Hierin komt de volgende voor mij opvallende uitspraak voor:
Ik vraag me af of meer mensen zich herkennen in deze manier van kerkgang?Ik ga naar de kerk in de hoop God te ontmoeten.
Ik vraag me af of meer mensen zich herkennen in deze manier van kerkgang?Ik ga naar de kerk in de hoop God te ontmoeten.
Koopmans leert je preken. We houden geen bijbelstudie. Wij belichten niet deskundig de achtergrond van een tekst. We weiden niet al te zeer uit over wat het Woord al of niet teweegbrengt in onze ziel of wat de Bijbel allemaal bij ons oproept aan vragen en bezwaren.
Dat is er allemaal wel, maar daar kunnen we niet van leven. Wij verkondigen het Woord dat God gesproken heeft. Heel de verkondiging roept oordeel en vrijspraak uit over de goddeloze mensen en over deze wereld. De verkondiging roept uit: God staat in Zijn recht. Zijn doen is enkel majesteit. Wie Hem gelooft, leeft! Alles is te danken aan Christus' werk voor ons, aan ons en in ons. In die volgorde.
We plaatsen ons niet alleen in de kerk voor het aangezicht van de Almachtige. Elke keer als we bidden (dus ook thuis) zoeken we het aangezicht van God.Vervolgde schreef:Opdat de mens goed weet waar hij is, wordt hij bij aanvang onder de tucht en de belofte van de wet geplaatst. Als er naar de kerk wordt gegaan, dan plaatsen we ons dus voor het aangezicht van de Almachtige.
Helemaal mee eens. Maar ook voor de gelovige is en blijft het genade te ervaren dat God tot hem spreekt door Zijn Woord en door Zijn Geest.Vervolgde schreef:Onder de wet geplaatst, is er het grote wonder van de liefde Gods dat Hij tot ons spreekt in de Zoon.
Het huis van God is de tempel in het OT. Na de uitstorting van de Heilige Geest is gelovige een levende steen in het bouwwerk van God, een tempel van de Heilige Geest. (1 Petrus 2 vers 5)Vervolgde schreef:De kerkgang is een opgaan naar het huis van God
Als wij de zegen niet willen ontvangen, en niet willen luisteren, zal dat zeker niets uitwerken. Het zal eerder tegen ons getuigen. Ik vind dat beslist geen bemoediging.Delftenaar schreef:En als zelfs dat niets doet is er, tenslotte, nog de votum en groet voor de dienst en de zegen na de dienst. Waarin God Zijn trouw belooft en Zijn zegen wil meegeven. Zelfs als wij, als wederhorig kroost, niet willen luisteren. Alleen dat is al een bemoediging.
Dat is ook wat mij geleerd is. Door mijn vader, op catechisatie. Daar zijn o.m. de kledingregels op gefundeerd.Vervolgde schreef: De kerkgang is een opgaan naar het huis van God, waar God zelf spreekt. God is daar! Het is Zijn instelling. Opdat de mens goed weet waar hij is, wordt hij bij aanvang onder de tucht en de belofte van de wet geplaatst. Als er naar de kerk wordt gegaan, dan plaatsen we ons dus voor het aangezicht van de Almachtige. Het is God zelf die met ons spreekt en wil spreken. Daar ontmoet de mens God.
Tussen die levende stenen zitten ook dode en mislukte dan?Isala schreef:Het gebouw waar we samenkomen is niet de tempel of huis van God. We leven na pinksteren, het is goed om dit Bijbelse gegeven mbt levende stenen, te hanteren. Anders plaatsen we onszelf onder de oude bedeling. Wij zijn geen Joden die opdracht hebben gekregen om naar de tempel te gaan.
Ik ben bang dat deze discussie in 2020 niet alom meer gevoerd kan worden. Gezien het feit dat veel kerken (in de zomer) alleen nog een ochtenddienst hebben, omdat de middagdienst slechts nog bezocht werd door een paar ouderen.Vervolgde schreef:Kerkgang is een handeling van levensbelang. Hoe vaak hebben we die handeling geplaatst voor het oordeel van ons geweten?
Hoe vaak hebben we God ontmoet?
Hoe vaak hebben we de waarheid verworpen?
Of denken we dat zoiets als een neutrale kerkgang mogelijk is?
We zijn niet meer onder de Wet, is een (forum)stelling van nu. Niet op dit forum!Vervolgde schreef:...wordt hij bij aanvang onder de tucht en de belofte van de wet geplaatst.
Ik reageer inhoudelijk op je post. En ik denk dat het zeker te maken heeft met hoe wij opgaan.Vervolgde schreef:@ Isala Hoewel je zaken aan de orde stelt die het doorspreken beslist wel waard zijn, wil ik in dit topic het onderwerp toch graag beperkt houden tot de instelling waarmee wij opgaan naar de kerk.
Een gelovige is niet meer onder de wet, dat is niet wat ik zeg, of wat een stelling van tegenwoordig is.Mara schreef:We zijn niet meer onder de Wet, is een (forum)stelling van nu. Niet op dit forum!
Nee, in het geestelijke bouwwerk zitten alleen levende stenen. En Christus is de Hoeksteen waar het (levendgemaakte) gebouw op rust.Mara schreef:Tussen die levende stenen zitten ook dode en mislukte dan?
Maar om specifiek hier op in te gaan: Het is goed om onder het Woord te zijn, want het Woord is levend en krachtig. De Heere wil er zo kennenlijk door spreken, en Hij zal zeker spreken tot het hart dat naar Hem uitgaat. Het is noodzakelijk om je voor te bereiden op de dienst, voor de predikant te bidden, voor een ontvankelijk hart, voor de krachtige werking van de Heilige Geest. En voor een goede ontmoeting met de gemeente. De ontmoeting met God kan er dan al zijn, voordat we in de kerk zitten.Vervolgde schreef:In een ander topic werd aandacht gegeven aan deze column https://visie.eo.nl/artikel/2020/05/goo ... -kerken-nu
Hierin komt de volgende voor mij opvallende uitspraak voor:Ik vraag me af of meer mensen zich herkennen in deze manier van kerkgang?Ik ga naar de kerk in de hoop God te ontmoeten.
O jij bedoelde het zo. Dan begreep ik je verkeerd.Isala schreef:Nee, in het geestelijke bouwwerk zitten alleen levende stenen. En Christus is de Hoeksteen waar het (levendgemaakte) gebouw op rust.Mara schreef:Tussen die levende stenen zitten ook dode en mislukte dan?