Prachtig artikel in het RD!
Ben je verdrietig? Dat hoort bij het leven.

"In ”De kunst van het ongelukkig” wijst De Wachter erop dat mensen enorm leeg kunnen raken van al dat streven naar geluk en genot. Het leven draait immers niet om geluk, maar om zin, om betekenis. Die zin en betekenis ziet de auteur vooral in onze verbindingen met medemensen. Samen spreken over lastige dingen kan een hoop therapie uitsparen. Daarbij is het bijzondere: juist moeite en pijn zorgen voor die verbinding, juist verdriet kan gevoelens van liefde aanwakkeren. Mensen bij wie alles altijd voor de wind gaat, ervaren we meestal niet als de meest interessante of aardige mensen. Wie nooit zijn gemis of verdriet met anderen deelt, zal ook weinig liefde kennen. Wie nooit eens meeleeft, voor anderen zorgt of een arm om een verdrietige naaste heenslaat evenmin."

In het algemeen gesteld vind ik dat verdriet en ongelukkig zijn niet geaccepteerd wordt. Veel mensen weten er geen raad mee, ook artsen soms niet.
Een mevrouw die zich ruim 2 jaar diep in rouw voelt gedompeld, omdat haar man is overleden, krijgt van haar arts een anti depressiva aangeboden, want het duurt wel erg lang.
Ze weigert die.
Op de social media lijkt iedereen gelukkig en wordt er op iedere vakantiefoto gereageerd met: lekker genieten.

Mensen die ogenschijnlijk alles hebben kunnen zich ook ongelukkig voelen.
Natuurlijk mag en moet je elkaar bemoedigen, maar kun je ook eens meedalen met iemand, de diepte in?
Mag iemand het somber inzien? Of zich ongelukkig voelen, omdat...... of zonder reden?
https://www.rd.nl/boeken/ben-je-verdrie ... -1.1624915

Mara schreef:Een mevrouw die zich ruim 2 jaar diep in rouw voelt gedompeld, omdat haar man is overleden, biedt de arts een anti depressiva aan, want het duurt wel erg lang.

Ik denk dat je het tegenovergestelde bedoelt van wat er staat.

Klavart schreef:

Mara schreef:Een mevrouw die zich ruim 2 jaar diep in rouw voelt gedompeld, omdat haar man is overleden, biedt de arts een anti depressiva aan, want het duurt wel erg lang.

Ik denk dat je het tegenovergestelde bedoelt van wat er staat.

Je bent me net voor.
Ik had het eerder even moeten nalezen.
Inmiddels gecorrigeerd, dank je wel

Mara schreef:

Klavart schreef:

Mara schreef:Een mevrouw die zich ruim 2 jaar diep in rouw voelt gedompeld, omdat haar man is overleden, biedt de arts een anti depressiva aan, want het duurt wel erg lang.

Ik denk dat je het tegenovergestelde bedoelt van wat er staat.

Je bent me net voor.
Ik had het eerder even moeten nalezen.
Inmiddels gecorrigeerd, dank je wel

Maak er dan meteen even enkelvoud van: een antidepressiva is een mix van enkelvoud en meervoud.
Het is antidepressiva (meervoud) of een antidepressivum (enkelvoud).

Wat een armoe. het mist het 'groter kader, een kader van zonde, verzoening, genade – met God als de bron' maar ondertussen is het wel interessant en weldadig. Alsof een thema als dit inhoudelijk, interessant en weldadig kan zijn zonder dat 'grote kader'. Nee toch!

Ad Anker schreef:Wat een armoe. het mist het 'groter kader, een kader van zonde, verzoening, genade – met God als de bron' maar ondertussen is het wel interessant en weldadig. Alsof een thema als dit inhoudelijk, interessant en weldadig kan zijn zonder dat 'grote kader'. Nee toch!

Wie zich depressief of ongelukkig voelt, kan vaak niet bij die blijde boodschap van het evangelie.
En depressiviteit is een aandoening, die zich ook bij christenen kan aandienen.
Een mevrouw in onze gemeente is een aantal jaren zwaar depressief geweest. Zij kon niet eens meer bidden.
En juist die opbeurende (bijbel)teksten, zorgden ervoor dat ze zich schuldiger en ongelukkiger ging voelen.
Er zijn gelukkig predikanten die dit heel goed kunnen invoelen en daar wel eens over preken.

Ik ben het eens met Ad. Alleen het hebben van echte gegronde hoop, door de Heilige Geest gewerkt, is een duurzaam houvast in de ellende van dit leven. Alleen de enige troost in leven en sterven, te weten het eigendom van Jezus Christus te zijn, is ware troost.

Het zal zijn dat je bij een depressie hier vaak niet bij kunt. En dat anderen heel goedkoop hierover tegen je kunnen spreken als je in de ellende zit. Maar toch is het de genade van God en het uitzicht dat je daarin door Hem geschonken krijgt, dat je verlost om alles uit dit leven te moeten halen.

Want beter dan dit tijd'lijk leven
Is Uwe goedertierenheid.
Och, werd ik derwaarts weer geleid!
Dan zou mijn mond U d' ere geven.

Mara schreef:

Ad Anker schreef:Wat een armoe. het mist het 'groter kader, een kader van zonde, verzoening, genade – met God als de bron' maar ondertussen is het wel interessant en weldadig. Alsof een thema als dit inhoudelijk, interessant en weldadig kan zijn zonder dat 'grote kader'. Nee toch!

