Hoe je het ook ziet, ds. Moerkerken en met hem vele anderen leren m.i. wel zeker een bepaald soort systematisering. De laatste artikelenreeks in de SB was wat dat betreft duidelijk. Het probleem wat daar opvolgt is dat vele kerkenraden daar niet alleen in mee gaan maar ook verder gaan en iedereen die zegt dat er geen bepaald soort bekeringsweg of standenleer is bijvoorbaat afschrijven. Eigen ervaring!
Nu kan deze predikant in zijn preken wel anders zeggen maar dat hoort maar een klein gedeelte van de GG en de rest leest de SB en hoort de studenten, di ekrijgen dus een andere indruk?
Systematiseren van de heilsweg
-
Orckie
Goed; aangezien ik dit topic gestart heb, voel ik me verantwoordelijk om er maar weer een wat inhoudelijker wending aan te proberen te geven.
Ik heb expliciet gevraagd welke elementen uit de 18 stappen die genoemd werden we moeten behouden en welke niet, als het gaat om de bevindelijke kant van het geestelijke leven.
Kijk, die 18 stappen zijn niet bedoeld om aan te geven dat het er precies 18 zijn; maar het is een uitwerking van wat op veel gezelschappen officieus (dus onofficieel, en niet op papier uitgewerkt) geleerd werd. Henrikus heeft dit terecht opgemerkt en terecht gesteld dat we er niet zo hard over moeten oordelen.
Maar het neemt niet weg, dat er volgens mij best wel wat kerkenraden zijn (of afzonderlijke ambtsdragers) die wel zoiets in hun hoofd hebben als ze naar gemeenteleden luisteren die iets vertellen van hun geestelijk leven (op huisbezoek; of het bezoek na de eerste avondmaalsgang, bijv.). En het gevaar daarvan is dat beginnend leven (tere plantjes) vertrapt worden, of geestelijk leven dat net iets anders verlopen is als onecht wordt aangezien.
En voor persoonlijk zelfonderzoek lijkt het me geen kwaad kunnen als we tot elementen kunnen komen, uiteraard gebaseerd op Schrift en belijdenis, die iedereen bevindelijk zou moeten kennen om te weten of het wel is.
Persoonlijk denk ik dat de volgende elementen wel belangrijk zijn:
1) stil gezet zijn (of de schuldbrief thuis krijgen), beseffen dat je tegen een goeddoend God gezondigd hebt (zie ook gelijkenis verloren zoon Lukas 15)
2) De zonde gaan haten en laten
3) ontdekken bij het licht van Gods Geest dat je niet alleen zonde doet, maar ook zonde bent. Bepaald worden bij je val in Adam.
4) Waar je zelf moet erkennen dat je terecht verloren zou moeten gaan, het wonder ervaren wordt dat Christus geopenbaard wordt aan het hart (door Woord en Geest), als de Weg ten Leven.
5) Nadere kennis en oefeningen van Christus' Persoon en Werk.
6) Verzekerd mogen zijn van je aandeel in Christus; vrijspraak van schuld en straf; vrede met God.
Dit zijn geen stationnetjes die je passeert of klassen die je doorloopt, maar elementen van Bijbelse, gereformeerde bevinding. Niet alle ware gelovigen zullen 5) en 6) ten volle ervaren en genieten. 1) t/m 4) zullen toch enigermate gekend moeten worden.
Wat ik hier zeg is mijns inziens geen systematisering, maar gaat over de orde des Heils zoals we die in de Schrift vinden, en ook in geschriften van zowel ds. Moerkerken, ds. Harinck en ds. Vreugdenhil.
Ik heb expliciet gevraagd welke elementen uit de 18 stappen die genoemd werden we moeten behouden en welke niet, als het gaat om de bevindelijke kant van het geestelijke leven.
Kijk, die 18 stappen zijn niet bedoeld om aan te geven dat het er precies 18 zijn; maar het is een uitwerking van wat op veel gezelschappen officieus (dus onofficieel, en niet op papier uitgewerkt) geleerd werd. Henrikus heeft dit terecht opgemerkt en terecht gesteld dat we er niet zo hard over moeten oordelen.
Maar het neemt niet weg, dat er volgens mij best wel wat kerkenraden zijn (of afzonderlijke ambtsdragers) die wel zoiets in hun hoofd hebben als ze naar gemeenteleden luisteren die iets vertellen van hun geestelijk leven (op huisbezoek; of het bezoek na de eerste avondmaalsgang, bijv.). En het gevaar daarvan is dat beginnend leven (tere plantjes) vertrapt worden, of geestelijk leven dat net iets anders verlopen is als onecht wordt aangezien.
