Verdraagzaamheid
Geplaatst: 03 dec 2013, 10:13
Ik schrik ontzettend van de hardheid soms onder christenen onderling.....
face to face durft men vaak niet, maar christenen verwijten zich over en weer, over andere christenen (kerkverbanden) noem maar op, van alles.
Op forums is dit niet anders.
Je wordt veroordeeld bij het minste of geringste.
Zelfs mensen binnen reformatorische kerkverbanden onderling!
Wie snapt het nog?
Laat staan een ongelovige buitenstaander, die meeleest
Welke leesbare brieven gaan eruit dan?
Dit is een openbaar forum, je kan er beter een gesloten forum van maken.
Ik proef soms hardheid, harde toon
Ik zoek juist bemoediging en versterking onderling in het geloof
Ik merk aan mezelf (ook gevoelig in persoon zijnde) dat het meer mijn geloof afbreekt, dat mensen dat proberen te doen (terwijl ze dat vast niet bewust zijn)
Tegelijk voel ik me nog sterker verbonden in mijn Heere en Heiland en mag ik geloven dat Hij mij nooit zal laten vallen, ondanks al mijn fouten en dingen die ik verkeerd doet.
Andere mensen weten soms zo goed hoe ik het wel zou moeten doen en vertellen dan wel even hoe het moet en dat staat in de bijbel en die leerregels met moeilijke woorden....zo moet het.
Maar daar ben ik voorzichtig mee, het gaat ook daarom, natuurlijk, maar vooral om je eigen persoonlijk geloofsleven (en dan niet uit eigen kracht)
Heb je een nieuwe bekeerd hart, nee niet 1 keer, maar vraag je hier heel simpel elke dag om.
Sommige mensen denken dat ze goed zijn en het precies zeggen zoals het hoort te zijn, maar dan nog, geen mens is zonder zonde.
En dan moet je ook nog op passen dat je geen woord of zinnetje verkeerd plaats of er iets bij te vermelden, anders wordt je daar wel weer op afgerekend.
de vruchten van de Heilige Geest zijn zeker ook zoals in Galaten 5 staat
Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft.
Wat missen we dit toch vaak.
Ik zou zo graag eens een forum vinden waar respect en bemoediging is en tegelijkertijd de waarheid van de bijbel en de erkenning van het grote genade werk van onze Heere Jezus Christus naar geschreven is in Johannes 3 vers 16
Voor mij is geloven ook een combinatie van Woord en Zang en Gebed
Zingend Biddend Geloven
We zijn luxe christenen geworden.
In Syrie worden christenen vermoord, het is te lezen in Elsevier en de media zwijgt hierover. Maar het gebeurd.
In Syrie hebben de christen geen tijd om volgens leer en woord te leven, maar is het een harte zaak geworden en dan komt het er opaan
"Want ik schaam mij het evangelie niet"
God zal straffen hen die nu zijn volk aan het uitroeien zijn, daar in Syrie
Laten we hier in Nederland toch vooral verdraagzaam zijn in de Waarheid, als christenen onderling
In Romeinen 2 staat
1 Daarom zijt gij niet te verontschuldigen, o mens, wie gij zijt, die anderen oordeelt; want waarin gij een ander oordeelt, veroordeelt gij uzelf; want gij, die anderen oordeelt, doet dezelfde dingen.
2 En wij weten, dat het oordeel Gods naar waarheid is, over hen, die zulke dingen doen.
3 En denkt gij dit, o mens, die hen oordeelt, die zulke dingen doen, en ze doet, dat gij het oordeel Gods zult ontvluchten?
4 Of veracht gij de rijkdom van Zijn goedertierenheid, en verdraagzaamheid, en lankmoedigheid, niet wetende, dat de goedertierenheid Gods u tot bekering leidt?
We kennen de tijden niet die gaan komen, maar we zullen elkaar (mochten we niet nog verder versplinterd raken) juist zeer hard nodig hebben
Christenen zijn nu allemaal bezig met hun eigen sores in hun eigen kerkgemeenschappen met de neus veelal naar binnen gericht
Is dat nu wat de Heere Jezus van ons vraagt?
Beseffen we wel "hoe laat" het is op de wereldklok?
Lees de woorden eens aandachtig van het volgende lied en dat is mijn gebed en wens en hoop!
Komt laat ons voortgaan kinderen!
http://www.youtube.com/watch?v=4vj0-kWrGGc
1
Komt, laat ons voortgaan, kind'ren,
want d' avond is nabij!
