Toeschouwer en Gerrit,
Het afwerpen van het synodale juk lijkt een onmogelijkheid. Ook ik denk dat de kerk weer vruchtbaar kan zijn als ze haar energie plaatselijk besteedt.
De gemeente des HEEREN is inderdaad daar waar de plaatselijke gemeente samenkomt.
De gemeente des HEEREN
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
Adorote
Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Toeschouwer en Gerrit,
Het afwerpen van het synodale juk lijkt een onmogelijkheid. Ook ik denk dat de kerk weer vruchtbaar kan zijn als ze haar energie plaatselijk besteedt.
De gemeente des HEEREN is inderdaad daar waar de plaatselijke gemeente samenkomt.
Dit heeft niets meer met kerkelijk denken van doen ,maar alles met het sektarisch denken zoals het binnen pinkstersektes aan toe gaat.
We hebben een God van orde ,dus is er van bovenaf gezag ,van een Synode enz enz.
Binnen de gereformeerde gezindte is men altijd zo voor gezag ,de overheid als dienaar van de Allerhoogste; endan ineens in de Kerk is dat niet nodig ,vreemd.
Juist in de Kerk,zal altijd zo zijn een sterk gezag van boven af door een krachtige Synode,zodat de waar Christgelovigen in alle vrijheid de Drieene God kunnen belijden.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Adorote, ik hoef niet kerkelijk te denken als dat tenminste geen grond vindt in de Schrift.
De enigste grond die men heeft voor het 'synodaal' denken is het zo genoemde apostelconvent. We lezen dat in de Handelingen 'En de apostelen en de ouderlingen vergaderden te zamen, om op deze zaak te letten.'
Natuurlijk vinden we hier apostelen en ouderlingen samen. Een gezonde en goede zaak als we samen over de zaken van de Heere en Zijn gemeente na willen denken, maar we letten hier wel op het gegeven dat hier sprake is van apostelen, de getuigen des HEEREN. Nergens lees ik in de apostolische vermaningen van Paulus en de zendbrieven tot het houden van synoden en classes en al helemaal niet van hierarchisch gezag. Het primaat ligt bij de gemeente, daar wordt Gods Woord gepredikt, daar werkt God Zijn verkiezend welbehagen uit.
Natuurlijk heeft de ouderling een taak. We vinden in 1 Tim. 5,17 hier een duidelijk Schriftuurlijke vermaning 'Dat de ouderlingen, die wel regeren, dubbele eer waardig geacht worden, voornamelijk die arbeiden in het Woord en de leer.'
Wat is dat regeren? Dat betekent 'zorgen voor, beschermen'. Natuurlijk geldt dit alleen de plaatselijke gemeente, want ouderlingen zijn plaatstelijk aangesteld.
De enigste grond die men heeft voor het 'synodaal' denken is het zo genoemde apostelconvent. We lezen dat in de Handelingen 'En de apostelen en de ouderlingen vergaderden te zamen, om op deze zaak te letten.'
Natuurlijk vinden we hier apostelen en ouderlingen samen. Een gezonde en goede zaak als we samen over de zaken van de Heere en Zijn gemeente na willen denken, maar we letten hier wel op het gegeven dat hier sprake is van apostelen, de getuigen des HEEREN. Nergens lees ik in de apostolische vermaningen van Paulus en de zendbrieven tot het houden van synoden en classes en al helemaal niet van hierarchisch gezag. Het primaat ligt bij de gemeente, daar wordt Gods Woord gepredikt, daar werkt God Zijn verkiezend welbehagen uit.
Natuurlijk heeft de ouderling een taak. We vinden in 1 Tim. 5,17 hier een duidelijk Schriftuurlijke vermaning 'Dat de ouderlingen, die wel regeren, dubbele eer waardig geacht worden, voornamelijk die arbeiden in het Woord en de leer.'
Wat is dat regeren? Dat betekent 'zorgen voor, beschermen'. Natuurlijk geldt dit alleen de plaatselijke gemeente, want ouderlingen zijn plaatstelijk aangesteld.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Het is evident dat de plaatselijke gemeente in het N.T. het primaat heeft. Toch denk ik dat synodes, classes e.d. wel nuttig zijn. Het kan voorkomen dat een gemeente uitgroeit tot een sekte, het geeft mogelijkheden om ambtsdragers te corrigeren indien nodig, en (idealiter gezien) is het een uitdrukking van het feit dat het christendom breder is dan de plaatselijke gemeente. Het biedt de mogelijkheid om met meer mensen na te denken en visie te vormen op allerlei zaken die heden ten dage spelen.
