Simon0612 schreef:
Helaas, velen in onze dagen spreken nog wel van de noodzakelijkheid der bekering (die anderen vanwege hun ingebeelde verlichting zelfs niet meer nodig achten), maar kennen de standen in het geloofsleven niet. Bekeerd is bij hen bekeerd; en de bekeerde moet maar geloven alles te bezitten. Tot de strijd van Gods volk daalt men niet af en talloos velen verlaten zich op hun bevindingen in plaats van op Christus. Te vrezen is, dat velen zich bedriegen. Zullen toch onze tranen, vernederingen, veranderingen, gebeden het bewijs moeten leveren van onzen overgang in Christus?
Er zijn twee dingen, waarop wij acht moeten geven. Dat zijn deze beide dingen. Ten eerste zijn er onderscheiden standen in het genadeleven van Gods volk; zij zijn niet allen even ver gekomen. Ten tweede letten wij daarop, dat elke stand zijn eigen eigenschappen heeft, die zijn kenmerken moet vertonen. Als een kind geboren wordt, schreit het; als een mens uit God geboren wordt, weent hij.
Wat is er een doorvloeien in een vleselijke en eigenwillige godsdienst. Over standen in het genadeleven heeft men het schier niet meer. Dat zijn dan verouderde begrippen. Men is op één dag verloren en behouden. Men neemt Jezus aan, men is gerust voor de eeuwigheid. Men heeft het zelf maar opgeraapt, men maakt zichzelf maar wijs, dat men gelukkig is
Wel Simon, als je Kersten en anderen citeert, wil je dat er dan bij zetten?
Nu dacht ik dat het je eigen mening was.
Bij dezen erkent deze forummer dat hij het blijkbaar verkeerd had. Ik was oprecht van mening dat de standen leer zijn oorsprong had bij ds Moerkerken.
Ik heb mij verdiept in wat de officiële leer van de GerGem is. Ik kwam er niet uit. Kreeg er letterlijk hoofdpijn van. Leerstellingen genoeg en ook weer aanvullende leerstellingen, maar wat is nu de enige echte officiële leer van de GerGem? Die lijkt er niet te zijn.
Terug naar de standen leer:
Blijft de vraag staan of dit Bijbels is. Ik ben bang dat we het daar niet over eens gaan worden, aangezien men ook binnen de GerGem daarover niet eens is.
Dat er groei in het geloof is, daar zijn we het allemaal wel over eens denk ik.
Maar wat hebben we aan al die onbegrijpelijke dogma's? We doen net alsof het zonder dat niet zal gaan. Wel een probleem voor onze broeders en zusters in Verweggistan, die de GerGem dogma's niet hebben. Zij zullen dan nooit een waar geloof bezitten. Best problematisch... Verkapte hoogmoed, dat is het. Bedoeld om onze kerkmuren overeind te houden en ons te verdedigen tegen andere kerkverbanden. En daarmee zijn we weer geheel on-topic, terug bij het boekje van ds Hoogerland.
Het doet mij echt verdriet, die verdeeldheid. Het is ook niet zoals de opdracht van God luid, om 1 te zijn. En daarin moet ik wel toestemmen met de Hoogerland, dat het schuld moet worden, ook persoonlijk.
Hoe treffend verwoord het volgende gedicht dat:
De kerk
Ik wou dat de kerk weer de kandelaar was
die 't licht van Gods heiligheid droeg.
Ik wou dat de kerk van haar zonden genas
en God om vergiffenis vroeg.
Ik wou dat de kerk weer het vuurbaken was
dat ieder de weg wees naar huis.
Ik wou dat de kerk van haar zonden genas
en 't licht wierp op Golgotha's kruis.
Ik wou dat de kerk weer de vissersvloot was
die mensen zou vangen voor God.
Ik wou dat de kerk van haar zonden genas
en deed naar Gods grote gebod.
Ik wou dat de kerk weer de Koningsstad was
heel hoog op de bergen gebouwd.
Ik wou dat de kerk van haar zonden genas
en 't Woord bracht door God haar betrouwd.
Ik wou dat de kerk 't licht der wereld nog was
zo helder, vrolijk en blij.
Ik wou dat de kerk van haar zonden genas.
de kerk? ... Maar de kerk, dat zijn WIJ!
E.IJskes-Kooger