Wie zich depressief of ongelukkig voelt, kan vaak niet bij die blijde boodschap van het evangelie.
En depressiviteit is een aandoening, die zich ook bij christenen kan aandienen.
Een mevrouw in onze gemeente is een aantal jaren zwaar depressief geweest. Zij kon niet eens meer bidden.
En juist die opbeurende (bijbel)teksten, zorgden ervoor dat ze zich schuldiger en ongelukkiger ging voelen.
Er zijn gelukkig predikanten die dit heel goed kunnen invoelen en daar wel eens over preken.

En toch is het enige antwoord het Woord van God. Alle goedbedoelde psychologie, al dan niet van de preekstoel, ten spijt.

Depressie is een ziekte, en een ziekte moet door de dokter worden behandeld. Niet door de dominee. We genezen ook geen longontsteking of kanker of gebroken been met Gods woord.

Dodo schreef:Depressie is een ziekte, en een ziekte moet door de dokter worden behandeld. Niet door de dominee. We genezen ook geen longontsteking of kanker of gebroken been met Gods woord.

Dat ligt er maar net aan wat de oorzaak van een depressie is. Het niet kunnen of willen vergeven van anderen die je iets hebben aangedaan kan een depressie veroorzaken. En in dat geval kunnen Gods Woord en pastorale begeleiding uitkomst bieden.

Daarnaast is het hebben van echte gegronde hoop een troost die niemand anders, en zeker geen psychiater je kan bieden.

Verder met je eens dat er ook lichamelijke oorzaken kunnen zijn waardoor een arts nodig is, en er vaak andere deskundigen nodig zijn.

J.C. Philpot schreef:Dat ligt er maar net aan wat de oorzaak van een depressie is. Het niet kunnen of willen vergeven van anderen die je iets hebben aangedaan kan een depressie veroorzaken.

Dat is maar één oorzaak.

Ad Anker schreef:

Mara schreef:

Ad Anker schreef:Wat een armoe. het mist het 'groter kader, een kader van zonde, verzoening, genade – met God als de bron' maar ondertussen is het wel interessant en weldadig. Alsof een thema als dit inhoudelijk, interessant en weldadig kan zijn zonder dat 'grote kader'. Nee toch!

Wie zich depressief of ongelukkig voelt, kan vaak niet bij die blijde boodschap van het evangelie.
En depressiviteit is een aandoening, die zich ook bij christenen kan aandienen.
Een mevrouw in onze gemeente is een aantal jaren zwaar depressief geweest. Zij kon niet eens meer bidden.
En juist die opbeurende (bijbel)teksten, zorgden ervoor dat ze zich schuldiger en ongelukkiger ging voelen.
Er zijn gelukkig predikanten die dit heel goed kunnen invoelen en daar wel eens over preken.

En toch is het enige antwoord het Woord van God. Alle goedbedoelde psychologie, al dan niet van de preekstoel, ten spijt.

Het gaat ook over mensen die niet in God geloven.
Maar nog meer over de kunstmatig opgeklopte vrolijkheid, waaraan velen lijden.
Je mag niet meer verdrietig of ongelukkig zijn.
Ja wel even, maar dan weer door.
Ik zie het ook zo vaak na een overlijden. Je mocht eerst nog 1 jaar en 6 weken in de rouw zijn. Maar de bedankkaartjes ploffen na een paar weken al op de mat en iedereen gaat weer door met leven. De rouwdragenden moeten het maar aan de Heere overlaten.
Maar zo werkt het niet. Jezus weende en was ook bedroefd. Er staat niet hoe lang dat duurde.

Dodo schreef:Depressie is een ziekte, en een ziekte moet door de dokter worden behandeld. Niet door de dominee. We genezen ook geen longontsteking of kanker of gebroken been met Gods woord.

Helemaal eens!

Dodo schreef:Depressie is een ziekte, en een ziekte moet door de dokter worden behandeld. Niet door de dominee. We genezen ook geen longontsteking of kanker of gebroken been met Gods woord.

In de openingspost ging het over zingeving en het ontbreken daarvan, de leegte door het streven naar geluk en genot. Dus niet zozeer over de ziekte die depressie heet.

Ik ben met jouw stelling uiteraard eens.

Mara schreef:Ik zie het ook zo vaak na een overlijden. Je mocht eerst nog 1 jaar en 6 weken in de rouw zijn.

Mag dat nu niet meer?

Maar de bedankkaartjes ploffen na een paar weken al op de mat en iedereen gaat weer door met leven. De rouwdragenden moeten het maar aan de Heere overlaten.
Maar zo werkt het niet. Jezus weende en was ook bedroefd. Er staat niet hoe lang dat duurde.

Dat is erg gechargeerd. Ik zie programma's als 'Ik mis je' waarin echt ruimte is voor rouw.

Dat de dood weggedrukt wordt in onze maatschappij moet juist aandringen om het niet in lieve RD-artikeltjes maar bij de de Bron te zoeken.

Ad Anker schreef:

Mara schreef:Ik zie het ook zo vaak na een overlijden. Je mocht eerst nog 1 jaar en 6 weken in de rouw zijn.

Mag dat nu niet meer?

Nee niet in die zin.

Ad Anker schreef:Dat is erg gechargeerd. Ik zie programma's als 'Ik mis je' waarin echt ruimte is voor rouw.

Nee hoor, kijk maar eens hoeveel tijd er volgende keer tussen zit.
En ik kijk nooit naar dat soort programma's.

Ad Anker schreef:Dat de dood weggedrukt wordt in onze maatschappij moet juist aandringen om het niet in lieve RD-artikeltjes maar bij de de Bron te zoeken.

Niet iedereen heeft weet van die Bron.

Ik weet niet hoeveel tijd ertussen zit. Ik kijk ze nooit.

Het niet weten van de Bron geeft een vrijbrief om enthousiast te worden van alternatieve, uitgedroogde en uiteindelijk dodende bronnen? Nee toch, Mara?