Er zijn scholen voor mensen die ergens geen sikkepit van begrijpen. Daarnaar toe gaan is beter dan hier als "geensikkepitbegrijpende" toch een stellige mening neer te zetten. Helaas ook nog opgeleukt met moralistische nonsens.

En de kans op ruzie is nu eenmaal veel groter als er een groot verdriet is. . Een ietsiepietsie kennis van intermenselijke verhoudingen zorgt ervoor dat dergelijke naiviteit uit onderstaande posting achterwege kan blijven.

Wim Anker, vriendelijk hoor.

Wim Anker schreef:Er zijn scholen voor mensen die ergens geen sikkepit van begrijpen. Daarnaar toe gaan is beter dan hier als "geensikkepitbegrijpende" toch een stellige mening neer te zetten. Helaas ook nog opgeleukt met moralistische nonsens.

En de kans op ruzie is nu eenmaal veel groter als er een groot verdriet is. . Een ietsiepietsie kennis van intermenselijke verhoudingen zorgt ervoor dat dergelijke naiviteit uit onderstaande posting achterwege kan blijven.

Ik dacht al: Waar blijft het broodnodige commentaar van WA?

Ik vind deze reacties een farizeistische typering van familieleed en onrecht, gedegradeerd tot geldzucht. Iedereen met een beetje zelfkennis weet dat juist het recht doen in dergelijke kwesties in veel gevallen belangrijker is dan min of meer geld of spullen uit de nalatenschap. Dat blijkt ook uit het voorbeeld van de hoed. En recht doen is een bijbelse notie. En een ieder met genade begrijpt dat nog steeds, of begrijpt het juist, doordat het eigen hart wordt gekend. Zo iemand is dankbaar verlost te zijn. Maar de kennis is er nog steeds, evenals de notie dat kinderen van dezelfde lap zijn gescheurd. En deze typering mis ik nu in deze - en andere soorgelijke - reacties. De reacties hebben een hoog "ik ben veel christelijker dan gij" gehalte en lijken m.i. net even teveel op het "ik dank u Heere".

En ja, ik wordt hier echt heel fel van. Want moeders, kinderen enz. de grond in trappen omdat er onrecht is en er dus ruzie ontstaat doet men niet af met "ik snap er wel geen sikkepit van maar ik zou me gewoon afzijdig houden want ik ben niet van deze wereld maar ik ben christelijk". Als het leed zichzelf wordt aangedaan dan kan men zo nog handelen, er wordt afstand gedaan van het eigen aandeel. Als leed anderen wordt aangedaan dan MOET er gewoon recht worden gedaan.

Een discusie over do's an don'ts zou best goed zijn. Ter voorkoming van veel ellende.

Wim Anker schreef:Er zijn scholen voor mensen die ergens geen sikkepit van begrijpen. Daarnaar toe gaan is beter dan hier als "geensikkepitbegrijpende" toch een stellige mening neer te zetten. Helaas ook nog opgeleukt met moralistische nonsens.

En de kans op ruzie is nu eenmaal veel groter als er een groot verdriet is. . Een ietsiepietsie kennis van intermenselijke verhoudingen zorgt ervoor dat dergelijke naiviteit uit onderstaande posting achterwege kan blijven.

Als ik je bericht goed lees, verwacht je van de persoon waar je op reageert "ietsiepietsie kennis van intermenselijke verhoudingen" ...
Gezien je eigen bericht vind ik dat een interessante stellingname.

.

refo schreef:

Mara schreef:Gelukkig is het familierecht inmiddels aangepast, heb ik begrepen. De koude kant erft niet meer automatisch.
Alhoewel wij ervan uit gaan dat e.e.a. in goede harmonie zal gaan, ontkom je er niet aan om bij de notaris langs te gaan als je een eigen huis dan wel een eigen zaak hebt. Dan moet je.

Er moet niets. We leven in een vrij land.
De koude kant erft wel degelijk automatisch, als er sprake is van gemeenschap van goederen en er verder niets geregeld is. Dan krijgt de schoonzoon of -dochter automatisch de helft vanwege de gemeenschap. Dat is wel te voorkomen.
Als de schoonzoon of -dochter door het overlijden alleen zijn overgebleven erven ze niet automatisch.

En bij leven zoveel mogelijk weggeven, met de warme hand. Dat is veel aardiger voor de ontvanger.

Bij ons in de familie kwam ruzie over een hoed van mijn vader. Die was nauwelijks gedragen toen hij overleed. Mijn moeder gaf hem aan het enige familielid dat een hoed draagt, hij wilde hem graag hebben.
.

Je moet uit een erfenis die niet verdeeld is niet zomaar dingen weggeven. Het is logisch dat mensen dan boos worden. Als je een hoed niet draagt kun je hem verkopen. Alles heeft waarde.

