Naar aanleiding van twee boeken van Henk Tijssen, onder andere over NSB-predikant ds. Ekering, schreef dr. B.J. Spruyt een artikel in het RD. Natuurlijk gaat het in de boeken over de vraag hoe het kan dat predikanten zich aangetrokken voelden tot het nationaal-socialisme.

Spruyt zal ook spreken bij de presentatie van deze boeken. In het RD gaf hij een opmerkelijke verklaring voor deze aantrekkingskracht, nl. de gedachte van het drievoudig snoer. Deze predikanten hielden vast aan de gedachte God-Nederland-Oranje (een verbond), en omdat Nederland verder wegzonk in de zonde zou de aanval van Duitsland, en de bezetting Gods verbondswraak zijn. Daarom moest Nederland bukken onder het Duitse juk in plaats van zich verzetten.

Ik vraag me af of die gedachte van de verbondswraak ergens terug te vinden is. Spruyt gaf geen bron waarin dit letterlijk te vinden is.

Zelf kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat dit de verklaring was. Nederland wilde lang neutraal blijven, zoals in de eerste wereldoorlog; deze ds. Ekering was echter al in 1936 lid geworden van de NSB en ook duidelijk over zijn sympathie. Dat gaat véél verder dan "buigen onder Gods verbondswraak". Hij ging ook verder dan iemand als ds. Kersten, maar ook van ds. Kersten vraag ik me af of die verbondswraak een rol speelde. Tijssen noemt die verklaring ook niet.

Zelf denk ik dat het ook komt doordat dominees Nederland eigenlijk zagen als Israel. Dus wat geprofeteerd werd tegen het OT-Israel werd betrokken op Nederland. Met name in Jeremia lezen we dat het volk Israel daaronder moest bukken. Van ds. A. Wink is bekend dat hij geroepen is met de woorden uit Jesaja 6:9-12. Dus zagen dominees zichzelf wel een beetje in de lijn van de OT-profeten.

Maar diverse mensen gingen (veel) verder dan bukken. Ik kan dat toch nooit helemaal klein krijgen.

Gisteren las ik nog over Saul en Doëg. Saul (de gezalfde des Heeren) droeg zijn soldaten op om de priesters te doden. Maar nee, ze wilden zich niet bezondigen door de priesters des Heeren te doden. Doëg deed dat echter wel.
Een verschrikkelijke daad natuurlijk.

En toch was het de uitvoering van een straf van God over het nageslacht van Eli. Abjathar moest daaronder bukken, omdat het een rechtvaardige straf was. Maar dat betekende nog niet dat de soldaten van Saul, of zijn herdersvorst Doëg daaraan mee mochten werken....

Ik denk ook niet dat het goed was. Maar ze wilden bukken onder Gods oordeel en zich vernederen onder Gods slaande hand.

Ik las ooit zoiets over de voorspelling van de oorlog. Toen de elfstedentocht op dinsdag 30 januari 1940 gehouden werd werd ook de zondag door de voornbereidingen ontheiligd. Toen wist "men" dat het oordeel Nederland niet ontgaan zou.
Staat in dit boek:http://www.theologienet.nl/documenten/I ... 0trouw.pdf

Dat van de Elfstedentocht heb ik ook wel eens gelezen, maar dát boekske heb ik nooit gelezen.