Johannes S schreef:

Herman schreef:

Johannes S schreef:

Arja schreef:
De grote Joodse geleerde Rasjie

In Gods Koninkrijk bestaan geen groten. Alleen 'zondaren, waarvan ik de voornaamste ben'.

Het gaat hier niet om Gods Koninkrijk maar over een toonaangevend geleerde in de rabbijnse traditie.

Wat jij toonaangevend vindt hoeft een ander niet te vinden.

Jij hoeft dat ook niet te vinden. Als je ook maar iets van het Jodendom wilt begrijpen kun je niet om Rashi heen. Misschien heb je geen belangstelling in de achtergrond van de Bijbel?

Susan schreef:Jij hoeft dat ook niet te vinden.

?

Susan schreef:Als je ook maar iets van het Jodendom wilt begrijpen kun je niet om Rashi heen.

Ik hoef er niet omheen, want ik ben hem nog niet tegengekomen, maar begrijp er wel iets van. Die naam heb ik nog nooit van gehoord.

Susan schreef:Misschien heb je geen belangstelling in de achtergrond van de Bijbel?

Jazeker wel. Heel veel.

Arja schreef:

Johannes S schreef:

Johannes S schreef:

Arja schreef:Gaat het in 1 Korinthe 11:29 over

1. onderscheiden van het lichaam van Christus
2. of het onderscheiden van het lichaam van de gemeente (dat ook het lichaam van Christus genoemd wordt)

Dat kun je duidelijk uit het hoofdstuk halen.

Tenminste, ik geloof dat het om het volgende gaat.

Er waren gelet op de verzen 20-22 in de gemeente van Korinthe heel onwaardige toestanden ontstaan. Paulus zegt daarvan dat dat niet het avondmaal van de Heere eten is.
1 Korinthe 11:20-22 Als gij dan bijeen samenkomt, dat is niet des Heeren avondmaal eten. Want in het eten neemt een iegelijk te voren zijn eigen avondmaal; en deze is hongerig, en de andere is dronken. Hebt gij dan geen huizen, om er te eten en te drinken? Of veracht gij de Gemeente Gods, en beschaamt gij degenen, die niet hebben? Wat zal ik u zeggen? Zal ik u prijzen? In dezen prijs ik u niet.

En dan legt Paulus verder uit in de eerste brief aan de Korinthiërs hoofdstuk 1 de verzen 23-26 waar het avondmaal van de Heere voor ingesteld is en hoe het bedoeld is.
23-26 Want ik heb van den Heere ontvangen, hetgeen ik ook u overgegeven heb, dat de Heere Jezus in den nacht, in welken Hij verraden werd, het brood nam; En als Hij gedankt had, brak Hij het, en zeide: Neemt, eet, dat is Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis. Desgelijks nam Hij ook den drinkbeker, na het eten des avondmaals, en zeide: Deze drinkbeker is het Nieuwe Testament in Mijn bloed. Doet dat, zo dikwijls als gij dien zult drinken, tot Mijn gedachtenis. Want zo dikwijls als gij dit brood zult eten, en dezen drinkbeker zult drinken, zo verkondigt den dood des Heeren, totdat Hij komt.

Ik denk ze;f dat het om de gemeente gaat (degenen die in Christus zijn). Misschien wel allebei.

In deze context staat vers 29: Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelven een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren.

Paulus zegt mijns inziens dat wie onwaardiglijk eet en drinkt niet echt ziet waarvoor het lichaam van de Heere Jezus gebroken is, waarvan Jezus Zelf heeft gezegd: 'Dat is Mijn lichaam dat voor u gebroken wordt'. Onderscheiden is mijns inziens in de zin van onderscheidingsvermogen, de juiste betekenis eraan geven.

Hoi Arja. Je stelde een vraag, waar ik op inging. Je hebt me vervolgens gequoot (op de vorige pagina (4) 25 feb. 19.29), maar het rode is niet van mij. Wat bedoel je daarmee of is daar iets verkeerd gegaan?

Johannes 6 is trouwens ook mooi om te lezen.

@Johannes S,

Volgens mij is de uitdrukking een 'groot man', of iets gelijks daaraan, helemaal niet perse geestelijk gerelateerd. Als ik het heb over de 'groten der aarde', weet iedereen dat ik Trump, Poetin of wie dan ook bedoel. En dat heeft niets met een geestelijk standplaats te maken.

Johannes S schreef:

Susan schreef:Jij hoeft dat ook niet te vinden.

?

Je schreef: Wat jij toonaangevend vindt hoeft een ander niet te vinden.
Ik schreef terug: Jij hoeft dat ook niet te vinden. Ik vind het wel fijn om hem als naslagwerk te gebruiken.

