Ik las Openbaring 3 vers 14-22

Ik denk dat wij (als reformatorische gezindte) wat Jezus Christus hier zegt tot de gemeente van Laodicea ons ook zeker moeten aantrekken.
In deze tijd waarin veel gezegd wordt dat het binnen de kerk een donkere tijd is, een tijd waarin je niet veel meer hoort van Gods werk in onze kerken.
Maar waar de mensen toch druk zijn met de "godsdienst".

Wat zegt Christus over deze gemeente:
15 Ik weet uw werken, dat gij noch koud zijt, noch heet; och, of gij koud waart, of heet!
16 Zo dan, omdat gij lauw zijt, en noch koud noch heet, Ik zal u uit Mijn mond spuwen.
17 Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek; en gij weet niet, dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt.

Dit is een hard oordeel! Christus walgt van wat Hij ziet.
Als ik dit probeer te vertalen naar onze situatie: We vinden ons zelf keurige gereformeerde christenen. Eigenlijk veel beter dan de christenen uit de "lichtere" kerken waar we neerbuigend over kunnen praten.
We zijn heel precies in de leer, weten alles precies te vertellen. We zijn heel stipt in het houden van allerlei regeltjes.
Maar het probleem is: We kunnen het allemaal prima zonder Christus. Eigenlijk hebben we Hem niet nodig!

Vers 20 in dit verband:
"Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij."

Christus staat voor de deur. Hij klopt voortdurend. Maar laten we de deur gewoon gesloten? Negeren we Zijn stem? Hebben we Hem niet nodig?

Ik moet ook denken aan Romeinen 2:4:
"Of veracht gij den rijkdom Zijner goedertierenheid, en verdraagzaamheid, en lankmoedigheid, niet wetende, dat de goedertierenheid Gods u tot bekering leidt?"

Panny schreef:Ik las Openbaring 3 vers 14-22

Ik denk dat wij (als reformatorische gezindte) wat Jezus Christus hier zegt tot de gemeente van Laodicea ons ook zeker moeten aantrekken.
In deze tijd waarin veel gezegd wordt dat het binnen de kerk een donkere tijd is, een tijd waarin je niet veel meer hoort van Gods werk in onze kerken.
Maar waar de mensen toch druk zijn met de "godsdienst".

Wat zegt Christus over deze gemeente:
15 Ik weet uw werken, dat gij noch koud zijt, noch heet; och, of gij koud waart, of heet!
16 Zo dan, omdat gij lauw zijt, en noch koud noch heet, Ik zal u uit Mijn mond spuwen.
17 Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek; en gij weet niet, dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt.

Dit is een hard oordeel! Christus walgt van wat Hij ziet.
Als ik dit probeer te vertalen naar onze situatie: We vinden ons zelf keurige gereformeerde christenen. Eigenlijk veel beter dan de christenen uit de "lichtere" kerken waar we neerbuigend over kunnen praten.
We zijn heel precies in de leer, weten alles precies te vertellen. We zijn heel stipt in het houden van allerlei regeltjes.
Maar het probleem is: We kunnen het allemaal prima zonder Christus. Eigenlijk hebben we Hem niet nodig!

Vers 20 in dit verband:
"Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij."

Christus staat voor de deur. Hij klopt voortdurend. Maar laten we de deur gewoon gesloten? Negeren we Zijn stem? Hebben we Hem niet nodig?

Ik moet ook denken aan Romeinen 2:4:
"Of veracht gij den rijkdom Zijner goedertierenheid, en verdraagzaamheid, en lankmoedigheid, niet wetende, dat de goedertierenheid Gods u tot bekering leidt?"

U zegt het zelf al: van nature is de mens geheel vreemd aan de noodzakelijkheid om Christus door het zaligmakend geloof te kennen als Borg en Middelaar.
Van nature is het: kruist Hem, kruist Hem.
Want het bedenken des vleses is vijandschap Gods.

Of dat nu niet-reformatorische mensen zijn, of juist wel.
Het is de Heilige Geest Die ons alleen geestelijk doet verstaan dat de Heere is opgestaan.
Het is de Heilige Geest Die de deur van ons hart open doet.
Het is de Heilige Geest Die ons overtuigt van zonde, van gerechtigheid en oordeel.