En voor persoonlijk zelfonderzoek lijkt het me geen kwaad kunnen als we tot elementen kunnen komen, uiteraard gebaseerd op Schrift en belijdenis, die iedereen bevindelijk zou moeten kennen om te weten of het wel is.
Persoonlijk denk ik dat de volgende elementen wel belangrijk zijn:
1) stil gezet zijn (of de schuldbrief thuis krijgen), beseffen dat je tegen een goeddoend God gezondigd hebt (zie ook gelijkenis verloren zoon Lukas 15)
2) De zonde gaan haten en laten
3) ontdekken bij het licht van Gods Geest dat je niet alleen zonde doet, maar ook zonde bent. Bepaald worden bij je val in Adam.
4) Waar je zelf moet erkennen dat je terecht verloren zou moeten gaan, het wonder ervaren wordt dat Christus geopenbaard wordt aan het hart (door Woord en Geest), als de Weg ten Leven.
5) Nadere kennis en oefeningen van Christus' Persoon en Werk.
6) Verzekerd mogen zijn van je aandeel in Christus; vrijspraak van schuld en straf; vrede met God.
Dit zijn geen stationnetjes die je passeert of klassen die je doorloopt, maar elementen van Bijbelse, gereformeerde bevinding. Niet alle ware gelovigen zullen 5) en 6) ten volle ervaren en genieten. 1) t/m 4) zullen toch enigermate gekend moeten worden.
Wat ik hier zeg is mijns inziens geen systematisering, maar gaat over de orde des Heils zoals we die in de Schrift vinden, en ook in geschriften van zowel ds. Moerkerken, ds. Harinck en ds. Vreugdenhil.
-
Lecram
De eerste is onjuist, ik heb helaas mijn tijd daaraan besteed. De tweede zou een gevolg kunnen zijn van het feit dat het ingewikkeld is geworden. Maar daar is al een ander boekje over verschenen, een paar jaar geleden.Oorspronkelijk gepost door Adrianus2 mogelijkheden: boekje niet gelezen of boekje niet begrepen.Oorspronkelijk gepost door Lecram
Als hij dat niet wil, dan moet hij niet zulke boekjes schrijven.
-
Lecram
Laten we zeggen dat hij het niet zo erg overdrijft en er geen 18 haalt. Maar wel een aantal minder. En dat is in wezen hetzelfde.Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Dat neemt niet weg dat je het natuurlijk oneens kunt zijn met de theologische opvattingen in dat boekje. In diverse topics is dat te lezen. Maar om Ds Moerkerken te verwijten dat hij systematiseert op een wijze die ook maar zou lijken op het 18 puntenplan is gewoon niet terecht.
-
Orckie
Oorspronkelijk gepost door Maninne
Móet het ook in die volgorde Orckie?
Moet wellicht niet persé, maar of een andere volgorde Bijbels is, is de vraag, denk ik.
Je hebt er die zeggen dat je eerst Christus leert kennen, en dan je zonde. Dat vinden we zo niet terug, ook niet bij Reformatoren als Luther en Calvijn!
Wel dat de zondekennis zich verdiept, als men aan de voet van het kruis gebracht mag worden, en de ware boetvaardigheid geboren wordt (Calvijn).
Mooi gezegd, Rhodé!Oorspronkelijk gepost door Rhodé
De Heere werkt niet systematisch.
Paulus en Zacheus hadden heel andere wegen dan de moordenaar en Jozef. Dat uiteenrafelen is alleen maar gevaarlijk. We gaan ons focussen op bevindingen en ervaringen en daar moeten we het nu net niet van hebben. We moeten ons focussen op Christus. Voor en na.
Las het net nog in het RD, in het artikel over de "Vrienden van Kohlbrugge": "Er zijn onder deze preken [bedoeld wordt: de preken van Kohlbrugge] mensen tot ruimte gekomen die uit de kenmerkenprediking werden verlost en op Christus werden geworpen. Zou daar voor hen ook niet een deel van zijn aantrekkingskracht liggen: de behoefte om uit de sfeer van het altijd op jezelf teruggeworpen worden, verlost te worden?"
Hendrikus
~~Soli Deo Gloria~~
-
Lecram
Ik mis hier toch wel bepaalde elementen, waar sommige kinderen van God mee te maken krijgen. Zoals de tijd van de eerste liefde. Waarin God Zich openbaart als een vergevend en liefdevol God en je zo de sterke liefde van God ervaart, dat je van harte besluit altijd Hem te volgen en te dienen. Dat het daarna weleens anders kan gaan lopen, besef je dan niet. Maar de hartelijke keuze is gemaakt.Oorspronkelijk gepost door Orckie
Persoonlijk denk ik dat de volgende elementen wel belangrijk zijn:
1) stil gezet zijn (of de schuldbrief thuis krijgen), beseffen dat je tegen een goeddoend God gezondigd hebt (zie ook gelijkenis verloren zoon Lukas 15)
2) De zonde gaan haten en laten
3) ontdekken bij het licht van Gods Geest dat je niet alleen zonde doet, maar ook zonde bent. Bepaald worden bij je val in Adam.
