Ik ben altijd blij als het weer zondag word!
Dan ben ik benieuwd wat we gaan horen en welke psalmen we gaan zingen.
Én dat geef ik maandag allemaal weer door aan een ziek familielid.
Én hopen dat er een woordje bij mag zitten.
Goede zondag allemaal!

Nelleke Abrahamse schreef:Ik ben altijd blij als het weer zondag word!
Dan ben ik benieuwd wat we gaan horen en welke psalmen we gaan zingen.
Én dat geef ik maandag allemaal weer door aan een ziek familielid.
Én hopen dat er een woordje bij mag zitten.
Goede zondag allemaal!

Ik ben er ook blij mee als het weer zondag is. En ik wens ook iedereen een gezegende zondag toe.
Ik geloof dat we in een oppervlakkige tijd leven dat er nog nauwelijks een 'voorsabbat' wordt gehouden.
We kennen nog de goede zaterdagavonden dat we met familie en/of vrienden een preek lazen. Later toen
het lezen moeilijker werd gingen we prekenbandjes en cd's luisteren.
Nu we alleen zijn lezen of luisteren we vaak nog wel een preek, maar het alleen-zijn is toch iets anders
dan het samenzijn.

Ik vind zondagen ook altijd oases. Even tot rust komen.

Nelleke Abrahamse schreef:Ik ben altijd blij als het weer zondag word!
Dan ben ik benieuwd wat we gaan horen en welke psalmen we gaan zingen.
Én dat geef ik maandag allemaal weer door aan een ziek familielid.
Én hopen dat er een woordje bij mag zitten.
Goede zondag allemaal!

Heerlijk de zondag!
"Mocht er nog een woordje bijzitten" vind ik erg karig gedacht!

Vind je?

Nelleke Abrahamse schreef:Vind je?

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, en toch geloof ik niet dat het goed is. In de prediking spreekt de Heere tot ons, maar ons hart is zo verduisterd (niet alleen van nature, maar zelfs ook na ontvangen genade) dat we Hem zo vaak niet opmerken.
Dat geeft toch een iets andere ‘spits’ dan: zit er nog een woordje bij?

Nog iets over de functie van de prediking. Daarin worden de sleutelen des hemelrijks bediend. Dat betekent eigenlijk dat we hier al voor Gods rechterstoel worden gedaagd. En dan komt het erop aan: zijn we in Christus? Dan worden we in de prediking vrijgesproken. Zijn we buiten Christus? Dan worden we door de prediking buitengesloten.
En buitengesloten betekent dan dat – als het goed is – de prediking zó is dat de zaligheid in Christus wordt aangeboden met bevel van bekering en geloof (zie de Dordtse Leerregels).

Ik begrijp u wel.
Maar is een persoonlijke zaak.
Het gaat erom of het toegepast wordt in je hart.

Nelleke Abrahamse schreef:Ik begrijp u wel.
Maar is een persoonlijke zaak.
Het gaat erom of het toegepast wordt in je hart.

Zeker waar, ik doe er niets van af! En tóch is het een verschil of we ons eigen harde hart aan de Heere voorleggen met de bede ‘Heere, maak toch eens waar wat er staat in Ezechiël 36… “Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen en zal u een vlesen hart geven” – wilt U toch geven dat ik alstublieft niet wéér de kerk uitga zonder Uw stem te horen, hoezeer ik dat ook verdiend heb!’

of

dat we zeggen: ‘misschien spreekt de Heere nog een woordje’.

Ja dat is waar

Goede en gezegende zondag.

Ik zal horen wat God de HEERE spreken zal; want Hij zal tot Zijn volk en tot Zijn gunstgenoten van vrede spreken; maar dat zij niet weder tot dwaasheid keren.

Gisteren preek over zondag 38 beluisterd, wat geoorloofd is op de rustdag.
Een frisse, andere insteek, zonder meteen die insteek wat niet mag.
Maar daarin zei de ds, dat er een GG predikant is die zijn kerkenraad heeft "opgedragen" (bevel is te sterk denk ik) om juist op zondag de eenzamen, de weduwen en de weduwnaren te bezoeken.
Met de gedachte erachter dat de Heere Jezus juist op zondag ook de zieken genas en hen opzocht.
Ik vond dat een mooie gedachte.
Een opdracht aan de ouders om er een mooie dag voor de kinderen van te maken, zonder steeds de nadruk te leggen op wat ze allemaal niet mogen en moeten, maar als een bevrijdingsdag te vieren en van het goede te genieten.
Maar ook de opdracht aan iedereen, ook de jongeren, om de eenzamen op die dag niet te vergeten.

