Mag een predikant alles zeggen?

[Herman]

Ik ben het met je waarneming eens, maar niet helemaal met je conclusie.
Inderdaad moet een predikant er vanuit gaan dat niet iedereen deelgenoot is van genade, of 'verachtert' is in de genade, maar om dat zo massief te zeggen als Job aangeeft, en dan ook nog eens voor het merendeel, vind ik niet kunnen. Zo'n oordeel past een mens niet; ook niet als de kerkenraad dat zou vinden.

Een predikant spreekt ook met een bepaald objectief gezag vanuit het woord. Dat gaat hier verloren doordat hij eerst aangeeft de gemeente niet te kennen en gaat dan toch iets te zeggen. Om te beginnen kan hij die inleidende voorzichtigheid beter niet hardop benoemen, want dat haalt je eigen boodschap onderuit. Het lijkt me dat daar een discrepantie zit, die te weinig onderkent wordt, maar waar velen (o.a. Job hier) wel op aanslaan. Als je eerlijk benoemt dat onze gezindte helemaal niet zo goed in elkaar steekt als we wel zouden willen, dan kan je daar echt wel een geestelijke conclusie uit trekken die je kritische boodschap enorm versterkt. De ingrediënten blijven dan hetzelfde, maar het gerecht wordt anders opgediend.

[Job]

Ik zocht een geschikt topic om de volgende vraag te stellen. Misschien is dit topic daar geschikt voor.

Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.

Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.

Als ik oudvaders lees valt me op dat onbekeerden soms in een hele preek niet één keer worden aangesproken. Paulus spreekt in zijn brieven ook regelmatig tot "de gelovigen die te .... zijn" en focust daar dan op. Wat niet wil zeggen dat er geen onbekeerden in die gemeenten waren natuurlijk, maar het zwaartepunt wordt dan bij de gelovigen gelegd.

Ben benieuwd naar aanvullingen en frisse blikken hierop.

Toch is wat deze predikant opmerkte wel recht, lijkt me. Er zijn nog kerkelijke gemeenten, waar dominees zulke dingen wel opmerken. Het meest ernstige is wel dat we ons daaronder veelal verharden, en doorgaan op de weg die we zijn ingeslagen. De zaak moet in de eerste plaats onze schuld worden. In Hosea 5 lezen we: Ik zal heengaan en wederkeren tot Mijn plaats, totdat zij zichzelf schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken; als hun bange zal zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken. Dan lijkt het me zo dat we niet eerst op anderen zien, maar tot onszelf inkeren.

Het is terecht dat een predikant onderscheidt, dat ben ik met je eens. Maar net als de predikant weet jij toch ook niet hoe het specifiek in onze gemeente gesteld is?

[Hendrien]

Is dit iets wat deze predikant regelmatig zegt of zei hij dat juist bijzonder in jullie gemeente? Dat is ook wel een verschil. Dominees kunnen soms heel goed aanvoelen hoe de gemeente gelegerd is.

[Job]

Is dit iets wat deze predikant regelmatig zegt of zei hij dat juist bijzonder in jullie gemeente? Dat is ook wel een verschil. Dominees kunnen soms heel goed aanvoelen hoe de gemeente gelegerd is.

Of hij het elders zegt weet ik niet. Ik hoorde hem voor het eerst.

[Job]

Als een opmerking in zijn algemeenheid tot verharding leidt en geen zegen geeft, dan is het de vraag of het verstandig is om het te zeggen.

Eens. Het kan voor mensen ook een vrijbrief worden om te denken: als het er dan toch maar weinigen zijn, zal ik er zeker wel niet bij horen of gaan horen.
Dan is zo'n opmerking een self-fulfilling prophecy

Dat was ook mijn eerste gedachte. Je zou gaan denken dat het heel gewoon is om onbekeerd te zijn. Eerder uitzonderlijk als dat niet zo is.

[Job]

Een ds heeft Gods gemeente als eerste als Gods gemeente te zien en aan te spreken.

Dit lees/hoor ik vaker gesteld worden. Maar gebeurt dat ergens binnen mijn kerkverband (GG) of aanverwante kerkverbanden? Het gebeurt bij ons eigenlijk niet. Gods kinderen worden apart benoemd, maar de gemeente lijkt soms eerder gezien te worden als een grote verzameling bokken met enkele schapen er tussen, in plaats van andersom.

Begrijp me goed, ik ben een groot voorstander van onderscheidende preken. Maar daar moet een predikant de gemeente toch wel voor kennen. En niet voetstoots uitgaan van het negatieve. Niet omdat er van de gemeente iets te verwachten zou zijn, dat niet . Maar toch wel van de Heere.