4) Waar je zelf moet erkennen dat je terecht verloren zou moeten gaan, het wonder ervaren wordt dat Christus geopenbaard wordt aan het hart (door Woord en Geest), als de Weg ten Leven.
5) Nadere kennis en oefeningen van Christus' Persoon en Werk.
6) Verzekerd mogen zijn van je aandeel in Christus; vrijspraak van schuld en straf; vrede met God.
Ik weet niet of iedereen dat zo ervaart, is ook niet zo belangrijk. In gesprekken met anderen ben ik erachter gekomen dat ik het zelf niet alleen zo ervaren heb.
Mee eens Orckie.Oorspronkelijk gepost door Orckie
Goed; aangezien ik dit topic gestart heb, voel ik me verantwoordelijk om er maar weer een wat inhoudelijker wending aan te proberen te geven.
Ik heb expliciet gevraagd welke elementen uit de 18 stappen die genoemd werden we moeten behouden en welke niet, als het gaat om de bevindelijke kant van het geestelijke leven.
Kijk, die 18 stappen zijn niet bedoeld om aan te geven dat het er precies 18 zijn; maar het is een uitwerking van wat op veel gezelschappen officieus (dus onofficieel, en niet op papier uitgewerkt) geleerd werd. Henrikus heeft dit terecht opgemerkt en terecht gesteld dat we er niet zo hard over moeten oordelen.
Maar het neemt niet weg, dat er volgens mij best wel wat kerkenraden zijn (of afzonderlijke ambtsdragers) die wel zoiets in hun hoofd hebben als ze naar gemeenteleden luisteren die iets vertellen van hun geestelijk leven (op huisbezoek; of het bezoek na de eerste avondmaalsgang, bijv.). En het gevaar daarvan is dat beginnend leven (tere plantjes) vertrapt worden, of geestelijk leven dat net iets anders verlopen is als onecht wordt aangezien.
En voor persoonlijk zelfonderzoek lijkt het me geen kwaad kunnen als we tot elementen kunnen komen, uiteraard gebaseerd op Schrift en belijdenis, die iedereen bevindelijk zou moeten kennen om te weten of het wel is.
Persoonlijk denk ik dat de volgende elementen wel belangrijk zijn:
1) stil gezet zijn (of de schuldbrief thuis krijgen), beseffen dat je tegen een goeddoend God gezondigd hebt (zie ook gelijkenis verloren zoon Lukas 15)
2) De zonde gaan haten en laten
3) ontdekken bij het licht van Gods Geest dat je niet alleen zonde doet, maar ook zonde bent. Bepaald worden bij je val in Adam.
4) Waar je zelf moet erkennen dat je terecht verloren zou moeten gaan, het wonder ervaren wordt dat Christus geopenbaard wordt aan het hart (door Woord en Geest), als de Weg ten Leven.
5) Nadere kennis en oefeningen van Christus' Persoon en Werk.
6) Verzekerd mogen zijn van je aandeel in Christus; vrijspraak van schuld en straf; vrede met God.
Dit zijn geen stationnetjes die je passeert of klassen die je doorloopt, maar elementen van Bijbelse, gereformeerde bevinding. Niet alle ware gelovigen zullen 5) en 6) ten volle ervaren en genieten. 1) t/m 4) zullen toch enigermate gekend moeten worden.
Wat ik hier zeg is mijns inziens geen systematisering, maar gaat over de orde des Heils zoals we die in de Schrift vinden, en ook in geschriften van zowel ds. Moerkerken, ds. Harinck en ds. Vreugdenhil.
Een aanvullende vraag, wanneer ligt het moment van de wedergeboorte?
En een volgende vraag. 5 en 6 niet ten volle, maar wel iets ervan, denk je niet? Dit ook in relatie tot de viering van het Heilig Avondmaal: 'Geen volkomen geloof, maar wel geloof'.
Verder het volgende. Gisteren luisterde ik nog een preek van PrekenWeb (van harte aanbevolen!) waarin gezegd werd (in mijn woorden): 'wij focussen ons zo vaak op kenmerken en bevindingen. Nu is er in het leven van de gelovige wel sprake van kenmerken en bevindingen, maar de bijbel spreekt over vruchten, en dan hebben we het toch vaak over andere zaken dan de bevindingen van de gelovigen. We moeten ons richten op de eer van God, vruchten gevoed door de levenssappen van Christus!'
Ik vond dat wel mooi. Want uiteindelijk gaat het om de kenmerken (vruchten) van het geloof en niet de kenmerken van de gelovige.