Natuurlijk mogen anderen ook lezen en reageren, maar de tekst hieronder is specifiek aan mannen gericht.

Onlangs las ik deze tekst:
Efeze 5:25 Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;

Daar staat nogal wat... Allereerst over het grote wonder, dat Christus zijn Gemeente, Zijn bruid, zo lief had dat Hij Zich voor haar heeft overgegeven. Een belangrijke vraag daarbij is, of wij tot die gemeente behoren.

Maar dan, dan gebruikt Paulus dit als voorbeeld. Onze liefde voor onze vrouwen, moet een afspiegeling zijn van de liefde van Christus tot zijn gemeente!
Nu hoop ik dat jullie, net als ik, veel van je vrouw houdt. Maar zo diepe liefde, dat je jezelf helemaal voor haar overhebt, dat vraagt nogal wat... Dan sta ik beschaamd, of jullie niet?
De liefde van Christus is in de oorsprong eenzijdige liefde. Het was niet dat Hij ons liefhad omdat wij Hem eerst liefhadden, maar Johannes getuigt het andersom. Eerst Zijn liefde, dan de onze (als dat door genade zo mag zijn).
Dus niet: je vrouw liefhebben als ze geweldig voor je is. Maar je vrouw liefhebben. Ook als ze haar dag niet heeft. Ook als de periode langer dan een dag duurt. (Even tussendoor, begrijp me goed, ik heb een heel lieve vrouw, maar de ene dag is de andere niet en de ene tijd de andere niet.) Niet: als zij eerst maar weer ..., dan zal ik ..., maar liefhebben.

Ook hierin past het gebed: "O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk."

Tja, u zult maar een vrouw als Job hebben: Zegen God en sterf!
Net als Job moet u dan de Heere gehoorzamen.

Of een vrouw als Delila, die Simson verraadde.
Of een vrouw als Herodias, de vrouw van koning Herodus.


Of wanneer uw vrouw besluit om de kinderen mee te nemen en zich bij een secte aan te sluiten, of met Demas de wereld in te trekken.....

Of een vrouw die keer op keer, u beliegt, en/of van u steelt.....

De voorbeelden zijn extreem, maar waar ligt de grens voor onvoorwaardelijke liefde voor uw echtgenote?

SecorDabar schreef: en/of van u steelt.....

Dat lijkt me vrij moeilijk in een huwelijk, stelen van jezelf.

Je moet op dezelfde manier ook je christenbroeders liefhebben:
“Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat gij ook elkander liefhebt. "

Zelfopoffering dus: niet eerst aan jezelf denken, maar aan de ander.

SecorDabar schreef:Tja, u zult maar een vrouw als Job hebben: Zegen God en sterf!
Net als Job moet u dan de Heere gehoorzamen.

Of een vrouw als Delila, die Simson verraadde.
Of een vrouw als Herodias, de vrouw van koning Herodus.


Of wanneer uw vrouw besluit om de kinderen mee te nemen en zich bij een secte aan te sluiten, of met Demas de wereld in te trekken.....

Of een vrouw die keer op keer, u beliegt, en/of van u steelt.....

De voorbeelden zijn extreem, maar waar ligt de grens voor onvoorwaardelijke liefde voor uw echtgenote?

Je stelt een heel terechte vraag. Het lijkt met goed om die verder te doordenken!

Delila en Herodias kan je vergeten; dat waren ongeoorloofde relaties.
Wat de overigen betreft, kan je te rade gaan bij 1 Korinthe 7.

Panny schreef: Zelfopoffering dus: niet eerst aan jezelf denken, maar aan de ander.

Daar mag de professionele hulpverlening dan ook wel eens meer aan denken.
Als één van de 2 ernstig ziek wordt, wordt meteen aan de mantelzorger verteld: wel aan uzelf blijven denken hoor.
Lekker elke dag er op uit gaan, boodschapjes doen, ommetje maken.
Dan komt dit voor veel mensen op gespannen voet met elkaar te staan.

