Een stelling die regelmatig terugkomt:
'Verplichte anticonceptie voor probleemouders'

Leefbaar Rotterdam wil gedwongen anticonceptie voor vrouwen met een ernstige verslaving, psychische aandoening of verstandelijke handicap. Om kinderleed te voorkomen kunnen deze vrouwen soms beter geen kinderen krijgen, vindt Leefbaar-lid Ira van Winden.

Wel of niet bij wet vastleggen?

Ik zie een praktisch bezwaar. Hoe ga je dat uitvoeren? Het zal wel uitdraaien op een spiraaltje of prikpil. Maar wat doe je als de vrouw niet op komt dagen bij afspraken? Laten ophalen door de politie? Tegen haar wil iets inbrengen? Dat gaat niet werken.

Het idee snap ik wel. Er gebeuren heel wat nare dingen met kinderen die beter niet in die situatie geboren hadden kunnen worden.

Een ander probleem is de definitie van "probleemouder". Wie valt daar wel onder en wie valt daar niet onder en wie bepaalt dat?

Ja inderdaad...straks zijn ouders die hun kinderen niet willen laten inenten probleemouders.
Ik ben niet zo onder de indruk van zulke ingrijpende maatregelen in de privésfeer.

helma schreef:Ja inderdaad...straks zijn ouders die hun kinderen niet willen laten inenten probleemouders.
Ik ben niet zo onder de indruk van zulke ingrijpende maatregelen in de privésfeer.

Dat was onlangs in het nieuws, speelt in Australië, niet verplicht geboortebeperking, maar inkorting van toeslagen:

De Australische premier Abbott heeft voorgesteld om niet langer kinderbijslag en andere toeslagen te betalen aan ouders die hun kinderen niet laten inenten. Het gaat daarbij in sommige gevallen om een bedrag van meer dan 10.000 euro. Abbott hoopt zo te bereiken dat meer ouders hun kinderen wel laten inenten en dat zo ziekten kunnen worden voorkomen.

Maar dat bedoelde destijds Marianne Anker (wethouder in R'dam die dit eerder lanceerde) niet hoor.
Het moet echt een bekende zijn van politie en allerlei andere instanties. Zonder zicht op verbetering.

In het AD van dit weekend stond een artikel over maagverkleining. Enkele citaten daaruit:
Allereerst moet je door een soort ‘ballotagecommissie’ bestaande uit een psycholoog, internist, diëtist en chirurg. Die beoordeelt of je lichamelijk en geestelijk sterk genoeg bent voor zo’n zware ingreep. Want dat is het; tijdens de operatie wordt je hele inwendige systeem omgelegd, met alle risico’s op complicaties van dien.

Vervolgens moet je leren leven met een totaal nieuwe situatie, waarbij je last kunt krijgen van chronische diarree, ziek kunt worden van eten, en de rest van je leven moet blijven opletten. Het lijkt misschien een gemakkelijke optie, maar het is een enorme weg. Ik kan het weten: ik heb uiteindelijk drie operaties ondergaan.’’

Zelf kreeg ik tien jaar geleden een maagband, een ingreep waarvan we nu weten dat die het meest barbaars is. Je maag wordt door de band gewoon dichtgeknepen; als voeding die vernauwing niet kan passeren moet je vreselijk overgeven. Ik viel 38 kilo af, maar heb de longen uit mijn lijf gespuugd.’’

,,Je krijgt veel minder voedingsstoffen binnen, dus je moet de rest van je leven vitaminepillen slikken om geen tekorten op te lopen. Je kunt daardoor last krijgen van haaruitval, broze nagels, vermoeidheid en somberheid. Al met al wordt je weerstand een stuk minder na zo’n ingreep. Het is dan ook heel belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Griep, oorontsteking, vage klachten: ik heb nog nooit zo veel antibioticakuren gehad als na mijn operaties. De laatste is inmiddels drie jaar geleden, maar mijn weerstand blijft voor altijd beperkt.’’

MYTHES OVER MAAGVERKLEINING

Als je dit zo leest, begrijp ik dat mensen hier grote moeite mee hebben, of een dergelijke ingreep wel ethisch verantwoord is.
Ik vind het ook heel lastig.

