Geheimhoudingsplicht

[windorgel]

@eilander, ik ben alleenstaand en vind huisbezoek van twee heren sowieso heel lastig. Ik vertel deze mannen persoonlijke dingen in vertrouwen waarbij ik uitging van het ambtsgeheim. Begrijp je dat het voor mij een naar idee is dat ik mijn verhaal niet tegen 2, maar blijkbaar tegen 4 personen verteld heb? Op de vrouwenvereniging zit ik naast deze dames die dus veel meer van mij weten dan ik van hen, terwijl ik hen nooit persoonlijk gesproken heb. Dat is echt geen fijn idee.
Dat je als ambtsdrager anoniem soms eens wat deelt met je vrouw vind ik weer anders liggen.

[eilander]

@eilander, ik ben alleenstaand en vind huisbezoek van twee heren sowieso heel lastig. Ik vertel deze mannen persoonlijke dingen in vertrouwen waarbij ik uitging van het ambtsgeheim. Begrijp je dat het voor mij een naar idee is dat ik mijn verhaal niet tegen 2, maar blijkbaar tegen 4 personen verteld heb? Op de vrouwenvereniging zit ik naast deze dames die dus veel meer van mij weten dan ik van hen, terwijl ik hen nooit persoonlijk gesproken heb. Dat is echt geen fijn idee.
Dat je als ambtsdrager anoniem soms eens wat deelt met je vrouw vind ik weer anders liggen.

Ho ho, ik krijg hier nog niet zoveel bijval. Blijkbaar is de praktijk die ik hanteer verre van gebruikelijk. Nu wordt er gedaan alsof ik de regels uitvaardig voor alle ambtsdragers en anderen die geheimhoudingsplicht hebben. Omdat ik hier iets zeg, wordt iedereen voorzichtig, dat lijkt me niet de bedoeling. Ik merk verder nooit dat ik hier en elders zoveel gezag heb
Dus ik zou zeggen: vraag er eens naar.

[windorgel]

@eilander, ik ben alleenstaand en vind huisbezoek van twee heren sowieso heel lastig. Ik vertel deze mannen persoonlijke dingen in vertrouwen waarbij ik uitging van het ambtsgeheim. Begrijp je dat het voor mij een naar idee is dat ik mijn verhaal niet tegen 2, maar blijkbaar tegen 4 personen verteld heb? Op de vrouwenvereniging zit ik naast deze dames die dus veel meer van mij weten dan ik van hen, terwijl ik hen nooit persoonlijk gesproken heb. Dat is echt geen fijn idee.
Dat je als ambtsdrager anoniem soms eens wat deelt met je vrouw vind ik weer anders liggen.

Ho ho, ik krijg hier nog niet zoveel bijval. Blijkbaar is de praktijk die ik hanteer verre van gebruikelijk. Nu wordt er gedaan alsof ik de regels uitvaardig voor alle ambtsdragers en anderen die geheimhoudingsplicht hebben. Omdat ik hier iets zeg, wordt iedereen voorzichtig, dat lijkt me niet de bedoeling. Ik merk verder nooit dat ik hier en elders zoveel gezag heb
Dus ik zou zeggen: vraag er eens naar.

Zo bedoel ik het niet. Maar wellicht kan het geen kwaad om het eens vanuit mijn situatie te bezien. Kun je je voorstellen dat dat heel ongemakkelijk is?

[eilander]

@eilander, ik ben alleenstaand en vind huisbezoek van twee heren sowieso heel lastig. Ik vertel deze mannen persoonlijke dingen in vertrouwen waarbij ik uitging van het ambtsgeheim. Begrijp je dat het voor mij een naar idee is dat ik mijn verhaal niet tegen 2, maar blijkbaar tegen 4 personen verteld heb? Op de vrouwenvereniging zit ik naast deze dames die dus veel meer van mij weten dan ik van hen, terwijl ik hen nooit persoonlijk gesproken heb. Dat is echt geen fijn idee.
Dat je als ambtsdrager anoniem soms eens wat deelt met je vrouw vind ik weer anders liggen.

Ho ho, ik krijg hier nog niet zoveel bijval. Blijkbaar is de praktijk die ik hanteer verre van gebruikelijk. Nu wordt er gedaan alsof ik de regels uitvaardig voor alle ambtsdragers en anderen die geheimhoudingsplicht hebben. Omdat ik hier iets zeg, wordt iedereen voorzichtig, dat lijkt me niet de bedoeling. Ik merk verder nooit dat ik hier en elders zoveel gezag heb
Dus ik zou zeggen: vraag er eens naar.