Ik denk ook niet dat we voor alle fenomenen in de christelijke wereld een direct beroep moeten kunnen doen op de Bijbel. Het apostelconvent is een duidelijk voorbeeld van een 'bovenplaatselijke' samenkomst, die gezag had voor alle christenen. Gezien de praktische voordelen die het biedt, lijkt het me dat ook wij gerechtigd zijn dergelijke bijeenkomsten te houden. Maar als mijn congregationalistische vrienden het zonder menen te moeten doen, ach, laat ze. Tenslotte heb ik ook al genoeg ellende gezien van classes en synodes.
Ik denk ook niet dat we voor alle fenomenen in de christelijke wereld een direct beroep moeten kunnen doen op de Bijbel. Het apostelconvent is een duidelijk voorbeeld van een 'bovenplaatselijke' samenkomst, die gezag had voor alle christenen. Gezien de praktische voordelen die het biedt, lijkt het me dat ook wij gerechtigd zijn dergelijke bijeenkomsten te houden. Maar als mijn congregationalistische vrienden het zonder menen te moeten doen, ach, laat ze. Tenslotte heb ik ook al genoeg ellende gezien van classes en synodes.
-
Democritus
- Berichten: 1441
- Lid geworden op: 30 aug 2004, 19:29
- Locatie: Alhier
Ik denk dat dit een heel belangrijk punt is. Dit is een punt waar ik ook al lang mee worstel. Mede door het fusie verhaal. Hoe moet het begrip kerk/ gemeente benaderd worden.
Indien men Brakel maar ook de institutie van Calvijn leest dan gaan beide heel ver mbt het begrip kerk. Calvijn schrijft zelfs zolang het woord recht gepreekt en de sacramenten recht bediend worden dan is daar de kerk. Zelfs al is men in haar belijden van het woord afgedwaald.
Dit impliceert dan m.i. een sterk plaatselijk denken. Brakel staat in dezelfde lijn. Calvijn gaf aan dat de kerk zelfs nog binnen de RKK te vinden was, daarom is zijn afscheiding daarvan hem niet gemakkelijk gevallen. Hij scheidde af door m.n. de positie van de Paus ter discussie te stellen en alle decreten die de Paus afgevaardigd had. (zie hier maybe ook onze synode in)
Door deze decreten konden het woord en de sacramenten plaatselijk niet meer recht bediend worden (vanwege de straf die erop stond). Het laatste is na de fusie niet het geval, plaatselijk mag de gemeente het Woord en de Sacramenten bedienen als de Bijbel eist.
Persoonlijk denk ik indien deze plaatselijke visie tijdens het fusie proces meer gehanteerd was, en minder de zwarte piet alleen naar de synode gespeeld is, dat er minder plaatselijke scheuringen geweest zouden zijn.
Maar toch is inderdaad vanaf de vroege kerk al sprake van soort 'synoden' etc. Wat verdient voorrang in de benadering van het begrip kerk? Persoonlijk denk ik de plaatselijke gemeenten. Daar wordt in Bijbel ook veel vaker over gesproken dan over het begrip kerk (als zijnde kerkverband) met een soort van synode.
Is door onze traditie misschien het begrip kerkverband een te belangrijke plaats ,dan op grond van de Bijbel gerechtvaardigd is, in gaan nemen? Persoonlijk denk ik wel weer dat een bovenplaatselijke vergadering een functie heeft bij het bestrijden van fouten in de leer.
Indien men Brakel maar ook de institutie van Calvijn leest dan gaan beide heel ver mbt het begrip kerk. Calvijn schrijft zelfs zolang het woord recht gepreekt en de sacramenten recht bediend worden dan is daar de kerk. Zelfs al is men in haar belijden van het woord afgedwaald.
Dit impliceert dan m.i. een sterk plaatselijk denken. Brakel staat in dezelfde lijn. Calvijn gaf aan dat de kerk zelfs nog binnen de RKK te vinden was, daarom is zijn afscheiding daarvan hem niet gemakkelijk gevallen. Hij scheidde af door m.n. de positie van de Paus ter discussie te stellen en alle decreten die de Paus afgevaardigd had. (zie hier maybe ook onze synode in)
Door deze decreten konden het woord en de sacramenten plaatselijk niet meer recht bediend worden (vanwege de straf die erop stond). Het laatste is na de fusie niet het geval, plaatselijk mag de gemeente het Woord en de Sacramenten bedienen als de Bijbel eist.
Persoonlijk denk ik indien deze plaatselijke visie tijdens het fusie proces meer gehanteerd was, en minder de zwarte piet alleen naar de synode gespeeld is, dat er minder plaatselijke scheuringen geweest zouden zijn.