Ik lees de berichten nog een keer..ieder geeft zijn eigen mening.
Én ik lees dat het karig uitgedrukt wordt als je een woordje mag krijgen.
Maar dat is absoluut niet karig maar zo rijk..en daar kun je soms dagen op teren!
Vol is vol..
De preek ging over de tekst..Ween niet om Mij..maar ween over uzelf en over uw kinderen...indrukwekkend!

Ik bedoel te zeggen dat we geen karige God hebben die een Woordje geeft.
De HEERE geeft ruim, overvloedige genade voor zondaren!

Nelleke Abrahamse schreef:Ik lees de berichten nog een keer..ieder geeft zijn eigen mening.
Én ik lees dat het karig uitgedrukt wordt als je een woordje mag krijgen.
Maar dat is absoluut niet karig maar zo rijk..en daar kun je soms dagen op teren!
Vol is vol..
De preek ging over de tekst..Ween niet om Mij..maar ween over uzelf en over uw kinderen...indrukwekkend!

Het is inderdaad een droef feit dat het individualisme ook de kerkmens niet vreemd is. Ieder heeft nu zijn/haar eigen gedachten, en we zien een generatie van: "Ik vind", "Ik denk daar wat anders over". "Ik zie het zo", of "Ik denk dat je dat anders moet verstaan". Individuele meningen vermenigvuldigen. Wij nuanceren maar door. En er is niemand die zich om de Waarheid bekommert (zo het lijk). Er zullen er zeker nog wel zijn. Mensen die de mond steeds meer gesloten moeten houden. En de meesten merken er niet op. Dat maakt de tijd zo benauwd. Het individuele denken van de autonome mens, die maar door nuanceert van vrede, vrede en geen gevaar. En dat is niet een kleine groep, nee, we zien deze dingen zich op velerlei terrein over de gehele wereld zich voordoen. Men sprak vroeger al over het "Ik-tijdperk". Nu is het door alle nuanceren, zo het lijkt het Tijdperk van de Vrijgevochten en Autonoom Denkende Mens. Alles was hem aan de oude (in zijn oog bekrompen) waarheid herinnert is een sta-in-de-weg geworden.

-DIA- schreef:

Nelleke Abrahamse schreef:Ik lees de berichten nog een keer..ieder geeft zijn eigen mening.
Én ik lees dat het karig uitgedrukt wordt als je een woordje mag krijgen.
Maar dat is absoluut niet karig maar zo rijk..en daar kun je soms dagen op teren!
Vol is vol..
De preek ging over de tekst..Ween niet om Mij..maar ween over uzelf en over uw kinderen...indrukwekkend!

Het is inderdaad een droef feit dat het individualisme ook de kerkmens niet vreemd is. Ieder heeft nu zijn/haar eigen gedachten, en we zien een generatie van: "Ik vind", "Ik denk daar wat anders over". "Ik zie het zo", of "Ik denk dat je dat anders moet verstaan". Individuele meningen vermenigvuldigen. Wij nuanceren maar door. En er is niemand die zich om de Waarheid bekommert (zo het lijk). Er zullen er zeker nog wel zijn. Mensen die de mond steeds meer gesloten moeten houden. En de meesten merken er niet op. Dat maakt de tijd zo benauwd. Het individuele denken van de autonome mens, die maar door nuanceert van vrede, vrede en geen gevaar. En dat is niet een kleine groep, nee, we zien deze dingen zich op velerlei terrein over de gehele wereld zich voordoen. Men sprak vroeger al over het "Ik-tijdperk". Nu is het door alle nuanceren, zo het lijkt het Tijdperk van de Vrijgevochten en Autonoom Denkende Mens. Alles was hem aan de oude (in zijn oog bekrompen) waarheid herinnert is een sta-in-de-weg geworden.

Mee eens, het ontbreekt ons aan 'domme' mensen.