Zo bedoel ik het niet. Maar wellicht kan het geen kwaad om het eens vanuit mijn situatie te bezien. Kun je je voorstellen dat dat heel ongemakkelijk is?

Ja. Maar het voelt sowieso ongemakkelijk om heel vertrouwelijke dingen te vertellen.
Ik zou me ook heel bezwaard voelen als ik dan als ambtsdrager thuis kom, en mijn vrouw zou vragen: "En, heb je nog nieuwtjes?" Zo ging het dus niet. Ik ging ook heus niet alles wat er gepasseerd was, vertellen. Maar als ik écht iets wilde delen, kon dat ook.

[JCRyle]

@eilander: Mij inziens trek je het echt zelf teveel in het persoonlijke. Logisch gezien je voorbeeld, wat de start vormde voor dit draadje.
Maar het geeft wel iets weer van de praktijk. Je bent daarin niet de enige (geweest). En ergens weet je (als gemeentelid) dat deze kant bestaat en wellicht ken je ook voorbeelden. Of dat je een vermoeden hebt. Nu ga ik niet op basis van dit voorbeeld lijnen trekken naar anderen, dat siert niet. Toch is dit wel een bewijs dat het gebeurt. Gezien ook de goedkeuring van sommigen. Dat zegt toch wat.
En dan kan je mijn woorden scherp vinden of die van @ditbenik. Alleen dan vraag ik mij af als je weet dat er officeel geen ruimte voor is, wat je eigen woorden zijn geweest, waarom je het dan toch recht wilt breien?

Daarnaast is er nog één punt waar ik iets over zeggen wilt. Op een gegeven moment plaats je de opmerking: Heb je zelf ook ervaring in dit soort dingen, vraag ik me dan af... Dan zou ik je graag wijzen op woorden van jezelf in de discussie over crematatie e.d.:

Je suggereert dat JCRyle ook vast wel aan zijn opvattingen gaat tornen als het plotseling om nabije familie gaat. En als hij dat niet doet, is hij star. Ik zal het maar ronduit zeggen: aan zo'n opstelling erger ik me.

Je uitspraak/vraag in dit topic is van dezelfde aard.

Tijdens het opzoeken van de uitspraak zag ik dat je moeite had met de woorden 'doorpraten' of 'lekken'. Je hebt er moeite mee, omdat het in jouw geval je om je vrouw ging. Je vindt het geen pas hebben om dergelijke termen dan te gebruiken. En dat snap ik vanuit jou, maar het is feitelijk wel juist. Als je ambtelijke informatie - wat voor inhoud dan ook - doorvertelt aan je vrouw, terwijl je ambtsgeheim hebt, dan praat je door of lek je informatie. Sterker nog je verbreekt je ambtsgeheim/je belofte tot geheimhouding. In mijn ogen doe je er best lichtvaardig over. En dat kan ik niet begrijpen. Je schendt daarmee vertrouwen, wat één van de meest fundamentele eigenschappen is van het ambt. Vertrouwen/betrouwbaarheid/veiligheid.

Nogmaals: niet persoonlijk bedoeld!

[Maanenschijn]

In mijn werk heb ik geheimhoudingsplicht. En daar houd ik me vrijwel altijd aan. Maar toch is het soms zo dat ik zaken met mijn vrouw deel. Omdat zij en ik samen zijn gebracht om moeiten en zorgen te delen, ook zorgen vanuit het werk die je soms kunnen overspoelen. Vooral als het soms je persoonlijk zo raakt, kan je vrouw/man dat anders aanvoelen dan een collega, vooral op geestelijk gebied. En ik benadruk, het is heel zelden, ik denk na mijn beëdiging in 1999 geen 5 keer. Alleen al ter bescherming van mijn vrouw, dat ze onbevangen een ieder tegen kan komen en zonder liegen kan zeggen dat ze van niks weet.

Ik ben geen kerkraadslid (geweest), dus heb geen ervaring met ambtelijk werk. Maar ik zou er geen moeite mee hebben als de kerkraadsleden soms wat delen met hun vrouw. Misschien moet bij het te stellen tweetal als kerkraadslid ook een beetje de vrouw worden ingeschat... of zij past bij het ambt van haar man.