Het stilstaan kan licht hind'ren
in deze woestenij.
Komt, sterkt opnieuw de moed,
de wandelstaf geheven,
om hemelwaarts te streven!
Zo wordt het einde goed.
2
Zij zal ons niet berouwen
de keus van 't smalle pad,
wij kennen de Getrouwe,
die ons heeft liefgehad.
Vest al uw hoop op Hem!
Dat ieder 't aangezichte
ginds naar de Godsstad richte:
daar ligt Jeruzalem!
3
Moog' ons de weg vermoeien,
oneffen zijn de baan,
waar scherpe distels groeien
en telkens kruisen staan:
daar is geen and're weg!
Wij volgen altijd verder
als schapen onze Herder
door struiken heen en heg.
4
Komt, broeders, voortgetreden!
Een gids gaat aan uw zij,
die, wank'len soms uw schreden,
staat met zijn hulp nabij.
Ziet, 't zonlicht schenkt ons moed,
alsof de trouwe blikken
eens vaders ons verkwikken:
voorwaar, wij hebben 't goed!
5
Wij reizen met elkander,
wij wand'len hand in hand;
d' een zij tot troost de ander
op weg naar 't Vaderland.
Zijn wij als broed'ren een,
geen strijd om beuzelingen,
daar eng'len ons omringen
en zweven voor ons heen!
6
Ziet g' een uit zwakheid vallen,
reikt hem de broederhand!
Men help' en schraag' steeds allen,
men snoer' de liefdeband!
Komt, sluit u vaster aan;
in eigen oog de kleinste,
word' elk ook graag de reinste,
op d' af te leggen baan!
7
Treedt moedig voorwaarts, kind'ren,
de reis kort op naar 't graf!
Wij zien de afstand mind'ren,
ras valt ons 't reiskleed af.
Nog slechts wat meerder moed,
wat rustiger en blijer,
van aardse banden vrijer,
gericht naar 't eeuwig goed!
8
Niet lang zal 't lijden duren,
draagt nog een poos uw kruis;
wellicht slechts weinig uren,
dan zijn wij eeuwig thuis:
verlost van zond' en pijn,
als wij met alle vromen
in 't huis des Vaders komen,
wat zal dat zalig zijn!
MoesTuin
face to face durft men vaak niet, maar christenen verwijten zich over en weer, over andere christenen (kerkverbanden) noem maar op, van alles.
Op forums is dit niet anders.
Je wordt veroordeeld bij het minste of geringste.
Zelfs mensen binnen reformatorische kerkverbanden onderling!
Wie snapt het nog?
Laat staan een ongelovige buitenstaander, die meeleest
Welke leesbare brieven gaan eruit dan?
Dit is een openbaar forum, je kan er beter een gesloten forum van maken.
Ik proef soms hardheid, harde toon
Ik zoek juist bemoediging en versterking onderling in het geloof
Ik merk aan mezelf (ook gevoelig in persoon zijnde) dat het meer mijn geloof afbreekt, dat mensen dat proberen te doen (terwijl ze dat vast niet bewust zijn)
Tegelijk voel ik me nog sterker verbonden in mijn Heere en Heiland en mag ik geloven dat Hij mij nooit zal laten vallen, ondanks al mijn fouten en dingen die ik verkeerd doet.
Andere mensen weten soms zo goed hoe ik het wel zou moeten doen en vertellen dan wel even hoe het moet en dat staat in de bijbel en die leerregels met moeilijke woorden....zo moet het.
Maar daar ben ik voorzichtig mee, het gaat ook daarom, natuurlijk, maar vooral om je eigen persoonlijk geloofsleven (en dan niet uit eigen kracht)
Heb je een nieuwe bekeerd hart, nee niet 1 keer, maar vraag je hier heel simpel elke dag om.
Sommige mensen denken dat ze goed zijn en het precies zeggen zoals het hoort te zijn, maar dan nog, geen mens is zonder zonde.
En dan moet je ook nog op passen dat je geen woord of zinnetje verkeerd plaats of er iets bij te vermelden, anders wordt je daar wel weer op afgerekend.
de vruchten van de Heilige Geest zijn zeker ook zoals in Galaten 5 staat
Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft.
Wat missen we dit toch vaak.
