Zojuist kreeg ik een vraag op Refoweb onder ogen. Het betrof een vraag van een stel dat in de verkeringstijd te ver was gegaan op seksueel gebied. Ze hadden binnenkort het huwelijksgesprek en vroegen zich af: Gaat de dominee dan standaard de vraag stellen, of je wel of niet al eens met elkaar gemeenschap hebt gehad? Het antwoord van de predikant op die vraag luidde (ik citeer een enkele zin):
"Een dominee hoort hier in een trouwgesprek NIET naar te vragen; en hij moet het niet WILLEN ook! Anders overschrijdt hij, mijns inziens, de grens naar de roomse biechtpraktijk."
(Zie verder: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/249 ... ksgesprek/ )

Mij verbaasde dit antwoord, maar dat kan geheel aan mij liggen. Ik dacht namelijk dat dit in een huwelijksgesprek standaard wél gevraagd werd. Bij ons is dat destijds in elk geval wel gebeurd en dat verwachtten wij ook. Ik vond dat toen en vind dat nu nog steeds eigenlijk niet vreemd.

Hoe denken jullie hierover? Het was voor mij namelijk zojuist voor het eerst dat ik een dominee uit de gereformeerde gezindte dit geluid hoorde vertolken.

Wat ik altijd begrepen heb (en wat ook zo bij ons ging) wordt er gevraagd of de aanstaande bruid zwanger is. Dan worden zonden immers openbaar.

Ik was ook verbaasd, maar ik snap eigenlijk heel goed wat ds Pieters bedoelt. Het lijkt inderdaad wel wat op de biecht.

Bij ons werd het ook (zij het wat omsluierd) gevraagd. De ds. zei tegen ons: ik ga ervan uit dat het geen gedwongen huwelijk is?... Dat was alles.

Als een zonde niet openbaar is/komt hoeft er ook niet openbaar beleden te worden toch?
Waarom zou je uitzondering maken voor deze zonde en op dit moment?

Ds Hoogerland vroeg ons in 1982: is het een gedwongen huwelijk?

Bij ons is alleen gevraagd of er sprake was van een gedwongen huwelijk en niet of er al dan niet lichamelijke gemeenschap had plaatsgevonden.
Maar een ouderling vroeg dit en niet de predikant!

Luther schreef:Zojuist kreeg ik een vraag op Refoweb onder ogen. Het betrof een vraag van een stel dat in de verkeringstijd te ver was gegaan op seksueel gebied. Ze hadden binnenkort het huwelijksgesprek en vroegen zich af: Gaat de dominee dan standaard de vraag stellen, of je wel of niet al eens met elkaar gemeenschap hebt gehad? Het antwoord van de predikant op die vraag luidde (ik citeer een enkele zin):
"Een dominee hoort hier in een trouwgesprek NIET naar te vragen; en hij moet het niet WILLEN ook! Anders overschrijdt hij, mijns inziens, de grens naar de roomse biechtpraktijk."
(Zie verder: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/249 ... ksgesprek/ )

Mij verbaasde dit antwoord, maar dat kan geheel aan mij liggen. Ik dacht namelijk dat dit in een huwelijksgesprek standaard wél gevraagd werd. Bij ons is dat destijds in elk geval wel gebeurd en dat verwachtten wij ook. Ik vond dat toen en vind dat nu nog steeds eigenlijk niet vreemd.

Hoe denken jullie hierover? Het was voor mij namelijk zojuist voor het eerst dat ik een dominee uit de gereformeerde gezindte dit geluid hoorde vertolken.

Een predikant en ouderling mag zeker vragen of er voor de huwelijksvoltrekking sprake van gemeenschap geweest is.Niemand is hier verplicht op te antwoorden.Doch de Heere verlangt in alles eerlijkheid.Dus men zou eerlijk moeten bekennen als dit wél het gaval is geweest.Daar zou dan vervolgens schuldbelijdenis op kunnen/moeten volgen. Het zij alleen voor de kerkenraad,of openbaar in kerk.

Als mijn vader het gesprek met het stel had, voor het huwelijk, kwam er altijd een moment dat hij zei: nu moet ik nog iets vragen...
Dan zette het stel zich schrap voor "de vraag"...
En dan vroeg mijn vader of hij een foto kon krijgen, na de bruiloft.

Hij had meerdere albums met foto's van al die bruidsparen, met dus ook de verschillende stijlen en kleuren van de trouwjurken en pakken. Erg leuk om die albums te bekijken, helaas zijn ze niet bewaard. En "de vraag" heeft hij nooit gesteld.