Een aantal van bovenstaande reacties vind ik echt overdreven. Maar goed, ik zal dan ook wel samen met mijn mijn vrouw moeten brommen. Ik hoop tegelijk met @eilander en @Herman, dan kunnen we de ervaringen delen

[Piet Puk]

Wat een discussie over geheimhoudingsplicht van ambtsdragers. Feitelijk hebben ambtsdragers een zwijgplicht. Maar je gaat mij toch niet vertellen dat wanneer een gemeentelid is opgenomen in het ziekenhuis, dat niet tegen de vrouw verteld kan worden? Over enkele uren weet de gemeente het in de huidige tijd ook wel. Als het echt om zaken gaat die niet gedeeld mogen worden, hebben ambtsdragers mijn inziens te zwijgen. Elke ambtsdrager heeft hier naar eigen inzicht te handelen, maar weet vast en zeker welke zaken niet gedeeld mogen worden, vanwege de betrouwbaarheid en impact die openbaarheid tot gevolg kan hebben. Wanneer bijvoorbeeld iemand over geaardheid zich zou uitlaten tegenover een ambtsdrager heeft die in alle talen te zwijgen. Maar ik besef ook goed: wie zonder zonde is.....

[DDD]

Wat een discussie over geheimhoudingsplicht van ambtsdragers. Feitelijk hebben ambtsdragers een zwijgplicht. Maar je gaat mij toch niet vertellen dat wanneer een gemeentelid is opgenomen in het ziekenhuis, dat niet tegen de vrouw verteld kan worden? Over enkele uren weet de gemeente het in de huidige tijd ook wel. Als het echt om zaken gaat die niet gedeeld mogen worden, hebben ambtsdragers mijn inziens te zwijgen. Elke ambtsdrager heeft hier naar eigen inzicht te handelen, maar weet vast en zeker welke zaken niet gedeeld mogen worden, vanwege de betrouwbaarheid en impact die openbaarheid tot gevolg kan hebben. Wanneer bijvoorbeeld iemand over geaardheid zich zou uitlaten tegenover een ambtsdrager heeft die in alle talen te zwijgen. Maar ik besef ook goed: wie zonder zonde is.....

Dat ligt er natuurlijk ook maar aan of die geaardheid ook gevoelige informatie betreft.

Verder ben ik het wel met Windorgel eens. Ik ben ook alleenstaand en ben ook geheimhouder in mijn werk, en ik probeer daar heel serieus mee om te gaan. Soms staan betrokkenen zelf met hun verhaal in de krant, en dan is het wat anders. Maar ik vind het ook niet goed als ambtsdragers hun verhaal zomaar met hun echtgeno(o)t(e) delen.

Het ligt er wel aan wat er aan de orde is. De geboorte van een kind ligt niet zo gevoelig dat je ervan moet uitgaan dat je dat vertrouwelijk moet houden, lijkt mij.

[Herman]

Kan iemand mij concreet uitleggen wat hier bedoelt wordt?
"Verder valt op dat de pastor met alle geheimen die hem zijn toevertrouwd zeer zorgvuldig moet omgaan, maar wel in het bijzonder als het gaat om gewetenszaken. Met dit wat oudere woord worden dingen aangeduid die het geweten van mensen kunnen bezwaren en in vertrouwen aan een pastor worden verteld om hun geweten te ontlasten".
Verder na te lezen: https://www.rd.nl/opinie/columns/ambtsd ... n-1.356179

[eilander]

Kan iemand mij concreet uitleggen wat hier bedoelt wordt?
"Verder valt op dat de pastor met alle geheimen die hem zijn toevertrouwd zeer zorgvuldig moet omgaan, maar wel in het bijzonder als het gaat om gewetenszaken. Met dit wat oudere woord worden dingen aangeduid die het geweten van mensen kunnen bezwaren en in vertrouwen aan een pastor worden verteld om hun geweten te ontlasten".
Verder na te lezen: https://www.rd.nl/opinie/columns/ambtsd ... n-1.356179

Het komt voor dat mensen zitten met iets dat in het verleden is gebeurd en dat ze nooit met iemand hebben durven bespreken. Dat kan hen erg bezwaren, en een belemmering zijn om bv. aan het Avondmaal te gaan. Ook voor een overlijden komt het wel voor dat iemand aan een dominee vertelt wat hij aan geheimen meedraagt.
Dat is dus iets anders dan dat ze op dat moment worstelen met een of andere verslaving, of iets dergelijks. Dit gaat over iets in het verleden.

[refo]

De geheimhoudingsplicht van accountants, advocaten etc is anders dan die van ambtsdragers in een kerk of vertrouwenspersonen van een organisatie. De laatste groepen hebben zwijgplicht tegenover wie ook. Het klinkt wel leuk: mijn vrouw mag alles weten, omdat ze mijn vrouw is. Maar als ze de persoon in kwestie tegenkomt, kan een meelevende blik al funest zijn.
De eerste groep ook wel, maar die kunnen personeel in dienst hebben die ook toegang hebben tot de geheim te houden zaken. Die moeten dan op hun beurt weer zwijgen tegenover derden. Als je dan je vrouw als een soort personeelslid ziet, kan ze desnoods weet hebben van bepaalde zaken.
Casus geanonimiseerd verder vertellen kan ook een hachelijke zaak zijn. De wereld is zo klein, dat aan bepaalde details opgemaakt kan worden over wie het gaat.