Mannetje schreef:

SecorDabar schreef:Tja, u zult maar een vrouw als Job hebben: Zegen God en sterf!
Net als Job moet u dan de Heere gehoorzamen.

Of een vrouw als Delila, die Simson verraadde.
Of een vrouw als Herodias, de vrouw van koning Herodus.


Of wanneer uw vrouw besluit om de kinderen mee te nemen en zich bij een secte aan te sluiten, of met Demas de wereld in te trekken.....

Of een vrouw die keer op keer, u beliegt, en/of van u steelt.....

De voorbeelden zijn extreem, maar waar ligt de grens voor onvoorwaardelijke liefde voor uw echtgenote?

Je stelt een heel terechte vraag. Het lijkt met goed om die verder te doordenken!

Laten we eerst maar eens nadenken waarom onze vrouwen bij ons blijven. Dat leert heel wat meer over hoe ver liefde gaat!

Mara schreef:

Panny schreef: Zelfopoffering dus: niet eerst aan jezelf denken, maar aan de ander.

Daar mag de professionele hulpverlening dan ook wel eens meer aan denken.
Als één van de 2 ernstig ziek wordt, wordt meteen aan de mantelzorger verteld: wel aan uzelf blijven denken hoor.
Lekker elke dag er op uit gaan, boodschapjes doen, ommetje maken.
Dan komt dit voor veel mensen op gespannen voet met elkaar te staan.

---knip---
wees vriendelijk en respectvol tegen elkaar, aub.

Mara schreef:

Panny schreef: Zelfopoffering dus: niet eerst aan jezelf denken, maar aan de ander.

Daar mag de professionele hulpverlening dan ook wel eens meer aan denken.
Als één van de 2 ernstig ziek wordt, wordt meteen aan de mantelzorger verteld: wel aan uzelf blijven denken hoor.
Lekker elke dag er op uit gaan, boodschapjes doen, ommetje maken.
Dan komt dit voor veel mensen op gespannen voet met elkaar te staan.

Dat is ook een prima advies.
De verdere familie heeft er niets aan als de mantelzorger ook nog instort.

Mara schreef:

Panny schreef: Zelfopoffering dus: niet eerst aan jezelf denken, maar aan de ander.

Daar mag de professionele hulpverlening dan ook wel eens meer aan denken.
Als één van de 2 ernstig ziek wordt, wordt meteen aan de mantelzorger verteld: wel aan uzelf blijven denken hoor.
Lekker elke dag er op uit gaan, boodschapjes doen, ommetje maken.
Dan komt dit voor veel mensen op gespannen voet met elkaar te staan.

Mantelzorg heeft toch niets met dit onderwerp te maken?
In een huwelijk is het inderdaad van belang dat je in de breedste zin zorg hebt voor de ander, zijn geluk en welzijn op het oog hebt.
In de mantelzorg is het juist vaak zo dat mantelzorgers zichzelf totaal voorbijlopen en hun leven helemaal aan de ander wijden (hoeft niet de partner te zijn, kan ook ouder of zus of kind zijn). Daarom juist zegt de hulpverlening dan: ook aan jezelf denken hoor, anders ga je er aan onder door.

Dodo schreef:

Mara schreef:

Panny schreef: Zelfopoffering dus: niet eerst aan jezelf denken, maar aan de ander.

Daar mag de professionele hulpverlening dan ook wel eens meer aan denken.
Als één van de 2 ernstig ziek wordt, wordt meteen aan de mantelzorger verteld: wel aan uzelf blijven denken hoor.
Lekker elke dag er op uit gaan, boodschapjes doen, ommetje maken.
Dan komt dit voor veel mensen op gespannen voet met elkaar te staan.

