Ik heb het boek niet gelezen, maar hoe vinden de fans dan zo'n zinnetje: Ik heb haar niet gedood maar het eeuwige leven gegeven.
Misschien is het in de context toch wat anders, maar zo op het eerste gezicht is dat toch een vreemde zin.

En ik vind dat de oorlog er niet realistisch in beschreven wordt.

Dan zal jij antwoorden dat het boek toch helemaal daar niet over gaat.

Precies. Het boek hoef je helemaal niet te beoordelen op een psychologische ontwikkeling van de hoofdpersoon.

Lilian1975 schreef: Wat ik bedoelde is dat er bij de hoofdpersoon alleen een terugkijken is. En niet dat er een gntwikkeling plaats vindt. Bijvoorj inkeer... en berouw en dus erkenning.
Ze erkent het niet/half. Ze zegt ik heb het niet gedaan ik gaf het eeuwig leven. In die zin blijft de hoofdfiguur vlak op dat punt. Ik krijg zelfs het gevoel dat de christelijke elementen erbij gepakt zijn... maar niet echt vanuit geschreven zijn.
Maar dit is mijn gevoel erbij hoor. Misschien ben ik gewoon niet zo'n. Florijn fan? En je moet wel van heel goede huize komen om als je eigenlijk een thema van 38 nachten gebruikt. En je kan weten dat een groot deel van je lezers die ook zal herkennen, te evenaren of te overtreffen.

En soms gebeurt dat niet. Bij jou moet zo'n verhaal dan volgens een vast patroon verlopen?
Waarom zeg je steeds dat Els met het thema 38 nachten op de loop gaat?
Je kunt die 2 boeken niet met elkaar vergelijken.
Kennelijk kon jij je niet inleven in de hoofdpersoon, maar wilde je haar een bepaalde kant opsturen.
Dan kan een roman inderdaad een teleurstelling worden.

Mara schreef:

Lilian1975 schreef: Wat ik bedoelde is dat er bij de hoofdpersoon alleen een terugkijken is. En niet dat er een gntwikkeling plaats vindt. Bijvoorj inkeer... en berouw en dus erkenning.
Ze erkent het niet/half. Ze zegt ik heb het niet gedaan ik gaf het eeuwig leven. In die zin blijft de hoofdfiguur vlak op dat punt. Ik krijg zelfs het gevoel dat de christelijke elementen erbij gepakt zijn... maar niet echt vanuit geschreven zijn.
Maar dit is mijn gevoel erbij hoor. Misschien ben ik gewoon niet zo'n. Florijn fan? En je moet wel van heel goede huize komen om als je eigenlijk een thema van 38 nachten gebruikt. En je kan weten dat een groot deel van je lezers die ook zal herkennen, te evenaren of te overtreffen.

En soms gebeurt dat niet. Bij jou moet zo'n verhaal dan volgens een vast patroon verlopen?
Waarom zeg je steeds dat Els met het thema 38 nachten op de loop gaat?
Je kunt die 2 boeken niet met elkaar vergelijken.
Kennelijk kon jij je niet inleven in de hoofdpersoon, maar wilde je haar een bepaalde kant opsturen.
Dan kan een roman inderdaad een teleurstelling worden.