.

Twee keer onjuist.

Het nieuwe erfrecht is in 2005 juist zo aangepast dat ook in een huwelijk in gemeenschap van goederen het erfdeel buiten de boedel valt. Dat is verknocht aan de erfgenaam. Bij een eventuele scheiding kan de koude kant hier niet de helft van opeisen.

Een erfdeel is pas opeisbaar als beide ouders zijn overleden. Als moeder een hoed van de overleden vader wil weggeven is dit geen onderdeel van de erfenis, maar gewoon het bezit en vruchtgebruik van de moeder waar zij alles mee mag doen en geen verantwoording over hoeft af te leggen.

Wim Anker schreef:Ik vind deze reacties een farizeistische typering van familieleed en onrecht wat wordt gedegradeerd tot geldzucht. Iedereen met een beetje zelfkennis weet dat juist het recht doen in deze kwesties vaak veel belangrijker is dan geld, zie het voorbeeld van de hoed. Dat gaat niet om geld. En recht doen is een bijbelse notie. En een ieder met genade begrijpt dat nog steeds en kent het eigen hart en is dankbaar ervan verlost te zijn. Maar het begrip is er nog steeds, evenals de notie dat de kinderen van dezelfde lap zijn geaxheurd. En die typering mis ik nu constant in deze - en andere - hoogmoedige reacties. Een discusie over do's an don'ts zou best goed zijn. Ter voorkoming van veel ellende.

@wim,

Denk je werkelijk dat je van hebzucht verlost bent als je mag leven vanuit genade? Of was het een verschrijving? Er is niet alleen begrip maar we zijn er nog steeds mee besmet.

Verder moet ik eerlijk zeggen dat ik nooit zo goed raad weet met erfenisbijeenkomsten. Waarin ieder uit gaat (uit)zoeken. Misschien ben ik er wel niet te nuchter voor. Maar ik voel me dan vaak best wel opgelaten...

Sheba schreef:

Wim Anker schreef:Ik vind deze reacties een farizeistische typering van familieleed en onrecht wat wordt gedegradeerd tot geldzucht. Iedereen met een beetje zelfkennis weet dat juist het recht doen in deze kwesties vaak veel belangrijker is dan geld, zie het voorbeeld van de hoed. Dat gaat niet om geld. En recht doen is een bijbelse notie. En een ieder met genade begrijpt dat nog steeds en kent het eigen hart en is dankbaar ervan verlost te zijn. Maar het begrip is er nog steeds, evenals de notie dat de kinderen van dezelfde lap zijn geaxheurd. En die typering mis ik nu constant in deze - en andere - hoogmoedige reacties. Een discusie over do's an don'ts zou best goed zijn. Ter voorkoming van veel ellende.

@wim,

Denk je werkelijk dat je van hebzucht verlost bent als je mag leven vanuit genade? Of was het een verschrijving? Er is niet alleen begrip maar we zijn er nog steeds mee besmet.

De Schrift leert inderdaad dat de oude mens nooit verdwijnt en dus ook de hebzucht niet. In het kader van mijn betoog bedoel ik te zeggen dat de nieuwe mens het niet kent en als genade beoefend wordt is de oude mens even ten onder. Er dus bij een christen juist meer begrip. En juist bij groot verdriet ligt de duivel het ergste op de loer. Wij zijn het volkomen eens op dit punt.

Sheba schreef:Verder moet ik eerlijk zeggen dat ik nooit zo goed raad weet met erfenisbijeenkomsten. Waarin ieder uit gaat (uit)zoeken. Misschien ben ik er wel niet te nuchter voor. Maar ik voel me dan vaak best wel opgelaten...

Dat heeft, denk ik, iedereen. Het zich opgelaten voelen. De ene op deze manier, de andere op die manier. De ene graait, de andere doet niets en zit op een stoel. Het is beide een reactie vanuit hetzelfde verdriet.

Een collega van mij vertelde dat hij met zijn broers en/of zussen aan zijn ouders heeft gevraagd of ze alsjeblieft al hun bezit op wilden maken, zodat ze er ook geen ruzie om konden zoeken. Of ik dat helemaal de weg vind, weet ik niet, in het Oude Testament werd anders met erfenissen omgegaan.

Maar de gedachte erachter kan ik wel begrijpen. Ik stem er geheel mee in dat erfenissen geen ruzie zouden moeten geven. Tegelijk is het ook helder dat geld en bezit iets met onze emotie doen. En als de emoties toch al in een wervelwind zitten, dan kan ik me zelfs voorstellen dat nuchtere mensen die eigenlijk helemaal geen ruzie om een erfenis willen maken, het toch gaan krijgen.