Mantelzorg heeft toch niets met dit onderwerp te maken?
In een huwelijk is het inderdaad van belang dat je in de breedste zin zorg hebt voor de ander, zijn geluk en welzijn op het oog hebt.
In de mantelzorg is het juist vaak zo dat mantelzorgers zichzelf totaal voorbijlopen en hun leven helemaal aan de ander wijden (hoeft niet de partner te zijn, kan ook ouder of zus of kind zijn). Daarom juist zegt de hulpverlening dan: ook aan jezelf denken hoor, anders ga je er aan onder door.

Mantelzorg heeft er wel mee te maken.
Want waar de één de zieke echtgenoot al vrij snel in een verpleeghuis laat plaatsen, blijft de ander (te) lang door gaan.
Het gaat om het beginpunt, als mensen net te horen krijgen dat één van de 2 niet meer beter kan worden.
In de praktijk zie je dat veel mensen van nature een opofferingsbereidheid hebben, dat is toch juist goed?
Dus het gaat om de mantelzorg van man>>vrouw / vrouw>>man.

Mara schreef:

Dodo schreef:

Mara schreef:

Panny schreef: Zelfopoffering dus: niet eerst aan jezelf denken, maar aan de ander.

Daar mag de professionele hulpverlening dan ook wel eens meer aan denken.
Als één van de 2 ernstig ziek wordt, wordt meteen aan de mantelzorger verteld: wel aan uzelf blijven denken hoor.
Lekker elke dag er op uit gaan, boodschapjes doen, ommetje maken.
Dan komt dit voor veel mensen op gespannen voet met elkaar te staan.

Mantelzorg heeft toch niets met dit onderwerp te maken?
In een huwelijk is het inderdaad van belang dat je in de breedste zin zorg hebt voor de ander, zijn geluk en welzijn op het oog hebt.
In de mantelzorg is het juist vaak zo dat mantelzorgers zichzelf totaal voorbijlopen en hun leven helemaal aan de ander wijden (hoeft niet de partner te zijn, kan ook ouder of zus of kind zijn). Daarom juist zegt de hulpverlening dan: ook aan jezelf denken hoor, anders ga je er aan onder door.

Mantelzorg heeft er wel mee te maken.
Want waar de één de zieke echtgenoot al vrij snel in een verpleeghuis laat plaatsen, blijft de ander (te) lang door gaan.
Het gaat om het beginpunt, als mensen net te horen krijgen dat één van de 2 niet meer beter kan worden.
In de praktijk zie je dat veel mensen van nature een opofferingsbereidheid hebben, dat is toch juist goed?
Dus het gaat om de mantelzorg van man>>vrouw / vrouw>>man.

Mantelzorg kan in principe niet binnen een huwelijk.
Het lijkt me beter om "mantelzorg" in een apart topic te bespreken evenals alle verhalen hoe verkeerd anderen het allemaal wel weer niet doen.

WimA schreef:

Mannetje schreef:

SecorDabar schreef:Tja, u zult maar een vrouw als Job hebben: Zegen God en sterf!
Net als Job moet u dan de Heere gehoorzamen.

Of een vrouw als Delila, die Simson verraadde.
Of een vrouw als Herodias, de vrouw van koning Herodus.


Of wanneer uw vrouw besluit om de kinderen mee te nemen en zich bij een secte aan te sluiten, of met Demas de wereld in te trekken.....

Of een vrouw die keer op keer, u beliegt, en/of van u steelt.....

De voorbeelden zijn extreem, maar waar ligt de grens voor onvoorwaardelijke liefde voor uw echtgenote?

Je stelt een heel terechte vraag. Het lijkt met goed om die verder te doordenken!

Laten we eerst maar eens nadenken waarom onze vrouwen bij ons blijven. Dat leert heel wat meer over hoe ver liefde gaat!

Wil je dit uitleggen?

WimA schreef:
Mantelzorg kan in principe niet binnen een huwelijk.
Het lijkt me beter om "mantelzorg" in een apart topic te bespreken evenals alle verhalen hoe verkeerd anderen het allemaal wel weer niet doen.

Ongelooflijk, deze wijze van discussiëren en met elkaar omgaan.