Ned niet volgens vast patroon. Maar wat ik niet begrijp is dat je als christelijke auteur een hoofdpersoon gelovig laat zijn zonder dat je een duidelijke ontwikkeling ziet. In hetzij erkenning van wat zondig is, moord. Of niet erkennen maar het terrecht laten zijn, maar dan is het ook keuze tegen God. Als christelijke schrijver heb je ook een verantwoordelijkheid. Namelijk zonde zonde laten zijn. En de consequenties daarvan. Wanneer iemand dit boek had geschreven met een niet christelijke achtergrond of niet gereformeerd... had ik het kunnen plaatsen. Nu niet. Schrijfster van 38 nachten doet dat veel duidelijker. En heeft naar mijn weten geen gereformeerde achtergrond. Dan vind ik het dus een misser als je zo gevaarlijk dichtbij min of meer hetzelfde thema neemt, je zo vlak blijft. Het gaat mij niet om een bekeringsgeschiedenis. Maar om een literaire verantwoorde manier laten zien hoe christen zijn en bepaalde daden niet met elkaar te verenigen zijn. Hoe verdrietig de achtergrond uiteindelijk ook is. Door het boek te laten eindigen zoals nu. Zeg je min of meer... moordenaars (die niet erkennen daarmee zondaar te zijn) zullen het koninkrijk van God ingaan. Ik kon mij wel degelijk inleven in de hoofdpersoon. En de afschuwelijke situatie waar ze inzat. Maar het einde vond ik teleurstellend,onbevredigend. Zie mijn uitleg.

Waarom ik het vergelijk met 38 nachten? Daar moest ik gelijk aan denken toen ik begonnen was aan het boek.
Daar wordt een vrouw beschuldigd van de moord op haar man. In een tijd dat er voor vrouwen weinig of geen rechten waren. Ook daar is het hunkeren naar haar kind die ze niet meer kan/mag zien. Ook daar zijn de jeugdomstandigheden en het verloop verder schrijnend. Ook daar heb je te maken met een meisje dat een innerlijke andere wereld kent dan de werkelijkheid. Ook daar een rechterlijke macht due niet echt luistert. Etc.

Dodo schreef:Ik heb het boek niet gelezen, maar hoe vinden de fans dan zo'n zinnetje: Ik heb haar niet gedood maar het eeuwige leven gegeven.
Misschien is het in de context toch wat anders, maar zo op het eerste gezicht is dat toch een vreemde zin.

Ze geeft daarmee aan het kind te hebben gedood omdat het hier op aarde geen menswaardig leven zou hebben. Het is het antwoord van haar op de opmerking dat ze zo een kans op beter leven heeft ontnomen. Zij zegt, ze is nu bij God en heeft zo eeuwig leven.

Herman schreef:En ik vind dat de oorlog er niet realistisch in beschreven wordt.

Dan zal jij antwoorden dat het boek toch helemaal daar niet over gaat.

Precies. Het boek hoef je helemaal niet te beoordelen op een psychologische ontwikkeling van de hoofdpersoon.

Er vindt wel wat plaats wat te maken heeft met psyche. Dus als er dan geen ontwikkeling is op dat gebied. Voor of achteruit. Is dat helemaal een misser toch? En ook geloof gaat daar niet buiten om..

Handboek Heidelbergse Catechismus. Dr. A. Huigen e.a.

Charles schreef:boek: geen sterveling weet

Aan de beschrijving die ik er van las, niet zo'n erg leuk boek. Doet een beetje denken aan Knielen op een bed violen.
Is het wat?

Kom ik op terug wanneer ik het boek uit heb.

Ik heb de boek ook gekocht, maar vond het erg jammer dat er veel vloeken in staan, heb het ook niet uitgelezen.
Maar goed, ik heb toch wel een beeld gekregen wat en wie een volgeling van ds Paauwe was.

Ik moet vaak denken aan een uitspraak die ik ooit hoorde of las en waar zo'n waarheid in zit:

"Gezonde jongens en meisjes schrijven geen romans."

Charles schreef:Ik moet vaak denken aan een uitspraak die ik ooit hoorde of las en waar zo'n waarheid in zit:

"Gezonde jongens en meisjes schrijven geen romans."

Ik zie daar geen enkel waarheidselement in. Ik zou eerder zeggen: kortzichtige, nietszeggende, oppervlakkige mensen schrijven geen romans. Maar ik maak er een apart draadje voor aan.

Antony Beevor - De Tweede Wereldoorlog

Interessant boek. Lijkt een beetje op De Kleine Dokter van A. Vogel, maar dan vanuit de reguliere geneeskunde.