Er staat in Lukas 9:51 "En het geschiedde, als de dagen Zijner opneming vervuld werden, zo richtte Hij Zijn aangezicht, om naar Jeruzalem te reizen."

Waarom staat er "de dagen Zijner opneming"? En niet de dagen van Zijn lijden en sterven?

Arja schreef:Er staat in Lukas 9:51 "En het geschiedde, als de dagen Zijner opneming vervuld werden, zo richtte Hij Zijn aangezicht, om naar Jeruzalem te reizen."

Waarom staat er "de dagen Zijner opneming"? En niet de dagen van Zijn lijden en sterven?

Ds. C.H. Hogendoorn in de Waarheidsvriend schreef:Bij Lukas komen we in dit verband een enigszins wonderlijke formulering tegen. De evangelist schrijft in hoofdstuk 9:51 dat de ‘dagen van Zijn opneming vervuld werden’. Uitleggers debatteren uitgebreid over de vraag of deze formulering alleen op Jezus’ hemelvaart duidt, of dat ook de hele lijdensweg, inclusief Jezus’ sterven aan het kruis, erin begrepen is.

We doen er het beste aan voor de laatste uitleg te kiezen. Bij Lukas staat vanaf hoofdstuk 9 alles in het teken van de reis naar Jeruzalem. Steeds lezen we vanaf nu over ‘onderweg’ of ‘de weg’ (bijv. in 10:38; 13:22; 17:11; 18:35) en het is zonneklaar dat het de reis naar de heilige stad betreft. Jeruzalem, daar begint Lukas zijn Evangelie mee (de priester Zacharias in de tempel) en daar eindigt ook zijn eerste boek (de dankende en lovende discipelen in de tempel).

Wanneer Lukas met de voor hem typerende uitdrukking de lijdensweg en de hemelvaart van de Heere Jezus karakteriseert met ‘de dagen van Zijn opneming’, is daarmee niet alleen gezegd dat er een wonderlijke glans van overwinning en victorie over de via dolorosa valt, zelfs dat Zijn lijden al verhoging is (vgl. Joh.12:31-32), maar óók dat God de Vader hier als de grote en werkzame Kracht achter steekt.

In een knappe studie over Gods plan in Lukas en Handelingen schrijft de Australische nieuwtestamenticus John T. Squires dat in het (ook voor Lukas kenmerkende) woord ‘vervullen’ de notie schuilt van Góds wil en werk; God de Vader is bezig om dwars door het lijden en sterven van Zijn Zoon heen Hem weer Thuis te halen.

Arja schreef:Er staat in Lukas 9:51 "En het geschiedde, als de dagen Zijner opneming vervuld werden, zo richtte Hij Zijn aangezicht, om naar Jeruzalem te reizen."

Waarom staat er "de dagen Zijner opneming"? En niet de dagen van Zijn lijden en sterven?

Arja in de studiebijbel staat er het volgende over:

Met vs.51 begint een heel nieuwe periode in de bediening van Jezus. De periode van Zijn werkzaamheid in Galilea (Luc.4:14-9:50) is afgesloten. In het nu volgende zgn. reisbericht (Luc.9:51-19:27) verhaalt Lucas over Jezus’ reis naar Jeruzalem, die uiteindelijk zal uitlopen op zijn ‘opneming (in de hemel)’. Het hieraan verwante ‘opgenomen worden’ wordt in het NT ook wel gebruikt in verband met de hemelvaart van Jezus (Hand.1:2, 11,22; Mar.16:19; 1Tim.3:16). Net als exodos (uittocht) in vs.31 heeft het woord ‘opneming’ hier een ruimere betekenis dan alleen ‘ten hemel varen’: het is een alomvattende term voor Jezus’ terugkeer naar de Vader door Zijn lijden en sterven, opstanding en hemelvaart heen (zoals de evangelist Johannes dat omschrijft met de term ‘verheerlijking’, zie comm. Joh.7:39). Dat die gebeurtenis snel naderbij komt maakt Lucas duidelijk met de voor hem karakteristieke uitdrukking ‘in het vervuld worden van de dagen ...’ (Hand.2:1; vgl. Luc.1:23; 2:6,21,22; 21:22). We zullen de uitdrukking hier zó op moeten vatten dat de periode die aan de opneming voorafgaat een aanvang genomen heeft, de opneming zelf staat echter nog voor de deur (m.a.w. wanneer die dagen ‘vol’ zijn, dan begint de ‘opneming’).
De aan het OT ontleende uitdrukking ‘zijn aangezicht richten om iets te doen’ (vgl. Eze.6:2; 13:17; 14:8; 15:7; Jer.3:12; 21:10) betekent hier zoveel als ‘vastbesloten zijn om iets te doen’. Het brengt tot uitdrukking dat Jezus er nu, alle tegenstand ten spijt, alles op zet om naar Jeruzalem te gaan, om daar te lijden, te sterven en ‘in Zijn heerlijkheid in te gaan’ (Luc.24:26).

