-DIA- schreef:

Jantje schreef:

-DIA- schreef: Het is altijd een klein kuddeke geweest, en er waren altijd tijden dat het dun werd op de aarde. Ik hoor de dichter:

Behoud, o HEER, wil ons te hulpe komen,
Daar 't volk ontbreekt, dat liefd' en vreê betracht.
De trouw bezwijkt, en 't klein getal der vromen
Nog kleiner wordt in 't menselijk geslacht.

Ik bedoel dit, en dat werd vroeger ook bedoeld: Als er oordelen aanstaande zijn (en wie merkt erop?) is dat geen goed teken voor een uitwendige belijder. Als het volk opmerkelijk dun wordt is het zaak dat ter harte te nemen. En het is wel waar: Als de laatste uitverkorene is toegebracht houdt deze bedeling op tot eeuwige vreugde van een ellkendig en arm volk, dat op de Naam des Heeren betrouwt, en tot eeuwig afgrijzen van de onbekeerden. En hun rook ging op in alle eeuwigheid.

@DIA,
Je zegt vanalles, maar antwoordt niet op de vragen die je gesteld worden naar aanleiding van het onderwerp van dit topic. Dat geldt ook voor het topic over de tale Kanaäns.

Openbaring 7 vers 9 tot en met vers 17
Na dezen zag ik, en ziet, een grote schare, die niemand tellen kon, uit alle natie, en geslachten, en volken, en talen, staande voor den troon, en voor het Lam, bekleed zijnde met lange witte klederen, en palm takken waren in hun handen. En zij riepen met grote stem, zeggende: De zaligheid zij onzen God, Die op den troon zit, en het Lam. En al de engelen stonden rondom den troon, en rondom de ouderlingen en de vier dieren; en vielen voor den troon neder op hun aangezicht, en aanbaden God, zeggende: Amen. De lof, en de heerlijkheid, en de wijsheid, en de dankzegging, en de eer, en de kracht, en de sterkte zij onzen God in alle eeuwigheid. Amen. En een uit de ouderlingen antwoordde, zeggende tot mij: Deze, die bekleed zijn met de lange witte klederen, wie zijn zij, en van waar zijn zij gekomen? En ik sprak tot hem: Heere, gij weet het. En hij zeide tot mij: Dezen zijn het, die uit de grote verdrukking komen; en zij hebben hun lange klederen gewassen, en hebben hun lange klederen wit gemaakt in het bloed des Lams. Daarom zijn zij voor den troon van God, en dienen Hem dag en nacht in Zijn tempel; en Die op den troon zit, zal hen overschaduwen. Zij zullen niet meer hongeren, en zullen niet meer dorsten, en de zon zal op hen niet vallen, noch enige hitte. Want het Lam, Dat in het midden des troons is, zal hen weiden, en zal hun een Leidsman zijn tot levende fonteinen der wateren; en God zal alle tranen van hun ogen afwissen.

Verstaan we dit nog?

Is het van node hierop te antwoorden? Ik dacht het niet. Deze opmerking is slechts opdat de gedachten uit veler harten hier geopenbaard worden. Ook aangaande de toepassing lijkt het me duidelijk. Wellicht zouden we met dezelfde toepassing tot onszelf in kunnen kerken? Maar om daar iets verder op in te gaan, daarvoor acht ik dit hier te teer. Wij kunnen het allen trouwens wel weten.

Het is een ontelbare schare. Dan mogen wel niet te karig spreken en het altijd maar over een klein kuddeke hebben. Zeker, in het licht van de hele mensheid zal het getal der uitverkorenen gering zijn, naar de mens gesproken. Maar het is enkel soevereine genade, daarom moeten we het wonder van bekering niet uitvlakken tot een enkele die bekeerd wordt. Dat bedoelde ik ermee te zeggen.

Jantje schreef:

-DIA- schreef:

Jantje schreef:

-DIA- schreef: Het is altijd een klein kuddeke geweest, en er waren altijd tijden dat het dun werd op de aarde. Ik hoor de dichter:

Behoud, o HEER, wil ons te hulpe komen,
Daar 't volk ontbreekt, dat liefd' en vreê betracht.
De trouw bezwijkt, en 't klein getal der vromen
Nog kleiner wordt in 't menselijk geslacht.

Ik bedoel dit, en dat werd vroeger ook bedoeld: Als er oordelen aanstaande zijn (en wie merkt erop?) is dat geen goed teken voor een uitwendige belijder. Als het volk opmerkelijk dun wordt is het zaak dat ter harte te nemen. En het is wel waar: Als de laatste uitverkorene is toegebracht houdt deze bedeling op tot eeuwige vreugde van een ellkendig en arm volk, dat op de Naam des Heeren betrouwt, en tot eeuwig afgrijzen van de onbekeerden. En hun rook ging op in alle eeuwigheid.

@DIA,
Je zegt vanalles, maar antwoordt niet op de vragen die je gesteld worden naar aanleiding van het onderwerp van dit topic. Dat geldt ook voor het topic over de tale Kanaäns.