Maar toch is inderdaad vanaf de vroege kerk al sprake van soort 'synoden' etc. Wat verdient voorrang in de benadering van het begrip kerk? Persoonlijk denk ik de plaatselijke gemeenten. Daar wordt in Bijbel ook veel vaker over gesproken dan over het begrip kerk (als zijnde kerkverband) met een soort van synode.
Is door onze traditie misschien het begrip kerkverband een te belangrijke plaats ,dan op grond van de Bijbel gerechtvaardigd is, in gaan nemen? Persoonlijk denk ik wel weer dat een bovenplaatselijke vergadering een functie heeft bij het bestrijden van fouten in de leer.
-
Refojongere
Wij geloven een heilige, algemene, katholieke kerk...
Dat komt in het Nieuwe Testament tot uiting in de reizen die Paulus maakt naar al de gemeenten. Dat Paulus ouderlingen laat stellen in allerlei gemeenten (Titus 1:5). Dat Paulus laat collecteren voor arme gemeenten (1 Kor. 16:2). Dat er een apostelconvent is dat beslist over alle gemeenten.
Kortom: Een kerkverband is bijbels en behoort te bestaan. Nu, als er een nieuw kerkverband een andere plurale leer aanneemt die niet overeenkomt met de gezonde leer van Jezus Christus, dan dienen we ons daarbij niet te voegen ook al doen tal van andere gemeenten dat wel.
De plaatselijke gemeente blijft in die zin autonoom en voorop staan. Echter, men kan geen lid zijn van de gemeente zonder daarmee ook verantwoordelijkheid te dragen voor het geheel der kerk (1 Kor. 16:2). Je moet naar je broeders en zusters omzien. Velen in Nederland kunnen zich niet voegen bij het nieuwe kerkverband dat PKN heet.
Vandaar: plaatselijk en landelijk of (het is helaas niet meer te doen) zelfs continentaal (zoals het in het NT was) zijn niet te scheiden, wel te onderscheiden. Echter, de plaatselijke gemeente staat voorop.
Dat komt in het Nieuwe Testament tot uiting in de reizen die Paulus maakt naar al de gemeenten. Dat Paulus ouderlingen laat stellen in allerlei gemeenten (Titus 1:5). Dat Paulus laat collecteren voor arme gemeenten (1 Kor. 16:2). Dat er een apostelconvent is dat beslist over alle gemeenten.
Kortom: Een kerkverband is bijbels en behoort te bestaan. Nu, als er een nieuw kerkverband een andere plurale leer aanneemt die niet overeenkomt met de gezonde leer van Jezus Christus, dan dienen we ons daarbij niet te voegen ook al doen tal van andere gemeenten dat wel.
De plaatselijke gemeente blijft in die zin autonoom en voorop staan. Echter, men kan geen lid zijn van de gemeente zonder daarmee ook verantwoordelijkheid te dragen voor het geheel der kerk (1 Kor. 16:2). Je moet naar je broeders en zusters omzien. Velen in Nederland kunnen zich niet voegen bij het nieuwe kerkverband dat PKN heet.
Vandaar: plaatselijk en landelijk of (het is helaas niet meer te doen) zelfs continentaal (zoals het in het NT was) zijn niet te scheiden, wel te onderscheiden. Echter, de plaatselijke gemeente staat voorop.
Ik kan een heel eind meekomen in wat je zegt, Refojongere. Toch deek ik ook Democritus' mening dat de jongste scheuring in de NHK in veel gemeenten een gevolg is geweest van de bovenplaatselijke structuur van de kerk. Dat is geen beschuldiging, maar wel een constatering.
Verder is het vaak zo dat het landelijk verband de ontmoeting en samenwerking met andere christenen ernstig bemoeilijkt. Met andere woorden: binnen het kerkverband bemoeit men zich intensief met elkaar, maar juist daardoor kijkt men weinig naar buiten. Een sterkere concentratie op de plaatselijke gemeente zou wellicht beide problemen kunnen verhelpen.
Verder is het vaak zo dat het landelijk verband de ontmoeting en samenwerking met andere christenen ernstig bemoeilijkt. Met andere woorden: binnen het kerkverband bemoeit men zich intensief met elkaar, maar juist daardoor kijkt men weinig naar buiten. Een sterkere concentratie op de plaatselijke gemeente zou wellicht beide problemen kunnen verhelpen.
-
Refojongere
"Verder is het vaak zo dat het landelijk verband de ontmoeting en samenwerking met andere christenen ernstig bemoeilijkt. Met andere woorden: binnen het kerkverband bemoeit men zich intensief met elkaar, maar juist daardoor kijkt men weinig naar buiten."