Wie ben ik om een gehele gereformeerde gezindte neer te sabelen als lauwe christenen?
Ik hoop dat de Heere ons Zijn Opstanding door Zijn Geest zou willen leren verstaan:
Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding, Zijn beeld gelijkvormig wordende. (Fillipenzen 4)

Ik moet hierbij denken aan wat in Mattheus 9 staat geschreven

mattheus 9 vers 9-13 schreef:9 En vandaar verder gaande zag Jezus iemand bij het tolhuis zitten, Matteüs genaamd, en Hij zeide tot hem: Volg Mij. En hij stond op en volgde Hem.
10 En het geschiedde toen Hij in het huis aanlag, zie, vele tollenaars en zondaars kwamen en lagen mede aan met Jezus en zijn discipelen.
11 En toen de Farizeeën dit zagen, zeiden zij tot zijn discipelen: Waarom eet uw meester met de tollenaars en zondaars?
12 Hij hoorde het en zeide: Zij, die gezond zijn, hebben geen geneesheer nodig, maar zij, die ziek zijn.
13 Gaat heen en leert, wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande; want Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.

Wat betekend Barmhartigheid voor je?
Dat is de vraag die hier gesteld wordt door de Heere Jezus?
Als je dit werkelijk laat doordringen tot je, kom je tot een belangrijke ontdekking.....

Ik ben het met Panny eens, dat men zeer wettisch kan zijn zonder de Heere Jezus Christus
als Borg en Middelaar te kennen, en een verborgen omgang met de Heere te hebben.

Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen.

Eerst is de rechtvaardiging door het geloof noodzakelijk, en dan: de heiliging van het leven
in het onderhouden van Gods geboden, om die te doen uit dankbaarheid.

De "regeltjes" zijn geboden van mensen, maar een gerechtvaardigde zal zijn/haar levenswandel richten
naar het richtsnoer van Gods Woord.
De rechtvaardiging door het geloof en de heiliging van het leven zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden.

Van harte mee eens Secor Dabar.
Dank voor deze heldere posting.

Dit las ik:
... hoe dicht zijn we genaderd tot Laodicea, waar we wel een grote kerk zien (...), maar waar Jezus buiten staat."

en
"...steeds minder vraagt men naar God en Zijn wil. Steeds meer laat de mens zijn eigen gedachten prevaleren boven Gods Woord. Op deze wijze wordt de weg bereid gemaakt voor de komst van de mens der wetteloosheid, de antichtist."

in een samenvatting van een boek van een ds Schouten.
Zijn dit citaten uit dit boek?


En wie heeft het gelezen?

Mara schreef:Dit las ik:
... hoe dicht zijn we genaderd tot Laodicea, waar we wel een grote kerk zien (...), maar waar Jezus buiten staat."

en
"...steeds minder vraagt men naar God en Zijn wil. Steeds meer laat de mens zijn eigen gedachten prevaleren boven Gods Woord. Op deze wijze wordt de weg bereid gemaakt voor de komst van de mens der wetteloosheid, de antichtist."

in een samenvatting van een boek van een ds Schouten.
Zijn dit citaten uit dit boek?


En wie heeft het gelezen?

Ik ken het boek niet... de dominee trouwens ook niet.
Wel heb ik in de jaren 80 een Bijbellezing gehoord van ds. J. Karels over de Zeven Gemeenten uit Openbaring.

Panny schreef: Als ik dit probeer te vertalen naar onze situatie: We vinden ons zelf keurige gereformeerde christenen. Eigenlijk veel beter dan de christenen uit de "lichtere" kerken waar we neerbuigend over kunnen praten.

Sta mij toe om u op de hoogte te brengen van het volgende:
Er is geen enkele kerk of geloofsgemeente zonder bepaalde personen die zichzelf als het volmaakte middelpunt der aarde zien.

Van Ewijk schreef:

Panny schreef: Als ik dit probeer te vertalen naar onze situatie: We vinden ons zelf keurige gereformeerde christenen. Eigenlijk veel beter dan de christenen uit de "lichtere" kerken waar we neerbuigend over kunnen praten.

Sta mij toe om u op de hoogte te brengen van het volgende:
Er is geen enkele kerk of geloofsgemeente zonder bepaalde personen die zichzelf als het volmaakte middelpunt der aarde zien.

Zeker wel.
Misschien zeggen ze het niet, maar ze vinden het wel.

Volgens mij zegt hij dat ook.

Het is met het christendom helaas niet anders gegaan dan met de leer van Mozes, Zoals Christus ons leerde heeft men vanaf dat men de wet ontving er zijn eigen vormen en tradities aan gegeven en er een uiterlijk ritueel van gemaakt en de oorspronkelijke inhoud en waarden er van uit het oog verloren.
Helaas geld dat ook voor het christendom wat op zijn beurt ook na duizenden jaren onderhevig is geworden aan menselijke toevoegingen en uitleg, ware het niet dat Christus zijn woord nooit zal verloochenen tegenover hem of haar die hem oprecht zoekt.