[Tiberius]

Wat een discussie over geheimhoudingsplicht van ambtsdragers. Feitelijk hebben ambtsdragers een zwijgplicht. Maar je gaat mij toch niet vertellen dat wanneer een gemeentelid is opgenomen in het ziekenhuis, dat niet tegen de vrouw verteld kan worden? Over enkele uren weet de gemeente het in de huidige tijd ook wel. Als het echt om zaken gaat die niet gedeeld mogen worden, hebben ambtsdragers mijn inziens te zwijgen. Elke ambtsdrager heeft hier naar eigen inzicht te handelen, maar weet vast en zeker welke zaken niet gedeeld mogen worden, vanwege de betrouwbaarheid en impact die openbaarheid tot gevolg kan hebben. Wanneer bijvoorbeeld iemand over geaardheid zich zou uitlaten tegenover een ambtsdrager heeft die in alle talen te zwijgen. Maar ik besef ook goed: wie zonder zonde is.....

Dat ligt er natuurlijk ook maar aan of die geaardheid ook gevoelige informatie betreft.

Verder ben ik het wel met Windorgel eens. Ik ben ook alleenstaand en ben ook geheimhouder in mijn werk, en ik probeer daar heel serieus mee om te gaan. Soms staan betrokkenen zelf met hun verhaal in de krant, en dan is het wat anders. Maar ik vind het ook niet goed als ambtsdragers hun verhaal zomaar met hun echtgeno(o)t(e) delen.

Het ligt er wel aan wat er aan de orde is. De geboorte van een kind ligt niet zo gevoelig dat je ervan moet uitgaan dat je dat vertrouwelijk moet houden, lijkt mij.

Hier ben ik het helemaal mee eens.
Geheimhouding is geen doel op zich, maar heeft als doel om de vertrouwensrelatie en de toegang tot de ambtelijke zorg te waarborgen.
Ik zou adviseren om pastorale zaken niet met anderen te delen, niet met iemand die zelf ook geheimhouding heeft (een medeambtsdrager) en ook niet met je vrouw of kinderen. Tenzij (dat kan natuurlijk ook) de pastorant er uitdrukkelijk toestemming voor geeft.

Doe je dat niet, dan schaad je de vertrouwensrelatie, zie de reactie(s) van @Merel.

[Herman]

De geheimhoudingsplicht van accountants, advocaten etc is anders dan die van ambtsdragers in een kerk of vertrouwenspersonen van een organisatie. De laatste groepen hebben zwijgplicht tegenover wie ook. Het klinkt wel leuk: mijn vrouw mag alles weten, omdat ze mijn vrouw is. Maar als ze de persoon in kwestie tegenkomt, kan een meelevende blik al funest zijn.
De eerste groep ook wel, maar die kunnen personeel in dienst hebben die ook toegang hebben tot de geheim te houden zaken. Die moeten dan op hun beurt weer zwijgen tegenover derden. Als je dan je vrouw als een soort personeelslid ziet, kan ze desnoods weet hebben van bepaalde zaken.
Casus geanonimiseerd verder vertellen kan ook een hachelijke zaak zijn. De wereld is zo klein, dat aan bepaalde details opgemaakt kan worden over wie het gaat.

Dat gaat dus gewoon niet. Je hebt een bezoek gehad. Je leest je in in bepaalde psychosociale of ethische problemen etc etc. voor een vervolgbezoek. Je bent er mentaal mee bezig en dus niet beschikbaar voor je vrouw. Je pleegt binnen het huwelijk in het openlijk te bidden. En dan zou je dus ongemerkt de vertrouwensrelatie schaden? Dat ben ik dus niet van plan. Ook al vertel ik niets, mijn gedrag zegt soms genoeg.
De wereld is heel klein. Te beginnen met je vrouw.

[eilander]

Tiberius, je haalt nu het delen met 'vrouw of kinderen' aan. Voor alle duidelijkheid: met je kinderen delen vind ik van een heel andere orde, dat kan echt niet.

[Orchidee]

95% ambtsdragers kunnen hun ambt wel neerleggen wat betreft het nakomen van ambtsgeheimen!

Verstuurd vanaf mijn TA-1033 met Tapatalk