Luther schreef:
Hoe denken jullie hierover? Het was voor mij namelijk zojuist voor het eerst dat ik een dominee uit de gereformeerde gezindte dit geluid hoorde vertolken.

Ik ben het helemaal eens met ds. Pieters. Bij ons is het niet gevraagd, omdat het niet echt gewoon is. Mocht het destijds gevraagd zijn, had ik geantwooord dat het zijn zaak niet is en het hem niet aangaat.

Dodo schreef:Als mijn vader het gesprek met het stel had, voor het huwelijk, kwam er altijd een moment dat hij zei: nu moet ik nog iets vragen...
Dan zette het stel zich schrap voor "de vraag"...
En dan vroeg mijn vader of hij een foto kon krijgen, na de bruiloft.

Hij had meerdere albums met foto's van al die bruidsparen, met dus ook de verschillende stijlen en kleuren van de trouwjurken en pakken. Erg leuk om die albums te bekijken, helaas zijn ze niet bewaard. En "de vraag" heeft hij nooit gesteld.

Ik zie het helemaal voor me

Bij ons (ggin) vroeg men naar de reden van het huwelijk. Dus niet zozeer de vraag of er iets had plaatsgevonden, maar meer of er haast achter zat

samanthi schreef:

Dodo schreef:Als mijn vader het gesprek met het stel had, voor het huwelijk, kwam er altijd een moment dat hij zei: nu moet ik nog iets vragen...
Dan zette het stel zich schrap voor "de vraag"...
En dan vroeg mijn vader of hij een foto kon krijgen, na de bruiloft.

Hij had meerdere albums met foto's van al die bruidsparen, met dus ook de verschillende stijlen en kleuren van de trouwjurken en pakken. Erg leuk om die albums te bekijken, helaas zijn ze niet bewaard. En "de vraag" heeft hij nooit gesteld.

Ik zie het helemaal voor me

Die vraag werd vast (mede) namens de predikantsvrouw gesteld schat ik in..

Ik vind het een hoogst ongepaste vraag.

Vorst schreef:Ik vind het een hoogst ongepaste vraag.

Als de vraag gesteld wordt in een pastorale bedding is het een goede vraag. Jong volwassenen kunnen namelijk worstelen met deze zaken. Zijn wij rein gebleven in onze verkeringstijd.
Deze vraag hoeft niet gesteld te worden om te veroordelen maar om te spreken over deze intieme zaken waar de wereld zo'n gore zaak van gemaakt heeft.
Onze predikant besteed daar ruim aandacht aan in o.a. de huwelijkscatechese.

Seksuele verwording is één van de grootste gevaren die ook onze gezindte bedreigd.

huisman schreef:

Vorst schreef:Ik vind het een hoogst ongepaste vraag.

Als de vraag gesteld wordt in een pastorale bedding is het een goede vraag. Jong volwassenen kunnen namelijk worstelen met deze zaken. Zijn wij rein gebleven in onze verkeringstijd.
Deze vraag hoeft niet gesteld te worden om te veroordelen maar om te spreken over deze intieme zaken waar de wereld zo'n gore zaak van gemaakt heeft.
Onze predikant besteed daar ruim aandacht aan in o.a. de huwelijkscatechese.

Seksuele verwording is één van de grootste gevaren die ook onze gezindte bedreigd.

Precies. In dit kader zou ik deze vraag ook willen plaatsen. Misschien ook meer in het algemeen: Hoe is jullie verkeringstijd geweest? Hoe zijn jullie met elkaar omgegaan, emotioneel, geestelijk, lichamelijk?
Wat mij betreft ook een belangrijke vraag: Als jullie in de kerk straks op de knielbank geknield liggen, is dat dan voor het eerst in jullie relatie? En zo ja: hoe wil je dan het huwelijk in? etc.

Wij zijn al weer meer dan 10 jaar geleden overgetrouwd in de GG. De dominee stelde dat hij er van uitging dat we rein het huwelijk ingingen. We hoefden daar geen antwoord op te geven. Dit was dus inderdaad het principe wat de dominee op refoweb bedoeld.
Want je kan ook zeggen : wie is rein en wie zondigt niet tegen alle geboden?
Waar de dominee wel op hamerde was het feit dat als er kinderen zouden komen dat dan mijn vrouw zou stoppen met werken. We vonden dit nogal wat en vroegen of parttime werken dan niet kon. Nou een avonddienst per week kon er dan nog mee door maar er moest min of meer fulltime door ons als ouders voor de kinderen gezorgd worden.

Ik vraag me af of dit nu nog gezegd wordt?