de wedergeboorte ontstaat een geheel nieuwe schepping, een planting Gods. Een nieuw hart wordt geschapen. Het is geen verbetering maar een nieuwe schepping. Dat is dat nieuwe deel dat God plant in de wedergeboorte, en dat niet zondigen kan.
Deze nieuwe schepping kan men alleen kennen als ze er is: Dan ontstaat een inwendige strijd, of oorlog, tussen de oude en de nieuwe mens.
Tussen die nieuwe schepping Gods en de geheel verdorven gevallen oude mens. We moeten dit wel terdege onderscheiden, want een verbeterde mens beërft nooit het Koninkrijk Gods en haat ook nooit volkomen de zonde. Dat kan alleen die nieuwe schepping, dat nieuwe hart, die nieuwe geest in het binnenste van de mens waarin die geplant of geschapen is.
Deze nieuwe schepping wil wat God wil en haat wat God haat. Die haat ook de zonde in zichzelf, door de verdorven oude mens.