Ik zou zo graag eens een forum vinden waar respect en bemoediging is en tegelijkertijd de waarheid van de bijbel en de erkenning van het grote genade werk van onze Heere Jezus Christus naar geschreven is in Johannes 3 vers 16
Voor mij is geloven ook een combinatie van Woord en Zang en Gebed
Zingend Biddend Geloven
We zijn luxe christenen geworden.
In Syrie worden christenen vermoord, het is te lezen in Elsevier en de media zwijgt hierover. Maar het gebeurd.
In Syrie hebben de christen geen tijd om volgens leer en woord te leven, maar is het een harte zaak geworden en dan komt het er opaan
"Want ik schaam mij het evangelie niet"
God zal straffen hen die nu zijn volk aan het uitroeien zijn, daar in Syrie
Laten we hier in Nederland toch vooral verdraagzaam zijn in de Waarheid, als christenen onderling
In Romeinen 2 staat
1 Daarom zijt gij niet te verontschuldigen, o mens, wie gij zijt, die anderen oordeelt; want waarin gij een ander oordeelt, veroordeelt gij uzelf; want gij, die anderen oordeelt, doet dezelfde dingen.
2 En wij weten, dat het oordeel Gods naar waarheid is, over hen, die zulke dingen doen.
3 En denkt gij dit, o mens, die hen oordeelt, die zulke dingen doen, en ze doet, dat gij het oordeel Gods zult ontvluchten?
4 Of veracht gij de rijkdom van Zijn goedertierenheid, en verdraagzaamheid, en lankmoedigheid, niet wetende, dat de goedertierenheid Gods u tot bekering leidt?
We kennen de tijden niet die gaan komen, maar we zullen elkaar (mochten we niet nog verder versplinterd raken) juist zeer hard nodig hebben
Christenen zijn nu allemaal bezig met hun eigen sores in hun eigen kerkgemeenschappen met de neus veelal naar binnen gericht
Is dat nu wat de Heere Jezus van ons vraagt?
Beseffen we wel "hoe laat" het is op de wereldklok?
Lees de woorden eens aandachtig van het volgende lied en dat is mijn gebed en wens en hoop!
Komt laat ons voortgaan kinderen!
http://www.youtube.com/watch?v=4vj0-kWrGGc
1
Komt, laat ons voortgaan, kind'ren,
want d' avond is nabij!
Het stilstaan kan licht hind'ren
in deze woestenij.
Komt, sterkt opnieuw de moed,
de wandelstaf geheven,
om hemelwaarts te streven!
Zo wordt het einde goed.
2
Zij zal ons niet berouwen
de keus van 't smalle pad,
wij kennen de Getrouwe,
die ons heeft liefgehad.
Vest al uw hoop op Hem!
Dat ieder 't aangezichte
ginds naar de Godsstad richte:
daar ligt Jeruzalem!
3
Moog' ons de weg vermoeien,
oneffen zijn de baan,
waar scherpe distels groeien
en telkens kruisen staan:
daar is geen and're weg!
Wij volgen altijd verder
als schapen onze Herder
door struiken heen en heg.
4
Komt, broeders, voortgetreden!
Een gids gaat aan uw zij,
die, wank'len soms uw schreden,
staat met zijn hulp nabij.
Ziet, 't zonlicht schenkt ons moed,
alsof de trouwe blikken
eens vaders ons verkwikken:
voorwaar, wij hebben 't goed!
5
Wij reizen met elkander,
wij wand'len hand in hand;
d' een zij tot troost de ander
op weg naar 't Vaderland.
Zijn wij als broed'ren een,
geen strijd om beuzelingen,
daar eng'len ons omringen
en zweven voor ons heen!
6
Ziet g' een uit zwakheid vallen,
reikt hem de broederhand!
Men help' en schraag' steeds allen,
men snoer' de liefdeband!
Komt, sluit u vaster aan;
in eigen oog de kleinste,
word' elk ook graag de reinste,
op d' af te leggen baan!
7
Treedt moedig voorwaarts, kind'ren,
de reis kort op naar 't graf!
Wij zien de afstand mind'ren,
ras valt ons 't reiskleed af.
Nog slechts wat meerder moed,
wat rustiger en blijer,
van aardse banden vrijer,
gericht naar 't eeuwig goed!
8
Niet lang zal 't lijden duren,
draagt nog een poos uw kruis;
wellicht slechts weinig uren,
dan zijn wij eeuwig thuis:
verlost van zond' en pijn,
als wij met alle vromen
in 't huis des Vaders komen,
wat zal dat zalig zijn!
MoesTuin