Veranderingen niet per definitie negatief waarderen, is het eerste signaal van die veranderingen.Verandering vormt geen bedreiging voor de gereformeerde gezindte, starheid wel.
(...) er [heerst] bij reformatorische christenen een onuitgesproken suggestie dat verandering altijd verkeerd is,
omdat die per definitie een knieval voor de tijdgeest impliceert.
Deze suggestie heeft een verlammende uitwerking op veel reformatorische christenen.
(...) In de Reformatie hebben mannen en vrouwen de opvattingen en gewoonten van ouders, kerk en zuil terzijde gelegd.
Dat is echt protestants. Zelfstandig en vrij de beslissing nemen om God te dienen naar Zijn Woord, koste wat het kost.
De meeste reformatorische christenen zouden als zij in de zestiende eeuw geleefd hadden,
de Reformatie hebben afgewezen omdat zij bang zijn voor vernieuwing.
(...) Wij zijn door God niet in de zestiende of de zeventiende eeuw geroepen maar in de eenentwintigste eeuw
(...) De veranderingen in de gereformeerde gezindte zijn, mits ze de toets van de Bijbel kunnen doorstaan,
te danken aan de Heilige Geest, Die christenen in afhankelijkheid van het Woord leert
hoe zij in de eigen context moeten spreken en handelen.
(...) de gereformeerde gezindte moet zich niet gek laten maken. De grootste bedreiging is niet de verandering,
maar de suggestie dat wij onveranderlijk kunnen zijn. Bevroren christenen missen het zicht op Gods Koninkrijk,
waarin alle dingen nieuw worden.
Bron: http://www.refdag.nl/opinie/christenen_ ... n_1_833823
Goed om te horen!