[Cyrillus]

Een ds heeft Gods gemeente als eerste als Gods gemeente te zien en aan te spreken.

Dit lees/hoor ik vaker gesteld worden. Maar gebeurt dat ergens binnen mijn kerkverband (GG) of aanverwante kerkverbanden? Het gebeurt bij ons eigenlijk niet. Gods kinderen worden apart benoemd, maar de gemeente lijkt soms eerder gezien te worden als een grote verzameling bokken met enkele schapen er tussen, in plaats van andersom.

Begrijp me goed, ik ben een groot voorstander van onderscheidende preken. Maar daar moet een predikant de gemeente toch wel voor kennen. En niet voetstoots uitgaan van het negatieve. Niet omdat er van de gemeente iets te verwachten zou zijn, dat niet . Maar toch wel van de Heere.

Helemaal eens @Job, als een dominee in een gemeente van Christus preekt dan mag deze gemeente ook als zodanig aangesproken worden. Dat doet Paulus ook, ook al zijn er vele zonden. Dit geeft ook de norm aan waaraan elk gemeentelid moet voldoen. Dit spoort juist aan om Christus te dienen.

[Tiberius]

Een ds heeft Gods gemeente als eerste als Gods gemeente te zien en aan te spreken.

Dit lees/hoor ik vaker gesteld worden. Maar gebeurt dat ergens binnen mijn kerkverband (GG) of aanverwante kerkverbanden? Het gebeurt bij ons eigenlijk niet. Gods kinderen worden apart benoemd, maar de gemeente lijkt soms eerder gezien te worden als een grote verzameling bokken met enkele schapen er tussen, in plaats van andersom.

Begrijp me goed, ik ben een groot voorstander van onderscheidende preken. Maar daar moet een predikant de gemeente toch wel voor kennen. En niet voetstoots uitgaan van het negatieve. Niet omdat er van de gemeente iets te verwachten zou zijn, dat niet . Maar toch wel van de Heere.

Helemaal eens @Job, als een dominee in een gemeente van Christus preekt dan mag deze gemeente ook als zodanig aangesproken worden. Dat doet Paulus ook, ook al zijn er vele zonden. Dit geeft ook de norm aan waaraan elk gemeentelid moet voldoen. Dit spoort juist aan om Christus te dienen.

Volgens mij ben je het juist niet eens met Job.
Maar goed, ik ben het wel met je eens: als prediker mag je ervan uitgaan dat het Christus' gemeente is en zo aanspreken. Dat er ongelovigen tussen (kunnen) zitten, moet uiteraard ook in de preek naar voren komen.

[Tiberius]

Dominees kunnen soms heel goed aanvoelen hoe de gemeente gelegerd is.

Daar zou ik maar niet van uitgaan.

[DDD]

Ik heb er ook even over nagedacht, maar ik geloof er vooralsnog ook niets van. Dominees herkennen natuurlijk wel hoe mensen reageren op hun verhaal. Maar dat zegt net zo goed iets over hun beider karakters en ook de ontvangst van een preek wordt niet alleen door iemands geloof bepaald. Iemand kan slecht geslapen hebben, zich ergeren aan preekstijl of exegese, of juist depressief of heel optimistisch zijn.

[Cyrillus]

Een ds heeft Gods gemeente als eerste als Gods gemeente te zien en aan te spreken.

Dit lees/hoor ik vaker gesteld worden. Maar gebeurt dat ergens binnen mijn kerkverband (GG) of aanverwante kerkverbanden? Het gebeurt bij ons eigenlijk niet. Gods kinderen worden apart benoemd, maar de gemeente lijkt soms eerder gezien te worden als een grote verzameling bokken met enkele schapen er tussen, in plaats van andersom.

Begrijp me goed, ik ben een groot voorstander van onderscheidende preken. Maar daar moet een predikant de gemeente toch wel voor kennen. En niet voetstoots uitgaan van het negatieve. Niet omdat er van de gemeente iets te verwachten zou zijn, dat niet . Maar toch wel van de Heere.

Helemaal eens @Job, als een dominee in een gemeente van Christus preekt dan mag deze gemeente ook als zodanig aangesproken worden. Dat doet Paulus ook, ook al zijn er vele zonden. Dit geeft ook de norm aan waaraan elk gemeentelid moet voldoen. Dit spoort juist aan om Christus te dienen.