Openbaring 7 vers 9 tot en met vers 17
Na dezen zag ik, en ziet, een grote schare, die niemand tellen kon, uit alle natie, en geslachten, en volken, en talen, staande voor den troon, en voor het Lam, bekleed zijnde met lange witte klederen, en palm takken waren in hun handen. En zij riepen met grote stem, zeggende: De zaligheid zij onzen God, Die op den troon zit, en het Lam. En al de engelen stonden rondom den troon, en rondom de ouderlingen en de vier dieren; en vielen voor den troon neder op hun aangezicht, en aanbaden God, zeggende: Amen. De lof, en de heerlijkheid, en de wijsheid, en de dankzegging, en de eer, en de kracht, en de sterkte zij onzen God in alle eeuwigheid. Amen. En een uit de ouderlingen antwoordde, zeggende tot mij: Deze, die bekleed zijn met de lange witte klederen, wie zijn zij, en van waar zijn zij gekomen? En ik sprak tot hem: Heere, gij weet het. En hij zeide tot mij: Dezen zijn het, die uit de grote verdrukking komen; en zij hebben hun lange klederen gewassen, en hebben hun lange klederen wit gemaakt in het bloed des Lams. Daarom zijn zij voor den troon van God, en dienen Hem dag en nacht in Zijn tempel; en Die op den troon zit, zal hen overschaduwen. Zij zullen niet meer hongeren, en zullen niet meer dorsten, en de zon zal op hen niet vallen, noch enige hitte. Want het Lam, Dat in het midden des troons is, zal hen weiden, en zal hun een Leidsman zijn tot levende fonteinen der wateren; en God zal alle tranen van hun ogen afwissen.

Verstaan we dit nog?

Is het van node hierop te antwoorden? Ik dacht het niet. Deze opmerking is slechts opdat de gedachten uit veler harten hier geopenbaard worden. Ook aangaande de toepassing lijkt het me duidelijk. Wellicht zouden we met dezelfde toepassing tot onszelf in kunnen kerken? Maar om daar iets verder op in te gaan, daarvoor acht ik dit hier te teer. Wij kunnen het allen trouwens wel weten.

Het is een ontelbare schare. Dan mogen wel niet te karig spreken en het altijd maar over een klein kuddeke hebben. Zeker, in het licht van de hele mensheid zal het getal der uitverkorenen gering zijn, naar de mens gesproken. Maar het is enkel soevereine genade, daarom moeten we het wonder van bekering niet uitvlakken tot een enkele die bekeerd wordt. Dat bedoelde ik ermee te zeggen.

Ik heb het meer opgemerkt. Het lijkt soms of je bij elke posting de geloofsbelijdenis moet afleggen. Sommige dingen zijn zo duidelijk dat je niet bij elk berichtje van node hebt om daar de hele geloofsbelijdenis inclusief de verwijsteksten en eventueel de kanttekeningen of de verklaring van Matthew Henry.

Mag ik eens eerlijk zeggen wat ik van zulke vragen denk? Misschien te veel gezegd, en in dat geval bied ik gaarne mijn excuses aan, en neem ik de woorden terug, maar het is wel de praktijk vaak: De zulke dingen zeggen betonen daarmee min of meer wantrouwen, in trap en mate onderscheiden, maar meest zijn het niet de nauwste geloofsgenoten.

Wat voor de een een rouwdienst is kan voor een ander een dankdienst zijn natuurlijk.

Net op afstand (beeldscherm) de uitvaartdienst beluisterd (en gezien) van een (voor mij wat verre) kennis. Mijn broer was wel bij de samenkomst aanwezig. Het valt me op dat er in sommige kerken steeds vaker van een 'dankdienst' wordt gesproken. Heel vaak, valt me op worden voor de uitvaart liederen gespeeld als: Wat de toekomst brengen moge, of De HEER' is mijn herder. Zelfs mensen die 'nergens aan deden' werden tenslotte toch begraven met een tekst als "De Heere is mijn Herder'. Als ik dit vergelijk met een jaar of 25 terug is er veel veranderd. Waarom deze veranderingen? Wat ook opvalt: de overledene staat veel meer in het middelpunt dan degenen die nog leven, tot wie het Woord dan nog komt. Ik zie al een hele deze ontwikkelingen.

Dringt dit ook door in de gereformeerde gezindte, en dan bedoel ik vanzelf die kerken die herkenbaar zijn aan bv. uitsluitend zingen van psalmen, het gebruik van de Statenvertaling, het dragen van een hoofdeksel voor vrouwen, en het waar het ambt gesloten is voor vrouwen, kortom, de oude gereformeerde gezindte?
Het valt me toch wel op dat ook in deze laatste groep heel subtiel veranderingen plaatsvinden. Denk bv. het tegen de kerkenraad ingaan en bij begrafenissen toch tot de overledene spreken.

ds J.T. Doornenbal spreekt ook tegen overledenen in zijn stukjes, kan dat wel?