Geen vraag over één Bijbeltekst, maar wel over een Bijbels thema.
In het OT lees je regelmatig dat godvrezende mensen een lang leven zullen hebben. Toch zie je dat bijv. godvrezende koningen, zoals Josia en Hiskia, niet oud geworden zijn. En op andere plaatsen in de Bijbel wordt ook gezegd, dat er goddelozen zijn die lang leven, en rechtvaardigen die niet oud worden (Prediker).
Kan iemand dit verklaren?

Posthoorn schreef:Geen vraag over één Bijbeltekst, maar wel over een Bijbel thema.
In het OT lees je regelmatig dat godvrezende mensen een lang leven zullen hebben. Toch zie je dat bijv. godvrezende koningen, zoals Josia en Hiskia, niet oud geworden zijn. En op andere plaatsen in de Bijbel wordt ook gezegd, dat er goddelozen zijn die lang leven, en rechtvaardigen die niet oud worden (Prediker).
Kan iemand dit verklaren?

Zoals in deze bijvoorbeeld? "Eert uw vader en moeder (hetwelk het eerste gebod is met een belofte), opdat het u welga, en dat gij lang leeft op de aarde." (Efeze 6:2-3)

Ik weet het niet. Ik hoop dat iemand anders het weet.

Ik zal mijn vraag wat uitvoeriger verwoorden:

In de Bijbel lezen we herhaaldelijk dat de rechtvaardige (godvrezende) mens een lang leven zal hebben, bijv. Deut. 8:1, Deut. 30:20, Spr. 3:2, Ps. 21:5 (met name over de koning), etc.

Maar er staat bijv. in Pred. 5:15: “Er is een rechtvaardige die in zijn gerechtigheid omkomt; daarentegen is er een goddeloze die in zijn boosheid zijn dagen verlengt.” De kantt. SV verwijst hierbij terecht naar koning Josia, die niet oud geworden is, en dat geldt voor meerdere vrome koningen.

Hoe kunnen wij dit met elkaar rijmen?

Ik herinner mij dat Voetius in zijn vragen en antwoorden over de catechismus, het vijfde gebod, daar uitgebreid op ingaat. Ben echter niet in de gelegenheid dit te plaatsen, misschien bezit je dit boek, Posthoorn?

Tja. Ik geef even door wat ik bij ds. F. Bakker las over Mozes. Hij moest het volk naar de land Israël leiden, maar mocht zelf niet binnengaan. Waarom niet? Het antwoord op die vraag is dat Mozes zondigde en ook een blijvende zondaar is. (na te lezen in het hoofdstuk 'onverhoorde gebeden').

Dat lijkt me het begin van een antwoord op jouw vraag.

Het lijkt me niet de bedoeling om Gods beloften uit deze ongerijmdheid onder kritiek te stellen. omdat de praktijk anders uitwijst. Maar ik begrijp dat dit vraagstuk inderdaad een worsteling kan zijn.

Aan de andere kant. Psalm 37 vers 25 wordt op deze manier becommentarieerd: Tenware het Gode beliefde naar Zijn vrij en Vaderlijk welbehagen Zijn kinderen met armoede en hongersnood tot Zijn eer en hun best te beproeven en oefenen, waarin Hij hen nochtans niet verlaat, maar allermeest bijstaat en sterkt, zodat zij vergenoegd en als verzadigd zijn. De belofte van brood in deze tekst wordt dus niet letterlijk opgevat, maar geduid als Gods geestelijke bijstand.
Waarom zal het lange leven letterlijk bedoeld worden als de eeuwigheid wacht?

Valcke schreef:Ik herinner mij dat Voetius in zijn vragen en antwoorden over de catechismus, het vijfde gebod, daar uitgebreid op ingaat. Ben echter niet in de gelegenheid dit te plaatsen, misschien bezit je dit boek, Posthoorn?

Nee, dat heb ik niet. Als iemand dit zou willen posten, graag.

Posthoorn schreef:

Valcke schreef:Ik herinner mij dat Voetius in zijn vragen en antwoorden over de catechismus, het vijfde gebod, daar uitgebreid op ingaat. Ben echter niet in de gelegenheid dit te plaatsen, misschien bezit je dit boek, Posthoorn?

Nee, dat heb ik niet. Als iemand dit zou willen posten, graag.

Overigens misschien toch niet uitgebreid genoeg voor jou. Ik denk ook niet dat hij ingaat op de koningen, maar wel op de belofte van het vijfde gebod, de betekenis ervan, vervulling en tegenwerpingen.