Het kerkverband is er juist om als christenen elkaar te ontmoeten en is er juist om de noodzakelijke, bijbelse samenwerking. Dat in het verleden zich velen buiten de Nederlandse Hervormde Kerk hebben geplaatst is diep treurig. De NHK heeft te weinig geprobeerd om de breuk te helen. Daar is schuld aan onze kant bij.
Echter, dat is niet de schuld van het landelijk verband an sich. Dat is de schuld het gedrag van het landelijk verband, dat ze te weinig naar buiten gekeken hebben. Maar het 'te weinig naar buiten kijken' is dus absoluut niet inherent aan het landelijk verband. Integendeel, ik denk dat dat juist het geval is met een congregrationalistische structuur die je nu in de PKN tegenkomt: ALLE nadruk op het veilig stellen van je plaatselijke gemeente en de PKN is maar een afdakje, een naam, voor het geld, voor de pensioenen. Zo heb je dus hervormde, gereformeerde, protestantse en lutherse eilandjes. Er zijn nu veel meer hervormden in de PKN die zich opeens helemaal niet meer zo betrokken voelen bij de PKN, zoals de herv.-gereformeerden vroeger wel veel liefde tot het geheel van de kerk hadden.
Dit merk je het duidelijkst in de artikelen van dr. P. Vermeer en ds. W. van Gorsel in het Geref. Weekblad.
Het kerkverband is er juist om als christenen elkaar te ontmoeten en is er juist om de noodzakelijke, bijbelse samenwerking. Dat in het verleden zich velen buiten de Nederlandse Hervormde Kerk hebben geplaatst is diep treurig. De NHK heeft te weinig geprobeerd om de breuk te helen. Daar is schuld aan onze kant bij.
Echter, dat is niet de schuld van het landelijk verband an sich. Dat is de schuld het gedrag van het landelijk verband, dat ze te weinig naar buiten gekeken hebben. Maar het 'te weinig naar buiten kijken' is dus absoluut niet inherent aan het landelijk verband. Integendeel, ik denk dat dat juist het geval is met een congregrationalistische structuur die je nu in de PKN tegenkomt: ALLE nadruk op het veilig stellen van je plaatselijke gemeente en de PKN is maar een afdakje, een naam, voor het geld, voor de pensioenen. Zo heb je dus hervormde, gereformeerde, protestantse en lutherse eilandjes. Er zijn nu veel meer hervormden in de PKN die zich opeens helemaal niet meer zo betrokken voelen bij de PKN, zoals de herv.-gereformeerden vroeger wel veel liefde tot het geheel van de kerk hadden.
Dit merk je het duidelijkst in de artikelen van dr. P. Vermeer en ds. W. van Gorsel in het Geref. Weekblad.
-
Democritus
- Berichten: 1441
- Lid geworden op: 30 aug 2004, 19:29
- Locatie: Alhier
Wat is de gezonde leer van Jezus Christus? Indien ik de eerste drie artikelen van (nog voor het gedeelte van de belijdenissen lees zie hieronder) Dan is voor mij de kern geraakt.Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Kortom: Een kerkverband is bijbels en behoort te bestaan. Nu, als er een nieuw kerkverband een andere plurale leer aanneemt die niet overeenkomt met de gezonde leer van Jezus Christus, dan dienen we ons daarbij niet te voegen ook al doen tal van andere gemeenten dat wel.
1. De Protestantse Kerk in Nederland is
overeenkomstig haar belijden
gestalte van
de ene heilige apostolische en katholieke of algemene christelijke Kerk
die zich, delend in de aan Israël geschonken verwachting, uitstrekt naar de komst van het Ko-ninkrijk van God.
2. Levend uit Gods genade in Jezus Christus vervult de kerk de opdracht van haar Heer om het Woord te horen en te verkondigen.
3. Betrokken in Gods toewending tot de wereld, belijdt de kerk in gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift als enige bron en norm van de kerkelijke verkondiging en dienst, de drie-enige God, Va-der, Zoon en Heilige Geest.
Als ik dan naar dit belijden kijk en de plaatselijke invulling is nog steeds naar het Woord van God. Moet ik dan het lichaam van Christus scheuren door het kerkverband voorop te stellen en niet de plaatselijke gemeente?
En door het niet meegaan in de PKN mijn broeders en zusters aan zichzelf over te laten? Terwijl ik kerkordelijk nog steeds de ruimte heb om de mensen terug te roepen naar de Bijbel.
Denk niet dat ik de PKN toejuich het liefst, menselijk gezien was ik ook HHK geworden. Maar obv bovenstaande kan ik het niet.