Valcke schreef:Dit berust op een verschil in de lezingen van de Griekse tekst.
NKJV volgt TR (en Meerderheidstekst) met: μὴ συγκεκραμένο(υ)ς τῇ πίστει τοῖς ἀκούσασιν.
NASB volgt Tekstkritische (minderheids)tekst met: μὴ συγκεκερασμένους τῇ πίστει τοῖς ἀκούσασιν.

Zulke verschillen tref je in het NT zeer veel aan. Niet zozeer verschillen in vertaling als wel verschillen in gehanteerde brontekst.
Het verschil betreft slechts enkele letters...

J.C. Philpot schreef:

Valcke schreef:Dit berust op een verschil in de lezingen van de Griekse tekst.
NKJV volgt TR (en Meerderheidstekst) met: μὴ συγκεκραμένο(υ)ς τῇ πίστει τοῖς ἀκούσασιν.
NASB volgt Tekstkritische (minderheids)tekst met: μὴ συγκεκερασμένους τῇ πίστει τοῖς ἀκούσασιν.

Zulke verschillen tref je in het NT zeer veel aan. Niet zozeer verschillen in vertaling als wel verschillen in gehanteerde brontekst.
Het verschil betreft slechts enkele letters...

Dank voor je uitleg.

Gevoelsmatig en vanuit mijn achtergrond heb ik meer vertrouwen in de TR. Maar ik moet zeggen dat het mij aan de andere kant logischer lijkt dat een overschrijver een letter over het hoofd ziet bij het overschrijven, als dat hij perongeluk letters toevoegd.

Wat zou hier een verklaring voor zijn?

Valcke schreef:Wie Textus Receptus en SV parallel wil lezen, kan dit overigens doen via deze link:
https://statenvertaling.nl/tekst/teksthbgr.php

Tiberius schreef:

Valcke schreef:Wie Textus Receptus en SV parallel wil lezen, kan dit overigens doen via deze link:
https://statenvertaling.nl/tekst/teksthbgr.php

Valcke schreef: De opvatting in de tekstkritische school is dat de kortste tekst doorgaans de meest waarschijnlijke is.
Zelf meen ik - net als jij - dat juist weglatingen (als vergissing) waarschijnlijker zijn.

Echter, ik hecht nog meer aan het feit of een bepaalde lezing wel of niet brede steun heeft in de handschriften. Dan is de leeftijd van de handschriften niet het allerbelangrijkste, want goede oude en versleten handschriften werden na nauwkeurig gekopieerd te zijn in jongere handschriften, vernietigd. De Meerderheidstekst (/ TR) heeft mijn duidelijke voorkeur: deze tekst vindt de meest brede steun in de handschriften.

Het toevoegen of weglaten van een letter binnen een woord zegt echter niet al te veel: ervaren kopiïsten kopieerden niet letter voor letter, maar woord voor woord. Dan kun je een woord net verkeerd lezen, in je geheugen (verkeerd) opslaan en dus verkeerd overschrijven.

Ora et labora schreef:Daarom de toehoorders horen zich eigenlijk niet te mengen in een predikant zijn preekwijze
die van boven is geschonken.
Of de predikant moet zodanig een verhaaltje vertellen. Maar dan zal de halve gemeente wel vertrekken denk ik.

J.C. Philpot schreef:

Ora et labora schreef:Daarom de toehoorders horen zich eigenlijk niet te mengen in een predikant zijn preekwijze
die van boven is geschonken.
Of de predikant moet zodanig een verhaaltje vertellen. Maar dan zullen er wel velen vertrekken denk ik.

Ik denk dat je die "halve gemeente" te hoog inschat. We leven volgens mij in een tijd die de volgende kenmerken heeft:

2 Timotheüs 4:3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;

En toch is het alternatief van het bovenstaande, niet dat we ons maar "niet mengen" in de prediking, maar alles onderzoeken.

Handelingen 17:11 En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren.

Hierbij moet onze hartsgesteldheid niet een kritische houding zijn, of het zo makkelijk mogelijk willen hebben ("kussentjes onder onze oksel genaait willen hebben" hoorde ik afgelopen jaar een predikant zeggen). Maar een hartelijk verlangen om te "beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij" (Romeinen 12:1)

Ora et labora schreef:

J.C. Philpot schreef:

Ora et labora schreef:Daarom de toehoorders horen zich eigenlijk niet te mengen in een predikant zijn preekwijze
die van boven is geschonken.
Of de predikant moet zodanig een verhaaltje vertellen. Maar dan zullen er wel velen vertrekken denk ik.

Ik denk dat je die "halve gemeente" te hoog inschat. We leven volgens mij in een tijd die de volgende kenmerken heeft:

2 Timotheüs 4:3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;

En toch is het alternatief van het bovenstaande, niet dat we ons maar "niet mengen" in de prediking, maar alles onderzoeken.

Handelingen 17:11 En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren.

Hierbij moet onze hartsgesteldheid niet een kritische houding zijn, of het zo makkelijk mogelijk willen hebben ("kussentjes onder onze oksel genaait willen hebben" hoorde ik afgelopen jaar een predikant zeggen). Maar een hartelijk verlangen om te "beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij" (Romeinen 12:1)

Ora et labora schreef:

Ora et labora schreef:

J.C. Philpot schreef:

Ora et labora schreef:Daarom de toehoorders horen zich eigenlijk niet te mengen in een predikant zijn preekwijze
die van boven is geschonken.
Of de predikant moet zodanig een verhaaltje vertellen. Maar dan zullen er wel velen vertrekken denk ik.

Ik denk dat je die "halve gemeente" te hoog inschat. We leven volgens mij in een tijd die de volgende kenmerken heeft:

2 Timotheüs 4:3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;

En toch is het alternatief van het bovenstaande, niet dat we ons maar "niet mengen" in de prediking, maar alles onderzoeken.

Handelingen 17:11 En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren.

Hierbij moet onze hartsgesteldheid niet een kritische houding zijn, of het zo makkelijk mogelijk willen hebben ("kussentjes onder onze oksel genaait willen hebben" hoorde ik afgelopen jaar een predikant zeggen). Maar een hartelijk verlangen om te "beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij" (Romeinen 12:1)

Je begrijpt de boodschap hopelijk. Het Woord van God is het einde van alle tegenspraak!
Daar hoeft de mens geen etiket op te plakken.