Luther schreef:Sheba schreef:Mattheus 19 vers 9
Zie eerder door mij gegeven citaat.
(...) wanneer math 19 vers 9 hertrouwen door de "onschuldige" toestaat is de tekst in tegenspraak met zichzelf. Want terwijl de tekst de intentie heeft om te hertrouwen voor de 'schuldige partij' te verbieden, omdat het echtbreuk is, opent dezelfde tekst tegelijk de deur voor hertrouwen voor de "schuldige partij"?
Dit zou de tekst dan doen door hertrouwen voor de "onschuldige partij" toe te staan. Immers, wanneer de onschuldige mag hertrouwen, dan moet dit zijn op grond van het feit dat de huwelijksband tussen de Schuldige en de onschuldige is ontbonden. Maar wanneer deze band verbroken is door hierbij, zoals men beweert, dan is deze band voor de onschuldige partij verbroken, maar eveneens voor de schuldige partij.. En wanneer er geen huwelijk is, dan heeft de schuldige partij het volste recht om te gaan hertrouwen. Als ongetrouwde is hij vrij om (opnieuw) te trouwen.
(...)
(...) de bedoeling van deze tekst is dat alle echtscheiding, behalve die wegens hoererij, verboden is. Maar het geeft geen uitzondering op de regel dat hertrouwen verboden is. Christus spreekt ook helemaal niet over hertrouwen in deze tekst. Jezus spreekt slechts over opnieuw trouwen omdat echtscheiding meestal tot doel heeft om een ander te trouwen, dan wel uiteindelijk leidt tot het trouwen van iemand anders.(...)
Ja, dat is de uitleg van iemand anders. Ik lees dat allemaal zo expliciet niet in Matth. 19. In Mattheüs 19 (ook in 5) wordt juist expliciet het woordje "anders" gebruikt.
Het is misschien voor sommige mensen een teer onderwerp. Ik reageer dan nu ook wel met enige voorzichtigheid. Maar puur naar de teksten kijkend kan ik me in het gegeven citaat vinden. Ook al zijn het niet mijn eigen woorden.
Het woordje anders in deze tekst geeft de enige bijbelse uitzondering op het verbod op scheiding. Het geeft geen uitzondering op de regel dat hertrouwen verboden is.
Ook zou het zo kunnen zijn dat hier gesproken wordt over alle vormen van verlating behalve overspel. Dus het gaat hier dan niet over overspel maar over alle andere redenen die mensen kunnen hebben om te scheiden en hertrouwen. In al die gevallen leidt hertrouwen tot overspel. En het gaat hier dan dus niet om de verlating vanwege hoererij. ( iets met waar leg je de klemtoon in deze tekst, misschien dat exegeten onder ons hier iets meer over kunnen zeggen, corrigeren?)
Verder,
Wanneer je leest in 1 Kor 7 vers 39
Een vrouw is door de wet verbonden, zo langen tijd haar man leeft; maar indien haar man ontslapen is, zi is zij vrij, om te hertrouwen, dien zij wil, alleenlijk in de Heere
En in Rom 7 vers 2 en 3
Want een vrouw, die onder den man staat, is aan de levenden man verbonden door de wet; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrijgemaakt van de wet des mans. Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is, als zij eens anderen man wordt
Hier lees je toch duidelijk dat alleen de dood een grond voor hertrouwen is. Wanneer je mattheus 19 ineens gaat lezen dat hertrouwen voor de onschuldige wel mogelijk is na overspel zou de Schrift met zichzelf in tegenspraak zijn.
In het OT stond op overspel de doodstraf. Maar dat werd kennelijk in het NT en in OT ook al?niet meer toegepast. En zo ook in onze tijd. De dader blijft leven. En daarmee is m.i. De grond voor hertrouwen niet aanwezig.
Overigens lees ik nergens in het OT dat die wet van stenigen van de overspelige was opgeheven door de Heere God. Wat heeft ons dat te zeggen?
Verder heb ik eerder al gezegd waar het huwelijk een afspiegeling van is.
En als je dan ook nog eens kijkt hoe de Heere omging met zijn verbondsvolk dat hoereerde. Steeds weer was daar herstel, vergeving. Heeft ons dat iets te zeggen? Dat de Heere niet zei; jullie hebben weer overspel gepleegd met andere goden. Nu ga ik met een ander volk verder en maak daar een verbond mee?
En jij ziet dus niet de tegenspraak in de tekst in Mattheus als je zegt dat hertrouwen voor de onschuldige geen overspel is en voor de schuldige wel?