Mara schreef:In het AD van dit weekend stond een artikel over maagverkleining. Enkele citaten daaruit:
Allereerst moet je door een soort ‘ballotagecommissie’ bestaande uit een psycholoog, internist, diëtist en chirurg. Die beoordeelt of je lichamelijk en geestelijk sterk genoeg bent voor zo’n zware ingreep. Want dat is het; tijdens de operatie wordt je hele inwendige systeem omgelegd, met alle risico’s op complicaties van dien.

Vervolgens moet je leren leven met een totaal nieuwe situatie, waarbij je last kunt krijgen van chronische diarree, ziek kunt worden van eten, en de rest van je leven moet blijven opletten. Het lijkt misschien een gemakkelijke optie, maar het is een enorme weg. Ik kan het weten: ik heb uiteindelijk drie operaties ondergaan.’’

Zelf kreeg ik tien jaar geleden een maagband, een ingreep waarvan we nu weten dat die het meest barbaars is. Je maag wordt door de band gewoon dichtgeknepen; als voeding die vernauwing niet kan passeren moet je vreselijk overgeven. Ik viel 38 kilo af, maar heb de longen uit mijn lijf gespuugd.’’

,,Je krijgt veel minder voedingsstoffen binnen, dus je moet de rest van je leven vitaminepillen slikken om geen tekorten op te lopen. Je kunt daardoor last krijgen van haaruitval, broze nagels, vermoeidheid en somberheid. Al met al wordt je weerstand een stuk minder na zo’n ingreep. Het is dan ook heel belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Griep, oorontsteking, vage klachten: ik heb nog nooit zo veel antibioticakuren gehad als na mijn operaties. De laatste is inmiddels drie jaar geleden, maar mijn weerstand blijft voor altijd beperkt.’’

MYTHES OVER MAAGVERKLEINING

Als je dit zo leest, begrijp ik dat mensen hier grote moeite mee hebben, of een dergelijke ingreep wel ethisch verantwoord is.
Ik vind het ook heel lastig.

Ik vind het een lastige. Vaak is er al sprake van morbide obesitas, dus het is kiezen uit twee kwaden. Maar ik kan me wel voorstellen dat je het laat uitvoeren als je een bmi hebt van 40.

Verkeerde topic?

Ik ken een aantal mensen die de gezondheid terug heeft gekregen na bariatrische chirurgie. Het is een moeizaam proces, maar de mensen worden er enorm mee geholpen.

Amstelodamense schreef:
Ik vind het een lastige. Vaak is er al sprake van morbide obesitas, dus het is kiezen uit twee kwaden. Maar ik kan me wel voorstellen dat je het laat uitvoeren als je een bmi hebt van 40.

Ik vind het ook lastig omdat je een ingrijpende operatie uitvoert op een "gezond" lichaam, maar in feite niet gezond vanwege te veel eten.
Maar het klinkt vaak zo als een oplossing, je laat je opereren en je valt af.
Maar hoe gezond is dit?

Ik ken 4 mensen héél goed, 1 persoon is er lichamelijk ontzettend mee geholpen maar haar psychische probleem is er nog steeds dus waarschijnlijk gaat het de komende 10 jaar weer volledig de verkeerde kant op.
Het is nu bijna 3 jaar geleden en ze "eet zich er doorheen" inmiddels stijgt haar gewicht weer iets.
Ik ken 1 persoon die het iedereen af raad en al 2 x op het randje van de dood is geweest door vele complicaties.
En tot nu toe nooit meer heeft kunnen werken.
Ik ken ook nog 2 personen die het traject totaal niet serieus namen/nemen maar zoals ze zelf zeggen nu wel hun "gedroomde figuurtje" hebben en daar héél blij mee zijn.
Ik vind het dubieus.
Het kan het verschil maken van leven of dood qua gezondheid aan beide kanten!
Vaak zit er véél psychisch leed achter overgewicht en als dat niet word opgelost ben je nog net zo ver of verder van huis denk ik.

Daar komt nog eens bij dat obesitas vaak komt door overgewicht als peuter of kleuter. Dat hoorde ik althans onlangs. Daar zijn mensen maar heel beperkt zelf verantwoordelijk voor.