Bertiel schreef:ds J.T. Doornenbal spreekt ook tegen overledenen in zijn stukjes, kan dat wel?

Was dat om het goed te spreken? En als een kerkenraad het duidelijk zegt, en je dan niet onderwerpen?

-DIA- schreef:

Bertiel schreef:ds J.T. Doornenbal spreekt ook tegen overledenen in zijn stukjes, kan dat wel?

Was dat om het goed te spreken? En als een kerkenraad het duidelijk zegt, en je dan niet onderwerpen?

Een begrafenis is een familieaangelegenheid. Als de kerkenraad het er niet mee eens is, dan is dat jammer voor de kerkenraad. Ze hebben gezag over de gemeente, maar niet over de levensinvulling van hoe mensen rouwen.

Herman schreef:

-DIA- schreef:

Bertiel schreef:ds J.T. Doornenbal spreekt ook tegen overledenen in zijn stukjes, kan dat wel?

Was dat om het goed te spreken? En als een kerkenraad het duidelijk zegt, en je dan niet onderwerpen?

Een begrafenis is een familieaangelegenheid. Als de kerkenraad het er niet mee eens is, dan is dat jammer voor de kerkenraad. Ze hebben gezag over de gemeente, maar niet over de levensinvulling van hoe mensen rouwen.

Dat is ook aan het veranderen. Er wordt bij een rouwdienst geen votum en groet uitgesproken, en nu horen we dat steeds vaker. Dan krijgt zo'n dienst wel de vorm van een kerkdienst.

-DIA- schreef:

Bertiel schreef:ds J.T. Doornenbal spreekt ook tegen overledenen in zijn stukjes, kan dat wel?

Was dat om het goed te spreken? En als een kerkenraad het duidelijk zegt, en je dan niet onderwerpen?

ik stel enkel een vraag, dat met een wedervraag beantwoorden is behoorlijk onnet is mij altijd geleerd

Bertiel schreef:

-DIA- schreef:

Bertiel schreef:ds J.T. Doornenbal spreekt ook tegen overledenen in zijn stukjes, kan dat wel?

Was dat om het goed te spreken? En als een kerkenraad het duidelijk zegt, en je dan niet onderwerpen?

ik stel enkel een vraag, dat met een wedervraag beantwoorden is behoorlijk onnet is mij altijd geleerd

Ik heb hetgeen u opmerkte nooit gehoord. Zijn er boeken verschenen om dit in de context te lezen?

Ik vind het heel onwenselijk als bij een rouwdienst geen votum wordt uitgesproken. Maar dat is in de GG inderdaad niet gebruikelijk.

Ik zie niet zoveel verschil tussen een rouwdienst en een dankdienst voor het leven. Het accent ligt anders. Als iemand 15 is geworden, ligt een dankdienst voor het leven mijns inziens niet zo voor de hand. Als iemand 95 werd, wel.

DDD schreef:Ik vind het heel onwenselijk als bij een rouwdienst geen votum wordt uitgesproken. Maar dat is in de GG inderdaad niet gebruikelijk.

Ik zie niet zoveel verschil tussen een rouwdienst en een dankdienst voor het leven. Het accent ligt anders. Als iemand 15 is geworden, ligt een dankdienst voor het leven mijns inziens niet zo voor de hand. Als iemand 95 werd, wel.

Waarom werd er dan nooit votum en groet uitgesproken? Ik meen dat dit was dat een rouwdienst een familieaangelegenheid was, in tegenstelling tot een huwelijksbevestiging. Maar in het algemeen vindt ik (ja persoonlijk nu eens) het niet goed om de wens van de kerkenraad te negeren, want de ambtsdragers zijn immers over ons gesteld van Godswege? Misschien vindt u dat ik te dicht bij de oude gereformeerde liturgie blijf? Als je aan liturgie denkt, dan merk je nog iets wat opvalt: De liturgie wordt steeds belangrijker en het Woord wordt afgezwakt. Bijna geen oproep meer tot bekering en niet zelden een algemene verzoening, waar geen onbekeerde mensen onder het gehoor lijken te zitten. Ze zijn er in de prediking dan in ieder geval niet.

Het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
Ook in een dankdienst wordt gerouwd.
En in een rouwdienst gedankt.

Als ik iets akelig vind is het een een rouwdienst waarin niet gezongen wordt.
Dat vind ik erger dan het zingen of spelen van stichtelijke liederen.

Bourdon16 schreef:Het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
Ook in een dankdienst wordt gerouwd.
En in een rouwdienst gedankt.

Als ik iets akelig vind is het een een rouwdienst waarin niet gezongen wordt.
Dat vind ik erger dan het zingen of spelen van stichtelijke liederen.

Ik heb dat zelf weleens meegemaakt dat er niet gezongen werd. Volgens mij is dat meer als het een vraag is waar de overledene zich bevindt, al hanteert dat ook weer niet iedereen, ik denk dat de familie daarin ook wel een (grote) rol speelt.