Volgens mij ben je het juist niet eens met Job.
Maar goed, ik ben het wel met je eens: als prediker mag je ervan uitgaan dat het Christus' gemeente is en zo aanspreken. Dat er ongelovigen tussen (kunnen) zitten, moet uiteraard ook in de preek naar voren komen.

Dan mag Job dat zelf beamen of niet, maar als hij zegt "Gods kinderen worden apart benoemd, maar de gemeente lijkt soms eerder gezien te worden als een grote verzameling bokken met enkele schapen er tussen, in plaats van andersom." dan concludeer ik dat @job graag de gemeente als een verzameling schapen ziet met bokken ertussen. Als ik het mis heb, dan lezen we dat wel.

[Tiberius]

Ok, ja klopt inderdaad. Ik las het in 1e instantie verkeerd.

[FlyingEagle]

Dominees kunnen soms heel goed aanvoelen hoe de gemeente gelegerd is.

Daar zou ik maar niet van uitgaan.

Gevoel is een slechte raadgever.

En het geestelijke gehalte van de gemeente is ook niet direct af te meten aan deelname aan het Heilig Avondmaal

[-DIA-]

Ik zocht een geschikt topic om de volgende vraag te stellen. Misschien is dit topic daar geschikt voor.

Wij hadden recent een hele zondag een predikant die we nooit eerder op onze preekstoel hadden, elders uit het land. Hij zei het zelf ook: "We kennen elkaar niet". Die zondag zei hij twee keer: "We moeten vrezen dat de meesten van u voor eigen rekening voortleven". Ik herkauw die uitspraak nog steeds wat. Is dat goed, om dat als dominee van een onbekende gemeente te denken/ vrezen? Er zijn wat redenen vóór te noemen. Zo staat er bijvoorbeeld in de Bijbel: "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". En vwb het volk Israël had God in de meesten van hen geen behagen.

Toch wat vragen. Zijn alle gemeenten voor het overgrote deel onbekeerd? Is dat een gegeven? Kennen jullie gemeenten waar dat anders blijkt te zijn? En: mag een voorganger er van uitgaan dat hij voor het merendeel voor onbekeerden preekt? Het kan zijn dat deze dominee in de consistorie aan de kerkenraad heeft gevraagd hoe het er geestelijk bijstaat in onze gemeente. Maar naar mijn idee zei hij dit op persoonlijk gezag, omdat hij het echt vanuit zichzelf zei.

Als ik oudvaders lees valt me op dat onbekeerden soms in een hele preek niet één keer worden aangesproken. Paulus spreekt in zijn brieven ook regelmatig tot "de gelovigen die te .... zijn" en focust daar dan op. Wat niet wil zeggen dat er geen onbekeerden in die gemeenten waren natuurlijk, maar het zwaartepunt wordt dan bij de gelovigen gelegd.

Ben benieuwd naar aanvullingen en frisse blikken hierop.

Toch is wat deze predikant opmerkte wel recht, lijkt me. Er zijn nog kerkelijke gemeenten, waar dominees zulke dingen wel opmerken. Het meest ernstige is wel dat we ons daaronder veelal verharden, en doorgaan op de weg die we zijn ingeslagen. De zaak moet in de eerste plaats onze schuld worden. In Hosea 5 lezen we: Ik zal heengaan en wederkeren tot Mijn plaats, totdat zij zichzelf schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken; als hun bange zal zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken. Dan lijkt het me zo dat we niet eerst op anderen zien, maar tot onszelf inkeren.

Het is terecht dat een predikant onderscheidt, dat ben ik met je eens. Maar net als de predikant weet jij toch ook niet hoe het specifiek in onze gemeente gesteld is?

Ik heb geen idee waar je woont of naar welke kerk je gaat... Sorry... Zulke dingen let ik doorgaans niet op.

[Maanenschijn]

Ik vind het beetje een semantische discussie. Veelal zal de ervaring van kerkenraden en predikanten zijn dat velen het prima kunnen uithouden in hun onbekeerde staat. Dit zal blijken uit huisbezoeken, kringen en aantallen avondmaalgangers ten opzichte van het geheel van de gemeente. Dat predikanten dat algemene beeld dan ook gebruiken in hun preek vind ik niet zo vreemd.

Het valt te vrezen dat zij die zich graag bij de bekeerden voegen zich aangesproken voelen. Nog meer valt te vrezen dat degenen die onbekeerd zijn zich niet aangesproken voelen. Daarom is het wel nodig dat een predikant de opmerking niet maakt om dat verder te laten rusten, maar er wel een uitwerking van die zinsnede komt.