Ik heb ook enorm overgewicht, ik slik dikmakende medicijnen, ik heb vorig jaar geprobeerd hier meer te stoppen, maar helaas verslechterde mijn psychische gezondheid, dus is het weer verhoogd, ik beweeg veel, ik eet gezond, meer kan ik er niet aan doen.
Aan een operatie heb ik nooit gedacht.
Mijn suiker schommelt, mede door de medicijnen, doordat ik veel beweeg en goed op mijn voeding let, gaat het goed.

Ik zal niet snel eigen schuld zeggen, de achterliggende oorzaak weten we nooit.

samanthi schreef:Ik heb ook enorm overgewicht, ik slik dikmakende medicijnen, ik heb vorig jaar geprobeerd hier meer te stoppen, maar helaas verslechterde mijn psychische gezondheid, dus is het weer verhoogd, ik beweeg veel, ik eet gezond, meer kan ik er niet aan doen.
Aan een operatie heb ik nooit gedacht.
Mijn suiker schommelt, mede door de medicijnen, doordat ik veel beweeg en goed op mijn voeding let, gaat het goed.

Ik zal niet snel eigen schuld zeggen, de achterliggende oorzaak weten we nooit.

Zit het ook in je familie ?

Geytenbeekje schreef:

samanthi schreef:Ik heb ook enorm overgewicht, ik slik dikmakende medicijnen, ik heb vorig jaar geprobeerd hier meer te stoppen, maar helaas verslechterde mijn psychische gezondheid, dus is het weer verhoogd, ik beweeg veel, ik eet gezond, meer kan ik er niet aan doen.
Aan een operatie heb ik nooit gedacht.
Mijn suiker schommelt, mede door de medicijnen, doordat ik veel beweeg en goed op mijn voeding let, gaat het goed.

Ik zal niet snel eigen schuld zeggen, de achterliggende oorzaak weten we nooit.

Zit het ook in je familie ?

Niet speciaal, mijn opoe van vaders kant had mijn postuur, ik heb haar niet gekend.

Mara schreef:In het AD van dit weekend stond een artikel over maagverkleining. Enkele citaten daaruit:
Allereerst moet je door een soort ‘ballotagecommissie’ bestaande uit een psycholoog, internist, diëtist en chirurg. Die beoordeelt of je lichamelijk en geestelijk sterk genoeg bent voor zo’n zware ingreep. Want dat is het; tijdens de operatie wordt je hele inwendige systeem omgelegd, met alle risico’s op complicaties van dien.

Vervolgens moet je leren leven met een totaal nieuwe situatie, waarbij je last kunt krijgen van chronische diarree, ziek kunt worden van eten, en de rest van je leven moet blijven opletten. Het lijkt misschien een gemakkelijke optie, maar het is een enorme weg. Ik kan het weten: ik heb uiteindelijk drie operaties ondergaan.’’

Zelf kreeg ik tien jaar geleden een maagband, een ingreep waarvan we nu weten dat die het meest barbaars is. Je maag wordt door de band gewoon dichtgeknepen; als voeding die vernauwing niet kan passeren moet je vreselijk overgeven. Ik viel 38 kilo af, maar heb de longen uit mijn lijf gespuugd.’’

,,Je krijgt veel minder voedingsstoffen binnen, dus je moet de rest van je leven vitaminepillen slikken om geen tekorten op te lopen. Je kunt daardoor last krijgen van haaruitval, broze nagels, vermoeidheid en somberheid. Al met al wordt je weerstand een stuk minder na zo’n ingreep. Het is dan ook heel belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Griep, oorontsteking, vage klachten: ik heb nog nooit zo veel antibioticakuren gehad als na mijn operaties. De laatste is inmiddels drie jaar geleden, maar mijn weerstand blijft voor altijd beperkt.’’

MYTHES OVER MAAGVERKLEINING

Als je dit zo leest, begrijp ik dat mensen hier grote moeite mee hebben, of een dergelijke ingreep wel ethisch verantwoord is.
Ik vind het ook heel lastig.

Lastig. Als het medisch niet anders kan door bijvoorbeeld dikmakende medicijnen, zou ik het zeker geen dilemma vinden.
Als iemand dik is door te veel eten, wel. Dan zou ik dat probleem, misschien psychisch, aanpakken en niet medisch ingrijpen op de maag. De oorzaak wordt dan niet weggenomen namelijk.