Als er een wat groter bezit in de familie aanwezig is, kan het raadzaam zijn om bij leven in alle rust al het nodige te regelen.

merel schreef: Het nieuwe erfrecht is in 2005 juist zo aangepast dat ook in een huwelijk in gemeenschap van goederen het erfdeel buiten de boedel valt. Dat is verknocht aan de erfgenaam. Bij een eventuele scheiding kan de koude kant hier niet de helft van opeisen.

Zo is dit ons ook verteld door de notaris.

merel schreef:Een erfdeel is pas opeisbaar als beide ouders zijn overleden. Als moeder een hoed van de overleden vader wil weggeven is dit geen onderdeel van de erfenis, maar gewoon het bezit en vruchtgebruik van de moeder waar zij alles mee mag doen en geen verantwoording over hoeft af te leggen.

Precies!
Je gaat bepaalde persoonlijke stukken, met emotionele waarde, niet te grabbel zetten op mp.
Ik vond het juist fijn dat ze bij leven bepaalde dingen weggaf aan diegenen waar dat het beste bij paste.

Mara schreef:

merel schreef: Het nieuwe erfrecht is in 2005 juist zo aangepast dat ook in een huwelijk in gemeenschap van goederen het erfdeel buiten de boedel valt. Dat is verknocht aan de erfgenaam. Bij een eventuele scheiding kan de koude kant hier niet de helft van opeisen.

Zo is dit ons ook verteld door de notaris.

merel schreef:Een erfdeel is pas opeisbaar als beide ouders zijn overleden. Als moeder een hoed van de overleden vader wil weggeven is dit geen onderdeel van de erfenis, maar gewoon het bezit en vruchtgebruik van de moeder waar zij alles mee mag doen en geen verantwoording over hoeft af te leggen.

Precies!
Je gaat bepaalde persoonlijke stukken, met emotionele waarde, niet te grabbel zetten op mp.
Ik vond het juist fijn dat ze bij leven bepaalde dingen weggaf aan diegenen waar dat het beste bij paste.

Luister inderdaad goed naar de notaris. Als bepaalde wijzigen zijn opnieuw naar de notaris. Want bovenstaande vanzelfsprekendheden gelden b.v. niet als er (her)trouwt is of wordt en er kinderen zijn uit eerdere huwelijken. Dan zijn de regels anders.

Wim Anker schreef: Luister inderdaad goed naar de notaris. Als bepaalde wijzigen zijn opnieuw naar de notaris. Want bovenstaande vanzelfsprekendheden gelden b.v. niet als er (her)trouwt is of wordt en er kinderen zijn uit eerdere huwelijken. Dan zijn de regels anders.

Ja klopt. In de refogezindte is het niet zo algemeen geaccepteerd om onder huwelijkse voorwaarden te trouwen, terwijl dit wel in bepaalde gevallen ten zeerste wordt aangeraden.
Daar rust hier en daar nog een taboe op.

Mara schreef: In de refogezindte is het niet zo algemeen geaccepteerd om onder huwelijkse voorwaarden te trouwen, terwijl dit wel in bepaalde gevallen ten zeerste wordt aangeraden.
Daar rust hier en daar nog een taboe op.

En is dat verkeerd? Je zult toch echt gegronde redenen moeten hebben om op huwelijkse voorwaarden te trouwen.
Vanuit het Bijbelse principe dat man en vrouw een zijn, lijkt het mij de eerst aangewezen weg om in gemeenschap van goederen te trouwen.

Mannetje schreef:

Mara schreef: In de refogezindte is het niet zo algemeen geaccepteerd om onder huwelijkse voorwaarden te trouwen, terwijl dit wel in bepaalde gevallen ten zeerste wordt aangeraden.
Daar rust hier en daar nog een taboe op.

En is dat verkeerd? Je zult toch echt gegronde redenen moeten hebben om op huwelijkse voorwaarden te trouwen.
Vanuit het Bijbelse principe dat man en vrouw een zijn, lijkt het mij de eerst aangewezen weg om in gemeenschap van goederen te trouwen.

Ik zeg toch niet dat het verkeerd is?
Het Bijbelse principe schrijft het voor ja, dat weet ik, maar kijk even om je heen hoeveel huwelijken - ook in de refogezindte - stuklopen.
Mijn oudste broer - weduwnaar - trouwde onlangs voor de tweede maal, de eerste keer volgens de Bijbelse norm, nu op huwelijkse voorwaarden. Vanwege diverse redenen, geadviseerd door de christelijke notaris.
Het is juist ook voor bescherming, bijvoorbeeld voor de vrouw, dat zij niet hoofdelijk aansprakelijk is als er dingen gebeuren in een eigen bedrijf o.i.d. Maar er zijn nog meer redenen wanneer het wijs is.