Er komt een nieuw boekje op de markt, Smalltalk Survival, geschreven door Liz Luyben en Iris Posthouwer.
Smalltalk is de sociale smeerolie.

Hier alvast 4 tips:
1. De tweetrapsraket

Voor wanneer je het lastig vindt om iemand aan te spreken. Doe het in stappen: zorg eerst voor micro-ontmoetingen (korte contactmomentjes). ‘Weet jij hoe laat de workshop start?’ of ‘kijk uit, je telefoon valt bijna uit je zak.’ Het brein van de ander registreert het contactmoment en grijpt daar bij een volgende ontmoeting op terug, waardoor je op dat moment ineens geen vreemden meer bent.

2. Kaap ‘Hoe is het met je?’

Stelt iemand jou deze dooddoener-vraag, dan hoef je daar niet feitelijk op te antwoorden. Door bijvoorbeeld te zeggen: ‘Ja, goed! Maar weet je wat er net gebeurde?’ neem je controle over het gesprek. Moet je van te voren uiteraard nadenken over een leuk ander onderwerp.

3. De zij-ingang

Interessante gesprekken komen op gang wanneer je iemand uitlokt om op een concreet moment in het verhaal te beginnen. Vraag om een kleine, specifieke ervaring. In plaats van ‘hoe vond je het om de kinderen van je vriend te ontmoeten?’ bijvoorbeeld: ‘hoe kies je dan wat je aandoet?’

4. Eindig het gesprek zonder de woorden ‘maar’, ‘gewoon’, ‘echt’ en ‘wel’

De uitspraak: ‘Leuk om te horen dat je zoveel hebt geleerd, maar ik ga me weer even concentreren op mijn rapport.’ komt anders over dan: ‘Wat leuk om te horen dat je zoveel hebt geleerd! Hé, ik ga me weer even concentreren op mijn rapport.’
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/09/26/go ... s-a3974598.

Wie vindt het lastig, of zelfs irritant? Als je de lift of de wachtkamer instapt, groet je dan en begin je een gesprekje met iemand?

Mara schreef: Wie vindt het lastig, of zelfs irritant? Als je de lift of de wachtkamer instapt, groet je dan en begin je een gesprekje met iemand?

Ik groet eigenlijk altijd maar knoop zelden tot nooit een gesprek aan.
Ik vind het overigens niet lastig, wel ben ik altijd direct to the point. Ik ga geen omweggetjes of zij-ingangen bewandelen, direct to the point, dat vind ik het duidelijkst voor iedereen.

Mara schreef:
Wie vindt het lastig, of zelfs irritant? Als je de lift of de wachtkamer instapt, groet je dan en begin je een gesprekje met iemand?

Ik ben iemand die (liever) even observeert en dan een gesprekje start. Ik vind het fijn op wat dieper contact met iemand te hebben/krijgen. Gek genoeg heb ik dat ook vaak.

Arja schreef:

Mara schreef:
Wie vindt het lastig, of zelfs irritant? Als je de lift of de wachtkamer instapt, groet je dan en begin je een gesprekje met iemand?

Ik ben iemand die (liever) even observeert en dan een gesprekje start. Ik vind het fijn op wat dieper contact met iemand te hebben/krijgen. Gek genoeg heb ik dat ook vaak.

Tijd en plaats vind ik belangrijk. Bij de tandarts liever niet een ('s ochtends) in de stiltecoupé ook niet. Daarbuiten afhankelijk van de setting. Een praatje om het praatje hoeft voor mij niet, maar ik houd wel van een grapje of een mooie discussie/goed gesprek. Ik houd in die zin van de stad: af en toe een gesprek of een verrassende ontmoeting, maar niet met iedereen en ook niet altijd.

Sent from my MI 6 using Tapatalk